George weasley
Hij knipperde een paar keer.
‘Echt grappig dat je het verschil niet ziet tussen jullie… ik zou zo met de verkeerde praten… alleen jullie zoenen anders.. dat is het verschil ja..’ giechelde hij. O nee.. was hij dronken? Had hij gedronken? Verdomme Viktor..
‘Veel succes met een normaal gesprek met hem voeren. Hij is dronken.’ zei Viktro.
'Viktor jij idioot.' Riep ik woest.
‘Sssh.' Hoorde ik Campbell sussen wat me maar slechter liet voelen.'
'Niemand mag het weten. Oops.’
Campbell viel achterover op de grond neer en begon akelig te giechelen, Viktor lachte mee.
‘Hulpeloos.’ Mompelde hij en liep weg.
Ik was zo moe. Zo moe, woest en verdriet nam de macht over me. Ik wist niet wat ik moest doen met dit... wachten tot het over gaat en hij weer bij zinnen komt? Is dat de enige oplossing?
‘Het plafond is nogal betoverend; vinden jullie niet. Het is net alsof je buiten bent maar iets duisters je omklemd net zoals een kerker en hoe ver je ook wilt gaan omsluiten de muren je… en boem.’ ik zuchtte. Campbell was de muur en ik was binnen die muren. Hij sloot me op, in zijn hart. Maar slechts die liefdesdrank en die alcohol zorgde er voor dat die muur brak. Sowieso zei ik dit niet hardop. Hij is dronken. Ik hield de ene traan in die begon te prikken en sloeg met mijn vuist in de muur om het weg te krijgen.
'Hij is dronken?' Vroeg iemand en draaide me om. Jordan, alweer.
'Ik heb het al. Hou jij je bezig met Angelina.' Murmelde ik en tilde hem van zijn arm op en duwde Campbell van zijn armen mee naar de kamer van hoge nood. We gingen naar binnen en de deur klapte achter ons dicht waarna ik Campbell tegen een berg van spullen aan neerlegde.
'Ik beloofde je dat ik je na de bal naar deze kamer zou brengen. En kijk, we zijn er.' Monpelde ik meer tegen mezelf dan tegen Campbell en ging tegenover hem op de grond zitten toen ik erachter kwam dat ii tegen een krat aan zat met wijnflessen. Campbell zou het nu zo graag willen denk ik. Zuchtend pakte ik er eentje en staarde Campbell aan.
'Ik hou van je Campbell Saunders, en ik blijf hier zo zitten drinken tot jij weer de ouden word, en tot je me eindelijk begrijpt. Dat beloof ik.' Misschien snapte hij er geen ene snars van, maar toch rukte ik de dop open. Een sterke geur drong mijn neus binnen waar ik even met mijn mouw op drukte. Mam zou dit niet gewild hebben. Ik gaalde mijn arm er weer van af en drukte het op mijn lippen. De koude vloeistof vulde mijn maag als prikkelende lava. Kuchend haalde ik het weer van me af waarna mijn maag in brand leek te zijn, maar alsnog dat nam ik weer een slok. Ik heb het hem beloofd.. of mezelf.
[ bericht aangepast op 23 juli 2014 - 14:19 ]
Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••
