[200] When Generations meet - HP - Topic 6 - Speeltopics

Harry Potter en zijn vrienden en vijanden gaan weer naar school voor hun zesde jaar. Wat als ze er opeens achter komen dat hun ouders en hun toekomstige kinderen ook naar Zweinstein gaan? James Potter, Harry Potter en Albus Potter zitten alle drie in hun zesde jaar en komen elkaar tegen. Niemand weet wat er aan de hand is. De toekomstige kinderen mogen niets tegen hun ouders zeggen over de toekomst, maar kunnen ze dat wel volhouden? En wat als de ouders erachter komen wat er later van hun gaat worden, dat sommige vriendschappen verbreken? En Voldemort is er ook nog. Kunnen ze hem tegenhouden?
Rollen:

[ bericht aangepast op 18 sep 2014 - 22:44 ]

Spoiler alert: you will save yourself

Albus Severus Potter

‘James Sirius Potter. Aangenaam.’ zei James en stak sijn hand naar Snape uit. Een kleine grijns sierde rond mijn lippen waardoor ik even naar mijn schoenen staarde tot het verdween waarna ij weer opkeek naar professor Snape die voor slechts ren halve seconde te zijn veranderd van uitdrukking maar nu met een poker face naar James zijn hand staarde.
‘In onze tijd; we komen uit de toekomst mogen we gewoon ’s avonds rondlopen. Ik en Albus waren van geen kwaad bewust, professor.’
'Jullie zijn nu hier, in deze tijd potter; en als ik jullie maar nog eens door deze gangen slenteren; wat jullie overduidelijk gaan doen, dan zijn aftrekpunten niet de enige waar je je zorgen om moet maken.' Zei hij kil, haast zonder zijn lippen te laten bewegen. Het was zo erg griezelig ook. Hopelijk had hij ons niet zien.. aangezien hij nu weet dat we beiden een potter zijn. En ook al dat; ik vond het zielig dat James zijn hand zo liet hangen en Snape die het niet schudde. Dat zo iets kleins mijn kleine hartje leek te breken.
'..James Potter.' Weer veranderde zijn uitdrukking voor slechts, geen halve seconde, deze keer een hele seconde en staarde hem weer met zijn huidige kille blik aan.
'Laat me jou het liefst helemaal niet zien. En nu terug naar jullie leerlingenkamers anders laat ik jullie wel zien wat "straf" echt betekent.' En met dat draaide hij zich spontaan om waardoor zijn gewaad soepel om hem heen vloog, te vergelijken met een ballerina, en liep hij weg. Ik kon het niet houden en begon te lachen.
'Ha- pap had gelijk over hem. Ik kan niet geloven dat hij hem "grootste tovenaar ooit" noemt.' Begon ik en beet even op mijn lip.
'Of- of ik ben naar hem vernoemd..'

Ralf @goblet komt er zo aan

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Hahah ahw' ik heb neiging om James Snape aan te laten pakken :'3 maar weet niet waarmee en of dat wel legaal blijft

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

James Sirius Potter

'Jullie zijn nu hier, in deze tijd potter; en als ik jullie maar nog eens door deze gangen slenteren; wat jullie overduidelijk gaan doen, dan zijn aftrekpunten niet de enige waar je je zorgen om moet maken.' Zei hij kil. Ik trok mijn wenkbrauwen op en ik kon het niet laten om aan paps verstand te twijfelen. Een grootse tovenaar vind ik niet echt terug in deze man en ik snap dan ook totaal niet waarom Albus naar zo’n arrogante kwal vernoemd is.
‘…James Potter.’ Ik trok mijn hand weer terug terwijl Professor Snapes uitdrukking voor slechts een fractie van een seconde veranderde voor het weer kou en kilte uitstraalde.
'Laat me jou het liefst helemaal niet zien. En nu terug naar jullie leerlingenkamers anders laat ik jullie wel zien wat "straf" echt betekent.' Als een boze vleermuis liep hij van ons weg waar ik meteen Albus in lachen hoorde barsten ik keek hem verbaasd aan met een wenkbrauw omhoog.
'Ha- pap had gelijk over hem. Ik kan niet geloven dat hij hem "grootste tovenaar ooit" noemt. Of- of ik ben naar hem vernoemd..' ik keek Albus met een serieuze blik aan waar zelfs Percy Weasley nog jaloers om kon worden. ‘Snap je niet hoe serieus dit is?’ waagde ik voordat er automatisch een grijns over mijn gezicht gleed door Albus aanblik. Nog nooit had ik hem zo rebels gezien en ergens vond ik dat enorm aantrekkelijk waardoor ik mijn handen langs zijn zij legde terwijl ik mijn hoofd boog en dichter tegen hem aan ging staan. Speels drukte ik een korte kus op zijn lippen voordat ik de weg naar zijn oor aflegde door middel van kusjes te plaatsen terwijl ik het af en toe onderbrak met; ‘Je weet nog niet half hoe lief en leuk jij bent.’ Ik lachte zachtjes voordat ik zachtjes aan zijn oor zoog waardoor mijn handen iets in zijn zij knepen voordat ik hem los liet en zijn hand pakte.
‘Helaas kunnen we dit pap niet aan doen.’ Terwijl ik hem zachtjes mee begeleiden naar de leerlingenkamer.

I know niet zo'n top stukje je bent vast teleurgesteld D':

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ja, als teleurgesteld "tevreden" betekende was ik altijd teleurgesteld in jou x')

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Sirius Black

Ik besluit de jongen naar de ziekenzaal te brengen aangezien ik nog steeds niet echt weet wie hij is. James zei wel wat vage dingen, maar niet genoeg. Eenmaal daar leg ik hem op een bed en roep ik madame Plijster. Die begint hem meteen te verzorgen en ik loop weer weg. Misschien kom ik zo nog even kijken hoe het met hem gaat. Ik loop naar de leerlingenkamer, waar ik plaatsneem en op een van de banken ga zitten. Mijn boek over transfiguratie pak ik er weer bij en eindelijk heb ik even tijd om te lezen. Het is verbazingwekkend stil in de leerlingenkamer, maar ik vind dat niet erg, kan ik lekker lezen. Na een tijdje komen er mensen aan, ik hoor stemmen bij het portret. James en Albus waarschijnlijk. Met een zucht leg ik mijn boek weg en sta ik op. Ik zie dat ze elkaars hand vasthouden, maar het maakt me niet veel uit.
'Weten jullie hoe we weer terug kunnen naar onze eigen tijd? Want eigenlijk heb ik het wel een beetje gehad ik deze tijd. Die van mij vind ik beter,' zeg ik met een klein glimlachje. Ik wil echt weer terug naar mijn eigen tijd, waar Remus ook is en Peter... Ik ben bang dat ik hem vermoord als ik hem zie, maar dat terzijde.

Spoiler alert: you will save yourself

Albus Severus Potter

‘Snap je niet hoe serieus dit is?’ ondanks van zijn zin zag ik wel een grijns op zijn gezicht ontstaan wat me ook zachjes liet glimlachen en weg keek. Even schrok ik van de stel handen die hij langs mijn zij legde maar al gauw drong er een warm, veilig gevoel mijn lichaam binnen. Oh Merlin dit is zo vreemd maar even maakt dat mij niets meer uit. Hij trok me dichter naar hem toe en drukte een korte kus op mijn lippen, te kort voor mij in ieder geval voordat hij een weg naar mijn oor aflegde wat me even deed huiveren.
‘Je weet nog niet half hoe lief en leuk jij bent.’
Ik voelde een blos opkomen die ik gauw wekdrukte en zachtjes begon te lachen en beet zachtjes op mijn lip toen hij aan mijn oor zoog en in mijn zij kneep. Oh Merlin dit heb ik nog nooit eerder gevoeld, het was zo goed en zo rustgevend; ik voel me meer dan veilig en het leek alsof al mijn slechte gedachtes weg gezogen werden. Mijn maag zat propvol met allemaal wild fladderende vlinders en voor het eerste keer was ik niet logisch aan het denken of werd ik niet gek, verward of gestoord omdat iets niet klopte.
Hij liet me los, en zo rukte ik mijn ogen open en ik kon zweren dat ik net nog veel geluid leek te horen, een soort romantische achtergeond muziek of de muzikale gefladder van de vlinders in mijn maag; of ik werd gek. Neem ik aan dat het de laatste is maar nu was het plotseling zo stil en ik gli lachte zachtjes.
‘Helaas kunnen we dit pap niet aan doen.’ ik slikte moeizaam en wilde wat zeggen maar er kwam niets door mijn keel. Hij trok me mee richting de leerlingenkamer toe waar ik al gelijk Sirius zag zitten met zijn boek. Ik keek even weg naar het open haard waar ik de zachtte geknetter van hoorde. Ondanks dat Sirius hier stond kon ik het niet laten om James zijn hand los te laten.
'Weten jullie hoe we weer terug kunnen naar onze eigen tijd? Want eigenlijk heb ik het wel een beetje gehad ik deze tijd. Die van mij vind ik beter,'
Ik voelde me even misselijk worden en liet James zijn hand toch los op voor op de bank plaats te nemen en staarde de vuurtje in het open haard aan.
'Perkamentus zei toch dat we.. alles zouden vergeten als we terug zouden gaan naar onze eigen tijd?' Begon ik zachtjes en mijn ogen flitsten even naar James toe.
'Dat we alles zouden vergeten van.. wat er allemaal in deze tijd was.. gebeurd?'
Ik voelde me wat witter worden terwijl ik met een neutrale blik de open haard in staarde. Als we terug zouden gaan naar onze eigen tijd zou ik niet alleen vergeten hoe veel ik eigenlijk echt van James hou, maar ook wat voor een goede band ik eigenlijk als "broer" met hem had en zou ik hem daar verder gaan haten zonder te weten dat James eigenlijk wel om me geeft.. en zou ik niet eens erachter komen dat die "haat" eigenlijk van iets anders komt.
'Ik.. wil liever hier blijven.' Murmelde ik dan.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

--

Wie heeft er zin in de volgende dag? @ Generations? ^^

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ik aangezien mijn personages nu niet echt veel te doen hebben.

Spoiler alert: you will save yourself

Derek_Hale schreef:
Ik aangezien mijn personages nu niet echt veel te doen hebben.

[ bericht aangepast op 16 sep 2014 - 18:57 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

James Sirius Potter

Ik bleef verbaasd stil staan in de leerlingen kamer waar ik Sirius zag zitten. Ik wist zeker dat het al heel laat was in de avond maar toch zat hij daar. Hij keek naar ons en ergens had ik verwacht dat Albus mijn hand zou hebben gelaten maar in plaats daarvan voelde ik hem nog met die van mij samengesmolten.
‘Weten jullie hoe we weer terug kunnen naar onze eigen tijd? Want eigenlijk heb ik het wel een beetje gehad in deze tijd. Die van mij vind ik beter.’ Ik trok verbaasd een wenkbrauw op. De Sirius waar pap altijd met een glimlach over sprak kon ik totaal niet terug vinden. Albus nam plaats op de bank bij de openhaard waar we wel vaker zaten.
‘Perkamentus zei toch dat we.. alles zouden vergeten als we terug zouden gaan naar onze eigen tijd? Dat we alles zouden vergeten van.. wat er allemaal in deze tijd was.. gebeurd?’ ik voelde Albus blik even op die van mij branden en ik keek hem aan terwijl ik zijn gezicht weg zag trekken.
‘Ik.. wil liever hier blijven.’ Ik glimlachte en liep naar Sirius toe waar ik een hand op zijn schouder zetten. ‘Leef met de dag; Sirius. Als je vooruit gaat kijken of terug ga je wegkwijnen. Als ik een ding door de jaren heen heb geleerd is om gewoon mee te gaan met de stroming zonder na te denken. Albus..’ ik slikte eigenlijk had ik bijna mijn broertje gezegd hoewel dat nogal lastig was gezien ik hem nu letterlijk gekust had. Meerdere malen en hoewel ik voor het eerst iets niet hardop durfde te zeggen zou ik dat nog meerdere malen willen doen. Het enige wat me tegenhield was Sirius.
‘…Albus denkt heel erg veel na en ik probeer hem al jaren te leren om met de stroming mee te gaan. Hoewel ik blij ben dat hij zo slim is om mij niet als voorbeeld te gebruiken.’ Ik trok een mondhoek omhoog. Ik kneep zachtjes in Sirius schouder. ‘Ik ben blij dat ik de kans heb gehad om je te leren kennen. Pa mist je nog steeds erg in mijn tijd en nu heeft hij je weer even. Voor hoever de tijd strekt. Afijn ik ga naar bed; gezien ik anders niet het laatste restje energie kan verbruiken om mijzelf naar de les te slepen.’ Ik trok een pruillipje en liet Sirius schouder los en draaide me om. Normaal zou ik Albus allang mee getrokken hebben en gezegd hebben dat ik anders tegen pap en mam ging zeggen dat hij te lang op bleef en dat dat schadelijk was voor zijn prestaties op school maar deze keer liet ik het maar gaan. Voor deze keer gezien Sirius wist dat wij gekust hadden en dan waarschijnlijk misschien het toch uiteindelijk tegen pap en mam zou zeggen en ik Albus nooit meer kon aanraken. Nooit meer kon voelen of nooit meer kon horen. Zachtjes liep ik de trappenhuis door naar mijn gedeelde slaapkamer waar ik mijn broek uitschopte en shirt en schoenen voordat ik onder de dekens gleed en meteen in een diepe slaap viel.

Wauw dit is míjn eerste personage die direct in slaap kan vallen. Applausje voor mijzelf x’)

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Mag ik alb naar les sturen (:

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Sirius mag de nieuwe dag laten beginnen :') anders word mijn post ook wel iets te lang ^^


Albus Severus Potter

‘Leef met de dag; Sirius. Als je vooruit gaat kijken of terug ga je wegkwijnen. Als ik een ding door de jaren heen heb geleerd is om gewoon mee te gaan met de stroming zonder na te denken. Albus… Albus denkt heel erg veel na en ik probeer hem al jaren te leren om met de stroming mee te gaan. Hoewel ik blij ben dat hij zo slim is om mij niet als voorbeeld te gebruiken. Ik ben blij dat ik de kans heb gehad om je te leren kennen. Pa mist je nog steeds erg in mijn tijd en nu heeft hij je weer even. Voor hoever de tijd strekt. Afijn ik ga naar bed; gezien ik anders niet het laatste restje energie kan verbruiken om mijzelf naar de les te slepen.’ en met dat liep hij weg richting de slaapkamers toe. Ik glinlachte wn stond voorzichtig weer op van mijn plek.
'Misschien is het wel beter als ik ook ga slapen; morgen beginnen de lessen en ik heb geen zin om telaat te komen op mijn eerste lesdag uit het verleden. Nou ja, voor mij verleden en voor jou toekomst.' Ik draaide me met dat om en liep richting de slaapkamers toe. Eenmaal in de kamertje hoorde ik allemaal gedraai en gezucht om me heen; zo te zien was iedereen al in bed. Geen wonder ook: nog maar een paar uurtjed en dan is het weer tijd om op te staan. Voor een mens is het niet echt gezond om zo weinig te slapen. Oh- wacht. Dacbt ik dat nou echt?

Ik liep naar mijn bed toe en schopte mijn schoenen, broek en shirt eruit en nam aan mijn eigen bedrand plaats. Even staarde ik James aan die al in slaap was gevallen en glimlachte zachtjes.
'Slaap lekker.' Fluisterde ik zachtjes; alhoewel hij me niet kon horen. Dit voelt zo vreemd; zo verkeerd en fout. Mijn verstand zegt dat dit niet kan en dat ik dit snel moet beëindigen voordat het te laat is, net als wag Rose zei. Maar mijn hart schreeuwt om hem. Ik beet even op mijn lip en wikkelde mezelf in mijn dekens en op mijn zij rolde om James nog te kunnen aanstaren.
'..ik zal altijd van je houden; James. Of het nou als broer is of als echte liefde..' murmelde ik tot poging om mijn eigen gedachtes wat helderder te maken tot James voor mijn ogen verdwenen doordat ik mijn ogen sloot en in een diepe slaap viel.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Haha :p Zou ik anders Camp naar de les sturen of is hij samen met george in een bezemkast in slaap gevallen waardoor Camp op hem kwijlt? ^^

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Oh god x') verzin maar wat leuks :p

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Ja maar ik mag niet beslissen waar george is... dus waar is george x')

When I taste Tequila, Baby, I still see ya