Songwriting • 1D • 5SOS • Bromance [1] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 9 juli 2014 - 21:37 ]

"Family don’t end in blood”

Ashton Irwin.
Toen ik Niall in mijn armen sloot, en verstopte zijn doorweekte gezicht in mijn borst. 'Het is al goed.' zei ik kalmerend tegen de jongen, en liep met mijn armen om hem heen naar één van de bedden, en ploften er op neer. Toen we op het bed zaten kwam Liam ineens weer binnen, en begon te ratelen als een gek. Niall was duidelijk niet op zijn gemak bij hem, en was aan het trillen als een rietje. Niall slaakte een kreet toen Liam zijn hand hard op zijn knie sloeg en erin kneep. Ik wist dat hij aan die knie geopereerd was, en dat dit dus ontzettend pijn moest doen, en dat was ook wel uit zijn kreet op te maken. Nu rolde de tranen weer over de blonde Ier zijn wangen. Hij vroeg aan Liam wat hij op had, en wrikte daarna zijn knie los uit Liam zijn hand. Niall kroop achter me, en begon steeds meer te trillen naarmate Liam uitbarstte. Het ging zelfs zo ver dat Liam zijn vuist in de spiegel sloeg, welke nu in diggelen lag, en de scherven zaten in zijn vuist. Hij liep weg en sloot zichzelf weer op, op het balkon. Niall was inmiddels onder het bed gekropen, en piepte mijn naam. 'Ja Ni?' vroeg ik, en trok hem het bed weer op, om de oversturen jongen in mijn armen te sluiten. 'Rustig, hij bedoeld het niet zo. Hij is alleen zichzelf even niet, dat is straks wel weer voor bij.' zei ik, en veegde de tranen van zijn wangen af met mijn handen, en glimlachte naar hem. 'Het komt wel goed.' zei ik, en knuffelde hem nog even. Ik snapte dat hij overstuur was, dat zou ik in deze situatie ook zijn. 'Blijf maar zitten, ik iets voor je knie, en wat te drinken voor je.' zei ik, en liep naar de badkamer om een washandje nat te maken onder de kraan. Daarna liep ik naar de keuken om een glas water voor hem te pakken. Eenmaal dat gedaan te hebben kwam ik weer naast hem op het bed zitten, en zette het glas water op het kastje naast het bed, om eerst Niall been goed neer te leggen op een kussen zodat zijn knie enigszins rust kreeg. 'Laat eens kijken.' mompelde ik, en keek naar de zichtbare blauwe plek die vijf knijpafdrukken van vingers vormden. Daar had Liam zijn vingers dus in Niall zijn knie gezet. Veel meer dan er iets kouds opleggen kon ik niet doen. 'Dit is misschien een beetje koud.' zei ik, voordat hij zou schrikken of zo. Ik legde voorzichtig het koude washandje op zijn knie, en hoopte dat het de pijn zou verminderen. Daarna gaf ik het glas water aan hem. 'Hij bedoelde het echt niet zo, Ni, dat weet ik zeker.' zei ik. 'Ik ben zo terug, ik ga even met hem praten.' zei ik, en liep naar de balkon deur, en klopte er op. 'Liam? Mag ik komen?' vroeg ik ietsje onzeker niet wetend wat voor antwoord te verwachten. Erg goed kende ik hem natuurlijk nog niet, maar ik wist wel dat hij ontzettend vreemd deed.

How far is far

Liam James Payne.

Liam pakte opnieuw een sigaret uit het pakje, op deze manier ging het wel heel hard. Het aantal van twaalf waar Liam mee begonnen was, was naar beneden gelopen tot acht en zou al snel naar zeven gaan, als Liam het geklop niet had gehoord. Klop, klop, wat een grappig geluid eigenlijk. Klop, klop, het klonk als een deuntje. Klop, klop, je kon er een beat van maken. Klop, klop, misschien was dat een idee voor hun nieuwe lied. Klop, klop, nee dat zou niet werken. Klop, klop, wacht,is dit de realiteit? Klop, klop, staat er soms iemand voor de deur? Klop, klop, het voordeel van de twijfel dan maar.
      "Ja, ja," zong hij op de zelfde melodie. "Ja, ja."
      De tranen dropen nog over zijn kin naar de grond, maar werden niet meer bijgevuld. Liam ging op de rand van het balkon zitten, zijn rug naar de stad - dat het gevaarlijk was kwam geen moment in zijn hoofd te pas - en hij staarde met zijn grote ogen naar de glazen deur die de hotelsuite van het balkon onderscheidde, keek naar de schaduw van de jonge man, terwijl hij de sigaret op de grond liet vallen en er met de tippen van zijn tenen viermaal op stapmte.

[ bericht aangepast op 12 juli 2014 - 22:45 ]

Reality's overrated.

Ashton Irwin.
Het duurde een aardig tijdje voor dat Liam reageerde. Na zijn toestemming dat ik binnen mocht komen, deed ik langzaam de glazen deur open, en liep langzaam het balkon op. Om Liam op de rand van het balkon te zien zitten. Ik ging naast hem staan, en bleef even naar de grond kijken. 'Hi.' zei ik met een glimlach en keek hem even aan. Dit was best awkward aangezien ik geen idee had wat ik zou moeten zeggen. 'Gaat het wel goed met je?' vroeg ik met een bezorgde toon in mijn stem. Ik zag wat hij net deed, hij was gewoon zichzelf niet, dat was niet Liam die ik daarnet in de kamer zag, en zo dacht Niall er geloof ik ook over. 'Je kan het aan me vertellen als er iets is, ik zal het echt aan niemand door vertellen. Maar als je liever niks wilt zeggen is dat ook goed, ik dwing je nergens toe.' zei ik. 'Misschien moet je even naar Niall toe gaan.' zei ik zacht. Toen zag ik pas dat hij gehuild had, en dat er nog tranen over zijn kin op de grond druppelden. Ook bij hem veegde ik de tranen van zijn gezicht af, en sloeg mijn arm even om zijn schouders heen. 'Kom op, ga je mee naar binnen of blijf je nog hier?' vroeg ik met een glimlach, wachtend op zijn antwoord.

How far is far

Liam James Payne.

Het mannelijke postuur ging naast hem staan, het was Ashton, Ashie, Ash, een lid van Five Seconds Of Summer. Waarom heette het eigenlijk niet Four Seconds Of Summer, ze waren immers met z'n vieren. "Hi," zei Ashton en keek hrm glimlachend aan. Even maar.
Liam zweeg.
"Gaat het wel goed met je?"
Nog altijd bleef Liam pijnlijk stil.
"Je kan het aan me vertellen als er iets is, ik zal het echt aan niemand doorvertellen. Maar als je liever niks wilt zeggen is dat ook goed, ik dwing je nergens toe."
Ditmaal opende Liam zijn mone, al dan niet meteen. Zijn strm klonk gebroken en klein. "Soms, als Taylor zegt dat papa raar doet, heeft hij gelijk. Papa doet raar, papa is gek. Taylor heeft een gekke papa. Een papa doe niet voor hem kan zorgen. Maar papa kan hem niet laten gaan." De buitenwereld wist niet dqt Taylor zijn zoon was, voor de buitenwereld was het zijn kleine broertje, en zo voor Ashton ook. Liam lachte triest, malend, eronisch.
"Misschien moet je even naar Niall toe gaan," zei Ashie zacht. Zijn achternaam leek op pinquin.
Niall, Niall. Wat was er ook al weer met Niall? Niall was zijn vriend. Niall was Liam's vriend. Maar hij had zijn vriend pijn gedaan, ja! Dat was er aan de hand! En Niall was sip. Waarom was Niall sip? Omdat Liam hem pijn had gedaan. Liam had zijn vriend pijn gedaan.
Ashton veegde de tranen van Liam's wangen en sloeg zijn arm om Liam's schouder heen, opnieuw voor even. "Kom op, ga je mee naar binnen of blijf je nog hier?"
Liam trappelde om naar binnen te gaan. Hij moest zich verontschuldigen aan Niall! Maar kon hij dat zomaar? Was Niall niet bozig? Liam kroop in elkaar zoals een klein kimd dat deed als de ouder hem toesprak ondat het kind stiekem een koekje had gepakt. Hij moest het goed maken met Niall! Hij moest die leuke, blonde Ier weer aan het lachen maken! Liam werd weer vrolijk en druk en begon op rn neer te springen. "Ik moet het goed maken! Ik moet het goed maken met Nini!" riep hij uit.

Reality's overrated.

Ashton Irwin.
Liam hield zijn mond stijf dicht bij elke vraag die ik stelde. Toch opende hij zijn mond na mijn laatste vraag wat een opluchting voor me was. Ik glimlachte lichtjes naar hem. 'We maken allemaal fouten Liam, fouten waar we niet trots op zijn. Maar dat maakt ons niet meer dan menselijk. Het enigste wat je kunt doen is het proberen, en je best er voor doen. Ik weet zeker dat Taylor ontzettend veel van je houd, en dat hij jou de liefste vader vindt.' zei ik en sloeg mijn arm weer om de schouders van de jongen heen. Ik wist wel dat Taylor zijn zoontje was, ik weet niet precies meer hoe ik het te weten was gekomen, maar ik wist het, wat voor veel mensen wel anders was. Hun wisten niet beter dan dat Taylor Liam zijn kleine broertje was, wat dus niet de waarheid is. Ik grinnikte even door Liam zijn reactie. Hij leek meer op een kind van vier dan op een jongen van twintig. 'Ja, kom op. We gaan het goed maken met je Nini.' zei ik met een glimlach en nam hem mee naar binnen. Ik hoopte nog dat Niall niet al te boos op de jongen zou zijn, want Liam had er zichtbaar spijt van dat hij zijn vriend pijn had gedaan. Ik ging weer naast Niall op zijn bed zitten, en schonk de jongen een glimlach, wachtend tot Liam het goed zou maken met de blonde jongen.

How far is far

[Sorry, computer crashte -.- ]

[ bericht aangepast op 13 juli 2014 - 20:45 ]

How far is far

Niall Horan
Plots werd ik onder het bed vandaan getrokken. Ik gilde het nog net niet uit, zowel van angst als van pijn, toen Ash me stevig in zijn armen hield. Ik trilde hevig en snikte oncontroleerbaar. Hij zei wat om me te kalmeren, wat wel fijn voelde, maar niet extreem veel hielp. Nog even later liet hij me los, waardoor ik trillend en snikkend alleen bleef zitten. Ik knikte bij zijn woorden en trok toen hij weg was trillend mijn tas naar me toe om mijn brace eruit te halen. Ik had zo veel pijn. Toch liet ik Ashton aan mijn been zitten, wat me zo hard in de lakens deed knijpen dat mijn knokkels extreem wit werden. De kou hielp een beetje, maar die brace wilde ik wel weer om, gewoon voor steun en veiligheid. Ik pakte met twee handen het glaasje water aan wat hij me gaf, zodat ik met trillende handen niet het glas over me heen gooide. Ik dronk er nog een beetje snikkend van en werd langzaam iets rustiger. Ik knikte wat naar Ash, maar toen hij ging dronk ik net de laatste slok. Toen hij weg was pakte ik mijn veldfles en nam een grote slok whiskey. Dat deed me een stuk beter dan de kou. Daarna woelde ik met veel moeite en pijn mijn broek uit om mijn brace prettig om te doen en een sportbroekje aan te trekken. Daarna bleef ik liggen en probeerde de alcohol me te laten kalmeren. Ik was nu gewoon moe door de heimwee en daarna de angstaanval. Ik rilde een beetje en geeuwde even. Ik wilde het liefst slapen, maar dat ging echt niet. Ik zou zoizo nachtmerries hebben en ik wilde niet met ruzie met Liam naar bed gaan. Ik krulde me op, op mijn ene been met de brace na. Zo bleef ik lichtelijk wiegend liggen wachten op Ash en of Li.

[ bericht aangepast op 13 juli 2014 - 21:20 ]

Bowties were never Cooler

Liam James Payne.

"We maken allemaal fouten Liam,fouten waar we niet trots op zijn. Maar dat maakt ons niet meer dan menselijk. Het enigste wat je kunt doen is het proberen, en je best ervoor doen. Ik weet zeker dat Taylor ontzettend veelvan je houd, en dat hij jou de liefste vader vindt," zei Ashie en sloeg zijn armen om Liam heen.
      Ashie grinnikte even om Liam's reactie. "Ja, kom op. We gaan het goed maken met je Nini."
      Toen Ashie hem mee naar binnen nam liet Liam zich geleiden om ook op het bed te gaan zitten. Liam rook iets, zijn overprikkelde neus rook iets scherps. Alcohol. Het deed opnieuw tranen in zijn ogen ontspringen. Drank, daar begon het mee. De alcohol had Jouya vermoord. Nee, dat was niet waar, Liam had Jouya vermoord en had hier alcohol voor gebruikt. Sterke drank.
      Liam beet zachtjes op zijn trillende onderlip. "Het spijt me, Ni," zei hij zachtjes. "Ik wou je geen pijn doen, echt niet. Ik-ik-" En opnieuw begon hij te huilen. Onder invloed van zijn snoepjes, bedwelmd door de scherpe geur van sterke drank en verdrietig van alles. Hoe moest hij het goed maken met Niall? Straks deed hij Niall nog meer pijn, of erger, vermoorde hem ook.

Reality's overrated.

Ashton Irwin.
Toen ik Niall in mijn armen trok trilde hij nog en snikt oncontroleerbaar. Wat zij om hem te kalmeren werkte niet veel, maar het hielp gelukkig wel iets. Toen ik iets kouds voor op zijn knie, en iets om te drinken ging halen bleef hij even snikkend en trillend achter op het bed. Toen ik weer terug was, en zij knie enigszins probeerde te verzorgen kneep hij zo hard met zijn handen in de lakens dat zijn knokkels wit werden. 'Sorry als het pijn doet.' zei ik zacht. Hem pijn doen was het laatste wat ik wou. Niall knikte toen ik zei dat ik naar Liam ging, wie enkele minuten later tegen over Niall stond om het goed met hem te maken. Toen we naar binnen liepen bedwelmde de geur van alcohol ons. Ik vermoedde dat Niall wat alcohol op had, maar dat kon ik hem niet kwalijk nemen. In zulke situaties is het erg verleidelijk om aan de alcohol te gaan zitten. Liam bood intussen zijn excuses aan, en beet op zijn trillende onderlip. Hij had echt spijt, dat kon je zo zien. Ook bij Liam liepen er weer een paar verdwaalde tranen over zijn wangen, en ik trok hem naast me op het bed, waardoor ik tussen de twee inzat. Ik trok ze beiden in een knuffel. 'Het is nu allemaal weer goed tussen jullie, toch?' vroeg ik. Ik wilde niet dat ze ruzie hadden, of elkaar niet vertrouwde. Ik wilde gewoon een leuke ervaring, en het gezellig hebben.

How far is far

Niall Horan
Ik hoorde iemand binnekomen en zag dat het Liam was. Zijn hele uitstraling schreeuwde berouw, alleen zijn ogen stonden nog erg gedrogeerd. Toch was zijn spijtbetijging duidelijk echt. Aan de ene kant wilde ik die direct aannemen en doen of er niets gebeurt was. Aan de andere kant wilde ik niets weten van iemand aan de drugs, zelfs niet als het mijn beste vriend was. Ik zat gewoon in een spagaat en bij Ash zijn vraag wist ik het antwoord dus ook niet. "Dat weet ik niet. Ik wil eerst weten waardoor mijn Lili zo'n enorme grote extreem vreemde klootzak is geworden." zei ik oprecht. Door de drank was de pijn verminderd, net als de angst en ik werd iets losser. Toch om echt aangeschoten te raken had ik nog veel meer nodig. Nu wilde ik dat ook niet. Nu wilde ik gewoon was verlichting van alle pijn, angst en verdriet. Het liefst wilde ik naar huis, echt huis, niet mijn appartement in London, wat ik het grootste deel van het jaar aan een paar conservatoriumstudenten verhuurde, maar terug naar Ierland. Waar iedereen me altijd snapte en verstond. Bij het denken eraan kreeg ik al tranen in mijn ogen. "Ik wil gewoon mijn beertje en naar huis." piepte ik zacht. De heimwee was te groot om te verdringen met drank. Ik begon weer zacht te snikken. Mijn gezicht verstopte ik in Ash zijn borsten mijn handen klauwden zich wanhopig vast aan zijn shirt. Nee, dit werd geen leuke tijd. Dat wist ik nu al.

Bowties were never Cooler

Liam James Payne.

Niall twijfelde om Liam's excuses, wat meer dan logisch was. "Dat weet ik niet. Ik wil eerst weten waardoor mijn Lili zo'n enorme grote extreem vreemde klootzak is geworden, gaf Niall aan.
      Liam slikte moeizaam. Wat moest hij zeggen? De verkeerde pillen op het verkeerde moment? Niemand mocht het weten, niemand. Ze zouden Taylor bij hem weghalen en dat kon niet, hij kon zijn zoon niet kwijtraken. Liam wist dat het egoïstisch was, maar hij wist ook dat zijn zoon niet helemaal op kon groeien zonder ouders. Zijn moeder was dood, maar zijn vader ging hem niet verlaten, dat had hij Taylor beloofd en deze belofte ging hij nakomen, hoe dan ook. "Sorry," zei Liam nogmaals zachtjes, hij meende het, hij meende het echt. Voor het eerst wenste hij dat de pillen zo snel mogelijk uitwerkten, het was een kort, ietwat helder moment, maar daarna zonk hij weer weg in zijn roes. Liam kauwde aan de binnenkant van zijn wang tot het vlees begon te bloeden en een metaalachtige smaak zich verspreidde. Hij sloot zijn ogen en wreef erin. "Het spijt me Ni, echt waar." Hij stond op en ging op zijn eigen bed liggen, kroop bovenop de dekens als een bolletje in elkaar. "Ik moet slapen, morgen leg ik alles uit, dat beloof ik." Het duurde niet lang voor hij dan ook compleet out was.

Reality's overrated.

Niall Horan
Liam gaf geen enkel antwoord op mijn vraag en bleef zich alleen maar verontschuldigen. Daar had ik geen zak aan. Ik wilde alleen weten wat ervoor zorgde dat mijn Lili nu een klootzak was, meer niet. Ik zat inmiddels te snikken tegen Ashton aan en was compleet gebroken. Ik had liever gewilt dat het iemand anders was, maar die was inmiddels gedrogeerd in slaap gevallen. Zacht snikkend drukte ik mezelf van Ash af en strompelde naar Liam. Het snikken van pijn en heimwee ging door terwijl ik doorhinkte. Bij zijn bed grabbelde ik voorzichtig onder de dekens tot ik zijn sigaretten vond. Het pakje was verrassend zwaar, maar ik besloot niets te doen behalve het in mijn zak te stoppen. Ik strompelde terug naar Ash en liet me naast hem zakken. Nu merkte ik pas hoe slecht mijn knie eraantoe was. Het deed zo extreem veel pijn. Ik pakte mijn veldvles en nam een grote slok. Daarna keek ik met waterige oogjes naar Ash. "Wil je ook?" vroeg ik gebroken en zwakjes. Ik was bang dat het echt goed verkeerd zat met mijn knie. Ook was mijn heimwee nogsteeds erg groot. Alleen het feit dat het probleem met Liam nu opgelost leek was wel een opluchting. Ik wilde hem nooit meer zo zien en ook Tay beschermen tegen deze kant van zijn vader. Liam was een hele goede vader, maar dan moest hij niet dingen gaan nemen die hem zo maakten als dat hij was na zijn rookpauze. Ik zuchtte en nam nog een slok. De drank hielp met de pijn, maar toch bleef de heimwee wel wat mij niet erg veel stabieler maakte, qua emoties.

Bowties were never Cooler

Ashton Irwin.
Ik beet op mijn lip bij Niall zijn antwoord. Ik snapte dat hij er zo overdacht, maar we zaten hier nog wel een paar dagen met elkaar, wat met ruzie niet bepaald leuk gaat worden. Na zijn opmerking had ik door waarom hij steeds zo verdrietig was. Hij had heimwee. Hij begon weer zacht te snikken, en verstopte zijn gezicht in mijn borst en klauwde zijn handen wanhopig vast aan mijn shirt. Ik maakte wat sussende geluidjes, en aaide door zijn haar. Liam bleef zich verontschuldigen, en gaf geen reden waarom hij zo deed, maar dat was geloof ik al duidelijk waarom hij zo deed. Daarna kwam hij met de belofte dat hij morgen alles zou uitleggen, en binnen een paar seconden was hij al in dromenland. Niall daarentegen was nog steeds tegen mijn borst aan aan het snikken. Ik sloeg mijn armen om hem heen, en maakte nog steeds sussende geluidjes. Zacht snikkend drukte hij zich van me af en strompelde naar Liam zijn bed, en pakte zijn pakje sigaretten, waarna hij weer naar mij toe strompelde en zich weer naast me liet zakken. Niall pakte zijn veldfles, waar aan de geur te merken alcohol in zat. Hij nam een grote slok en keek me daarna met waterige oogjes aan. Toen hij vroeg of ik ook wat wilde twijfelde ik. Ik wist dat het slecht was, maar een klein slokje kon toch geen kwaad. Ik knikte. 'Graag.' bracht ik zacht uit, en pakte zijn veldfles aan om een grote slok te nemen, en de fles weer terug aan hem te geven. 'Dank je.' zei ik en glimlachte naar hem.

How far is far

Niall Horan
Ik bood Ashton wat van mijn drank aan, die het dankbaar aannam. Ik kreeg de fles van hem terug en nam een grote slok terwijl ik grinnikte bij zijn gezicht van de pure whiskey. De drank maakte me kalmer, losser, minder angstig en vrijer. Ik legde mijn hoofd op Ashton zijn schoot en begon met de zoom van zijn shirt te spelen. "Weet je, ik wil zo graag een vrolijk en dansbaar nummer schrijven. Ik kan het alleen niet. Ik ben al te lang, veels te lang, alleen. Ik heb de jongens dan wel, maar ik ben al meer dan een jaar niet thuis geweest." zuchtte ik triest voor ik me iets verschoot en fijner ging liggen, met mijn knie goed plat op het bed. Zacht begon ik een heel oud Iers kinderliedje te zingen. Mijn moeder had het altijd voor me gezongen om me rustig en in slaap te krijgen. Nu zorgde het er wel voor dat ik mijn moeder en mijn beertje meer miste, het maakte me ook kalm. De melodie leek geschreven op mijn hartslag en de rust die over me heen kwam was een zeer welkome. Veel rust kregen wij namelijk nooit. We gingen altijd maar van hot naar her. Nooit even rust, nooit even niets moeten, nooit even een paar dagen proeven van het normale leven. Hoe geweldig dit ook was, ik zou op sommige momenten, zoals deze, een moord doen voor een leven als een normale Ierse jongen van 20. Een studie, een relatie en een toekomt zonder veel vraagtekens maar met veel kansen. Toch wilde ik daarvoor niet mijn vrienden verliezen, al zou het fijn zijn als ik gewoon 2 of 3 keer per jaar een weekje of 2 naar huis mocht om mijn vrienden en familie weer te zien. Jammer genoeg ging dat niet en zat ik hier dus opgesloten om een liedje te schrijven met twee andere jongens met alleen een kinderliedje als troost, in plaats van thuis op de bank met een Guinness en een zak chips voor de tv om voetbal te kijken met een vriendje en anders zoizo mijn broer.

Bowties were never Cooler

b]I[/b]s het misschien een idee om naar de volgende dag te gaan. [s]Ja, het is vroeg, maar anders kan Li niks meer en gezien wij toch eigenlijk de enigen zijn die reageren.[/s

Reality's overrated.