• Dit topic was al eerder geopend. Wegens een bericht van een van de oude spelers, die het gezellig vond en leuk, heb ik deze rpg heropend.



    Het is 24 jaar later na de slag om Zweinstein en de dooddoeners zijn zich aan het herenigen. Sommige leerlingen horen bij hun andere juist niet. Vrienden en vriendinnen kunnen tegenover elkaar te komen staan. Iedereen weet dat de dooddoeners Zweinstein willen binnendringen, of zijn ze al binnen? De SVP is terug alleen dan met een andere naam. De SVH, oftewel de Strijder Van Hogwarts. Beter gezegd HA, Hogwarts Army. Wie kun je vertrouwen, en wie niet?

    Rollen: -Houd jongens, meisjes en afdelingen gelijk. Op dit moment is er een stop op meisjes.-

    Ravenclaw:
    - Brooklynn Olivia Lockhart - LoveHemmings
    - Syl Kensington - Peredhel
    -
    -

    Slytherin:
    - Louis William Tomlinson - Thaluke
    - Zayn Javadd Malik - RocketRaccoon
    - Meisje - Shuck
    -Clive Pritchard - Peredhel

    Hufflepuff:
    - Emilia Boycot - Nuevo
    - David Morrison Parker - Cogitationes
    -
    -

    Gryffindor:
    - Cheryl Isabella Lewis - Thaluke
    - Matthew Tyler Jones - LoveHemmings
    - Jacelyn Carfelia Deveraux - Mikaelsons
    -

    REGELS:

    - Minstens 150 woorden, meer mag altijd! (: In gevallen van geen tijd of geen inspiratie zie ik dit door de vingers (:
    - Zoals ik al eerder zei hou de afdelingen gelijk en de jongens en meisjes (:
    - Geen andere personages besturen tenzij je daar toestemming voor hebt van de persoon zelf.
    - Naamsveranderingen doorgeven graag!
    - OOC tussen haakjes () [] {}
    - Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij ik iemand vraag.
    - Reserveringen blijven 2 dagen staan oftewel 48 uur.
    - 2 rollen per persoon, en dan 1 jongen en 1 meisje (:
    - Heb respect voor elkaar!
    - De belangrijkste: HAVE FUN!


    Het begin:

    Minevra McGonagall.

    Ik stond op van mijn stoel en ging voor de docenten staan in het zicht van de leerlingen. 'Danku professor Dorwin voor de sorteersermonie.'Begon ik. Mijn blik vestigde op een leerling en ging zo langs velen. 'Welkom nieuwe leerlingen, en welkom terug andere leerlingen. Dit nieuwe jaar op Hogwarts, heeft vele kansen voor jullie. Jullie zullen gelukkige momenten hebben en minder gelukkige. Maar ik wil jullie allen waarschuwen. Het ministerie is het er niet mee eens dat ik studenten dit vertel. En mijn mening is dat studenten de gevaren van de echte wereld moeten kennen.'Sommige blikken van de eerste jaars werden beangstigend. 'Iedere dag of zelfs uur proberen de deatheathers Hogwarts binnen te komen. Misschien wel op dit moment. De deatheathers hebben zich weer bij zich gevoegd en willen nu de wereld overnemen voor hun doode en zogenaamde baas. Hij werd altijd You-Know-Who genoemd. Maar iedereen kent zijn echte naam;Voldemort. Net zoals jullie zat hij ongeveer 60 jaar of 70 jaar geleden op deze school. Ik wil jullie 1 ding zeggen; Let goed op jezelf en mede studenten. En vertrouw je vrienden in deze tijden.'Een paar vierde jaars zaten wat met elkaar te fluisteren. 'Maar goed. Naar de feest sfeer. Eet smakelijk!'Een kleine en flauwe glimlach sierde mijn mond. Ik klapte in mijn handen en het avondmaal verscheen. Gemompel en geroezemoes doemde op en ik ging weer op mijn plek zitten.

    Iedereen is dus in the Great Hall aka Grote Zaal. En heeft de toespraak gehoord.

    Het rooster:


    [ bericht aangepast op 7 dec 2014 - 14:05 ]


    The monsters running wild inside of me. I'm faded

    [MT]


    I don't want you to die, I want you to suffer.

    [Mijn Topics.]


    ''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

    [Heya]


    Bowties were never Cooler

    Zayn Malik
    Ik luisterde met een half oor naar het echt stokoude mens wat elk jaar weer hetzelfde praatje hield. Er was alleen een ding anders. Ze waarschuwde de school voor mensen zoals ik, eigenlijk zoals wij, want mijn beste vriend Louis was er ook een. Niemand wist het, al was het nu niet dat ik het echt onder stoelen of banken stak. Niemand vroeg het me ooit en van Slytherins werd toch een lichte sinistere kant en geheimzinnigheid verwacht. Ik aaide Harley, die bij mijn voeten zat, over zijn hoofd. Ach, als we zouden willen was de school zo overspoelt met Deatheaters. Maar nu pakten we het strategischer aan. Eerst genoeg nummers en volgers krijgen, dan pas gingen we verder. Harley likte over mijn arm waar het inmiddels weer pikzwarte Dark Mark stond. Ik glimlachte even kort en keek toen naar Louis. Toen ik contact met hem kreeg rolde ik met mijn ogen. Toen het eten verscheen pakte ik wat groentes en een kipkluifje voor mezelf. Een stuk biefstuk pakte ik ook, maar die gaf ik aan Harley die onder de tafel zat en daar rustig liggend begon te eten. Straks wilde ik wel nog even Jace zoeken. Tja, we hadden wat geschiedenis samen, maar ik vond het vooral leuk om gewoon met haar te kunnen klooien en flirten zonder problemen. Natuurlijk kon ik haar niet mee naar huis nemen, ondanks dat ze een volbloed was bleef ze een gryffindor. Daarbij was het echt zo serieus niet. Gewoon wat gekloot, soms wat geklef als we genoeg boterbier ophadden. Pas een keer waren we echt ver gegaan en eigenlijk schaamde ik me er wel een beetje voor. Heel veel spijt had ik niet, want het had goed gevoelt op dat moment en daarna was alles min of meer teruggegaan naar vanouds. Nu hoopte ik ook dat de vakantie niets had verandert eraan. Nu hield ik het bij eten en wat met Louis kletsen, al hadden wij elkaar wel gezien in de vakantie. Met hem was het altijd heel gezellig, al was hij soms wel wat aan de drukke kant voor mij. "Boo, pass me eens een paar worstjes. Je weet wel, die Harley lekker vind." zei ik tegen hem, want ik voelde alweer de natte neus van de hond tegen mijn been.


    Bowties were never Cooler

    Jacelyn Carfelia Deveraux

    Verveeld keek ik naar de tafel en luisterde half naar de woorden van Minerva. Een zuchtje verliet mijn lippen toen ze eindelijk klaar was en keek even om me heen. Iedereen praatte met een vriend of vriendin, behalve ik. Ik had mijn mond eens gesloten voor een keer en was doodmoe. Dat er een grote kans was dat er deatheaters waren in Hogwarts kon me werkelijk niets schelen op het moment. Wat me wel op het moment kon schelen was dat er niemand tegen me sprak en ik wilde praten, alleen was ik te stil voor hun - blijkbaar. Negen van de tien keer was ik een hyper kind die het wel met iedereen kon hebben. Vandaag was blijkbaar dus een uitzondering. Het eten verscheen voor mijn ogen, maar echt honger had ik niet. Ach, ik kon het hopelijk wel volhouden tot morgen. Ik pakte wat drinken en dronk er zo en nu dan van. Wel had ik zin in de lessen van morgen, zo kon ik tenminste weer bekende mensen zien. Mijn ogen scanden de ruimte, zoekend naar een bekend gezicht.


    I don't want you to die, I want you to suffer.

    Louis William Tomlinson.
    Een zucht verliet mijn bij McGonagalls speech. Sommige mensen konden zich zo erg aanstellen. Het was heus niet zo dat we in eens Hogwarts aan zouden vallen. We planden alles eerst. Ik grijnsde lichtjes toen Zayn met zijn ogen rolde. "Boo, pass me eens een paar worstjes. Je weet wel, die Harley lekker vind." zei hij tegen me. Kort keek ik de tafel rond en greep de schaal weg bij een eerste jaars die me verontwaardigd aan keek. Ik gaf Zayn de schaal en stuurde het kind een dreigende blik, waarna hij meteen al weg keek. ''Hier,'' Ik keek weer eventjes de tafel rond en schepte wat aardappelballetjes en kip op mijn bord. Mijn blik gleed door de zaal en ik zag dat de meeste eerstejaars redelijk bang leken. Zelfs sommigen van Slytherin. En de docenten gespannen.Een enkeling leek niet erg gespannen. Maar ik had al wel door dat dit schijn was.


    The monsters running wild inside of me. I'm faded

    Zayn Malik
    Ik keek even naar hoe mijn vriend bezig was met de worstjes aftroggelen van een aantal eerstejaars. Iedereen leek erg geschrokken van het bericht. Mooi zo. Lekker bang laten zijn. Door angst werden mensen slordig en zouden fouten worden gemaakt, waar wij weer gebruik van konden maken. Ik nam het bordje van Louis aan en schoof het ondertafel. "Dank je. Vind je het erg als ik even naar Jacey ga? Ben zo weer terug." zei ik tegen hem voor ik even omkeek om zo Jace haar blik te vangen en haar in stilte richting een van de deuren te verwijzen. Niemand zou het merken als we even samen een rustig plekje zouden vinden. Ik gaf haar nog een speels knipoogje voor ik opstond en nog even naar de hond keek die onder de tafel zat. Ik floot zacht tussen mijn tanden, waardoor het beestje opkeek en toen het bakje oppakte om met me mee te lopen naar de deur. Ook als ik even naar de wc ging liet ik hem niet achter, dus heel vreemd was dit schouwspel niet. Misschien voor de eerstejaars, maar die durfden toch niets tegen me te zeggen. De meeste mensen hier eigenlijk niet. Zelfs veel leraren hielden zich liever afzeidig, wat ik zeker niet erg vond. Nu liep ik een van de hallen in en leunde daar tegen het standbeeld van Salazar Slytherin. Dit was de plek waar we elkaar altijd zagen. Ik wachtte dus maar, terwijl Harley weer verderging met het verorberen van zijn worstjes. Ik had best heel veel zin om haar weer in mijn armen te kunnen sluiten, want dat was toch wel heel erg fijn. Ze was dan echt niet mijn vriendinnetje, lekker samen kleffen en doen was fijn. Ja, zelfs een bad boy en een deatheater had dat soms wel nodig en bij haar as het with no strings attached, dus dat maakte het alleen maar beter.

    [ bericht aangepast op 15 sep 2014 - 22:47 ]


    Bowties were never Cooler

    Jacelyn Carfelia Deveraux

    Mijn blik wanderde doelloos rond door de zaal en nam zo nu en dan een slokje van mijn drinken. Het was uitermate saai voor mijn doen. Mijn ogen landen op die van Zayn's en een glimlachje speelde speels rond mijn lippen. Hij gaf me stil een richting naar een van de deuren en stond op met Harley. Ik rolde met mijn ogen en dronk mijn drinken in één keer op voordat ik ook even opstond. Ik negeerde de blikken van de eerste jaars en liep naar het beeld van Salazar Slytherin. Dat was namelijk de plek waar op elkaar wachtten, altijd. Ik aaide Harley over zijn hoofd en grinnikte even voordat ik naar Zayn liep. ‘’Hey,’’ zei ik met een glimlachje en ging voor hem staan. Bepaald de langste was ik niet, dus ik moest een beetje naar boven kijken om hem aan te kijken. ‘’Dus, waarom wilde je me hier hebben?’’ vroeg ik met een lichte grijns rond mijn lippen. Tja, wat kon je nog meer zeggen. We hadden in principe geen relatie, maar we zagen elkaar regelmatig. Meestal gewoon wat geklef, niets meer. Ik draaide me om en leunde met mijn rug tegen zijn borst aan, om daarna even te zuchten. Moe, ik was echt moe. Het liefst wilde ik nu naar mijn kamer rennen, maar hier met Zayn zijn was hier ook niet zo slecht, dus ik bleef maar even.


    I don't want you to die, I want you to suffer.

    Zayn Malik
    Ik wachtte geduldig op Jace, al leunend tegen het voetstuk van het standbeeld. Een aantal schilderijen begonnen wat te fluisteren en te wijzen naar me. Ik rolde met mijn ogen en met twee kleine zwaaien van mijn toverstok legde ik ze het zwijgen op. Net toen ik mijn stok weer in mijn kontzak stak, kwam ze aangelopen. Ik glimlachte een klein subtiel beetje, maar niet te veel. Ik glimlachte nooit breeduit en driekwart van de tijd lachten mijn ogen echt niet mee. Ik aaide even door haar haren en liet toen mijn arm op haar rug liggen. "Mag ik je niet gewoon hierheen lokken om wat afleiding te krijgen van dat verschrikkelijke 'feest' in de grote zaal?" Ik voelde haar omdraaien en tegen me aanleunen. Ik draaide haar met gemak weer terug om, met de hulp van een klein beetje magie, maar erg was dat niet. "Of misschien hierom." zei ik zacht met een scheve grijns voor ik mijn lippen op de hare. Ik tilde haar daarvoor iets op, want dat was toch wat prettiger voor onsbeide. Het was heerlijk om dit weer te kunnen doen na zo'n tijd niets te kunnen doen. De hele vakantie had ik haar nog geen uil kunnen sturen. Nu waren we wel maar gewoon friends with benefits, maar toch. Zelfs vrienden was erg moeilijk met de standaarden van mijn familie. Eigenlijk alles hield ik erg dichtbij me en vaak was ik er zelfs wel radicaler erin dan mijn ouders, maar het feit dat ze een gryffindor was, was toch iets wat erg gevoelig lag. Toch zou het feit dat we gewoon casual met elkaar flirtten, en nog wel meer dan dat, ook een heel flink hijkelpunt zijn, wat voor mij dus echt niet een probleem was. Ik trok terug en zette haar met eenzelfde scheve grijns weer op de grond. "Het is goed je weer te zien, Jacey." zei ik zacht terwijl ik Harley langs ons voelde bedelen om aandacht en meer eten. De vreetschuur. Toch kon het me allemaal even niets schelen. Even wat tijd samen was een heel fijn begin van het schooljaar. Harley kon het echt wel even aan om geen aandacht te krijgen, zonder iets te mollesteren.

    [ bericht aangepast op 16 sep 2014 - 18:13 ]


    Bowties were never Cooler

    Jacelyn Carfelia Deveraux

    Zayn aaide me door mijn haren, waarna ik hem verontwaardigd aankeek. Ik vond het niet bepaald leuk als mensen door mijn haar gingen, net als het goed zat, maar dit keer hield ik me stil. Een grinnik verliet mijn mond na zijn woorden en knikte. ''Ik vind het niet bepaald een feest, weet je. Eerder een preek met een diner, maar alleen daarom mag je me hierheen lokken.'' zei ik met een grijns rond mijn lippen. Net toen ik me had omgedraaid, draaide hij me weer om zodat ik hem aankeek. Zijn woorden nadat hij me had omgedraaid maakte me toch wel aan het grijnzen en voelde snel zijn lippen op de mijne. Hij tilde me wat op, want we wisten beiden dat dat net iets fijner was als ik normaal stond. Na al die tijd thuis niks gedaan te hebben, was dit wel erg fijn. Ik verveelde me dood thuis en had amper iets te doen. Aan de ene kant was ik vrij blij dat school was begonnen, tijd met vrienden en Zayn. Soms wilde ik dat ik in Slytherin zat, de sorteerhoed had getwijfeld om Slytherin en Gryffindor, maar nu zat ik toch in Gryffindor. Hij trok terug en zette me met een scheve grijns op de grond. Ik pruilde mijn lip even, maar glimlachte toch door zijn woorden. ''Insgelijks. Ik heb je misschien toch wel een klein beetje gemist,'' zei ik lachend en hield mijn hoofd schuin, waarna ik toch wel even zuchtte. ''Soms wil ik dat de sorteerhoed me bij Slytherin had geplaatst, maar ja. Ik kan er nu niets meer aan doen.'' Ik deed een stap dichterbij en leunde mijn hoofd tegen zijn borst aan, ik sloot mijn ogen even en glimlachte weer toen ik Harley tegen mijn benen voelde.

    [ bericht aangepast op 16 sep 2014 - 18:40 ]


    I don't want you to die, I want you to suffer.

    Zayn Malik
    Ik grinnikte zacht even bij haar woorden op mijn reden waarom ik haar hierheen had gelokt. Gelukkig was ik niet de enige die dit 'feest' verschrikkelijk vond. Kijk, die preek had ik nog wel amusant gevonden, maar al die drukte en herrie hoefde voor mij echt niet. Dat kwam misschien alleen maar omdat ik wist dat haar woorden echt bullshit waren en dat ze wel een stuk anders zou piepen als ze de dingen wist die Louis en ik wisten. Ik draaide haar om toen ze tegen me aan kwam hangen en tilde haar wat op om heerlijk even mijn lippen op die van haar te kunnen drukken. Het was echt heel fijn om zo met haar om te kunnen gaan, zonder dat er gevolgens aanvast zaten. Toch trok ik na even weer terug omdat Harley begon te bedelen en te lang kleffen had me nooit zo aangestaan. Liever een aantal korste kussen dan een lange waarbij je werd gebruikt als wasmachine. Ik glimlachte weer een beetje toen ze zei dat ze mij ook een beetje had gemist. "Fijn om te weten, Jacey." zei ik voor ik toch een wenkbrauw optrok bij haar zucht. Haar woorden deden mij ook even zuchten, maar daardoor sloeg ik wel steviger mijn armen om haar lichaam. Alles zou veel makkelijker zijn geweest als ze in Slytherin had gezeten. Dan hadden we kunnen afspreken of kunnen schrijven. Ik drukte zacht mijn lippen even op haar kruin. "We kunnen ook gewoon zo lekker in mijn bed kruipen en daar lekker knuffelen." zei ik zachtjes en een scheve grijns. Ik wilde gewoon haar bij me kunnen houden, wat tijd inhalen van de vakantie. Over het jaar heen werd het vaak wat minder, maar nogsteeds vond ik het gewoon fijn om met haar te liggen en wat te klooien. Ik deelde mijn kamer alleen met Louis, dus dat was wel een pluspuntje, zeker omdat hij helemaal niet moeilijk deed over Jace en mijn geheim met me deelde. Ik wist niet hoe het bij haar zat, maar zoizo zou ik grote problemen krijgen als ik maar in de buurt kwam van de gryffindor commonroom. Niet alleen met de schilderijen, maar ook met mijn familie en Harley kwam er ook niet eens bij in de buurt. Hij wijgerde gewoon en begon te grommen als hij erbij in de buurt kwam, en ik liet Harley nooit alleen. Het was dan ook wel verrassend, maar ook fijn, dat hij Jace accepteerde en zo normaal rond haar deed.


    Bowties were never Cooler

    Jacelyn Carfelia Deveraux

    De verdomde sorteerhoed moest mij gewoon in Slytherin plaatsen, dan zou alles makkelijker zijn geweest. Ik voelde zijn armen steviger om mijn lichaam heen en glimlachte licht. Dit was altijd fijn. Zijn lippen voelde ik op mijn kruin en grinnikte weer even na zijn woorden. "Heb je mij zo gemist?" Zei ik spottend en tilde mijn hoofd een beetje op om hem aan te kijken. Een speels glimlachje speelde rond mijn lippen. Het was natuurlijk wel fijn om met hem wat te gaan klooien en na de vakantie had ik hem namelijk wel gemist. "Maar ik wil het wel graag. Ik ben moe, heb even geen zin om bij andere mensen te zijn. De grote zaal was dus ook geen optie." Zei ik met een kleine zucht. Het was wel dat ik een klein beetje opgewekt was doordat hij bij me was, maar ik bleef nog steeds moe. Ik nam een groot risico om met hem te klooien, want ik wist dondersgoed dat heel Gryffindor dit niet zou waardeerden. Het kon me allemaal alleen niet echt iets schelen, sinds ik toch al bijna van school was. "Maar dat betekent niet dat ik weg van je wil." Vervolgde ik mijn zin. "Weet je zeker dat je vrienden er niet zijn? Of ze weten het natuurlijk." Mompelde ik terwijl ik weer tegen zijn borst aanleunde.


    I don't want you to die, I want you to suffer.

    Zayn Malik
    Ik humde zacht bij haar plagende vraag en verstopte mijn gezicht in haar haren, al probeerde ze me aan te kijken. Dat hoefde nu voor mij eventjes niet. Ik wilde hier gewoon even staan met haar en misschien zo gaan liggen in bed, maar meer eigenlijk niet. Ik had haar echt veel gemist. Ik luisterde in stilte naar de rest van haar woorden, waardoor ik toch mijn hoofd wel weer optilde en haar met mijn grote bruine, maar lang niet altijd warme ogen aankeek. Nu waren ze wel warm, eigenlijk altijd als ik bij haar was... Bijna altijd, want soms konden ze ook flink duister staan als iemand in de buurt kwam die ik er niet wilde hebben, zoals de vieze bloedverraders, halfbloedjes en modderbloedjes van gryffindor. Juk. Een klein glimlachje verscheen wel op mijn gezicht toen ze zei dat ze niet weg bij me wilde. Dat was in elk geval een goed teken. "Nou, Louis weet het, dat zal denk ik niet als een verrassing komen en voor de rest heb ik geen vrienden of kamergenoten. Dus dat komt goed uit. Ja, Harley hier, maar van hem zullen we geen last hebben. Die is veels te blij weer terug te zijn en anders gaat hij wel proberen net als elk jaar Mrs. Norris te vangen." zei ik grinnikend. Die gekke hond snapte ook echt niet dat hij die kat nooit zou vangen. Zij kende dit kasteel als de achterkant van haar poot en hij was gewoon een gekke hond die graag spelletjes speelde, vooral ook met mensen die niet wilden spelen. Ik aaide nog even door haar prachtige haren en drukte mijn lippen nog zacht even op haar voorhoofd voor ik haar losliet, op een hand na, en haar rustig meetrok richting de slytherin commonroom. Daar zou zoizo nog niemand zijn en een andere manier om op mijn kamer te komen was er niet. Als ze niet wilde kon ze me altijd nog stoppen door zacht terug te trekken of stop te zeggen. Ik was misschien een deatheater met radicale ideeen, ik was geen slecht mens. Zeker niet tegenover degenen om wie ik gaf.


    Bowties were never Cooler

    Jacelyn Carfelia Deveraux

    Zayn verstopte zijn gezicht in mijn haren nadat ik de vraag had gesteld, dus hem aankijken lukte niet bepaald. "Dat neem ik aan als een ja. Wat schattig zeg." Grinnikte ik. Ik voelde zijn bruine ogen op me branden als ik mijn woorden uitsprak en glimlachte even. Het was niet altijd dat ik aardig tegen mensen deed, al zat ik in Gryffindor en niet in Slytherin. Soms was ik een afgesloten, gemeen iemand die je soms een pak slaag zou verkopen als je mij boos maakte. Over dat soort dingen twijfelde ik nooit. Het was ook dat als je mijn vriend was, je dat voor altijd bleef of er ging iets mis en dan veracht ik je, maar dan negeerde ik je voor je hele leven. Een glimlachje speelde rond mijn lippen tijdens zijn woorden en schudde lachend mijn hoofd. "Maar dan moet Louis ons niet verstoren, dat weet je, toch? Harley maakt me niks uit, want ik ben blij dat hij me wonder boven wonder heeft geaccepteert." Zei ik met een klein glimlachje en hurkte snel even neer om Harley te aaien. De hond keek me even aan en ging daarna weer rondlopen. Zayn aaide door mijn haren voordat hij een kus op mijn voorhoofd drukte en me naar de Slytherin commonroom trok. "Toen ik je het voor het eerst zag, had ik nog nooit gedacht van je dat je met een Gryffindor meisje zou gaan klooien." Zei ik plagend en grijnsde breed. Oh, soms was dit echt hilarisch.


    I don't want you to die, I want you to suffer.

    Mikaelsons —> Deveraux


    I don't want you to die, I want you to suffer.