MSV - Het Instituut voor Bijzondere Gevallen 15 - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Het dorpje

[ bericht aangepast op 16 nov 2014 - 12:45 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Hoewel het wezen er angstaanjagend uitzag, kon Michelle niet zeggen dat ze bang was. De vraag die hij net stelde liet een soort onschuld doorklinken waar ze zich over verbaasde.
'Waarom volg je ons? We hebben het antwoord toch goed geraden?'

[ bericht aangepast op 23 sep 2014 - 12:22 ]

Every villain is a hero in his own mind.

'Ik beschouw jullie als interessante wezens,' zei Fynx. 'Jullie zien eruit als mensen, maar dat zijn jullie niet. Van hem heb ik begrepen dat hij in een wolf kan veranderen, maar ik vraag me af wat jou onderscheidt van het mensenras.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Kato gromde van ongenoegen. Hij leek niet op een mens.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik ben ook een mens,' antwoordde Michelle kortaf. 'Alleen niet naar de maatstaven van alle mensen.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Mensen zijn kortzichtige wezens,' zei Fynx. 'Vertel me eens, waarom maakt de wolf zo'n grommend geluid?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Niet kortzichtiger dan andere wezens,' antwoordde Michelle verbitterd. 'Kato wil graag dat je ons met rust laat.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Waarom?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Athiabbe keek toe hoe een van de raadsleden op een verhoging ging staan. Doordat ze zo achteraan stond, kon ze hem nauwelijks zien. Het wezen spreidde zijn armen en verzocht hen om stil te zijn. Zij en Cordelia zeiden al niet veel sinds ze buiten stonden en ze voelde even een vreemde rilling door haar lichaam gaan toen Satyr plots naast haar kwam staan. Ze concentreerde zich maar op de spreker voor hen.
'Beste dorpsgenoten,' sprak hij, 'vanwege enkele grote verliezen in zo'n korte tijd, willen wij jullie op het hart drukken dat de veiligheidsmaatregelen zijn aangescherpt. Dit om te voorkomen dat dergelijke dingen ooit nog kunnen gebeuren. De daders zijn weg, maar we willen niet dat hun kwaadaardige ideeën langer blijven rondzwerven onder onze medewezens. Hierom is besloten dat ieder individu in deze samenleving opnieuw zal worden gekeurd. Er zal naar zijn of haar situatie worden gekeken en worden bepaald of hij of zij nog langer kan verblijven in onze gemeenschap of niet. Ook dient iedereen n het bezit te zijn van een Bewijs van Goed Gedrag, opdat wij duidelijk in beeld hebben of iedereen zich goed aan de regels houdt. Wie da tniet bij zich heeft, wordt uigesloten van bepaalde activiteiten en is niet gemachtigd de tuinen of het plein te betreden. Het verlaten van de gemeenschap kan enkel plaatsvinden onder uiterst speciale omstandigheden. Als laatste willen wij jullie laten weten dat de avondklok is aangescherpt. Met de schemering wordt iedereen verwacht naar zijn of haar woning te vertrekken en vóór het donker binnen te zijn.
Voor meer vragen kunnen jullie terecht bij het stadhuis.'
Het wezen stopte met spreken en verdween toen. Er steeg een geroezemoes op onder de aanwezigen, maar Athiabbe had geen idee wat ze moest zeggen. Ze had geen idee in hoeverre dit hun dagelijks leven zou belemmeren en keek vragend naar Satyr, hopend op meer duidelijkheid.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

[Aanvullingen en opmerkingen zijn oké, maar als niemand iets doet, gebeurt er ook niets :'P]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Je bent geweldig.

Satyr beet peinzend op zijn onderlip. Om zichzelf maakte hij zich geen zorgen, hem zouden ze de stad niet uitsturen. Hij was niet bijzonder gevaarlijk en hij was de zoon van een voormalig raadslid. Hij vreesde daarentegen wel voor Athiabbe, die laatst nog iemand had aangevallen - ook al had ze daar een goede reden voor gehad.
Satyr wist niet of hij blij was met de aanscherpingen. Nu het café voor zonsondergang dicht moest, zouden ze onvermijdelijk verlies draaien. Bovendien verwachtte hij dat de moordenaar van in ieder geval zijn vader nog steeds rondliep en die zou zich nog steeds in de nacht kunnen verplaatsen. Nu er verder niemand op straat was, werd dat hem alleen maar makkelijker gemaakt.
'Wat een ramp,' zuchtte hij uiteindelijk.

-
'Omdat je irritant bent.' Michelle schrok van haar eigen stem. Normaliter zou ze iemand nooit zo hebben afgekat, maar ze zat er behoorlijk doorheen. Ze was de stad zonder reden uit gebonjourd, de moordenaar liep nog op vrije voeten en ze had geen behoefte aan een monster dat in haar nek stond te hijgen.

Every villain is a hero in his own mind.

Cordelia staarde met een woeste blik voor zich uit. 'De daders zijn weg,' hadden de raadsleden gezegd. Wat waren ze vreselijk! Ze keek naar Liae en Nykin, die onschuldig de wereld in keken, en nu hun vader zouden moeten missen, en ze wist niet eens voor hoelang.
'Ik zou graag mijn werkzaamheden weer willen oppakken Satyr,' zei ze. 'Misschien trekt het meer klanten, zeker als ik samen met Emily zing.' Die zat er ook behoorlijk doorheen, maar misschien kon het zingen hun gedachten heel even wegnemen. Satyr leek het daar wel mee eens te zijn, want hij knikte. Cordelia knikte ook kort en nam afscheid van Athiabbe. Ze wilde hier weg, voor haar woede uitbarsting nog slechte gevolgen zou hebben. Het was al beginnen te regenen en ze zette haar weg voort naar huis.
'Hoe kan ik je redden, Kato?' zei ze zacht, terwijl ze uit het raam staarde. 'Kom bij me terug.' Ze voelde ineens de aandrang om te huilen en wreef hard met haar handen langs haar ogen. Met huilen zou ze Kato niet terug brengen. Michelle evenmin. Ze moest proberen contact met hen te zoeken, en dat zou haar lukken, koste wat het kost.

[ bericht aangepast op 26 sep 2014 - 15:37 ]

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Aha.' Hij tilde zijn poot op. 'Waarom zijn jullie buiten de poorten?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Aha.' Hij tilde zijn poot op. 'Waarom zijn jullie buiten de poorten?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Omdat ze denken dat we bestuursleden vermoorden.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Doen jullie dat ook?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain