Hello,
Zeiktopic hier. Okay. Misschien is het alvast even handig om m'n thuissituatie in het kort te horen.
Mijn thuissituatie is, eh ja, verschrikkelijk kut. Ik heb, sinds m'n ouders op m'n tweede een vechtscheiding aangingen en ze elkaar ongeveer even graag zien als Hitler de Joden liefhad, tien jaar lang doordeweeks bij mijn moeder gewoond, tijdens de weekends bij mijn vader. Alleen begon het afgelopen jaar zwaar bergafwaarts te gaan met mij en werd ik weggehaald bij m'n moeder omdat men van mening was dat ze niet voor me kon zorgen - waar ik het geheel mee eens ben, omdat er thuis ook zo'n beetje Tweede Wereldoorlog heerst, en daar overdrijf ik echt niet in.
Tot zover de geschiedenis dus.
Nu sta ik officieel gedomicilieerd bij mijn vader, maar ga ik doordeweeks op internaat en wil de jeugdzorg/rechtbank/weet ik veel wat het is dat ik tijdens de weekends afwisselend bij moeder en vader ga, maar voorlopig blijf ik bij mijn vader. Daar zit ik nu dus ook, pas. Ik heb namelijk de vakantie bij mijn grootouders aan zee doorgebracht, wat best wel leuk was.
Gisterenavond kreeg ik een sms'je van mijn vader dat er dozen met spullen in voor de deur stonden en dat hij ze in mijn studeerkamer had gezet. M'n moeder had me al verteld dat ze me mijn schoolspullen en wat kleren zou brengen, dus dat had ik wel verwacht. Het eerste wat ik deed toen ik een uur geleden thuiskwam, was dus naar boven gaan en de dozen checken.
Wat zat erin? Well, letterlijk alles wat vroeger in mijn kamer heeft gezeten. Alles, behalve mijn bed en de kasten dan.
De hele inhoud van mijn kleerkast. Papieren van jaren en jaren geleden, sommige foto's, zelfs nog uit de jaren 90, van toen m'n ouders nog happy samen waren. Al mijn boeken, inclusief oude studieboeken van de kleuterklas. Tekeningen, kaartjes en foto's van mij als baby en als klein meisje. Een cd van Queen die mijn moeder op mijn zevende voor me had gebrand omdat ik die mannen met hun gitaren en krachtige stemmen en mooie liedjes met Nieuwjaar op tv had gezien en ik ze nog eens wilde horen. Cadeautjes die ik met kerst vorig jaar heb gekregen. Een boek van One Direction dat ik in mijn 1D-fangirl-periode van een maand had gekregen. Ze heeft zelfs mijn opbergkastjes voor prulletjes van de IKEA, die er ongeveer zo uitzien, van de muur losgeschroefd en mee op straat gedropt. Kortom, mijn hele leven, letterlijk alle bezittingen van dertien jaar, heeft ze in twaalf van die hele grote, kartonnen dozen die je gratis in de supermarkt kunt krijgen, gedaan en voor de deur gezet.
Nou ja. Ik kan op z'n zachtst gezegd wel zeggen dat het eerste dat in me opkwam, "holy fucking shit, wat krijgen we nu" was. Ik voel me nu ergens best wel rot, want ik heb het gevoel dat ik uit de familie ben gezet, dat dit een soort vaarwel is, dat ik niet meer hoef terug te komen. En nu ben ik die cd van Queen aan het beluisteren en voel ik me vreselijk nostalgisch omdat al die herinneringen weer naar boven komen. Morgen ga ik alles uitpakken en plaats vrijmaken om al mijn bezittingen op te bergen. Ik heb nog één sms'je van haar gehad: Je vindt je taken, toetsen en boeken tussen de rest, die moet je zelf uitzoeken. Dag, schattie. Ze heeft me nooit in haar leven schattie genoemd, verdomme.
Aha, dat moest ik even kwijt, sorry voor het lange zeurverhaal waar waarschijnlijk toch niemand in geïnteresseerd is. :'D
[ bericht aangepast op 30 aug 2014 - 23:49 ]
I would tell you my autumn joke but you probably wouldn't fall for it
Cavaliere
Je verdient veel meer liefde dan dat. Ik hoop dat het snel beter gaat, maar ik sms je wel, dat weet je en now let me give you a Axl-hug 
