Harry Styles
Jammer voor hem overanalyseerde ik dingen nog wel eens en had ik redelijk snel door dat hij blufte met zijn woorden. Of tenminste, dat leek zo en om eerlijk te zijn zou ik dat helemaal niet erg vinden. Ik vroeg me af waarom hij aan het bluffen was, maar ik kon zoveel redenen bedenken dat het onmogelijk was om er zomaar achter te komen. Dat zou ik moeten vragen en daarvoor kende ik hem niet goed genoeg. Om mijn spieren wat losser te maken rekte ik me uit, de halve dag in een houding blijven zitten was niet goed voor een mens. Ik grijnsde lichtjes toen ik zijn blik op me voelde terwijl ik dat deed, om precies hetzelfde te doen, alleen ik mijn blik schaamteloos wat langer hangen. Bij zijn vraag lachte ik zacht en zette een suggestieve blik op. "Dat kan ik ook aan jou vragen. Maar ja, eigenlijk heb ik een prima uitzicht," zei ik met een brutale grijns, om vervolgens met mijn ogen te rollen bij zijn volgende woorden. Alsof ik echt een reden nodig had, ik kon ook gewoon nieuwsgierig zijn, wat ik altijd al was, al was ik stiekem wel blij om te horen dat zijn eerdere woorden inderdaad bluf bleken te zijn. "Kom op, Zayn. Wie zou daar nou niet geïnteresseerd in zijn, met iemand als jij?" zei ik alsof het -het meest logische in de wereld was. Alhoewel, ik kom het me niet voorstellen dat ik de enige was die wel eens op die manier naar hem keek. Ik verplaatste mijn mobiel van mijn schoot naar naast de kassa zodat ik rustig mijn handen in elkaar gevouwen op mijn schoot kon leggen zonder bang te zijn dat mijn mobiel flikkerde en er barsten in het scherm kwamen. Er kwam een begrijpend knikje van mijn kant door zijn opmerking en mijn wangen werden lichtrood bij de knipoog die hij eraan toevoegde. Meestal was ik niet zo gevoelig voor geflirt, ondanks dat ik van de aandacht genoot, tenzij ik er meer uit probeerde te halen, wat heel misschien nu het geval was. Mijn blik gleed even naar de hond die vrolijk heen en weer trappelde op zijn plaats, die had inderdaad wat teveel energie, voor ik de jongen weer recht aan keek in zijn donkere ogen. "Hmm, het is wat van beide. Het is toch niet zo druk en ik heb niet veel anders te doen, anders had mijn baas me allang vernoord, denk je niet? En zo erg vind je het volgens mij niet, anders had je dat wel laten merken," glimlachte ik triomfantelijk. Ik had zeker een grote mond op dit vlak, maar persoonlijke dingen, waaronder nummers, durfde ik nooit te vragen. Als ik dat al deed gebruikte ik heel subtiel een beker daarvoor, al liet ik meestal de ander mijn nummer vragen, hoe zelfverzekerd ik ook kon lijken op deze momenten. Het scheelde dat ik wist dat hij na het rondje met zijn hond nog terugkwam aangezien ik van hem op zijn spullen moest letten, misschien dat als hij dan nog iets kwam halen ik het er wel opzette, ik zag wel hoe het liep en of ik het durfde.
Because I love him, do I need another reason?
