[200] When Generations meet - HP - Topic 4 - Speeltopics

Harry Potter en zijn vrienden en vijanden gaan weer naar school voor hun zesde jaar. Wat als ze er opeens achter komen dat hun ouders en hun toekomstige kinderen ook naar Zweinstein gaan? James Potter, Harry Potter en Albus Potter zitten alle drie in hun zesde jaar en komen elkaar tegen. Niemand weet wat er aan de hand is. De toekomstige kinderen mogen niets tegen hun ouders zeggen over de toekomst, maar kunnen ze dat wel volhouden? En wat als de ouders erachter komen wat er later van hun gaat worden, dat sommige vriendschappen verbreken? En Voldemort is er ook nog. Kunnen ze hem tegenhouden?
Rollen:

[ bericht aangepast op 25 aug 2014 - 18:46 ]

Spoiler alert: you will save yourself

Albus Severus Potter

 ginny kwam ook naast me staan waarna we beiden een wolfen gehuil hoorden. Mijn gezicht vertrok zich even tot ik Ginny haar hand de mijne vastpakte en me naar een willekeurige kantop trok.
‘We moeten hier zo snel mogelijk weg.’ Murmelde ze. Ik knikte zachtjes en staarde naar onze handen die in elkaar verbonden waren. Ik kon het niet laten en glinlachte zachtjes.
‘ik ben nog nooit in de Verboden Bos geweest.’ hoorde ik haar plotselig zeggen. Ik kwam naadt haat lopen en liet haar hand maar niet los.
'Ik ben wel een aantal keren geweest, puur door mijn stomme broer.' Zei ik zachtjes. Nog een paar weerwolven hoorde ik in de verte waardoor ik geruststellend in Ginny haar hand kneep.
'Als hij nu hier was wist hij de verboden bos als zijn broekzak..' murmelde ik in mezelf. Ik zuchtte zachtjes en keek terug naar achteren waar ik de koets niet meer zag.
'Heei, Gin.. we konden ook de sporen van het koets volgen..' stelde ik voor.
'Maar.. maakt niets uit, we vinden de kasteel vast wel terug.' Grijnsde ik dan.
Met mijn vrije hand greep ik naar mijj stok en mompelde zachtjes 'lumos' waarna een klein lichtbolletje op de punt van mijn stok verscheen en het voor me hield.


George Weasley

Hij keek me even aan en greep me bij mijn armem waardoor mijn hart een sprongetje maakte en zijn lippen op die van mij drukte wat ik het minst verwachtte. Voordat ik zelf iets kon doen, überhaupt me kon realiseren wat hij deed, scheidde hij zijn lippen van die van mij en drukte zijn hoofd tegen mijn borstkas aan. Mijn armen bleven om hem heen geslagen en verdoofd bleef ik staan; dit had ik niet echt verwacht. Ik zucht zachtjes. Soms snap ik mezelf ook niet echt. Mijn woedde leek weg te zijn gegaan waar Verwarring in plaats nam. Ik liet hem wat los en keek in zijn ogen, de bruine ogen die me al een paar keer in trance hebben gezet.
'Soms snap ik jou echt niet meer.' Murmelde ik zachtjes voordat ik buiten bewust mijn lippen naar die van hem bracht voordat ik me weer los trok en tegen de muur aan ging zitten. Nog steeds keek ik Campbell aan, verward.
'Een van de redenen waarom ik me tot je aangetrokken voel.' Mompelde ik dan afwezig en bleef hem aankijken.



Haha, sorry, ik denk noet echt dat je op dexe twee dtukjes zat te wachten xq ook sorry voor een late reactie.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Ginny Weasley

‘Ik ben wel een aantal keren geweest, puur door mijn stomme broer.’ Weer kwam de weerwolven gehuil van achter op en ik voelde Albus even in mijn hand knepen wat mij even mijn angst deed vergeten.
‘ALsh ij nu hier was wist hij de verboden bos als zijn broekzak. Heei Gin.. We konen ook de sporen van de koets volgen.. Maar.. maakt niets uit, we vinden de kasteel vast wel terug.’ Ik voelde me rood worden terwijl Albus licht uit zijn toverstok toverde. ‘Ooh; sorry, Albus. Ik hoorde dat geluid en… en.. ik weet niet ik wilde je niet verscheurd zien worden en ik dacht niet meer na. Ik ben echt zo dom.’ Ik zuchtte zachtjes en begreep meteen waarom ik geen klassenoudste geworden ben.
‘Het spijt me- Albus.’ Fluisterde ik zachtjes en ik had enorm de neiging om zijn hand los te laten en weg te gaan rennen van schaamte.

Alsof Ginny niet express de koetssporen niet gevolgt was ('x ze wilde gewoon jou lekker voor haarzelf alleen <'3

Campbell Saunders

Tot mijn grootste teleurstelling liet hij me los. ‘Soms snap ik jou echt niet meer.’ Ik beet op mijn lip en bleef nog steeds onbewogen stilstaan terwijl ik stiekem toekeek hoe hij ging zitten tegen de muur aan.
‘Een van de redenen waarom ik me tot je aangetrokken voel.’ Ik slikte en ging naast hem zitten op de grond en zonder na te denken pakte ik zijn armen en legde ze om weer mij heen terwijl ik me zo dicht mogelijk naar hem toe drukte en mijn armen stevig om hem heen drukte waarbij ik mijn hoofd tegen hem aan plantte en mijn ogen sloot. Ik had nooit geweten dat je jezelf zo veilig kon voelen maar tegelijkertijd zo onveilig. Ik denk wist ik wat ik voelde voor George maar ik durfde dat woord of een synoniem naar dat woord of gevoel niet te noemen. Het was veel makkelijker om te zeggen dat ik hem haatte dan wat ik werkelijk voor hem voelde; maar het was veel moeilijker en pijnlijker om daarover te praten. ‘Ik meende wat ik zei; laat me niet alleen. Ook niet wanneer de deur van slot is.’ als bevestiging drukte ik mijn hoofd stevig tegen hem aan alsof hij elk moment weg kon verdwijnselen en mij kapot achter zou laten.

Campbell is wel lief (:

[ bericht aangepast op 17 aug 2014 - 10:13 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Deze twee stukjes zijn niet echt top, maar ik heb het geprobeerd xq



George Weasley

Hij ging naast me op de grond zitten en pakte mijn armen die hij zelf om zichzelf hern gooide. Hij drukte zich stevig tegen mij aan en plantte zijn hoofd tegen me aan plantte. Ik bleef maar als een pop zitten waarmee Campbell aan het spelen leek te zijn.
‘Ik meende wat ik zei; laat me niet alleen. Ook niet wanneer de deur van slot is.’ ik schudde even mijn hoofd en leek na zijn laatste acties weer normaal te kunnen functioneren waardoor ik mijn hoofd ook in zijn haren plantte en zachtjes zuchtte.
'Ook niet na wat je allemaal naar me toe gaat schreeuwen?' Murmelde ik en staarde de leegte in. Even vergat ik dat Ralf en Scorpius er ook waren.
'Campbell, ik heb beloofd dat ik je niet zou gaan verlaten. Misschien breek jij vaak je beloftes, maar ik niet.' Zei ik dan zachtjes.







Albus Severus Potter

‘Ooh; sorry, Albus. Ik hoorde dat geluid en… en.. ik weet niet ik wilde je niet verscheurd zien worden en ik dacht niet meer na. Ik ben echt zo dom. Het spijt me- Albus.’ Fluisterde Ginng zachtjes. Ik glinlachte even en trok haar aan haar hand dichter tegen me aan terwijl we maar doorliepen.
'Zou ik ook gedaan hebben als ik het ook hoorde, het is maar dat je jezelf en mij niet verscheurd wilde hebben, dat was dus aardig van je.' Grinnikte ik.
'En je bent echt niet dom, alleen omdat je niet dood wilde gaan betekent het niet dat je dom bent, je reageerde snel en eilde ons veilig houden wat erg goed was.' Zei ik zachtjes en keek ook naar de hemel die half bedekt werden van de bladeren van de bomen. Kleine sterren hingen hoog in de hemel die maar eindeloos door bleven glinsterden. Ik glimlachte zachtjes en keek weer terug naar de weg. Het was zo stil, vredig en rustig. Net als wat ik nu was. De hand van Ginny vasthouden komt me griezelig bekend voor, wat niet echt een wonder was. Maar toch voelde ik me anders bij deze.. nee - nee - nee Albus, je moeder is nu ergens thuis en deze Ginny heeft geen kinderen, noch is ze getrouwd dus is het onmogelijk dat ik haar kind ben..
Ik en Ginny leken ook uit het oad te zijn gelopen. Ik zag dat we diep, diep in het verboden bos waren gegaan aangezien de gras onder mijn voeten zachter en natter werd, ook hoger bij sommige plekken. Er waren steeds meer en meer bomenwat me wat begon te beangstigen. Straks komen we er nooit meer uit..
'Wat als we een rode vuurwerkje de lucht in shieten, denk je dat iemand dat ziet en ons komt ophalen?' Stelde ik voor maar haakte even af bij het horen van gekraak van de bosjes verderop. Ik staarde even naar de bosjes die wat heen en weer bewogen. Snel liet ik Ginny haar hand weer los op mijn stok in die te verplaatsen en murnelde "nox" zodat de lichtbolletje uit ging en het naar de bewegende bosjes wees. Langzaam schuifelde ik er naar toe waarna de bosjes waren gestopt met bewegen en teijfelend stak ik mijn stok in de bosjes en probeerde te achterhalen wat het was, tot er een klein, elf achtige beestje uit sprong en zijn klauwen in mijn benen boorde en ik met een kreet van mijn been afschudde en het verlamde met mijn stok. Gauw zette ik weer een stap achteruit en kreunde vloekend van pijn toen ik zag dat mijn broek wat open gescheurd was en de klauw afdrukken in mijn enkel waren getatoeëerd.
'Was maar een verdomde boomtrul.' Zei ik en keek op naar de boom waar de bosjes bij stond.


Haha, laat die weerwolf maar komen xq daarom heb ik die boomtrul stuk geschreven x')

Saving people, hunting things, the family business &#12487;--&#9656; •••

Campbell Saunders

‘Ook niet na wat je allemaal naar me toe gaat schreeuwen? Campbell, ik heb beloofd dat ik je niet zou gaan verlaten. Misschien breek jij vaak je beloftes, maar ik niet.’ met mijn ogen dicht bleef ik dicht tegen hem aangeplakt zitten terwijl mijn adem jachtig heen en weer ging. Een hand liet hem los en gleed naar zijn nek waar ik zachtjes over wreef. ‘Ik kan in jouw buurt niet meer logisch noch helder nadenken.’ Fluisterde ik zachtjes voordat ik mijn ogen opendeed en met mijn lippen zijn nek naar zijn oor gleed. ‘Ik wilde je mijden maar mijn ogen speurden zich naar je af in de menigte. Ik wil mezelf hiervoor behoeden maar uiteindelijk word ik weer met jou opgesloten.’ Fluisterde ik in zijn oor voordat ik zachtjes op zijn oorlel beet en mijn hand zachtjes in zijn nek kneep waarna hij weer los liet alsof ik een kat was die in Georges nek aan het melktrappelen was. Mijn lippen gleden weer naar zijn nek waar ik zachte kussen in zijn nek plantte. Nog nooit had ik dit gedaan. Nog nooit had ik gedaan wat ik überhaupt met George vandaag gedaan had en toch voelde het zo fijn. Zo fijn om dicht bij George te zijn. Alsof ik het gevoel had dat hij werkelijk ‘vriend’ waardig was terwijl hij me beangstigde door de emoties die hij bij mij losmaakte.
Ik stopte met kussen in zijn nek te planten en wreef zachtjes met de rug van mijn neus langs zijn nek. ‘Ik weet dat je me pijn gaat doen vroeg of laat. Of je het weet of niet; je doet me nu al pijn.’

Als het nou nog niet duidelijk is voor George dat Campbell duidelijk verliefd is op hem dan kunnen ze beter stoppen met hun poging tot relatie (‘x
/ eigenlijk is Campbell van zichzelf heel lief en breekbaar wat hij schuil houd achter een boze wolf. (:

Ik weet nog niet hoe ik Ginny moet schrijven gezien ik niet begrijp; wil je dat ik ga posten dat er een weerwolf op hen afkomt gezien je zin; ik snap het niet?

[ bericht aangepast op 18 aug 2014 - 19:41 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Scorpius Malfoy

Ralf komt weer naast me zitten. Ik kijk expres weg en probeer hem te negeren.
‘Misschien kunnen we beter een uitweg vinden dan de hele tijd blijven zitten.’ Ik zucht en haal mijn schouders op. Ooit moet er een leraar binnen komen. Mijn ogen zijn gefixeerd op Campbell en George. Net schreeuwden ze nog tegen elkaar, maar nu lijkt het weer goed te gaan. ‘Wat zouden we een geluk hebben als er iemand toevallig hier in de gang liep.’ Ik zucht en sluit mijn ogen. Even ben ik weer gewoon stil. Ik hoor zacht de stemmen van Campbell en George en doei moeite om niet boos te worden. Ik dacht dat Campbell misschien van gedachten veranderd was. Duidelijk niet dus.
'Misschien zou het handig zijn als jullie zouden helpen met een uitweg zoeken in plaats van de hele tijd te zitten kleffen,' zeg ik chagrijnig tegen Campbell en George. Ik voel woede naar boven komen. 'En Campbell, volgende keer als je me voor wat voor rede dan ook wil kussen, weet dan dat ik geen zin heb om aan het lijntje gehouden te worden. Ik heb namelijk echt geen zin om jou slaafje te zijn.' Nog een keer probeer ik de deur te openen, maar tevergeefs.

Spoiler alert: you will save yourself

Leora schreef:
Campbell Saunders

‘Ook niet na wat je allemaal naar me toe gaat schreeuwen? Campbell, ik heb beloofd dat ik je niet zou gaan verlaten. Misschien breek jij vaak je beloftes, maar ik niet.’ met mijn ogen dicht bleef ik dicht tegen hem aangeplakt zitten terwijl mijn adem jachtig heen en weer ging. Een hand liet hem los en gleed naar zijn nek waar ik zachtjes over wreef. ‘Ik kan in jouw buurt niet meer logisch noch helder nadenken.’ Fluisterde ik zachtjes voordat ik mijn ogen opendeed en met mijn lippen zijn nek naar zijn oor gleed. ‘Ik wilde je mijden maar mijn ogen speurden zich naar je af in de menigte. Ik wil mezelf hiervoor behoeden maar uiteindelijk word ik weer met jou opgesloten.’ Fluisterde ik in zijn oor voordat ik zachtjes op zijn oorlel beet en mijn hand zachtjes in zijn nek kneep waarna hij weer los liet alsof ik een kat was die in Georges nek aan het melktrappelen was. Mijn lippen gleden weer naar zijn nek waar ik zachte kussen in zijn nek plantte. Nog nooit had ik dit gedaan. Nog nooit had ik gedaan wat ik überhaupt met George vandaag gedaan had en toch voelde het zo fijn. Zo fijn om dicht bij George te zijn. Alsof ik het gevoel had dat hij werkelijk ‘vriend’ waardig was terwijl hij me beangstigde door de emoties die hij bij mij losmaakte.
Ik stopte met kussen in zijn nek te planten en wreef zachtjes met de rug van mijn neus langs zijn nek. ‘Ik weet dat je me pijn gaat doen vroeg of laat. Of je het weet of niet; je doet me nu al pijn.’

Als het nou nog niet duidelijk is voor George dat Campbell duidelijk verliefd is op hem dan kunnen ze beter stoppen met hun poging tot relatie (‘x
/ eigenlijk is Campbell van zichzelf heel lief en breekbaar wat hij schuil houd achter een boze wolf. (:

Ik weet nog niet hoe ik Ginny moet schrijven gezien ik niet begrijp; wil je dat ik ga posten dat er een weerwolf op hen afkomt gezien je zin; ik snap het niet?

Saving people, hunting things, the family business &#12487;--&#9656; •••

LeoValdez schreef:
Scorpius Malfoy

Ralf komt weer naast me zitten. Ik kijk expres weg en probeer hem te negeren.
‘Misschien kunnen we beter een uitweg vinden dan de hele tijd blijven zitten.’ Ik zucht en haal mijn schouders op. Ooit moet er een leraar binnen komen. Mijn ogen zijn gefixeerd op Campbell en George. Net schreeuwden ze nog tegen elkaar, maar nu lijkt het weer goed te gaan. ‘Wat zouden we een geluk hebben als er iemand toevallig hier in de gang liep.’ Ik zucht en sluit mijn ogen. Even ben ik weer gewoon stil. Ik hoor zacht de stemmen van Campbell en George en doei moeite om niet boos te worden. Ik dacht dat Campbell misschien van gedachten veranderd was. Duidelijk niet dus.
'Misschien zou het handig zijn als jullie zouden helpen met een uitweg zoeken in plaats van de hele tijd te zitten kleffen,' zeg ik chagrijnig tegen Campbell en George. Ik voel woede naar boven komen. 'En Campbell, volgende keer als je me voor wat voor rede dan ook wil kussen, weet dan dat ik geen zin heb om aan het lijntje gehouden te worden. Ik heb namelijk echt geen zin om jou slaafje te zijn.' Nog een keer probeer ik de deur te openen, maar tevergeefs.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

George Weasley

Zijn hand gleed naar mijn nek toe waardoor ik automatisch zijn ogen in keek.
‘Ik kan in jouw buurt niet meer logisch noch helder nadenken.’ Fluisterde hij zachtjes. Ik sloot even mijn ogen en boog wat met mijn nek voorover tot ik Campbell zijn warme ademhaling in mijn nek voelde wst me kippenvel gaf.
‘Ik wilde je mijden maar mijn ogen speurden zich naar je af in de menigte. Ik wil mezelf hiervoor behoeden maar uiteindelijk word ik weer met jou opgesloten.’ zei hij. Ik weet niet maar kon het niet laten om een glimlach te vermijden en mijn ogen een beetje open te trekken waarna ik naar mijn voetten staarde toen hij van mijn oorlel kusjes in mijn nek plantte. Eenmaal toen hij zich weer terugtrok wreef ik automatisch met mijn hand over mijn nek heen en keek weer op.
‘Ik weet dat je me pijn gaat doen vroeg of laat. Of je het weet of niet; je doet me nu al pijn.’ zachjes schudde ik met mijn hoofd.
'Ik ga je niet pijn doen, Campbell. Ook al ben ik woest op jou, schreeuw ik of sla je, je hebt alsnog mijn hart gestolen die je nooit meer terug gaat geven.' Fluisterde ik en draaide mijn hoofd zo waardoor onze neuzen elkaar even een tik gaven.
'Jouw haat voor mij is de vergiftigde liefde die ik voor jou voel, Camp. Ik probeer woest te wezen om alles, maar het lukt niet omdat ik ergens de antwoord weet, maar het simpelweg niet wil of kan geloven.' Fluisterde ik nog zachter dan daarvoor en drukte zachtjes mijn lippen op die van hem, wat letterlijk automatisch ging aangezien ik niet bij bewust zijn was en diep in mijn gedachtes gezonken leek te zijn.
'Misschien zou het handig zijn als jullie zouden helpen met een uitweg zoeken in plaats van de hele tijd te zitten kleffen. En Campbell, volgende keer als je me voor wat voor rede dan ook wil kussen, weet dan dat ik geen zin heb om aan het lijntje gehouden te worden. Ik heb namelijk echt geen zin om jou slaafje te zijn.' Hoorde ik Scorpius plotseling zeggen. Ik liet Campbell los en keek Scorpius even aan.
'Sorry. Ik dacht dat er geen uitweg was; aangezien ee geen ramen zijn en geen andere deuren, kunnen we denk ik alleen nog bonken tegen de deur aan tot er iemand langs komt lopen.' Murmelde ik richting de deur zonder Scorpius aan te kijken.

Saving people, hunting things, the family business &#12487;--&#9656; •••

Ginny Weasley

'Zou ik ook gedaan hebben als ik het ook hoorde, het is maar dat je jezelf en mij niet verscheurd wilde hebben, dat was dus aardig van je. En je bent echt niet dom, alleen omdat je niet dood wilde gaan betekent het niet dat je dom bent, je reageerde snel en wilde ons veilig houden wat erg goed was.’ Er werd een rukje aan mijn hand gegeven waardoor ik dichter bij Albus liep. Iets wat ik vreselijk vond; straks zag hij mijn vulkaan rode wangen gezien het koud was voor het jaar had ik het loeiwarm. We liepen tijdlang zwijgzaam door het bos terwijl er allerlei geluiden van beesten langs onze oren schitsten wat ondanks de rust die Albus leek uit te stralen mij onrustig liet maken. Wat als ik alles verpest had en dat we nooit meer uit dit bos kwamen? We leken namelijk alleen maar dieper te komen. Plotseling hoorde ik de geluiden harder worden en met angst keek ik naar de bewegende bosjes. ‘Nox.’ Hoorde ik Albus murmelen en hoewel ik het in het licht al sinister vond; vond ik dit erger. De onwetendheid wat op je af kwam. Ik hoorde Albus een kreet slagen en met een ruk zocht ik koortsachtig naar mijn toverstok. Ik verwachtte grommende en verscheurende geluiden te horen maar in plaats daarvan hoorde ik alleen Albus zeggen; ‘Was maar een verdomde boomtrul.’ Zachtjes lachte ik hoewel dat meer van de spanning was dan dat ik geamuseerd was. Plotseling hoorde ik een hard geluid wat alles behalve aangenaam was. Het was als een klaagzang naar de maan die bedankte voor de prooi terwijl ik zíjn warm gehijg haast kon voelen. ‘Albus.’ Fluisterde ik zachtjes. Ik had totaal nog niet het hoofdstuk ‘Weerwolven.’ Behandeld noch gelezen dus ik wist zeker dat ik niet van nut kwam. Ik wilde nog wat zeggen maar mijn stembanden leken geremd te zijn evenals mijn handen. We waren gedoemd.

Slecht stukje (‘x maar ik wist niet precies hoe ik dat beest in het verhaal moest krijgen ;p hoe gaan ze van dat beest winnen dan? ^^ of worden ze dood gemaakt :p

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Campbell Saunders

'Ik ga je niet pijn doen, Campbell. Ook al ben ik woest op jou, schreeuw ik of sla je, je hebt alsnog mijn hart gestolen die je nooit meer terug gaat geven.' Onze neuzen raakte even en het was vreemd hoe simpel; hoe klein de aanraking was en nog zo veel met mij deed. Ik had nooit gedacht dat het kon en er leek wel een wervelstorm vol met vlinders in mijn buik te fladderen. ‘Jouw haat voor mij is de vergiftigde liefde die ik voor jou voel, Camp. Ik probeer woest te wezen omalles, maar het lukt niet omdat ik ergens het antwoord weet, maar het simpelweg niet wil of kan geloven.’ Steeds meer overbrugde zijn hoofd de laatste centimeters die tussen ons heerste en drukte zijn lippen tegen die van mij. Het ergste van dit alles dat ik een ieder had weggeduwd terwijl ik naar Georges lippen leek te hunkeren. Waarom had ik dat nooit gehad toen ik hem in zijn oudere vorm had ontmoet? Misschien omdat George daar emotioneel uitgeput leekt door zijn verlies van zijn tweelingbroer- George. George was minstens negentien jaar ouder als ik; of bestond die George niet meer? Kreeg men een tweede kans en kon ik George redden? Waarom wilde ik hem überhaupt redden of laat staan- helpen? Sinds wanneer was ik zo aardig- zo behulpzaam zonder daar beter van te worden; en als laatst en niet als minst- waarom voelde ik me zo moe? Al weken- zelfs maanden heb ik niet meer geslapen door middeltjes die ik innam. Ze hoorde niet opeens plotseling te stoppen met werken- hoewel mijn hartslag beduidend overuren had gemaakt kon het zijn dat het uit mijn bloed was waardoor ik geen middel nu bij me had en opgesloten was. Plotseling haalde George zijn lippen van die van mij af en ik schrok daar lichtjes van.
‘…in plaats van de hele tijd te zitten kleffen. En Campbell, volgende keer als je me voor wat voor reden dan ook wil kussen, weet dan dat ik geen zin heb om aan het lijntje gehouden te worden. Ik heb namelijk echt geen zin om jouw slaafje te zijn.’ Ik zette mijn knie omhoog en leunde met mijn arm erop om mijn hand tegen mijn slaap te planten. Nerveus ging ik met mijn hand in mijn zakken en mompelde zachtjes; 'Scorpius.'
‘Sorry. Ik dacht dat er geen uitweg was; aangezien er geen ramen zijn en geen andere deuren, kunnen we denk ik alleen nog bonken tegen de deur tot er iemand langs komt lopen.’ Mijn hoofd gleed van mijn hand en ik merkte nu pas hoe klam mijn voorhoofd was. Het was alsof er een plotselinge griep in mij kwam heersen. Mijn ogen gleden automatisch dicht en met moeite deed ik ze weer open. ‘misschien.. is bonken niet zo’n slecht idee.’ Mompelde ik met moeite terwijl ik op wilde staan. Niet dat iemand het zou merken gezien ik blijkbaar te moe was om een centimeter te verroeren.

Opties voor Campbell;

1) Hij kan wat uit zijn zak vissen waardoor hij raar gaat gedragen. Meerkeuze; onmogelijk agressief. Overdreven emotioneel; overdreven blij e/d
2) Hij valt in slaap dus knock-out (‘x
3) We ontsnappen door een mysterieuze wijze waardoor Campbell zijn shot kan halen :’D

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Moet de weereolf meteen in de eerste post van albus komen en weg gaan of wilt ginny nog ook er tussen ook posten :')

Saving people, hunting things, the family business &#12487;--&#9656; •••

SphinxX schreef:
Moet de weereolf meteen in de eerste post van albus komen en weg gaan of wilt ginny nog ook er tussen ook posten :')

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Albus Severus Potter

Ik keek om en zag Ginny lachen waardoor ik automatisch ook begon te lachen.
'Eens kijken wat ik ga doen als er een boomtrul jouw gaat bespringen.' Zei ik. Ik keek terug naar de boomtrul en schopte de verdoofde lichaampje terug de bosjes in en wees er nogmaals met mijn stok op. Echter kwam er niets uit mijn stok door stem van Ginny die in mijnboren klonk.
'Albus. Weerwolven.' Ik keek spontaan terug naar Ginny die er angstig bijstond en voor ik de omgeving goed kon bestuderen zag ik twee grote ogen in de duisternis achter de bomen staan.
'Ginny,'
Ik trok aan haar arm en sprong voor haar neer maar de twee ogen verdwenen. Even dacht ik dat ik hallucineerd en nam een aantal stappen richting de duisternis maar er was niets.
'Verdomme. Ginny, we moeten gaan..' murmelde ik maar hoorde een intense gehuil achter me en een weerwolf stond aan de kant waar de boomtrul stond. Het begon te grommen en evwn dacht ik dat het mij ging aanvallen maar het sprong op Ginny. Mijn hart ging even tekeer en allerlei afschuwelijke gedachtes vlogen door me heen; als er wat met Ginny gebeur dan besta ik niet meer. En geen Lily, geen James, met wie gaat pap dan trouwen? Wacht, ze gaat anders dood! Ginny gaat anders dood..
Ik sloeg mezelf op de kop omdat ij te lang dacvt icer de gevolgen en toekeek wat er gebeurde tot ik er tussen in sprong en Ginny ruw van me wegduwde zodat de weerwolf op mij kwam. Geschrokken deinste ik achteruit toen zijn klauwen in mijn enkel bleven haken en ik met een kreet mijn been teugtrok en tegen de boom achter me aan botste. Snel haalde ik mijn stok tevoorschijn en richtte die op de weerwolf en met een simpele spreuk schoot de wolf achterover en ik krabbelde overeind.
'Ginny,' murmelde ik en hinkelde naar haar toe waarna ik een arm om haar heen sloeg en zo snel mogelijk van de weerwolf wegrende die hopelijk verlamd in het gras zat. Na een grote afstand te hebben gerend keek ik achterom en toen ik merkte dat er geen wolf was liet ik mezelf tegen een boom aan vallen en sloot mijn ogen even terwijl diverse kreunen van pijn uit mijn mond kwam door de stekende pijn van mijn enkel.

Saving people, hunting things, the family business &#12487;--&#9656; •••

Ginny Weasley

‘Ginny.’ Ik wilde zeggen dat hij moest rennen en wilde ook mijzelf in beweging brengen maar ik bleef verstijfd staan. Alle gedachtes leken weggevaagd en ik kon alleen maar verstijfd naar de dood staren. Was dit het laatste wat ik zag voordat ik dood zou gaan; de dood zelf? Niet eens meer mijn broers die smakelijk lachte omdat ik ergens in getrapt was; voor mij deed het pijn maar ze waren tenminste vrolijk. Vrolijk omdat ik leed. Het was een perfecte cyclus in onze familie en toch zal ik het nooit meer zien. ‘Verdomme. GInny we moeten nu gaan…’Maar voordat ik wat kon doen sprong de joekel van een beest op mij af en met een enorme duw werd ik aan de kant geduwd wat mij ook meteen wakker leek te schudden uit mijn trance. De weerwolf kwam met een hoop kabaal op Albus neer en angstig krabbelde ik overeind maar voordat ik dat kon doen werd de wolf met een klap achteruit geschoten door Albus. Ik haalde koortsachtig een hand door mijn haar terwijl ik hem ‘Ginny.’ Hoorde murmelen en doffe klappen wat aangaf dat hij hinkelde of sprong. Hij sloeg een arm om mij heen en trok mij mee met snelle passen wat mij deed rennen maar stopte algauw toen Albus tegen een boom neerviel en pijnlijke kreunen uit zijn mond verlieten. ‘Albus; Albus.’ Mompelde ik zachtjes en knielde bij hem neer. ‘Niet dood gaan; Albus. Het spijt me- alles komt goed. Ik-’ Ondanks alle ellende merkte ik niet eens meer dat ik uit alle stress en wanhoop mijn lippen tegen die van Albus aangedrukt had. Die ik kuste alsof het leven of dood betekende.

Eindelijk; The kiss (‘x Ohja; en ik weet niet of je iemand vergeten bent want ik weet niet of scorpius nog wilt reageren of dat George nu moet @ camp

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ik ga nu met Scorpius schriijven.

Spoiler alert: you will save yourself