• Deze RPG heb ik ooit al eens geopend, maar aangezien veel RPG's de laatste tijd heel snel doodlopen en die toen nog tot 51 topics is geraakt, leek het me de moeite waard om nog een poging te wagen. Het is voor een groot deel een test of deze nog steeds aanslaat. Ook ga ik uit principe de regels beperken tot wat ze toen ook waren.
    Hopelijk lokt deze RPG opnieuw veel fervente schrijvers en moge hij lang leven! Veel plezier!



    Voel je de muziek door je aderen stromen? Leef jij van die beat, die jouw botten laat trillen? Zie jij hoe bezwete en gebroken lichamen samenwerken om toch nog een prachtig geheel neer te zetten?
    The Elemental Four lijkt op het eerste zicht een gewone danscrew die de wereld rondreist om overal shows te geven. Ze doen ballet, modern, ballroom en hiphop, alles uitgevoerd op topniveau door de beste dansers en danseressen. Maar wat niemand weet…
    De leden van deze crew zijn een voor een van straat geplukt. Ze zijn wees, weggelopen of gewoon ontvoerd en zo in Zwitserland terecht gekomen, waar het trainingskamp van The Elemental Four zich bevindt.
    Deze RPG begint, wanneer er een nieuwe lading nieuwelingen aankomt. Geen van allen heeft een idee wat ze daar doen, maar één ding hebben ze gemeen: ze hebben wonderlijk veel danstalent.
    The Elemental Four wordt gezegd de meest belovende danscrew te zijn. Enkel de beste resultaten worden geleverd en enkel de beste dansers toegelaten. Wat echter niemand weet, is op welke manier ze aan deze resultaten komen…
    De dansers worden onderworpen aan veel te intensieve en te langdurige lichamelijke trainingen. De bewakers houden hun in toom en vinden daarin niets te ver gaan. Het toebrengen van verwondingen en het gruwelijk martelen van opstandelingen is voor hen een dagelijkse opdracht. Dan nog te zwijgen van wat er gebeurt met degenen die het iets te bond hebben gemaakt… Al snel wordt het leven van de dansers een aaneenschakeling van dansen, eten en slapen.
    Zullen de dansers hun troost bij elkaar zoeken? Weten ze te ontsnappen? Of blijven ze in deze hel, waar het enige waar ze van hielden plots veranderde in een kwelling?

    Outfits!!
    Jongens
    Meisjes
    Bewakers

    Dansers:
    Ballet:
    Amélie Valentina Blanchett ~ Bellissimo {1}
    Noa Smith ~ MusicAndPeace {1}
    Alison Anabeth Clouds ~ Alydia {3}
    Nikolai Yuri Romanov ~ IamGroot {2}

    Modern:
    Gereserveerd ~ Amphrobia
    Vincent Luuc Willers ~ AsshiexIrwin {1}
    Matthew Tyler Jones ~ Luke_Pinguin {4}

    Ballroom:
    Gamora Silver Bell ~ IamGroot {5}
    Baldric Mansur Wakefield ~ SergeantCalhoun {6}

    Hiphop:
    Valerie Neva Lily diAngelo ~ Cicatrix {2}
    Yeva Gray ~ Risu {4}
    Gereserveerd ~ Insert_Name

    Bewakers:
    Lyrica O'Donell ~ Sempre {2}
    Lucca Alessandro Fiore ~ Bellissimo {1}



    Regels
    - Schelden en geweld mag IC, OCC niet
    - 16+ is toegestaan (liefst onder spoiler)
    - als je een personage aanmaakt is het de bedoeling dat je er wel degelijk iets mee doet. Dus niet na een dag al stoppen.
    - OCC het liefste met {}, [], (), /, /, ||, **, ~~, <> etc.
    - IC met de naam van het personage erboven
    - Speel je eigen personage, niet dat van iemand anders


    Voor de dansers die al lang in The Elemental Four zitten, begint de dag zoals gewoonlijk. Ze gaan richting de eetzaal om te ontbijten en dan door om te dansen. Ook al is het dansen verplicht, de meesten houden er zo van dat ze het niet als een verplichting zien.
    Toch is deze dag speciaal, want er is een nieuwe groep nieuwelingen! Ze komen aan in een donkere vrachtwagen, het laatste wat ze zich herinneren is dat ze ontvoerd of meegelokt zijn. Na een lange duistere reis komen ze aan in het trainingskamp waar de vrachtwagen plots wordt geopend en ze een rij moeten vormen. Ze gaan naar de eetzaal zodat ook zij kunnen ontbijten. Na het ontbijt volgt hun eerste danstraining samen met de ervaren dansers, zodat die hun de weg kunnen tonen en eventueel kunnen helpen of dingen uitleggen.
    Voor de nieuwelingen beginnen we dus bij het openen van de vrachtwagen. (Ze worden dan nogal ruw aangemaand een rij te vormen)
    Voor de ervaren dansers begint het zoals een normale dag in het trainingskamp, iedereen wordt wakker gemaakt en moet de slaapzaal verlaten, om richting de ontbijtzaal te gaan.


    Rollentopic
    Praattopic

    [ bericht aangepast op 19 okt 2014 - 21:50 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Gamora Silver Bell
    Ik danste met mijn ogen dicht. Zo had ik het altijd geleerd om niet af te kunnen kijken naar anderen, dan was je namelijk altijd te laat en deed je altijd iets fout. Ik ging zo op in het gedans dat ik amper merkte dat de deur van de zaal openging. Wel hoorde ik wat getrippel, maar ik gokte gewoon dat het Benji was die wat mee wilde doen. Zulke buien had hij wel eens. Ik schrok dan ook best toen ik opeens werd vastgepakt in een sprong. Ik voelde hoe ik in een koprol werd gedraait en zo op een schouder terrecht kwam. Door alle training bleef ik gewoon zitten, hoe overdondert ik ook was. Ik opende mijn ogen en zag dat het Baldric was. Hoe kon het ook anders. Ik rolde met mijn ogen en sloeg mijn benen over elkaar op zijn schouder. Ik zat zo wel vaker en was ook echt niet bang te vallen. "Je moet blij zijn dat Benji je niet als bedrijging ziet, dude." zei ik voor ik hem een zachte klap op zijn achterhoofd gaf en naar de spiegel keek. Ik wist dat ik hier in mijn onderbroek op zijn schouder zat, wat ik liever niet deed, zeker niet met hem. Met mijn partner had ik nergens problemen mee, maar die was niet meer. Die van hem ook niet en daarom waren wij nu hier met z'n tweeen. Ik was er nogsteeds niet blij mee, maar we konden er niets aan doen en zaten toch echt met elkaar opgescheept. Ik zette mijn handen goed en maakte zo een koprol van hem af om op mijn tenen te landen en zo een halve pirouette te draaien om recht voor hem te komen staan. Ik was ruim 30 centimeter kleiner dan hij, maar ik liet me zeker niet door hem kisten of kleineren. "Ik zou me maar snel gaan opwarmen als ik jou was, dan kunnen we echt beginnen." zei ik voor ik naar de radio liep, waar benji nog zat. Ik aaide over zijn koppie en trok toen mijn broekje weer aan. Hij had me zo zonder broek echt wel vaker gezien, maar ik vond dit een stuk fijner. Ik liet me daarna plat in een split glijden. Zo probeerde ik mijn spieren warm te houden en wat meer op te rekken terwijl hij zijn spieren opwarmde. Met dat stomme broekje ging het wel lastiger, maar zolang ik er niet uitscheurde, ging ik niet zonder dansen rond meneer de cassanova hier.

    [ bericht aangepast op 15 okt 2014 - 21:39 ]


    Bowties were never Cooler

    [Aequor >> Risu (Latijn voor glimlach)]


    I don't know if life is greater than death — but love was more than either

    Baldric "Bae" Mansur Wakefield



    Ik kijk met een grijns naar haar hondje als ze het erover heeft. Gelukkig mag het beestje me wel en ik mag hem minstens evenveel. Dieren zijn geweldig en ik heb er absoluut een zwak voor, net als ik dat heb voor al het onschuldige. Alleen laat ik dat liefst zo min mogelijk merken. Als die kleine keffer even van de aandacht van Gamora weg is, durf ik zeker stiekem eens over zijn lieve bolletje te aaien, maar openlijk hou ik mezelf zo neutraal mogelijk. Gamora springt soepel van mijn schouder af en beveelt me dan half om te beginnen opwarmen. Onderhand was ik wel gewend geraakt aan de manier waarop ze alles verwoord. Ze kan soms nogal cru of bot overkomen, maar ik vind haar toch best aardig. Met een glimlach begin ik mezelf dan maar op te warmen, haar verder gewoon met rust latend.

    [ bericht aangepast op 16 okt 2014 - 18:58 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Gamora Silver Bell
    Ik draaide wat rond, rond mijn as, om mijn spieren wat meer op te rekken. Zo bleef ik wat rusteloos doorgaan tot ik dacht dat hij hopelijk warm was. Ik was wel wat bot tegen de jongen, dat wist ik ook wel, maar ik was gewoon absoluut niet over mijn oude partner heen. Daarbij was ik van mezelf ook flink bot als je nog niet tot me door bent gedrongen, zelfs als je was doorgedrongen vaak wel. Ik schoof mijn voeten onder mijn lichaam en sprong toen enigsinds met een beetje moeite op. Ik zat net iets te diep daarvoor. Daarna trippelde ik naar Baldric en pakte zijn handen vast. "De Charleston? Of de Paso?" vroeg ik aan hem, terwijl ik naar hem keek en enigsinds op mijn tenen stond. Net genoeg, zoals de hakken van mijn schoenen me normaal zouden doen. Tijdens het dansen stond ik toch meestal nog wat verder op mijn tenen, maar dit was de beginstand. Het was zijn keuze. Mij maakte het weinig uit, maar deze twee stonden op de planning voor vandaag. Zelf was ik begonnen met de Paso Doble, maar het maakte me weinig uit. De ander zouden we toch vanmiddag na de lunch moeten doen. De Paso was alleen net iets feller dan de Charleston, dus die deed ik het liefst eerst, omdat ik dan al mijn energie nog had. Toch was voor hem de Charleston zwaarder door de liften die erin zaten. Die duurden net wat langer en waren net iets hoger. Daarom was het voor mij net iets minder zwaar. Toch waren ze zoizo allebei energiek en zwaar. Ik keek even naar Benji, die nu op de radio zat. Hij kon de radio aanzetten, maar hij kon niet de muziek uitkiezen, dat moesten wij voor hem doen. Toch was zo'n hondje wel handig met de muziek, want dan konden wij tenminste direct op de eerste tel beginnen. Nu was het wachten tot baldric koos welke dans we eerst gingen dansen en oefenen.


    Bowties were never Cooler