• Five maffia masterminds and their hybrid pets living in a luxury villa in London. Anything could happen...





    In een grote villa in Zuid-West London zit het hoofdkwartier van de beruchtste bende van Europa, van de wereld eigenlijk. Iedereen weet het, maar niemand durft er ook maar binnen te vallen. Dat is namelijk zeker het laatste wat je ooit zal doen. Terwijl het bovengronds een prachtige villa is met alle luxe die je, je kan voorstellen, liggen eronder de meest verschrikkelijke en gevreesde martelkamers ter wereld. Als je hier op uitnodiging komt zal je er niets van merken en als je hier zonder uitnodiging komt zal je er nooit meer uit ontsnappen. In de villa wonen de meest gevreesde criminele meesters ter wereld. Iedereen weet dat zij erboven staan, maar ze hebben niets om het concreet te maken. Het zijn spinnen in een crimineel web en weten precies hoe elke draad trilt en hoe die uitwerking zal zijn. Hun duizenden onderdanen door heel Europa, met takken door de hele wereld heen, kunnen met een knip van hun vinger vervangen worden als ze op een of andere manier uitvallen. Toch leven ze hier enigsinds normaal, voor zover dat kan. Natuurlijk is de materiele luxe van het huis niet de enige luxe waarvan zij genieten. Naast hun duizenden maffia onderdanen, hebben ze elk een persoonlijke slaaf, een hybride, een kruising tussen een mens en een dier. De een heeft spitse oortjes en een dikke pluimstaart als die van een vos, terwijl de ander lange slappe oren heeft en een vrolijke kwispelstaart als die van een hond, en allemaal hebben ze een halsband met hun naam erop en die van hun baas. Jaren geleden zijn mensen gaan experimenteren met het mixen van mens en dier, wat in deze tijd succesvol is gelukt. Mensen houden hybriden als huisdieren, of meer huisslaven. Ze doen alle taken in huis en slapen in een mand. Soms hebben ze een vriendelijk eigenaar die ze als gelijke behandelt, maar dat komt nog zelden voor. Ook bij de maffia zijn het gewoon slaafjes die worden afgedankt, of afgemaakt, als ze onbruikbaar worden. Ze hebben een eigen kamertje, niet veel groter dan een politiecel met een bed, wc, wasbak, spiegel, douche en een luikje waar eten en drinken doorheen komt, met een deur naar de gang en de slaapkamer van hun persoonlijke meester. De ene zal strenger zijn voor zijn slaaf dan de ander, maar het blijven huisdieren van maffialeden, dus daar zullen altijd risico's aan hangen. Maar misschien zijn de hybrides wel meer voor hun meesterss dan alleen slaven, of misschien zoeken juist de slaven wel steun bij elkaar, wie weet.


    • Rollen•
    • Niall Horan • Maffia-CEO • IamGroot
    • Zayn Malik • Zwarte-Panter-Hybride • Goner
    • Liam Payne • • •
    • Harry Styles • Maffia-Martelbeul • Styford
    • Louis Tomlinson • • •

    • Michael Clifford • Maffia-Computernerd • MikeyClifford
    • Luke Hemmings • Fennek-Hybride • Whisperings
    • Calum Hood • Duitse Herder-Hybride • IrishNialler
    • Ashton Irwin • Walibi-Hybride • IamGroot

    • Ace Mitchell von Monroe • Wolf-Hybride • MikeyClifford



    • Regels •
    • Minimaal 7 regels, 200 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk.
    • Graag met leestekens en hoofdletters typen.
    • OOC graag met haakjes; [] {} () - -
    • Houd het graag REALISTISCH! Bijvoorbeeld: Hybrides zijn slaven en zullen dus niet snel als gelijken behandelt worden. Als dat wel gebeurt waarschijnlijk alleen in het geheim. Relaties beginnen niet zomaar en nooit zal alles koek en ei zijn in de villa van maffiabazen.
    • Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
    • Reserveringen blijven 72 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
    • Geen Mary Sue's (perfecte personages)
    • Naamsveranderingen doorgeven.
    • Geen personages van anderen besturen.
    • 16+ mag
    • Alleen IamGroot of Styford maken nieuwe topics aan.

    Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

    Veel plezier!


    • Het Begin •
    Het is vroeg in de avond op een prachtige heldere, toch enigsinds koude, woensdag en de hybriden zijn druk bezig met het verzorgen van het huishouden en het onderhouden van hun meesters, die elk hun eigen ding aan het doen zijn na het diner. Sommigen zitten misschien nog in de lounge na te praten over de dag met een glas whiskey, terwijl anderen zich liever even terugtrekken om wat bij te komen. Vanavond is er voor de 5 nog een belangrijke vergadering over de stand van zaken, een vergadering die elke week plaats vind, maar daardoor zeker niet minder belangrijk wordt, willen ze alles overal draaiende houden. Nu is er nog even tijd voor ontspanning, voor de meesters in elk geval, want of de hybrides tijd voor rust en ontspanning krijgen is volledig afhankelijk van hen en hun wensen.

    [ bericht aangepast op 19 okt 2014 - 13:22 ]


    Bowties were never Cooler

    Niall Horan
    Ace zag er echt verschrikkelijk uit, op sterven na dood bijna. Ik nam hem mee naar de auto en liet hem daar los voor ik die opendeed. Zelf stapte ik achter het stuur en verstelde die iets, zodat ik iets beter zat. Ik keek opzij naar Ace, die echt leek of hij binnen nu en 10 minuten zou sterven. Ik aaide zacht even over zijn hoofd en startte toen de motor. Ik parkeerde rustig uit, maar toen ik eenmaal de weg op draaide gaf ik flink gaf. De motor gromde en ik schakelde op. Het kon me niet schelen dat ik te hard reed, zolang ik geen ongelukken maakte was het prima. Het duurde daarom zeker niet zo lang als nogmaal om bij het ziekenhuis te komen. Ik parkeerde en stapte uit. Snel liep ik naar de andere kant en maakte voorzichtig de deur aan de passagierskant open. Ik sloeg voorzichtig weer een arm om hem heen en wachtte tot hij zijn benen uit de auto haalde. Ik vond het niet erg om zijn hele gewicht te dragen, maar hij moest er me wel de kans voor geven. Ik zag mensen verbaast kijken, maar met een dodelijke blik van mijn kant deed iedereen direct wegkijken. Ja, het was in deze maarschappij ongehoord om dit te doen, maar als mensen dit wilden overleven zonder consequenties moesten ze me zeker nu niet tegenwerken. De enige die mocht tegenwerken was Ace, omdat hij doodsziek was, en hem kon ik nog wel aan, zeker zo. Normaal was hij een stuk sterker dan ik, maar nu zeker niet. Al wachtend aaide ik zacht achter zijn oor. Ik hoopte gewoon dat de doctors hem konden helpen, anders wist ik het ook helemaal niet meer.


    Bowties were never Cooler

    Ace von Monroe
    Zodra ik in de auto zat, kroop ik in feutus houding en sloot ik mijn ogen. Ik wist dat ik vaak liever dood wilde dan blijven leven, maar zo letterlijk had ik het ook weer niet bedoeld. Niet op deze manier tenminste. Zodra Niall de auto starten en weg reed, protesteerde mijn maag meteen en het was maar goed dat Niall me toch een emmer had gegeven. Al kwam er enkel maar gal en speeksel naar boven, ik had het niet graag in zijn auto gespuugd. Vermoeit liet ik mijn hoofd tegen de neksteun aanhangen, maar ik had al snel door dat dit niet werkte en ik beter gewoon met mijn gezicht in de emmer kon blijven hangen. Dit deed ik dan ook heel de rit lang. Ik had niet eens door dat we gestopt waren. Pas toen Niall mijn portier opende en me uit de auto tilde, kreeg ik door dat we er al waren. Ik probeerde goed te blijven staan, maar het duizelde me allemaal iets teveel en moest dus steun zoeken bij Niall, die me stevig vast hield. De blikken die mensen ons gaven, ontging me helaas niet. Ik wist dat Niall me hier niet naartoe had moeten brengen. Al zou ik op steven liggen, hoorde ik hier nog niet. Met trillende handen pakte ik mijn muts, die Niall gister in mijn achterzak had gedaan en probeerde deze zo goed als met een hand kon, op mijn hoofd te zetten. Mijn staart zat nog in mijn broek en zo zouden we minder opvallen. En zo was de kans ook groter dat iemand ons sneller zou helpen. Want kom op. Iedereen ging voor een hybride. Zelfs iemand met een splinter zou nog sneller geholpen worden.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Niall Horan
    Ace bleef overgeven, waarom ik wel blij was dat ik hem die emmer had gegeven, want een auto vol kots was niet lekker. Ik parkeerde de auto netjes en liep om de auto heen om Ace uit de wagen te helpen. Hij zag er nog slechter uit dan voor de rit. Ik voelde hoe hij direct steun zocht en hield hem stevig vast, zodat zijn benen geen gewicht hoefden te dragen. De mensen bleven toch kijken en toen ik merkte dat hij zijn muts weer op wilde zetten bleef ik even staan. Ik draaide hem zo, zodat ik erbij kan en trok de muts voorzichtig over zijn hoofd, zodat zijn oren netjes waren bedekt en het hopelijk nog een beetje comfortabel zat ook voor hem. Zo zag hij eruit als een gewone jongen. Dat was wel wat vreemd, maar zo werd er ten minste niet meer gestaard. Ik nam hem weer verder mee het ziekenhuis in. Daar hoefde ik bij de balie alleen maar mijn naam te zeggen en de wachttijd werd al een heel stuk verkort, naar maar een minuutje of 5, tot de doctor vrij was. Ik nam Ace mee naar de wachtkamer en trok hem daar voorzichtig op mijn schoot. "Het komt goed, Ace. Je bent nu in het ziekenhuis. Hier kunnen ze je helpen en zullen ze dat ook doen. Daar zorg ik voor." mompelde ik zachtjes terwijl ik met de kleine haartjes niet in zijn nek onder zijn muts vandaan kwamen. de doctor was wel slimmer dan de maffia iets te weigeren, zelfs al was het medische zorg voor een hybride. Uiteindelijk werden we geroepen en tilde ik de hybride met enige moeite op en wankelde achter de doctor aan onder zijn gewicht. Hij was niet heel zwaar, maar ik was gewoon niet heel sterk. In de behandelkamer legde ik Ace op het bed en keek naar de doctor voor ik de deur op slot draaide. "Help hem, alsjeblieft. Geen gemaar." zei ik tegen de doctor die knikt en naar Ace liep. Ik hield alles wel netjes in de gaten, want als hij iets deed wat in mijn ogen niet kon met Ace, had hij een probleem met mij. Ja, dit was zijn kantoor, maar Ace bleef mijn verantwoordelijkheid, waaronder zijn gezondheid en veiligheid ook viel.


    Bowties were never Cooler

    Calum Hood

    Ik hoorde nog een auto weg rijden maar ik lette op het balletje. Het was fijn dat Niall aan me gedacht had. Na een halfuurtje spelen sta ik op en ik loop naar Niall zijn kamer. Verbaasd zie ik de nette kleren nog liggen en het ontbijt nog staan. Ik zie wat hangen en loop naar de badkamer deur. Ze waren even weg en er stonden wat taken op. Rustiger dan dat ik in tijden was loop ik naar beneden en haal een wasmand. Door het spelen met de bal had ik wat energy kwijt gekunnen. Tuurlijk er waren inmiddels van het kouwen wat draadjes los maar dat zou Niall niet erg vinden. Zo zag hij misschien ook in dat hij me maar iets kleins hoefde te geven. Met de wasmand loop ik naar boven en doe de vieze kleding en het beddengoed in de mand. Ik pak mijn beddengoed en dat van Ace en doe dat erbij. Hij klonk behoorlijk ziek en misschien maakte ik wat bonuspunten als ik voor Ace een schoon bed had geregeld. Met een volle wasmand ga ik naar het washok en doe daar alles in de machine en klik het aan. Dan loop ik terug en ruim alles op en in de keuken pak ik snel aluminiumfolie om het voedsel af te dekken en in de koelkast te zetten voor later. Ik dek alle bedden weer netjes op en ga weer terug mijn kamer in. Ik had het wat koud dus met de bal in mijn handen loop ik naar de woonkamer en ga voor de kachel liggen terwijl ik op het balletje begin te kluiven. .Het was stil, ik had verder nog niemand gehoord of gezien.


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Zayn Malik
    'Ugh,' mompelde ik slaperig, terwijl ik me nog een keer omdraaide en twijfelde of ik nog een keer mijn ogen dicht zou doen. Toen ik de rood oplichtende cijfers van mijn wekker zag, besefte ik me echter dat ik me dat niet kon permitteren, aangezien ik al tien minuten te laat uit bed was dan ik zou moeten zijn. Daarom dwong ik mezelf op te staan en mijn kleren aan te doen. Het waren mijn standaard werkkleren, die niet uit veel meer bestonden dan een zwarte broek en een wit T-shirt, waar ik er een aantal van had. We hadden ook nog simpele vesten en nette kleren, voor als er bezoek was, maar dat was het ook wel zo'n beetje. Gapend liep ik naar de keuken, terwijl ik pogingen deed om mezelf uit te rekken. Ik had mijn slaap nodig, en alhoewel ik vrijwel meteen toen ik klaar was met de klusjes die ik moest doen naar bed was gegaan, was het ook nu weer net niet genoeg om me helemaal uitgerust te voelen. Ik begon wat te rommelen in de keuken, een ontbijt bij elkaar zoekend voor Michael. Het was erg stil, waardoor ik aannam dat iedereen nog in bed lag. Normaal zou ik hem wakker maken om hem een ontbijt op bed te geven, maar vandaag dacht ik dat hij er niet echt behoefte aan zou hebben, aangezien hij volgens mij de hele nacht door had gewerkt. Als de anderen wakker werden zou ik hem wel roepen. Daarom zette ik de voorbereidingen aan de zijkant van het aanrecht, zodat ik meteen het klaar kon maken zodra hij wakker werd. Daarna liep ik naar de woonkamer, waar ook Calum was. Hij lag voor de kachel, wat er ook best wel aantrekkelijk uitzag, aangezien het behoorlijk fris was. Niet dat het op het moment wat zou uitmaken, want de kachel was bijna helemaal gedoofd. 'Misschien is het handig als de kachel aanstaat, Calum,' zei ik, terwijl ik naar de kachel liep en die begon te stoken, zodat er weer wat vlammen opwaaiden. 'Waar is iedereen eigenlijk? Slapen ze nog allemaal?'


    Sometimes to stay alive, you gotta kill your mind.

    Ashton Irwin
    Harry was nooit een ochtendmens geweest, maar ik wist dat hier om 10 uur in elk geval een lid van de innerkring van de Ierse maffia zou zijn. Ik wist niet of ze eerst een gesprek kregen met Niall of dat Harry direct aan de slag moest, maar ik wilde Harry wel klaar hebben als het nodig was. Het was nu wel duidelijk dat hij er echt niet uit wilde. Toch liet zijn schorre stem me zacht grinnikten. Ik had hem goed te pakken gekregen gister, wat nog maar eens werd benadrukt toen hij overeind kwam zitten Er kwam een his over zijn lippen, waardoor ik uit gedachten over die stomme band in mijn hand werd gerukt en mijn andere hand ook op mijn schoot vallen. Bij zijn vraag gleden mijn ogen over zijn lichaam, wat ik net al wel een beetje in me op had kunnen nemen, maar nu was alles tot aan de onderkant van zijn heupen blootgelegd. Alleen zijn klokkenspel en alles eronder waren bedekt. Toch zag ik te veel markeringen. Overal hand, tand en nagel afdrukken. "De stoelpoten waar Calum aan heeft geknaagt zijn er beter aan toe en makkelijker ongeschaad te kletsen op dit moment. Je ziet er echt uit als een wrak. Ik kan er niets beters van maken." zei ik met een scheve grijns. Al snel voelde ik zijn lippen op die van mij en relaxte nog iets meer. Ik wist zeker dat hij wel pijn moest hebben. Het voelde goed, veels te goed omdat het absoluut niet hoorde. Toch deed ik er niets tegen, want wat goed voelde kon nooit helemaal slecht zijn,toch? Bij zijn vraag was ik eerst wat verward, maar toen bedacht ik me wat het kon betekenen. "Nee, helemaal niet, en je weet hoe licht ik slaap. Je sliep als een klein babytje." zei ik met een glimlachje voor ik een kusje op zijn kaak drukte. Zijn lippen voelden toch nog heel erg vreemd en onwennig. "Ik heb ontbijt gemaakt. Daarna kan je lekker douchen. Om 10 uur komen er een of meerdere Ieren en ik weet niet wat Niall in gedachte heeft. Ik kan het ook niet gaan vragen wat hij is net vertrokken, of in elk geval is de audi net vertrokken en dat is de auto waar Niall in rijdt als hij achter het stuur kruipt." vertelde ik hem wat ik had opgevangen vanochtend en wat hij had gemist. Daarna zette ik het dienblad tussen ons in en gaf hem zijn lepel. "Eet smakelijk" zei ik met een glimlach voor ik een van de twee schaaltjes oppakte en op mijn schoot zette om daar besjes uit te gaan eten. Ze waren heerlijk zoet en zuur tegelijk, precies zoals ik ze heerlijk vond en zoals ze hoorden te zijn. Ik deed er ook nooit slagroom op, ook niet bij Harry. Als hij het wilde moest hij het vragen. Anders bleef hij ze puur krijgen. Hij had ook nog een bakje cornflakes met yoghert en de kop thee, die ik ook had. Onder het eten bleef ik naar elk klein plekje op Harry's lichaam kijken. Hoe langer ik naar hem keek, hoe meer ik er zag en hoe breder mijn grijns werd. Ik had hem echt goed te pakken gehad en laten zienhoe dominant ik kon zijn als hij het toeliet. Nu was het al een stuk minder, maar nogsteeds voelde het niet goed of natuurlijk mijn halsband weer om te doen. Dat ding representeerde onderdanigheid en gehoorzaamheid, twee dingen die ik eigenlijk niet in me had. Tja, ik was slim genoeg om mezelf op te dragen te doen wat Harry van me wilde, maar echt onderdanig was ik nog nooit geweest. In eigenlijk alles wat ik deed was wel enige vorm van dominantie of opstandigheid te vinden. Al was het maar zelf ook drinken pakken als ik drinken voor hem maakte of 's nachts, zonder zijn weet, er een hele eigen agenda aan over te houden.


    Bowties were never Cooler

    Ace von Monroe
    Ik probeerde zo goed als mogelijk mijn muts over mijn hoofd te trekken, maar het wilde allemaal niet echt lukken. Niall had het door en hielp me er al snel mee. Ons bekijks werd meteen minder. Enkel de mensen die het al gezien hadden keken nog. Ik had enkel geen kracht om ze te vervloeken. Ik had medelijden met hun hybride en hoopte voor ze dat ze nooit ziek zouden worden, aangezien het niet leek of een van deze mensen zo ooit naar het ziekenhuis zouden brengen. Niet dat ik het voor gister van Niall had verwacht. Waarschijnlijk als we nooit gepraat hadden gister, was dat ook het geval geweest. Ik liet me door Niall het ziekenhuis in begeleiden. Ik moest mijn ogen samenknijpen om wat te kunnen zien. Ik zag altijd al slechter overdacht dan 's nachts, maar deze enorm witte uitstraling, bezorgde me nog meer moeite en nog veel meer hoofdpijn. Al leek me dat onmogelijk, omdat bij elke beweging mijn hoofd uit elkaar leek te klappen. Nadat we bij de balie waren langs geweest, gingen we door naar de wachtkamer, waar Niall me op zijn schoot trok. Mijn hoofd steunde tegen zou schouder en ik trok mijn benen op. De emmer had ik nog altijd in mijn armen geklemd en dat hield ik voorlopig maar even zo. Ik knikkebolde wat, terwijl ik probeerde niet in slaap te vallen. Ik wilde echt heel graag slapen. Maar ik kreeg de kans niet eens, want we werden al geroepen. Nog voor ik op kon staan, tilde Niall me op, terwijl hij opstond. Ik had medelijden met zijn tengere lichaampje, maar ik leek niet in staat hem tegen te houden en te gaan staan.Gelukkig waren we zo in de behandelkamer en legde Niall me op de onderzoekstafel. Ik wilde zeggen dat het wel ging, dat hij zich niet druk hoefde te maken. Maar het feit dat ik al snel weer boven de emmer hing, bewees dat ik zou liegen. De dokter veegde mijn haren uit mijn gezicht en trok mijn ooglid omhoog om er met een lampje in te schijnen. Meteen sloeg ik zijn arm weg en gromde. Mijn ogen waren al gevoelig voor licht, wat dacht hij wel niet. De man keek me even benauwd aan en ik moest moeite doen hem niet verder op de kast te maken. Maar dit was waarschijnlijk de man die het verschil betekende tussen mijn leven en mijn dood. 'Er is hier een iemand, die wel wat verstand heeft van hybrides. momentje.' De man wist duidelijk niet wat hij met me aanmoest. Hij liep snel de kamer uit en ik liet me weer op het bed zakken. 'Het spijt me.' Fluisterde ik zacht, terwijl ik Niall aankeek, waarna ik langzaam mijn ogen sloot.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Michael Clifford
    Heel de nacht had ik doorgewerkt. Mijn ogen waren nog net niet vierkant van het staren naar al die beeldschermen en mijn vingers waren nog net niet verstijfd. Ondertussen had ik zoveel koffie, energiedrankjes, suiker en drank op, dat ik niet meer te houden was. Mijn brein zei dat ik echt naar bed moest, maar mijn lichaam stond strak van de cafeïne en suiker, dat het onmogelijk was om te slapen. Maar het was een kwestie van tijd, dat ik in zou storten en Zayn me naar bed zou moeten dragen. Ik zetten alle computers in slaapstand en deed de deur achter me op slot, zodat irritante en oerdomme hybrides zoals Calum niets konden slopen of er voor zorgen dat ik weer alles opnieuw moest doen. 'Goedenmorgen!' Ik liep de woonkamer in en aaide Zayn even tussen zijn oren, voordat ik me languit op de bank liet vallen. Ik kon mijn ogen bijna niet meer openhouden en ze prikte van het licht, waardoor ik er in bleef wrijven en ze enkel maar gingen irriteren. 'Zayn, zou je alsjeblieft een bad voor me klaar willen maken?' Heel mijn rug was verstijfd en een warm bad was echt wel iets waar ik aan toe was nu. 'En Calum, waar is Niall?' het liefst negeerde ik dat beest door, maar ik wilde toch weten waar Niall was. Ik dacht namelijk dat hij het wel fijn zou vinden om te weten dat alles op was gelost en we ons nergens meer druk over hoefde te maken

    [ bericht aangepast op 4 okt 2014 - 0:27 ]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Niall Horan
    Ik leunde tegen het buro van de doctor terwijl ik zag hoe Ace weer totaal in elkaar kromp om de emmer om over te geven. Ik wilde direct naar hem toestappen, maar de doctor wuifde me weg en liep naar hem toe. Ik hield hem heel precies in de gaten. Ik zag hoe hij door Ace zijn haren wreef en daarna zijn ooglid omhoog haalde. Ik wilde hem nog waarschuwen, want Ace was niet iemand die het had op licht of uberhaupt iemand die aan zijn ogen probeerde te zitten. Zijn ogen en zijn oren waren erg gevoelig en daarmee flikte je niet zomaar dingen. Ik was alleen te laat en Ace had al een grom laten horen. Gelukkig had hij niet gebeten, maar hierdoor was ik wel direct naast hem gaan staan. Ik aaide zacht over zijn hoofd in de hoop hem iets te kalmeren, terwijl ik naar de doctor keek die wel erg benauwd naar Ace keek. Ja, de jongen had een gevaarlijke kant aan zich, maar de man had dit toch zeker wel uitgelokt. Hij zei dat hij de expert uit het ziekenhuis ging halen en ik knikte. "Schiet op." zei ik er achteraan voor hij wegsnelde en ik me even helemaal op Ace kon richten. "Het is al goed. Dat was gewoon uitlokken." zei ik zacht bij zijn verontschuldiging terwijl ik over zijn hoofd bleef aaien. "Ik had hem meoten waarschuwen, maar was te laat."zei ik voor ik me omdraaide toen ik de deur open hoorde gaan en weer hoorde sluiten. Binnen kwam een klein vrouwtje met kort grijs haar, een bril op het puntje van haar neus, en een witte labjas. Ik keek haar aan en deed toen een stapje naar achter om haar Ace te kunnen laten zien. Ook haar hield ik scherp in de gaten. Ze liep naar het bed en klom op een trapje om naar Ace te kunnen kijken. Het eerste wat ze deed was voorzichtig zijn muts verwijderen en daarna wat dingen op te kriebelen op haar notitieblok. "Hybrides zie je niet vaak in het ziekenhuis, zeker niet kruisingen met wilde dieren zoals hij. Persoonlijk vind ik het zonde, want vaak is er een makkelijke behandeling voor en hoeven ze niet zo te lijden." zei ze voor ze zich tot Ace richtte en ik een stapje terug deed, verzekerd dat zij het goede met Ace voorhad. In elk geval van wat ik kon opmaken uit haar woorden. Daarbij bleef ik zeker wel dicht genoeg in de buurt en met mijn hand op mijn bewapende heup dat als het echt nodig was, ik hem wel kon beschermen. Want ik had ook wel in dit vak geleerd dat schijn erg kon bedriegen, zelfs als het ging over de bedoelingen van een deskundige doctor.


    Bowties were never Cooler

    Ace von Monroe
    Ik wilde gewoon naar huis en slapen. Het zou vast vanzelf wel weer overgaan. Maar of ik me nog niet slecht genoeg voelde, scheen de dokter ook nog eens met licht in mijn ogen en had ik hem toch bijna mooi zijn hand afgebeten als hij niet degene was die ervoor kon zorgen dat ik niet in mijn eigen kots zou stikken straks. Alleen hij was blijkbaar niet degene die me kon helpen en al snel ging hij ervandoor om iemand anders te halen. Meteen liet ik me weer uitgeput op het bed zakken en bood ik mijn verontschuldiging aan. Ik wist hoeveel Niall riskeerde om me hierheen te brengen en ik maakte het enkel moeilijker. Niall nam enkel de op zich en ik had geen kracht ertegenin te gaan. Ik sloot mijn ogen weer, maar opende ze meteen weer toen ik de deur hoorde. een klein, tenger iel vrouwtje kwam binnen en ze moest op een krukje gaan staan om bij me te kunnen zo erg was het. Ik piepten zachtjes toen ze mijn muts afdeed en krulde mezelf nog wat meer op. Door de hoofdpijn was het moeilijk om haar woorden in me op te nemen. Ik keek vermoeid naar haar op toen ze vroeg of ze het verband van mijn nek mocht halen om ernaar te kunnen kijken en ik hief mijn hoofd iets op. Voorzichtig werd het verband eraf gehaald en zodra mijn nek vrijkwam knikte ze bedenkelijk waarna ze weer iets neerkrabbelde. 'Is het correct als ik zeg dat je dierlijk en mensenlijk zo gescheiden mogelijk probeert te houden?' Ze duwde even met haar vingertoppen tegen mijn opgezwollen huid aan en ik dook piepend ineen. Toch knikte ik zachtjes. 'Heeft hij medicijnen van je gekregen?' Ze richten zich op Niall en keek hem streng vanaf boven haar brilletje aan. God, kon ze niet gewoon zeggen wat er aan de hand was.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Calum Hood.

    Met een tevreden glimlach en een kwispelende staart hoorde ik hoe langzaam de hybrides en enkele meesters wakker werden. Al snel zie ik zayn en hij kijkt me aan. "Misschien is het handig als de kachel aanstaat, Calum,' zegt Zayn. Ik knik alleen even. " niet aan gedacht' zeg ik en bijt weer snel op het balletje.'Waar is iedereen eigenlijk? Slapen ze nog allemaal?' Hij kijkt me aan. " Niall en ace zijn vertrokken en de rest heb ik nog niet gehoord"zeg ik hem. Ik lik even het balletje en kauw weer verder. Ik zie Michael binnen komen en hij zegt Zayn het bad klaar moeten maken. Daarna kijkt hij kort naar mij met vermoeide ogen. "En Calum, waar is Niall?' Hij kjjkt weer weg. " Niall en ace zijn een kwartier geleden vertrokken meneer. Ik heb gehoord dat Ace zich heel zoek voelde maar waar ze heen zijn dat zou ik niet weten" zeg ik netjes. " kan ik misschien iets voor u doen? Het spijt me echt van mijn domme acties van gisteren en ik zou het graag goed maken" zeg ik heel onderdanig. Misschien zou ik zo wat indruk maken en minder straf krjjge . Daar had ik alles voor over.


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Niall Horan
    De vrouw was in mijn ogen een stuk voorzichtiger met Ace dan de man van net. Ze vroeg om toestemming en was erg zacht met hem, voor zo ver ik kon zien. Uiteindelijk kwam zijn nek vrij en zag hoe verschrikkelijk het eruit zag. Ik had het geprobeert, maar het had duidelijk niet gewerkt. Ik had er dus wel goed aan gedaan om hem hierheen te brengen. Bij haar vraag aan mij keek ik schuldbewust naar de grond. "Alleen wat paracetamol in de hoop de pijn wat te verlichten." zei ik naar de waarheid en ik keek haar aan. Ze noteerde weer wat en keek weer naar Ace zijn nek. "Hij heeft een ontstoken nek en een allergische reactie op de pijnstillers. Aan de allegrie kan ik niets doen, maar aan de ontsteking wel." ze schreef nog wat dingen op en ging toen achter het buro zitten om daar wat dingen in te typen. "Je kan straks ontsmettingsmiddel ophalen bij de apotheek. Hiermee moet je zijn nek drie maal daags schoonmaken. Voor de rest moet het onbedekt blijven. Ik wil hem geen medicijnen voorschrijven omdat ik niet weet hoe hij daarmee omgaat." zei ze terwijl de druk typte. Ik knikte en keek even naar Ace. Hij zag er nogsteeds uit als een hoopje ellende. Blijkbaar zag ze me kijken, want al snel kreeg ik een opmerking naar mijn hoofd. "Over een dagje gaat het hopelijk al een heel stuk beter. Dan moet de ontsteking langzaam beginnen te verdwijnen en dan zou de allergische reactie ook over moeten zijn." zei ze tegeen mij. Ik knikte weer en bedankte haar zacht. Daarna liep ik naar Ace en sloeg een arm om hem heen. "Kom je? dan gaan we naar huis en stop ik je lekker in bed. Je hoeft je nergens zorgen om te maken." zei ik tegen hem en trok zijn muts weer voorzichtig over zijn hoofd. Ik drukte nog een kusje op zijn kruin en wachtte tot hij klaar was om te gaan. Calum werkte maar een extra dagje, dat kon hij vast wel hebben. Mikey zou morgen vast ook nog genoeg irritatie hebben om hem straf te geven en dan konden Calum's bips iets helen. Vandaag zou hij toch de hele dag moeten staan, knielen en lopen, want hij moest wel goed afgericht lijken. Zijn achterste zou dus genoeg rust krijgen.

    [ bericht aangepast op 4 okt 2014 - 11:32 ]


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    Ik wist dat de reden dat ik eruit moest was dat er over een paar uur zat werk voor me te doen was, maar ik had het idee dat ik alsnog best een uurtje of twee langer had kunnen blijven liggen. Na een schorre opmerking dat aangaf dat ik echt niet wilde hoorde ik Ashton zacht grinniken om mijn stem, die moest wel erg trots op zichzelf zijn. Sowieso vandaag zou er constant een rauw randje aan mijn stem zitten, wat ik ook deed. Om die reden ging het nog lastiger worden mijn staat te verbergen. Wat pijnlijk kwam ik overeind zitten en nam mezelf voor vandaag zo min mogelijk te gaan zitten, als ik het deed alleen op zachte ondergronden. Ik vroeg hem wat de schade aan mijn lijf was en zag zijn blik over me heen gaan, die al genoeg zei, wat werd benadrukt door zijn woorden. Hij overdreef vast niet en ik kreeg het toch wel te zien als ik ging douchen door de gigantische spiegel die er hing. "Als je dat nu al denkt, wacht maar tot je me ziet lopen," zei ik met een kleine glimlach voor ik een zacht kusje op zijn lippen drukte. De hybride had me al vaker mank zien lopen door iemand anders zijn toedoen, maar het had vast een ander tintje omdat het door hem kwam. Ik zuchtte opgelucht door het antwoord wat Ashton gaf op mijn vraag, dat was dan de eerste keer sinds jaren dat ik rustig had geslapen, ik had het niet voor mogelijk gehouden dat het ooit zou gebeuren. Als dat het effect was van hem 's nachts bij me te houden deed ik dat vaker, tenzij hij dat zelf niet wilde. Gehum rolde over mijn lippen door het kusje op mijn wang waarna ik gaapte en nog eens in mijn ogen wreef, om stil naar zijn woorden te luisteren. Ik merkte straks dan wel wat er van me verwacht werd, tot die tijd deed ik lekker rustig aan. Dankbaar nam ik de lepel van hem aan en wenste hem hetzelfde voor ik eerst aan de yoghurt begon, het fruit bewaarde ik voor later, dat was toch lekkerder. Onder het eten voelde ik zijn blik op mijn huid branden en glimlachte ik lichtjes, het idee dat hij zo naar de markeringen keek die aangaven dat ik van hem was deed me goed. Dat was ook gelijk de enige dominantie die ik tolereerde en zelfs graag had, dan was ik ergens wel benieuwd of Ashton dominant over me bleef doen als ik hem daartoe de kans gaf. Mijn ogen vielen op de halsband die bij hem lag en ik zette de yoghurt even neer om het ding even in mijn handen te nemen en te bekijken, om het vervolgens met een mooie boog op mijn nachtkastje te gooien. "Die hoef je vandaag niet om, je hebt toch je brandmerk en als iemand er iets van zegt zeg je maar dat ik toestemming heb gegeven. Ik heb toch niet het idee dat je het na gisteravond in je hebt om dat ding zomaar om te doen," zei ik grijnzend en streek zacht over zijn nek, voor ik verder ging met eten. In de ochtend at ik nooit veel, wat te merken was aan de grootte van de bakjes dus duurde het ook niet heel lang voor ik de yoghurt op had. Ik zette het bakje neer en nam de kop thee in mijn handen, waar ik rustig aan sipte. Als alles zo op was trok ik de hybride het liefst met me mee de douche in, maar aan zijn vochtige krullen te zien had hij dat al gedaan. Ach, dan deed ik er ook minder lang over en ik wilde toch wel graag het vuil van me af krijgen en mijn spieren wat laten relaxen tegen de pijn.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ashton Irwin
    Ik at zelf rustig aan het fruit wat ik voor mezelf had ingeschept terwijl ik keek hoe Harry at, maar vooral hoe hij eruit zag, door mij. Ik had zijn woorden over het lopen gehoord en wist dat hij flink mank zou lopen. Ik had het al zo vaak gezien, maar het zou toch anders zijn, nu ik wist dat het door mij kwam. Dat gaf me toch wat trots en maakte me net iets dominanter dan dat ik anders zou zijn. Normaal als hij mank liep paste ik extra op mijn tellen, omdat hij er nog wel eens van in een slecht humeur kwam te zitten, maar nu was ik dat zeker niet van plan. Zolang hij me er niet hard op afstrafte zou ik vandaag weer een stuk dominanter en vrijer zijn dan ik in tijden was geweest. Hem uitdagen zou daar maar een klein onderdeeltje van zijn. Mijn hoofd schoot opzij toen ik Harry de halsband zag pakken en voelde direct een waar van tegenslag door me heen gaan. Toch zette ik al snel mijn rug weer recht en keek hem met een scheve grijns aan. Eigenlijk wilde ik een opmerking maken die net niet kon, maar hij was me voor. Zijn woorden deden me grijnzen, maar toen hij over mijn nek en brandmerk streelde ging er een rilling door me heen. "Daar heb je helemaal gelijk in." zei ik uiteindelijk toch en kneep heel erg lichtjes in zijn bil. Ik wilde hem geen pijn doen, maar even kijken wat zijn reactie zou zijn op mijn geplaag, nu ik toch eigenlijk weer onderdanig aan hem zou moeten zijn, kon ik niet laten. Ik rekte me even uit en ging verder met het eten van de vruchten. Ik zou straks vast op mijn flikker krijgen omdat ik te ver was gegaan, maar hem plagen was toch wel weer heel erg leuk. Ik at rustig het bakje leeg en pakte toen ook mijn thee en dronk rustig. "Ga jij straks maar lekker douchen, dan zet ik de kelder wel klaar. Dan kan je in elk geval nog even rustig aan doen. Ik heb namelijk nergens last van." zei ik met een scheve grijns voor ik rustig verder ging met het drinken van mijn thee. Ik hield echt heel erg veel van thee, al waren er ook wel wat andere dingen waar ik nog meer van hield en gister was daar een ding bijgezet, ergens bovenaan de lijst, twee dingen misschien zelfs. Ik nam nog een slokje en streek zachtjes over Harry's wang. Hield ik van de jongen, zeer zeker, maar op zo'n manier, geen idee. Vast wel een klein beetje, anders was dit nooit gebeurt, maar het idee was gewoon zo vreemd. Zeker omdat ik hem ook nogsteeds zag als mijn broertje, degene die ik wilde beschermen tegen alles en iedereen, die ik alles had zien verliezen en alles weer had zien opbouwen. Ik had hem zien veranderen over de jaren, wat niet altijd ten goede was. Nu hij zich zo had bloot had gegeven, wist ik dat zeker dat het zeker niet altijd beter was dat hij zijn gevoelens afschreef. Hij werd er namelijk heel erg onstabiel van. Toch leek hij zich er goed mee te voelen, en was het dus echt niet aan mij om hem te dwingen zich te uiten. Ik zou alleen wel problemen hem iets vaker mee te nemen naar de begraafplaats, niet om hem zo te zien breken, maar gewoon zodat hij zich ook kon uiten en de dood van zijn familie kon gaan verwerken. Het was namelijk wel duidelijk dat hij het had verstopt, niet verwerkt. Ik wist nogsteeds niet wat de consequentie was van het feit dat hij nu wist dat ik nog wel eens het huis uit sloop als hij sliep, in elk geval om naar de begraafplaats te gaan. Ik dronk nu maar rustig verder en wachtte af tot hij klaar was met eten.


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    De trots die duidelijk van hem afstraalde en in zijn hele wezen te zien was deed me op een vreemde manier goed, het was lang geleden dat ik hem echt ergens om trots op zichzelf had gezien. Het kon me niet schelen dat het was om de miserabele staat waarin mijn lichaam was als Ashton blij was. Normaal was ik altijd heel prikkelbaar na zo'n nacht en als iedereen doodleuk op ging merken dat ik mank liep kon ik heel scherp uit de hoek komen, en omdat de hybride meestal wel in mijn buurt was reageerde ik dat onterecht op hem af. Dit keer had ik het gevoel dat het me niks kon schelen en prikkelbaar was ik niet, eigenlijk was ik rustig en voelde me, om een reden waar ik mijn vinger niet op kon leggen, geliefd. Misschien dat ik daarom me zoveel meer timide en onderdanig opstelde, omdat ik me in tijden niet zo fijn en veilig had gevoeld. Ik pakte zijn halsband op, waar ik even naar keek voor ik hem op mijn nachtkastje gooide en met een glimlach zei dat hij hem niet om hoefde vandaag, daar was hij toch niet in staat tot na het uiten van zijn dominantie zo kort geleden. Zacht aaide ik wat in zijn nek en glimlachte, om een redelijk hoge piep voor mijn doen uit te slaan van pijn toen hij na zijn woorden in mijn kont kneep. Ik pruilde en keek hem zielig aan van onder mijn wimpers, ik kon niet zeggen dat ik zijn dominantie vervelend vond en Ashton mocht zeker zo blijven als hij wilde, maar dan moest hij wel heel goed gaan oppassen met de anderen in de buurt. Toen ik de yoghurt op had dronk ik een beetje van de thee voor ik het kopje half leeg neerzetten en aan het fruit begon. Ik kon zo genieten van een beetje fruit in de ochtend, daarmee kon ik echt goed opstarten, net als met thee. Ik knikte dankbaar bij zijn woorden, het was fijn dat ik dan nog even op mijn gemak kon doen en de pijn een beetje van me af kon wassen. Genietend at ik van het fruit terwijl hij zacht over mijn wang streelde en bracht een hand omhoog om die op de zijne leggen en wat dichter tegen me aan te drukken. Met een glimlach ging ik verder met een hand totdat het bakje helaas op was, als ik beneden was zou ik nog wel wat meer pakken. Ik liet mijn hand weer zakken en dronk van de overgebleven thee, om het kopje terug te zetten op het dienblad en te zuchten. Nu zou ik er toch echt uit moeten. Vol tegenzin kroop ik onder de deken uit en rilde door het verlies van warmte en met moeite stond ik op, ik kon nu al voelen dat ik ontzettend onstabiel stond. De hybride had mij geplaagd, dan kon ik het ook best terug doen. Ik legde een vinger onder zijn kin en duwde die iets omhoog zodat hij me aan keek. "En als Daddy me nodig heeft, weet hij me te vinden," zei ik met een glimlachje voor ik mijn nogal moeilijke weg richting de badkamer maakte. Elke stap deed veel pijn en ik was heel duidelijk mank, dus ik kon niet wachten om onder de warme stralen van de douche te staan. Ik draaide de warme kraan open en wachtte met een hand onder de stralen tot het de juiste temperatuur was en ik met een opgeluchte zucht erin ging staan. Dit was een hele verbetering en een verzachting voor mijn pijnlijke spieren, als alles zo pijn bleef doen als ik aan de slag ging werd deze dag een hel. Ik was niet zo van mezelf volproppen met pijnstillers, dan ging ik maar door tot ik er vanavond bij neer viel. Het was het in ieder geval waard geweest om pijn voor te hebben.


    Because I love him, do I need another reason?