War time || The Marauders || Speeltopic: OO2. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 31 dec 2014 - 20:14 ]

Happy Birthday my Potter!

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Don't be like the rest of them, darling

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Remus Lupin - Gryffindor - Surrounded by beautiful man and Peter
Tussen Lily en James' gesprek hoor ik een halve schreeuw afkomstig van Sirius die probeerde op te staan. Ik probeer te kijken war hij aan het doen ik als hij net naar me toe loopt en me helpt op te staan en naar de brancard te lopen. Wanneer ik op de brancard lig zie ik zijn vingers richting mijn gezicht gaan en een paar plukken haar uit mijn gezicht te vegen. Ik glimlach zwakjes terwijl er een rillig door mijn lichaam gaat, maar aangezien het grootste deel dasrvan pijn deed bestede ik er niet veel aandacht aan. Ik sluit even mijn ogen weer terwijl ik naast me Sirius een complimentje aan Lily hoor geven. De brancard lag veel beter dan James' armen en verlichte de pijn iets. Ik open mijn ogen iets als ik naast me Sirius spreuken hoor fluisteren op zijn brancard, Episky en Vunera Sanetur, helende spreuken die over het algemeen aardig goed leken te werken. Waneer hij klaar is kijkt hij mij aan, 'moet ik ehm... helpen met de wonden? Of wil je meteen naar de ziekenzaal?' ik schudde mijn hooft voor zover dat enigsinds pijnloos kon en was vanplan te zeggen dat ik nog wel even wachte maar James, die inmiddels zijn shirt al uit had getrokken onder Lily's gemompel; 'Je bent echt net zo erg als Remus. Serieus, wat hebben jullie dit jaar met je shirt voor mijn neus uitrekken?' was me voor 'Sir, misschien kunnen we hem beter direct naar de ziekenzaal brengen. Je weet maar nooit met... Zijn jeweetwel... harige probleem. Daarom kun jij misschien toch ook maar gewoon naar de ziekenzaal. Je… weet maar nooit.' Erna voegde hij er tegen lily nog aan toe dat hij niet wilde dat ze het hier ooit nog over had, en dat er inkt op haar wang zat. Toen Lily weer begon met praten kwam enkel het woord weerwolf bij me binnen, natuurlijk had ze het ontdenkt. Ik deed een poging erachter te komen wat ze er van vond maar ze liet geen emotie zien. Toen ik enigsinds over de eerste schrik heen was -ik was er bijna zeker van dat het onderwerp wel vaker aan bod zou komen concentreerde ik me meer op wat ze zei 'Maar je moet het natuurlijk zelf weten, Potter. En natuurlijk ben ik niet zo achterlijk om dit aan de grote klok te hangen.' Mijn blik dwaalde even langs Sirius, van zijn aardig gespierde lichaam naar zijn gezicht voordat ik me weer op de brancard liet zakken en naar de trapoen boven ons keek.

Don't be like the rest of them, darling

Sirius Black | Gryffindor | Shirtless

'Je bent echt net zo erg als Remus. Serieus, wat hebben jullie dit jaar met je shirt voor mijn neus uittrekken?' Ik verslik me in niets en probeer hoestend en met betraande ogen naar Lily te blijven kijken. Ik doe mijn mond open om iets te zeggen maar James is mij voor.
James heeft het over Remus' harige probleem, wat ontzettend dom is met Lily er bij, maar volgens mij heeft ze alles wel al bij elkaar bedacht en is er al lang achter. Ik kijk even nerveus van haar naar James en dan naar Remus, met nog steeds een brandende vraag op mijn lippen. En dan zegt Lily het... Het woord weerwolf. Oké, ze heeft het dus door, maar dat is ook niet te voorkomen. Lily is ontzettend slim en voor iemand die James haat is ze toch vaak bij hem in de buurt. Ze is goed in logisch nadenken en dat had ze ook goed gedaan. Maar ze is ook zo slim om niets door te vertellen. Zelfs Peter heeft nog niks gezegd tegen iemand, wat me verbaasd om heel eerlijk te zijn. James zegt gelukkig al dat ze er niets over mag zeggen en ik weet ook wel dat ze dat zelf niet zal doen. Daarom kan ik mijn schok en soort van angst verbergen onder de vraag die nog steeds op mijn lippen brandt.
'Maar...' zeg ik en merk dat ik dat tegelijk met James zeg. Ik kijk even naar hem en ga dan verder met mijn vraag. 'Heeft Remus zijn shirt bij jou uitgetrokken?' Tot mijn verbazing ben ik ook hierin weer niet de enige die het zegt, James zegt precies hetzelfde. Ik voel een gloed naar mijn wangen stromen en het kleurt ze diep rood. Maar ik wil het weten, iets in mij wil weten bij wie Remus zo comfortabel is om zijn shirt uit te trekken. Een rare gedachte komt in mij op. Zou hij het doen als hij alleen in een kamer was met mij? Ik zie voor me hoe hij nonchalant zijn shirt over zijn schouders trekt en het in een hoek gooit, vrolijk pratend over een boek dat hij aan het lezen is terwijl ik op mijn bed zit. Zou hij dat echt doen? Waarom brandt dit gevoel opeens zo ontzettend sterk in mij als een niet dovend vuur? Wat is het? Ik weet dat ik niet zo dom moet doen, ik merk het zelf ook wel. Jaloers. Ik ben jaloers op Lily. En op dat moment dat dat tot me door dringt wil ik het liefst door de grond zakken. Het zal toch niet dat ik... Nee, nee ik ben niet... Sirius Zwarts? Kom op, dat kan niet! Ik flirt met 90% van alle meisjes in deze school! Maar je hebt er nooit wat aan gevonden zegt een vreselijke stem in mijn hoofd. Ik moet hier niet nu over nadenken, dit komt later wel. Ik moet me nu concentreren op Lily die net achter Remus' harige probleempje is gekomen.

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

James Potter [] Gryffindor [] Chaser [] Awesome [] He solemny swears he is up to no good

'Je bent echt net zo erg als Remus. Serieus, wat hebben jullie dit jaar met je shirt voor mijn neus uitrekken?’ klonk er nog net in mijn oren. Wat… Had Remus zijn shirt voor Lily’s neus uitgetrokken? Waarom?
Toch werden mijn gedachten weer afgeleid door Lily, doordat ze iets anders zei.
'Nou, jij hebt bloed op je voorhoofd. En over de rest, weerwolven zijn alleen schadelijk voor mensen. Wanneer je faunaat bent, verander je volledig in een dier. Je zult geen echte schade overhouden aan de wonden, al met al zijn jullie dus niet geïnfecteerd. Hoewel ik mij afvraag of jullie littekens ook blijvend zullen zijn, of dat ze zullen wegtrekken, omdat jullie dieren waren terwijl de verwondingen werden toegebracht,’ zegt ze en ik trek wit weg. Ze wist het. Ik heb te veel gezegd en ze is te slim. Ik deed het niet expres. Ze is gewoon veel te slim en kan alles achterhalen. Lily heeft nu onze hele toekomst in handen. Met een woord kunnen we in Azkaban komen en als er een ding is wat ik niet wil, is dat het wel. Toch doe ik net alsof het me niets boeit.
'Bovendien zal het slechts een kwestie van tijd zijn voor jullie geheimen ontdekt worden door de professoren en ik denk dat de wet overtreden toch wel iets meer problemen geeft dan alleen strafwerk. Remus kan natuurlijk probleemloos naar de ziekenzaal, maar ik zou twee keer nadenken voor jullie je daar zo vertonen. Zwarts zijn wonden zijn te genezen -mits hij niet al zijn krachten investeert in het zorgen voor Remus- en dat geldt gelukkig ook voor jou, maar je moet het natuurlijk zelf weten, Potter. En natuurlijk ben ik niet zo achterlijk om dit aan de grote klok te hangen.' Zegt ze en ik kijk haar heel even aan. Ik staar in haar prachtige groene ogen. Ik slik even en herpak mezelf dan. Remus had immers zijn shirt bij haar uitgedaan en ik moet weten hoe dat zit.
'Maar...' Zeg ik en ik merk dat Sirius hetzelfde zegt. Ik kijk hem even aan en dan weer naar Lily. 'Heeft Remus zijn shirt bij jou uitgetrokken?' Ook dit komt tegelijk uit mijn en Sirius' mond. Ik frons even en staar hem aan. Waarom wilt Sirius dat zo nodig weten? Sirius' wangen zijn rood en dan valt het kwartje. De blikken, allebei hondachtigen, de kleine aanwijzingen. Ik denk dat Sirius Remus leuk vindt en misschien Remus Sirius ook wel. Maar ze zijn jongens... Ik weet dat het mogelijk is om op hetzelfde geslacht te vallen, maar ik snap het niet. Hoe kan dat precies? Ik merk dat ik ontzettend frons en haal diep adem. Dit moet ik van me afzetten en er later misschien eens iets over vragen.
'Dankje...' Zeg ik dan terwijl ik me omdraai naar Lily. Ik twijfel, maar zeg het dan toch. 'Lily.' Geen Evers dit keer. 'Maar ik kan mijn eigen voorhoofd niet goed genezen, Sirius en Remus zijn te gewond om het te doen... Wil je me helpen?' Ik staar haar met puppyogen en een lichte grijns aan. Ik weet dat Lily Remus' geheim niet in gevaar zou brengen. Daar is ze te lief voor.

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Lily Evans || Gryffindor || Prefect || Beautiful || James hater lover

Na mijn woorden was het even een aantal seconden stil. Ik wist mijzelf niet echt een houding te geven, vooral niet omdat ik aangestaard werd door Potter en ik al mijn gevoelens die bij de ontdekking dat één van de slimste, liefste en leukste jongens van Hogwarts iedere maand een vreselijke verandering door moest maken nog maar even had weggestopt. Iets wat mij onwijs veel moeite koste en waardoor ik mijzelf moest dwingen zoveel mogelijk gedachtes uit mijn hoofd te bannen en slechts de prioriteiten toe mocht laten. Ik glimlachte dus ongemakkelijk naar de shirtloze jongen voor mij en frunnikte wat aan mijn muffe outfit van gisteren. Als alle problemen uit de weg waren geruimd, zou ik meteen gaan douchen, want ik voelde mij echt smerig.
'Maar,' begonnen Potter en Black tegelijk, waardoor ik van de een naar de ander keek. 'Heeft Remus zijn shirt bij jou uitgetrokken?' De verbazing was overduidelijk van mijn gezicht af te lezen, maar snel daarna vormde zich een grijns om mijn lippen. Dat Potter het zei was te verwachten, maar Black? Ik kon nu toch wel met zekerheid concluderen dat hij in ieder geval iets voor Remus voelde en ik had het vermoeden dat dat wel wederzijds was. De frons op Potter zijn gezicht was echter misschien nog wel leuker dan de rozig kleurende wangen van Black en ik kon het niet laten met mijn wenkbrauwen te wiebelen voor ik mij op Black richtte.
'Ja, in de trein naar Hogwarts. We zaten even met z'n tweeën in een coupé na de klassenoudsten bespreking,' zei ik luchtig. 'Hoezo? Jaloers Black?' vroeg ik hem plagend. Ik wachtte het antwoord niet af en ging weer terug in mijn serieuze modus, gezien ik nog steeds omringt was door gewonde jongens -en Peter die zichzelf wel eens nuttig mocht gaan maken. Hij was een redelijk rustige en zachtaardige jongen naar mijn idee, maar af en toe vond ik hem wel een beetje slapjes en dom. Wat hij dan ook precies bij Gryffindor deed? Geen idee, hoewel de manier waarop hij de andere drie jongens steunde misschien af en toe best dapper was te noemen. Ze werkten zichzelf immers vaak genoeg in de problemen.
'Dankje,' hoorde ik Potter zeggen en ik richtte mij weer tot hem 'Lily.' Ik was even verbaasd over zijn gebruik van mijn voornaam. Dat deden wij nooit, waarschijnlijk vooral omdat ik voornamelijk ruzie met hem maakte en Potter dan veel hatelijker klonk dan James... ik zei eigenlijk zowat nooit James. 'Maar ik kan mijn eigen voorhoofd niet goed genezen, Sirius en Remus zijn te gewond om het te doen... Wil je me helpen?' Zijn bruine ogen waren groot en smekend als een puppy, hoewel om zijn lippen een lichte grijns lag. Een zucht ontsnapte mijn lippen, terwijl ik hoofdschuddend een stap naar hem toe deed en mijn blik op de grote bloederige snee vestigde. Voorzichtig streek ik zijn haren naar achteren, terwijl een frons op mijn voorhoofd verscheen.
'Natuurlijk laat ik je niet doodbloeden, als je jezelf maar nooit meer in zo'n situatie brengt. Ik was mij rot geschrokken,' mompelde ik en trok mijn staf om die op zijn voorhoofd te richten. 'Jullie zijn soms echt de grootste sukkels ooit,' ging ik ietwat gepikeerd verder. 'Ik hoop maar voor je dat je er geen belachelijk lelijk litteken aan overhoudt, hoewel je er natuurlijk één of ander heldhaftig verhaal aan vast kunt knopen voor je fangirls. Ik denk dat "Episkey" genoeg zou moeten zijn.' Geconcentreerd sprak ik de spreuk op dusdanige manier uit dat de wond van Potter ook daadwerkelijk genas en er slechts een ietwat rodere huid met bloed te zien was. Het bleek maar weer dat ik niet voor niets een Slakker was. 'Tergeo,' vervolgde ik nog, zodat het er wat frisser uitzag en de net geheelde huid duidelijker zichtbaar werd. Ik stopte mijn stok weer weg om weer een hand vrij te hebben -de andere hield nog steeds Potter zijn haar goed uit zijn gezicht- en liet mijn vinger voorzichtig over zijn voorhoofd gaan. 'Beter?' vroeg ik en liet mijn handen zakken.

[ bericht aangepast op 2 okt 2014 - 15:28 ]

Happy Birthday my Potter!

Sirius Black || Gryffindor || secretly in love (and denial)
'Ja, in de trein naar Hogwarts. We zaten even met z'n tweeën in een coupé na de klassenoudsten bespreking,' zegt Lily luchtig. 'Hoezo? Jaloers Black?' Ik voel hoe ik nu van een zachte blos op mijn wangen verspring naar een vuurrood hoofd. Aangezien mijn huid erg blank is is dit waarschijnlijk goed te zien, maar gelukkig ben ik nog wat vies van zand, gruis en nog wat resterend bloed. Ik doe mijn mond open om te protesteren, ook al weet ik nog niet wat ik moet gaan zeggen, maar Lily heeft zich al tot James gewend en kijkt hem aan. Ik volg niet helemaal wat ze zeggen, aangezien ik meer bezig ben met het verbergen van mijn rode hoofd en ondanks mijn perfecte gehoor ik echt heel erg moe ben. Toch weet ik dat ik niet zou kunnen slapen door wat er is gebeurd, gezegd en gedaan. Lily is nu bezig met James' wond aan het verzorgen en het lijkt wel alsof James flauw gaat vallen omdat Evans hem aanraakt. Ik snuif even kort.
'En hoe lang gaat dit nog duren? We hebben hier één patient voor de ziekenzaal en ik wil graag naar de leerlingenkamer of zo. Dus zouden we nu de belangrijkere dingen eerst kunnen doen? Dan kunnen jullie later verder met tortelduifje spelen.' zeg ik geërgerd. Ik merk dat mijn rug nog zo pijn doet dat ik liever niet meer wil zitten en ga nu liggen.
'Peter, geef die spullen maar hier. Ga de bloedsporen maar wissen.' mompel ik dan. De vermoeidheid raakt me nog harder nu ik lig en ik heb mijn ogen gesloten. Maar slapen zal ik de komende paar uur niet. Ik voel hoe Peter voorzichtig de mantel en andere spullen bij mijn arm legt en dan hoor ik, ondanks dat hij stil en vlug is, hoe hij wegsnelt. Mijn gehoor blijft scherp, ook al ben ik nu een mens en kan ik me niet goed concentreren. Voor mijn gevoel duurt alles veel te lang. De wonden van Remus waren vluchtig geheeld, met onprofessionele spreuken en er waren er zo veel dat ze lang niet allemaal al genezen waren. Hij moest naar de ziekenzaal, maar hoe graag ik dit ook wilde, ik ging het niet nog een keer zeggen. Evans maakt al van die gevatte, pijnlijke opmerkingen die ik echt niet kan uitstaan en ik wil niet dat James ook al begint, wat vast wel een keer gaat gebeuren. Hopelijk zijn ze zelf ook slim genoeg om te zien dat Remus echt nu hulp van madame Plijster moet hebben en dat ze mij maar even moeten laten, ik red mezelf wel, in ieder geval moet één persoon met Remus erheen.

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Remus Lupin - Bleeding Gryffindor with a crush on Sirius
Eerst had ik niet veel aandacht besteed aan wat Lily gezegt had, maar toen James en Sirius tegelijkertijd vroegen of ik mijn shirt voor haar ogen uit had gedaan voelde ik mijn gezicht ook rood worden, maar lang nuet zo rood als Sirius die naast me op een brancard zat. Waarom werd hij rood? Ik had hem amper met een rood hooft gezien, en deze keer kreeg zijn hooft zelfs nog een rodere kleur dan normaal. Ik drukte me met enige moeite overeind zodat ik Sirius en de rest beter kon zien, wat me nog meer in de war bracht was de frons op James' gezicht. Zo raar was Sirius vraag toch niet geweest in vergelijking met de dingen die hij elke dag uit kraamde? 'Ja, in de trein naar Hogwarts. We zaten even met z'n tweeën in een coupé na de klassenoudsten bespreking,' zei Lily luchtig om hem vervolgend plagent te vragen of hij jarloers is. Jarloers? Jarloers waarop? En waarom zou hij? Jarloers omdat ik mijn shirt voor Lily uit had getrokken voor misschien een paar seconden voordat ik mijn gewaad had aangedaan? En met mijn rug naar haar toe? Ik besloot het idee voor nu uit mijn hooft te zetten aangezien het niet het enigste was dat nu in mijn hooft omging. Ik wist dat Lily mijn 'harige geheimpje' zoals James het noemt niet door zou vertellen, ik vertrouwde haar en beschouwde haar zo langzamerhand als een vriend. Maar het idee dat ze het wist zorgde er wel voor dat ik bang was dat ik haar kwijt zou raken als een vriend, dat ze bang zou zijn, denken dat ik een monster was. Of in iedergeval dat was in me zat een monster was, en dat was precies wat ik van mezelf dacht. Ik kon nog zo aardig zijn als er geen volle maan was, maar het moment dat de maan aan de hemel verschijnt heb ik geen controle meer en ban ik bang voor wat ik zou kunnen doen, wat het monster in me zal doen. Mijn blik ging van Lily die de wond op James gezicht aan het helen was naar Sirius naast me. 'En hoe lang gaat dit nog duren? We hebben hier één patient voor de ziekenzaal en ik wil graag naar de leerlingenkamer of zo. Dus zouden we nu de belangrijkere dingen eerst kunnen doen? Dan kunnen jullie later verder met tortelduifje spelen.' zegt hij geërgerd. Om eerlijk te zijn voelde ik de pijn pas weer door mijn lichaam schieten op het moment dat hij erover begon en was ik bezorgder over hem dan ik was over mezelf. Dat was normaal toch? Hij was immers mijn vriend en ik had hem pijn gedaan, en dat was iets wat ik nooit meer wilde doen.

Don't be like the rest of them, darling

James Potter [] Stag [] Chaser

Een zucht ontsnapt uit Lily's mond, maar ze zet toch een stap dichterbij.
'Natuurlijk laat ik je niet doodbloeden, als je jezelf maar nooit meer in zo'n situatie brengt. Ik was mij rot geschrokken,' zegt ze en ik probeer een grijns te onderdrukken. Ze geeft wel om me. 'Jullie zijn soms echt de grootste sukkels ooit,'
'Het was eigenlijk niet mijn fout. Ik probeerde alles nog een beetje te redden.' mompel ik terwijl ik een woedende blik op Peter werp, maar hij ziet het niet.
'Ik hoop maar voor je dat je er geen belachelijk lelijk litteken aan overhoudt, hoewel je er natuurlijk één of ander heldhaftig verhaal aan vast kunt knopen voor je fangirls. Ik denk dat "Episkey" genoeg zou moeten zijn.' gaat ze verder en ze spreekt de spreuk uit. Ze heeft gelijk. Ik zie mezelf al met een vaag litteken in de vorm van.. een bliksemschicht of zo. (sorry;'] ) Dat zou er echt gewoon niet uitzien.
Mijn hart bonkt ondertussen zowat in mijn keel omdat Lily mij best intensief vasthoud en me dit keer niet eens probeert te slaan of te vervloeken. Ik voel hoe ze haar stok weer wegstopt en met haar vinger over de plek gaat.
'Beter?' vraagt ze en ik glimlach.
'Een stuk beter.' antwoord ik. Helaas moet Sirius mijn moment weer eens verpesten, maar voor deze keer vind ik het goed, aangezien hij wel gewond is.
'En hoe lang gaat dit nog duren? We hebben hier één patient voor de ziekenzaal en ik wil graag naar de leerlingenkamer of zo. Dus zouden we nu de belangrijkere dingen eerst kunnen doen? Dan kunnen jullie later verder met tortelduifje spelen.' zegt hij en ik draai me half naar hem om zodat ik met mijn lichaam naar Lily gekeerd sta, maar hem wel aan kan kijken. Hij mompelt wat tegen Peter en ik draai me weer om naar Lily.
'Wil jij misschien Sirius naar de leerlingenkamer brengen? Dan zorg ik dat Remus in de Ziekenzaal komt.' zeg ik en mijn ogen vinden voor een seconde de hare. 'Stop hem anders maar in zijn bed of zo. Het bed waar de grootste troep rondom ligt, is die van hem.' Ik loop op Remus af en kniel bij hem neer.
'Ik ga je naar de ziekenzaal brengen, maar pas dus op, want ik ga de brandcard laten zweven. Dat je niet schrikt.' zeg ik en ik trek mijn stok. Met een zwaai laat ik hem zweven en ik sta weer op.
'Tot zo?' vraag ik dat aan Lily terwijl ik al een stap op de trap zet.

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Lily Evans || Gryffindor || Prefect || Beautiful || James hater lover

Het was voor mij nu duidelijk dat Peter Pettigrew een stomme fout had gemaakt, wat alles eigenlijk alleen maar erger maakte. Het was al erg genoeg dat Remus een weerwolf was -magie en toverkunst had voor nu echt even zijn schoonheid verloren in mijn ogen- maar hij had te wijten aan die fout Black en Potter verwond. Ik ging nog niet heel lang intensief om met Remus, maar ik wist haast zeker dat hij zich wel schuldig moest voelen, terwijl het niet zijn schuld was. Dat kon ik onmogelijk geloven, ook al wist ik natuurlijk niet precies wat er gebeurd was, maar de blik van Potter richting Pettigrew zei heel veel. Ik maakte mijn gedachten weer leeg en focuste mij op het hier en nu, waar Potter vlak voor mij stond met een glimlach op zijn gezicht. Ik kon niet anders dan terugglimlachen.
'Een stuk beter,' was dan ook zijn antwoord, waarop ik tevreden knikte en mij richting de twee andere gewonden wilde draaien, gezien één van de drie nu in orde was. Black bleek echter nogal ongeduldig -waarschijnlijk voornamelijk bezorgd om Remus, maar die gedachte hield ik maar even voor mij- en trok simpelweg mijn wenkbrauwen op na zijn woorden. Vooral het woord "tortelduifje" deed mijn haren recht overeind staan en mijn blik verharde even als de rest van mijn houding. Als Potter zijn mond eindelijk eens kon houden begon hij wel. Gelukkig reageerde Potter er niet op, maar ik kon onmogelijk mijn mond houden. Ik en Potter waren geen tortelduifjes. Punt uit.
'Sorry? Tortelduifjes? Ik had hem ook gewoon zo rond kunnen laten lopen hoor. Was leuk geweest als hij dan Remus naar de ziekenzaal had gebracht en er zo uitzag. Nee, dat had vast geen ongemakkelijke vragen opgeleverd,' beet ik hem sarcastisch toe voor ik mij weer richting Potter draaide, die zich ook weer richting mij had gewend en dus de indruk wekte dat hij iets wilde overleggen. Mijn blik stond nog op onweer. Ze mochten blij zijn dat ik überhaupt wakker was en ze hielp. Anders hadden ze het allemaal zelf moeten opknappen en had Potter zijn rug waarschijnlijk geblesseerd bij de volgende paar trappen. Bovendien waren ze dan waarschijnlijk flink de Sjaak geweest.
'Wil jij misschien Sirius naar de leerlingenkamer brengen? Dan zorg ik dat Remus in de Ziekenzaal komt.' Mijn blik verzachtte weer iets, maar de norse houding bleef in stand, wanneer ik terugkeek in zijn ogen en knikte. 'Stop hem anders maar in zijn bed of zo. Het bed waar de grootste troep rondom ligt, is die van hem.' Gezien ik nu toch het idee had beter mijn opmerkingen maar even voor mij te houden, knikte ik slechts een tweede keer en wendde mij tot de brancard waar Black op lag. Met een voorzichtige zwiep liet ik de brancard rustig en geleidelijk omhoog komen. 'Tot zo?' hoorde ik Potter nog vragen en draaide mij nog één keer richting hem. Twijfelend woog ik af wat ik daarop moest zeggen. Uiteindelijk besloot ik geen "ja" en geen echte "nee" te antwoorden.
'Als je het niet erg vindt, ga ik nadat Black redelijk stabiel is liever eerst even douchen, Potter. Bovendien zullen mijn kamergenoten en daarmee ook gelijk vriendinnen zich wel zorgen maken als ik daar niet snel genoeg terug ben en dan moet ik een verklaring verzinnen. Ik ben natuurlijk in de bibliotheek in slaap gevallen, dus dat is een verklaring en geen leugen, maar als ze mij van jullie slaapzaal af zien komen zijn de poppen aan het dansen,' zei ik hem dus en begon aan mijn weg richting de leerlingenkamer. Ik was uiterst voorzichtig en gedreven in het zo min mogelijk pijn doen van Black. Ik vond zijn acties soms verschrikkelijk, maar ik was geen sadist en bovendien was hij geen slecht mens.
'Als het teveel pijn doet, moet je het zeggen,' zei ik hem dan ook met een ietwat zorgelijke ondertoon in mijn stem. 'Overigens ken ik nog wel recepten die misschien de heling van niet alleen je wonden, maar alle andere interne schade en kneuzingen kunnen bevorderen. Als je mijn toverdrank-kunsten vertrouwt,' opperde ik. Ik was misschien geen Severus, maar ik was zeker niet slecht in toverdranken. 'Slughorn stelt nooit vragen als ik ingrediënten vraag. Het voordeel van als je het oogappeltje van de leraar ben,' voegde ik er nog grinnikend aan toe.

[ bericht aangepast op 6 okt 2014 - 23:16 ]

Happy Birthday my Potter!

Sirius Black | Gryffindor | Loves wolves | Wounded

Als Lily mij een soort van naar boven draagt, begint ze te praten. 'Als het teveel pijn doet, moet je het zeggen,' ik denk dat ik wat bezorgdheid hoor, maar daarin kan ik me vergissen. 'Overigens ken ik nog wel recepten die misschien de heling van niet alleen je wonden, maar alle andere interne schade en kneuzingen kunnen bevorderen. Als je mijn toverdrank-kunsten vertrouwt,' Een grinnik ontsnapt mijn mond en ik strijk met mijn vinger over de beet in mijn nek, die nog duidelijk voelbaar is.
'Slughorn stelt nooit vragen als ik ingrediënten vraag. Het voordeel van als je het oogappeltje van de leraar bent.' Ze grinnikt ook even.
'Ja, soms lijkt me dat erg voordelig.' zeg ik en denk dan even na. 'Je bent helemaal niet zo hard als je altijd voordoet, Red.' Ik wil eigenlijk overeind komen en zelf lopen, maar we gaan nu een van de laatste trappen op en ik heb het gevoel dat ik over mijn nek ga als ik op het moment mij zou oprichten. 'We zijn niet de aardigste of rustigste jongens van de school, en James zal je sowieso wel op je zenuwen werken, en toch help je ons.' Dit was al het tweede compliment vandaag aan haar, bedenk ik me en grijns nog steeds. 'Dankje.' We komen aan bij de dikke dame, die slaperig voor ons open zwaait. Als ze wakker zou zijn geweest had ze waarschijnlijk veel vragen gehad, maar ze is wel wat van ons gewend en merkt toch niet veel nu ze nog half droomt. Daar ben ik op het moment heel erg blij mee. Lily helpt me ook de slaapkamer in te komen en zodra we binnen zijn, laat ik me van mijn brancard glijden en hink naar mijn bed, waarna ik me daarop laat vallen. Ik kreun zachtjes door de pijnlijke schok die dit geeft, maar nu lig ik tenminste wel.
'Als ik er ehm... Als ik er morgen nog last van heb, zou je dan ehm... die drankjes kunnen maken? Ik zou je echt eeuwig dankbaar zijn.' Vraag ik aarzelend en dan hef ik mijn hoofd een beetje op om haar goed aan te kunnen kijken. 'Bedankt.' herhaal ik nog eens en sluit dan mijn ogen.

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

[Waaauw..ik schaam me nu helemaal. Door wat problemen op school is dit me ontglipt. Mijn excuses!
Ik maak maar eventjes weer een rol aan in mijn eigen roleplaygame :'D]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Cicatrix schreef:
[Waaauw..ik schaam me nu helemaal. Door wat problemen op school is dit me ontglipt. Mijn excuses!
Ik maak maar eventjes weer een rol aan in mijn eigen roleplaygame :'D]

[ bericht aangepast op 7 okt 2014 - 16:05 ]

Happy Birthday my Potter!

MissSwan schreef:
(...)

(Haha, ja wij zijn maar gewoon met z'n drieën verder gegaan, want op zich ging dat prima en de rest liet niks meer van zich horen. Wel handig dat ik toestemming had om topics aan te maken ^^)

The monsters running wild inside of me. I'm faded