MSV - Askroth [4] - Speeltopics

Toen Epialthes en Ardaneus de magische ketting in elkaar zetten, stegen veel tovenaars, heksen, dreuzels en elven op. Ze werden meegevoerd naar de epische wereld Askroth, het voormalige thuis van de Askrothidae. Draken terroriseren deze wereld en de voormalige beschaving is grotendeels uitgeroeid.
Ze gaan de wereld verkennen, ontdekken wat er met iedereen gebeurd is en een nieuw bestaan opbouwen.

Het rollentopic
Topic 1
Topic 2
Topic 3
Nieuwe Topic!

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.


Personages:

[ bericht aangepast op 11 nov 2014 - 15:37 ]

'Je denkt veel te slecht over mij, Zoë,' zei hij en hij ging naast haar in het zand zitten.
'Dan zou het leven zoveel saaier zijn.'

Ze knikte.
'Je bent er hoe dan ook op uit om me te vernederen, maar daar heb ik geen zin in.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Er komt iemand aan?' Eva zag een meisje aan komen lopen en wees naar haar. 'Ken je haar?'

Ignatius grinnikte.
'Je ziet altijd alleen het slechte in mij, of niet, Zoë?'
Hij liet zich achterover in het zand vallen.
'Maar je hebt wel gelijk, als ik je kan vernederen zal ik die kans niet vaak laten liggen.'

Noha had zich ontfermd over het voedsel dat Li had gevonden. Ze had geen idee waar hij nu uithing, maar wilde het liefst ook even op zichzelf zijn. Nu haar krachten terug waren, was het vermoeiend om er weer aan te wennen en nu ze even niemand hoefde te zien, gaf dat haar wat meer rust.
Ze roerde met haar toverstok in een pan, terwijl ze een snijplank in de gaten hield waar automatisch wortels op gesneden werden.
Toen het eenmaal klaar was, liet ze de lepels op de pannen slaan, zodat iedereen zou horen dat er eindelijk iets te eten was.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

' niet vaak?' Herhaalde ze met lippen zo droog als kurk.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Verneder ik je nu, Zoë? Nee..'
Hij ging rechtop zitten toen hij gekletter van metaal hoorde.
'Ik ben bang dat ik je moet verlaten voor het avondeten.'

' natuurlijk laat je me hier liggen tot ik waanbeelden krijg van de honger en je naam begin te kermen,' bromde ze. Haar maag deed er nu al pijn van.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ignatius grinnikte wederom en haalde zijn schouders op.
'Dat klinkt heel aanlokkelijk nu je het zo aanbiedt.'

Sykes vond dat Megan lang wegbleef en geloofde niet dat het iemand goed kon doen om hier lang alleen te zijn. Hij verliet Brian en Daisy nadat ze een woning hadden uitgekozen en een beetje leefbaar hadden gemaakt en ging op zoek naar het meisje. Hij trof haar uiteindelijk in haar eentje aan, haar knieën verslagen opgetrokken. Ze tuurde naar het grond.
Sykes aarzelde. Iemand troosten lag niet echt in zijn aard, hoewel hij tegenwoordig wel meer ervoer van het verdriet van anderen. En dat van zichzelf, maar dat duwde hij ver weg. Hij hurkte naast haar neer.
'Gaat het?' vroeg hij zacht.
Het klonk hem vreemd in de oren, want zo vaak had hij zich niet om anderen bekommerd. Maar hier was het anders. Hier was alles anders.

Every villain is a hero in his own mind.

'Niet echt,' murmelde Megan. 'Ik zag mijn ex, met zijn grote liefde. Hij was ooit mijn grote liefde.' Ze sloeg haar ogen neer. 'Ik geef nog steeds heel veel om hem. Kort geleden heeft hij voor haar gekozen, en heb ik mezelf van het leven beroofd.' Ze realiseerde zich maar al te goed hoe diep triest dat moest klinken. Hoe overdreven.
'Ik heb altijd van mijn eigen man gehouden, maar Li heeft altijd een plek in mijn hart behouden.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Wat rot,' antwoordde Sykes. Hij dacht even aan zijn eigen vrouw, die hij laatst voor zijn neus had zien zoenen met een ander. 'Het is vast niet wat je wilt horen, maar ik kan wel begrijpen hoe je je voelt.'
Hij had zichzelf dan wel niet van het leven willen beloven - dat plezier gunde hij Ignatius niet - maar leuk was anders, ook al was zijn relatie met Aenea anders geweest dan de relatie van wie dan ook. Hij kende haar al eeuwen en nog steeds had hij het gevoel dat hij haar niet zo goed kende als hij altijd gedacht had.

Every villain is a hero in his own mind.

Moon liet haar vingers even over de kop van de kat glijden.
'We moeten een onderkomen zoeken.'
Ze wist niet of Luuk erop zat te wachten om bij hen te blijven, maar wilde hem liever niet alleen laten - ook al was hij nu volwassen. Wat haar betrof mocht hij zolang bij hem blijven als hij wilde, totdat hij de eenzaamheid verkoos of andere vrienden maakte.

Every villain is a hero in his own mind.

'Dat klinkt interessant,' meende Epialthes. 'Hoe wil je dat gaan doen?'

Every villain is a hero in his own mind.

'Wie was je vrouw?' vroeg Megan nieuwsgierig.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?