Songwriting • 1D • 5SOS • Bromance [1] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 9 juli 2014 - 21:37 ]

"Family don’t end in blood”

Niall Horan
Tijdens mijn aanval voelde ik twee armen om me heen slaan en de warmte van een persoon dichtbij. Ik stopte met gillen, maar bleef erg onrustig. Ik kroop dan weer dichterbij en dan weer probeerde ik weg te komen. Van binnen was het een grote chaos door de woeste verschrikkelijke nachtmerries. Niet veel later kwam er een hand bij en een bekende stem. Langzaam werd ik door het schudden van de hand wakker en keek verward met waterige oogjes de twee jongens aan. Mijn hele lichaam trilde nog na van de nachtmerrie, maar nu kroop ik juist weer naar de twee warme lichamen toe. "Dat was verschrikkelijk." mompelde ik trillend, duidelijk bang en met een zwaar slaap en het dronken Iers accent. Ik wilde nu echt niet meer slapen, zeker niet zonder mijn beertje, maar ik kon moeilijk deze dagen niet slapen. Dat kwam ons allen niet ten goede. "Kan iemand bij me blijven en me vasthouden?" piepte ik zaht, bang en Iers. De kans was groot dat ze me niet verstonden, maar ik had het zo erg nodig. Anders kon ik echt niet meer rustig slapen. Ik krulde me op, tegen Ash zijn borst en met mijn slechte been voorzichtig tegen Liam zijn warme lichaam. Ik wilde geen pijn meer, geen nachtmerries, geen angsten. Ik wilde alleen maar mensen die om me gaven om wie ik was en me echt kenden. Dat waren vooral mijn familie, maar de jongens waren een geweldige tweede. Toch zou ik echt mijn familie nodig hebben om hier door te komen en weer mijn oude vrolijke onbezorgde zelf weer te kunnen worden. Al zat dat er voor mij jammergenoef denk ik niet in.

[ bericht aangepast op 25 juli 2014 - 18:42 ]

Bowties were never Cooler

[Ik kan vanavond pas weer reageren, sorry.]

How far is far

Liam James Payne.

Niall werd wakker en deed zijn ogen open, de hemelsblauwe poelen waren waterig en maakten me verdrietig. Niet alleen het feit dat er tranen in zijn kijkers staan, maar ook het feit dat de ogen van zijn vriend Liam weer herinnerde aan gisteravond. Liam beet op zijn lip, hij had oprecht spijt en vond het heel vervelend wat hij gedaan had. Hij wist ook wel dat het zo niet langer meer kon, er bleven slachtoffers vallen, geestelijk en lichamelijk. Zo nu Niall, één van zijn beste vrienden, zijn maatje.
      "Dat was verschrikkelijk," mompelde Niall trillend.
      Liam keek bezorgd naar de Ier en bij zijn volgende, slecht verstaanbare, gepiep knikte Liam. "Natuurlijk," zei hij zachtjes en legde zijn hand nu wel heel voorzichtig op Niall's been. Liam wist niet of NIall op het moment wel behoefte aan hem had, Niall was gisteren namelijk duidelijk geschrokken van Liam's gedrag en Liam wou hem niet dwingen, hij wou het gewoon goedmaken en bovenal wou hij dat Niall zich beter zou voelen. Morgen moest hij maar goed met hem in gesprek gaan, Ashton had hij ook nog wat uit te leggen, maar Liam wist niet precies wat hij zou moeten zeggen. Hij kon Niall zijn geheim niet vertellen, dat kon hij aan niemand niet, maar misschien moest hij beseffen dat hij toch echt verslaafd was.

Reality's overrated.

Ashton Irwin.
Niall was compleet overstuur. Inmiddels was ook Liam wakker geworden door Niall zijn gegil, en ook hij probeerde Niall nu enigszins te troosten wat wel onmogelijk leek. De ene keer kroop Niall naar ons toe, en de andere keer leek het wel of hij weer weg probeerde te komen. Hij keek ons aan met bange waterige oogjes, en piepte zacht dat het verschrikkelijk was, doelend op zijn droom. Ik keek hem aan, en omhelsde hem wat onhandig. 'Nu is het voorbij. Wees maar niet bang.' zei ik, in de hoop dat ik het nu niet alleen maar erger zou maken. Het was te merken dat Liam twijfelde over wat hij zou doen, volgens mij zat hij nog met gister in zijn maag. Bij Niall zijn volgende gepiep knikte ik, en verstevigde mijn grip om de jongen ietsje, zodat het wat meer op een knuffel leek inplaats van op een simpele omhelzing. Ik wilde hem troost bieden, ook al wist ik niet zo goed hoe dat moest. Naar mijn idee was ik een beetje onhandig in dat soort dingen. 'Ik snap dat het momenteel niet bepaald makkelijk is om te gaan slapen, maar het is wel het beste. Je hebt je slaap de komende week echt nodig, je kan het op zijn minst proberen even in slaap te vallen. Liam en ik zijn bij je, je hoeft nergens bang voor te zijn.' zei ik.

How far is far

Niall Horan
Zowel Ashton als Liam deden hun best, maar ik was gewoon zo bang geworden door die droom dat ik trilde als een rietje. Niet veel hielp, maar toch werd ik langzaam iets rustiger. Ik nestelde me dicht tegen de drummer aan en legde mijn hand op die van Liam om te laten merken dat ik niet helemaal hem wilde missen. Hij bleef mijn buddy. De woorden kalmeerden, maar de warmte van de jongens nog meer. Mijn hartslag zakte en ik geeuwde al snel weer. "Liam? Wat heb je genomen?" vroeg ik alweer half in slaap. Ik wilde het zo graag weten, waarom mijn aardige buddy, misschien zelfs meer dan dat, zo'n klootzak was geworden. Dat kwam niet van een paar sigaretten. Daar zat meer achter. Ondanks de pijn in mijn knie, wilde ik lekker dicht tegen de twee aankruipen, maar dat ging niet, want dat been zat in de weg. Ik drukte 3 kusjes op Ash zijn borst en een op Liam zijn arm als bedankje. Daarna begon ik toch langzaam weer weg te dommelen. Ik was bang voor de nacht en de slaap, maar ik had twee sterke beschermende armen om me heen en 2 andere die de monsters zouden verjagen. Alleen het antwoord nog en ik kon me toch weer langzaam naar dromenland laten zakken. Dat was wel zo fijn, zelfs al wilde ik het niet. Ash had namelijk gelijk: ik moest slapen, wilde ik deze week overleven en niet op mijn kop krijgen van het management.

Bowties were never Cooler

Liam James Payne.

De vraag van de Ier deed Liam een beetje schrikken en hij versteef even. Hij slikte en pakte voorzichtig Niall's hand vast. Liam wou zijn vriend niet kwijt en al wist Niall duidelijk al dat Liam zo vreemd deed met een oorzaak die niet enkel natuurlijk was, als Liam hem het fijne zou vertellen over zijn verslaving wist hij niet hoe Niall zou reageren. Ontkennen kon hij echter niet en al zat Ashton erbij, Liam sloot zijn ogen en wist er een bibberig "Extacy," uit te krijgen. "Sorry Niall, echt." Hij was even stil. "Morgen vertel ik je alles en ik beloof je dat ik niks achter zou houden en enkel de waarheid spreek, maar nu moet je inderdaad slapen." Liam gaf en zacht en geruststellend kneepje in de hand van zijn maatje, of ex-maatje, of soon-to-be-ex-maatje - hij wist het even niet - en drukte toen zacht zijn lippen op Niall's voorhoofd. Liam keek toe hoe Niall weer wat af begon te dwalen en richtte zifh toen op Ashton. "Ga jij ook maar slapen, ik blijf wakker," zei hij. Liam zou nu toch de slaap niet meer junnen vatten en Ashton verdiende Ijn rust. Al gaven Ashton's armen om de blonde jongen Liam geen dijn gevoel, hij kon niet tegenspreken dat Ashron goed voor Niall was, veel beter dan hij ooit kon zijn. Liam keek naar beiden, maar tofh vooral naar de Ier. Liam gaf diep om hem en hij wou Niall geen pijn doen, in plaats daarvan wou hij de reden voor zijn stralende glimlach zijn.

Reality's overrated.

[KodaIine -> DanielInTheDen]

Bowties were never Cooler

Ashton Irwin.
Liam en ik probeerde Niall zo goed mogelijk te troosten en zich op zijn gemak te laten voelen, en dat was nog niet zo makkelijk. Het hielp niet veel wat we deden, maar wel iets. Hij nestelde zich dicht tegen me aan, en ik wreef wat onhandig met een van mijn handen over zijn rug om hem wat gerust te stellen. De hartslag van de jongen begon weer wat ze zakken, en al gauw gaapte hij alweer, om weer half in slaap te vragen wat Liam genomen had. Dat vroeg ik me eigenlijk ook wel af. Het was overduidelijk dat hij iets ingenomen had, maar wat was nog een raadsel. Het antwoord kwam al snel bibberig uit Liam zijn mond. Het antwoord waar Niall en ik op aan het wachten was extacy. Ik kende Liam niet zo heel lang, maar ik wist wel dat dit niks was voor de Liam die ik had leren kennen. Hij beloofde dat hij mogen de hele waarheid zou vertellen, en dat het inderdaad beter is als we gingen slapen. Niall drukte drie kusjes op mijn borst, en een op Liam zijn arm voordat hij weg dommelde naar dromenland. Ik glimlachte en gaf hem een kusje op zijn wang voordat Liam zei dat ik ook maar moest gaan slapen, en dat hij wakker bleef. Ik knikte. 'Dank je, maar ik kan ook wakker blijven, dan kan jij gaan slapen.' bood ik aan. Ik wilde ook iets doen, en niet alles aan een ander over laten.

How far is far