Cup of Love • 1D • 5SOS • Speeltopic - Speeltopics

Starbucks, het bekende koffie merk, wie kent het niet? In elk land zijn er wel een paar filialen te vinden. Het merk is inmiddels vrijwel onmisbaar geworden in de maatschappij, zo ook voor de studenten uit New York. De ene groep studenten wilt graag wat bij verdienen, waarvoor Starbucks perfect is. De hele dag koffie klaar maken, en tegen aardige mensen praten om daarna verder aan de slag te gaan met je studie. De andere groep studenten komen daar dagelijks om hun dag goed te beginnen met een goede bak koffie. Een normale routine voor de meeste mensen, maar wat als die ene werknemer wel erg leuk was? En je daar "toevallig" elke dag rond het tijdstip dat hij er werkt langs komt. Vaste klant ben je in ieder geval, maar levert het ook nog iets anders op? Misschien een telefoonnummer? of misschien jaloerse blikken? Of juist helemaal niets?

Rollen •


Regels •


Begin •


[ topic verplaatst door een moderator ]

---

How far is far

Michael Clifford
Mijn gesprekje met Ashton leek redelijk te gaan. Toch liep ik al snel weer weg om te gaan schoonmaken en het kleine hondje in mijn schort warm te houden. Ik poetste rustig verder. Onder het poetsen begon ik zacht Green Day te zingen. Ik schrok op toen er plots iemand voor me stond. Het was weer Ashton. Ik trok een wenkbrauw op en keek naar de jongen in stilte. Ik luisterde naar zijn woorden terwijl ik tegen het tafeltje wat ik aan het poetsen was leunde. Onder zijn woordje pakte ik het kleine hondje uit mijn schort en hield het heerlijk warm in mijn handen tegen mijn borst. Ik luisterde in stilte en knikte bij zijn woorden. "Dat waardeer ik erg, krullenbol. Ik had het misschien ook wat minder bot moeten brengen, maar Luke betekent gewoon heel erg veel voor me." zei ik terwijl ik rustig het hondje in mijn handen bleef aaien, wat echt nog heel erg klein was dat die zelfs in mijn kleine handen kon blijven slapen. De jongen liep weer weg en ik ging terug naar poetsen. Eigenlijk stopte ik even en deed het hondje terug in mijn schort. Daarna liep ik naar achter om te checken of alles nog goed ging met de rest van de pups, wat gelukkig zo was. Ik aaide de hondjes wat over hun koppies, voor ik weer naar voren liep om de laatste tafeltjes te schrobben. Luke mocht wel eens opschieten, want de koffiejongen was lang en breed overuren aan het draaien die ingehouden zouden worden van zijn loon. Harry stond nogsteeds met de getinte jongen met de grote grijze pitbull te praten. Hoe kon hij zo makkelijk flirten, terwijl ik amper een lief woord over mijn lippen kreeg. Misschien moest ik hem eens om hulp vragen, maar zelfs dat durfde ik natuurlijk niet. Angsthaas dat ik was onder mijn punk uiterlijk. Ik deed mijn vuile water weg na het poetsen van de laatste tafel. Daarna loste ik maar degene die nu koffies maakte af. Heel lang zou het vast niet duren voor Lukey hier zou zijn... En anders was hij me wel wat verschuldigd. In elk geval misschien een koffie drinken samen, of een filmpje. Niet dat ik het zelf durfde voor te stellen, maar goed. Hopelijk kwam hij er zelf mee. Ik maakte vast 3 koffie klaar: Een voor Harry, een voor Lukey en een voor mezelf. Het was wel een pluspuntje aan hier werken: Gratis koffie als je dorst had en het rustig was. Ik wist precies wat iedereen lekker vond hier. Zelf nam ik een keer iets anders: De seizoens special, gewoon omdat ik zin had in iets met een slok erin. Ik maakte eerst de koffies voor de andere jongens voor ik de mijne maakte en een slok nam. Ik liep daarna in stilte naar Harry en tikte even op zijn schouder. "Hazza, je koffie staat voor je klaar." zei ik zacht voor ik nu de koffieapparaten begon te poetsen. Ja ik was een jongne, maar soms was ik echt een meid op dit soort gebieden.

---

Bowties were never Cooler

Ashton Irwin.
De jongen schrok op toen ik ineens voor hem stond. Hij trok een wenkbrauw op, en keek me in stilte aan. Hij luisterde naar mijn woorden terwijl hij tegen het tafeltje wat hij aan het poetsen was leunde. Terwijl ik aan het praten was pakte hij het kleine hondje uit zijn schort, en hield hem tegen zijn borst aan, wat er nogal vertederend uitzag. Hij knikte bij mijn woorden en zei dat hij het erg waardeerde en dat hij het ook anders aan had moeten pakken terwijl hij het hondje in zijn handen bleef aaien. Ik knikte ook. 'Bedankt dat je het begrijpt, ik begrijp jou ook. Veel succes met hem vertellen wat je voor hem voelt.' zei ik met een knipoog, en ging weer ergens zitten. Na een tijdje op mijn telefoon spelletjes gedaan te hebben voelde ik me nog steeds aardig schuldig over wat er gebeurd was. Ik stond voor de zoveelste keer vandaag op van mijn plek, en liep naar de toonbank toe waar de jongen van net de koffieapparaten aan het schoonmaken was. 'Ehm, kan ik je misschien ergens mee helpen?' vroeg ik terwijl ik wat leunde op de toonbank. Ik had geen idee of hij wel op mijn hulp zat te wachtten. Waarschijnlijk niet, wat ik wel begrijp.

---

How far is far

Michael Clifford
Ik was rustig aan het poetsen, wat ik vrij vaak deed als ik niets te doen had. Dan hoefde ik tenminste niet af te wassen, want dat was echt een kutklus. Ik schrok op toen ik weer de jongen achter me hoorde. Ik was onder het poetsen in een soort rare dagdroom gezakt van met Luke thuis een filmpje gaan kijken. Ik liet zijn woorden even inzinken en schudde toen mijn hoofd terwijl ik me omdraaide. "Nee, bedankt. Het gaat wel." zei ik rustig. Het was toch wel enigsinds een goede jongen, zolang hij zijn tengels van Luke af hield. Op dat moment hoorde ik gekletter van dozen uit de personeelskamer komen. "Sorry, ik moet kijken wat er aan de hand is." zei ik voor ik de doek op het apparaat liet liggen en de personeelskamer in liep. Daarbij liet ik de deur openstaan, waardoor de pups, die een stel dozen hadden omgegooit, zichtbaar waren. Ik jaagde ze met zachte hand terug naar het makeshift hok en repareerde de gaten erin. Dit werd nog een lange shift voor ik ze naar het asiel kon brengen. Misschien dat iemand hier wel een van de hondjes wilde hebben. Toch zou ik geen bordje ophangen, want uit het asiel kende ik de verhalen van dierenbeulen die lief deden bij gratis dieren en dan de meest verschrikkelijkste dingen met de dieren deden. Dat verdienden deze hondjes zeker niet. Ik wilde dat ze een goed huis kregen. "Puppies, blijf. Ik zal zo nog wat water voor jullie halen." zei ik voor ik terugliep naar voren om daar zo weer verder te poetsen en misschien wat met Ashton te kletsen voor Luke er was. Ik moest nog wel een plan verzinnen, maar dat kwam hopelijk wel... Of het over mijn lippen kwam was een tweede, maar goed.

---

Bowties were never Cooler

Luke Hemmings.
Vlug trok ik mijn schoenen aan, ik moest werken en was door mijn getreuzel eerder al best aan de late kant. Mijn telefoon rinkelde, ik had een sms'je. Ik opende het berichtje en begon te lezen. Hey Lukey boy. Wanneer plan je hier te zijn? Het is hier niet gezellig zonder jou blije kutkop. X M. Ik schudde lachend mijn hoofd bij de laatste paar woorden. Michael en ik waren goede vrienden, maar de jongen kon het vaak gewoon niet laten dat soort opmerkingen erbij te gooien. Inmiddels was ik het wel gewend en wist ik dat hij het niet zozeer gemeen bedoelde, dus kon ik er wel mee leven. Ik trok mijn jas, sloot mijn appartement af en sprong, buiten aangekomen, op mijn fiets.
Fluitend liep ik niet heel veel later de Starbucks binnen. Ik had altijd veel plezier aan het werk dat ik deed. Sommigen klaagden wel eens als ze dienst hadden, dat ze liever thuis voor de tv hadden gezeten, maar ik werkte juist liever. In mijn eigen appartement, dat ik sinds kort had en nog altijd wel deels door mijn ouders betaald werd, zat ik ook maar alleen en ik vond het fijn wat mensen om me heen te hebben. Bovendien kon ik het met alle collega's wel redelijk vinden.
"Hey, Mikey!" riep ik door de zaak toen ik hem zag. "Hier ben ik dan, met mijn 'blije kutkop'," zei ik lachend en stak kort mijn tong uit. Ik trok mijn schort aan en ging achter de balie staan. Ik stak mijn hand op voor een high five, dit was eigenlijk zo'n beetje de gebruikelijke manier van begroeten bij mij en Michael. Wat mij gelijk opviel, was de persoon die aan de balie zat. En wat mij nog meer opviel, was dat hij verdomd sexy was. "Hey," begroette ik hem. "Smaakt je coffee?" ging ik verder en kleurde lichtrood. Ik was bi en schoof dit niet onder stoelen of banken, ik schaamde me daar dan ook totaal niet voor, maar ik was toch altijd erg verlegen, vooral op dit gebied.

---

"Family don’t end in blood”

Michael Clifford
Tijdens het poetsen dronk ik rustig nog wat van de chocolademelk die ik had gemaakt. Dat was wel fijn aan het werken in de starbucks, al was het jammer dat ik geen koffie dronk. Ach, de chocomelk was hier heel erg goed. Ik stond net even rustig tegen de bar te leunen met mijn beker toen ik een bekende stem hoorde. Ik keek op en eigenlijk direct verscheen er een grijns op mijn gezicht. "Hey, Lukey." riep ik terug voor ik nog een slok nam, die ik moeilijk binnen hield door zijn woorden. Mijn wangen werden knalrood en ik keek betrapt omlaag. Hij had mijn smsje dus zeker gehad. Pas toen hij bij mij en Harry achter de bar kwam staan keek ik op en sloeg hem eerst tegen zijn hand en daarna tegen zijn kont, zoals we altijd deden bij een begroeting, hoe vreemd het ook was. Ik dronk snel de laatste slok van mijn drinken op en ging toen verder met poetsen. Toen ik merkte dat Luke met Ashton sprak voelde ik een steek door mijn hart gaan. Ik wist dat ik hem gewoon eens uit moest vragen, maar ik durfde het niet. Ik zuchte en keek naar Luke en Ashton. Ik pakte uiteindelijk de koffie die ik voor Luke had gemaakt en pakte de marker. Wil je een keertje samen wat gaan doen, Dr. Fluke? Mike-ro-wave schreef ik er in mijn nette, maar nu erg trillerige, handschrift op. Ik wist niet of hij het zou lezen, maar beter dan dit werd het niet. Hierdoor trilden mijn handen al en had ik een enorme knoop in mijn buik en mijn keel. Voorzichtig schoof ik hem zijn koffie toe en vouwde voorzichtig zijn hand eromheen. Daarna boog ik snel onder de balie en pakte een kom die ik snel met koud water vulde en naar achter liep om aan de puppies te geven. Voor ik die neerzette liet ik de kleine pup uit mijn schort drinken, die al iets aangesterkt leek door de warmte van Daniel en het doekje. Daarna deed ik het kleinste hondje, wat echt nog een heel kleine pup was, terug in mijn schort en zette de kom bij de anderen, zodat die konden drinken. Ik bleef nog even in de personeelskamer zitten kijken naar de hondjes, bang om Luke zijn reactie te zien en hem onder ogen te moeten komen. Dan waren 11, eigenlijk 12, kleine veels te drukke hondjes veel veiliger terrein dan een jongen voor wie ik stiekem gevoelens had, die ik alleen durfde te uiten als ik hem daarna flink kon beledigen, om het maar niet te laten zien, omdat ik te bang was voor zijn reactie. Ik was echt zielig.

---

Bowties were never Cooler

Luke Hemmings.
"Hey Lukey," riep Michael terug, nadat ik hem had begroet. Zijn wangen begonnen hevig te kleuren toen ik de woorden uit zijn sms'je citeerde, wat er best schattig uitzag. Hij beantwoordde mijn high-five zodra ik bij hem en de krullenbol achter de toonbank stond, om daarna met zijn hand een tik tegen mijn kont aan te geven. Het moest er vast vreemd uitzien, maar wij begroetten elkaar eigenlijk altijd op deze manier. Onze collega's waren het inmiddels wel gewend, maar soms konden klanten er wat raar van opkijken, maar dat wist ik dan gewoon te negeren.
Michael dronk zijn koffiebeker leeg en ging toen verder met het poetsen van het koffiezetapparaat. Ik was intussen een gesprek gestart met de knappe jongen aan de bar, of daar had ik in ieder geval een poging tot gedaan, terwijl Michael mij een koffie aanreikte en mijn hand voorzichtig om de beker heen vouwde. Hierna dook hij onder de balie om een kom te pakken en deze te vullen met koud water, waarschijnlijk bedoeld voor zijn puppies. Mijn vermoeden bleek juist, want hij liep ermee naar achter.
Net toen ik een slok wilde nemen van de koffie, zag ik dat er een klein tekstje op de beker geschreven stond.
Wil je een keertje samen wat gaan doen, Dr. Fluke? Mike-ro-wave.
Ik glimlachte lichtjes en dacht na. Ik vond de jongen heel leuk en aardig en soms ook best schattig op één of andere manier. Maar of ik meer voor hem voelde wist ik niet zeker. Het was één keer gebeurd dat een klant ons aanzag voor een stel, wat kwam door onze ietwat vreemde begroeting. Nou was die conclusie dan ook wel erg snel getrokken, want het was verder helemaal niet zo dat we ons als 'koppel' gedroegen. Toch was er wel een erg goede band tussen ons en ik twijfelde al langer of ik hem nu zag als vriend of dat er meer was.
Ach, ik moest niet zo moeilijk doen. Ik wist niet eens zeker of hij dit bedoelde als date of gewoon om iets samen te doen als vrienden. Ik dronk de beker verder leeg en pakte toen een stift. In kleine lettertjes schreef ik onder zijn tekstje:
Lijkt me leuk. x Lukey.
Het kusje was iets wat ik vaak schreef onder berichtjes aan vrienden. Sommigen mochten het dan vrouwelijk en gay vinden, maar voor mij was het nu eenmaal een gewoonte.
Glimlachend liep ik ook naar achteren en drukte de beker voorzichtig in Michael's handen, om direct hierna weer terug te lopen en met lichtrode wangen een klant te helpen. Ja, ik was ook best verlegen met dit soort dingen, juist omdat ik dus niet wist hoe hij dit afspraakje precies zag. Ach, ik zou het wel zien.

[ bericht aangepast op 4 okt 2014 - 15:47 ]

---

"Family don’t end in blood”

Michael Clifford
Ik zat wat in gedachten verzonken te kijken naar het spelen van de puppies. Ik dacht eraan wat er kon gebeuren als Luke mijn berichtje zou krijgen. Er waren scenario's waarvan ik moest rillen, waarvan ik moest huilen en waarvan mijn wangen erg rood werden. Zelfs scenario's die ik van mezelf niet af mocht denken omdat ze zeker niet gepast waren. Ik aaide intussen de kleine puppy uit mijn schort. Ik schrok me dan ook het leplazerus toen ik plots iets in mijn vrije had gedrukt kreeg. Natuurlijk was ik net aan het denken aan een minder gepaste uitkomst van dit alles, met pizza, een film, en een stuk meer. Mijn wangen werden direct knalrood en alleen maar roder toen ik Luke de deur uit zag verdwijnen de winkel in. Ik had heel even nodig om bij te komen voor ik het bekertje optilde. Ik keek naar mijn kleine berichtje erop. Man, dat hij het had kunnen lezen. Daarna las ik in zijn sierlijke handschrift zijn berichtje. De vlinders in mijn buik gingen van compleet gestoord van spanning naar compleet gestoord van vreugde. Een wel hele brede grijns verscheen op mijn gezicht en ik knuffelde het hele kleine hondje bijna plat. Ik sprong op en wilde naar Luke rennen, maar ik besloot dat het beter was als ik het maar via het bekertje deed. Ik haalde de stift uit mijn schort en schreef er nu in vrolijke hanenpoten op: Morgenavond half 8? Dan kom ik je ophalen en kunnen we wat eten of naar een film ofzo. Zeg het maar, mafketel. X Mikey schreef ik misschien net iets te vrolijk. Ik wist niet of het leesbaar was. Ik hoopte gewoon van wel. Ik stond toen op en liep naar voren, waar ik de beker weer in Luke's hand drukte voor ik de bestellingen die er stonden begon klaar te maken. Erg lastig was het niet, maar ik deed het graag. Ik werkte dan wel liever in het asiel, maar ik moest ergens mijn school en mijn appartementje van betalen. Zo erg was het toch niet, zeker niet nu Luke toch echt ja had gezegt tegen een date. Ik riep een voor een de namen op die Luke had opgeschreven, want Harry was nogsteeds te druk met weer een flirt. Hij was lang niet altijd een goede verkoper, maar wel een goede flirt. Als dit niet was gelukt had ik eht hem gevraagt, daarbij had ik deze truc ook van hem gestolen. Maar het werkte, dus wat maakte het uit. Uiteindelijk liep ik naar Luke en drukte een heel klein vliegensvlug kusje op zijn wang voor ik snel weer begon te poetsen nu er geen koffie meer werd gemaakt. Daarbij was het lekker als alles schoon was, dan hoefden we niet als het druk was van alles schoon te maken en af te wassen voor we koffie konden maken. Nu was de spanning weer terug, maar de vreugde had nogsteeds de overhand en ik liep te poetsen met een net iets te grote grijns op mijn gezicht.

[ bericht aangepast op 19 okt 2014 - 13:14 ]

---

Bowties were never Cooler

[Sorry dat ik een tijdje niet gereageerd heb. Ik reageer morgen.]

---

How far is far

Ashton Irwin.
Ik knikte toen de jongen me bedankte en zei dat hij geen hulp nodig had. Ik had misschien wel beloofd om met mijn tengels van Luke af te blijven, maar ik wist niet of me dat wel zou lukken als hij voor me zou staan. Nou ja, ik zou in ieder geval mijn best doen om hem niet van Michael af te pakken. Ineens kwam er een hoop kabaal uit de kamer achter de balie, en Michael excuseerde zich om er vervolgens heen te lopen. Hij liet de deur achter zich open staan, waardoor een aantal kleine schattige puppy's te zien waren. 'Zijn die kleintjes van jou?' vroeg ik met een glimlach aan de jongen toen hij weer terug was. Ineens werd Michael door iemand begroet. Ik keek om en zag dat het niemand minder was dan Luke, de jongen waar de aanvaring van Michael en mij eerder deze dag over ging. De twee gaven elkaar een high five, waarna ze op elkaars kont sloegen. Ik had deze begroeting van hun al zo vaak gezien dat ik er niet meer van op keek. Nadat hij Michael begroet had, begroette waarna hij vroeg of mijn koffie smaakte. 'Hi.' Begroette ik de blonde jongen terug. 'De koffie smaakt prima.' antwoordde ik met een glimlach. Ik had geen idee wat ik nu tegen hem moest zeggen wat niet te flirterig overkwam. Ja, ik vind hem nog steeds ontzettend leuk, meer dan leuk zelfs, maar ik had de andere jongen beloofd van hem af te blijven... 'Uhh... Hoe gaat het?' vroeg ik daarna nogal awkward aan hem. Niet veel later schoof Michael ook een beker koffie naar Luke, en vouwde zijn hand er omheen. Daarna vulde hij een schaaltje met water, en bracht het naar de drukke puppy's achter. Er stond duidelijk een boodschap met een trillerig handschrift geschreven op de koffie beker die Luke gekregen had. Luke las het berichtje, en glimlachte licht waarna hij zijn beker leeg dronk en ook een beker pakte om daar ook een berichtje op te schrijven en het naar de jongen achter te brengen. Ik had het idee dat de twee op een nogal creatieve manier met elkaar aan het communiceren waren. Luke was inmiddels klanten aan het helpen, en ontving even later weer een koffie beker van Michael, en kreeg een vlug kusje op zijn wang gedrukt. Ik stond nu al een aardige tijd aan de balie, dus besloot maar weer een plekje te zoeken en mijn koffie verder op te drinken.

---

How far is far

(Zeg het maar als ik iets vergeten ben in mijn post te zetten, of als er iets niet klopt.)

---

How far is far

[Volgens mij klopt het]

---

Bowties were never Cooler

[RocketRaccoon -> IamGroot]

---

Bowties were never Cooler