Hij knikte even en herhaalde plots een van mijn woorden waardoor ik hem vragend aankeek. Had ik iets verkeerds gezegd? Hij fronste kort, ''Deze groep zal vast ook wel meevallen,'' zei hij uiteindelijk met een kort lachje, waardoor ik zwakjes glimlachte. Gelukkig maar, ik dacht echt dat ik iets fout zei. ''Om eerlijk te zijn begin ik nu ook wel te bibberen,'' zei hij weer en gooide dan zijn peuk wat verder in de sneeuw. Ik nam nog een hijsje van mijn peuk en aangezien deze toch al wat uitgedoofd was van de koude besloot ik hem ook maar uit te doen. ''Dus, Londen. Vertel, hoe zijn de mensen daar?'' vroeg hij me met een lichte grijns en ik keek hem even kort aan. Tja ik wilde niet meteen negatief praten,dus besloot ik er wat omheen te praten. "Nou ze zijn allemaal anders." zei ik schouderophalend en keek dan even weer naar de sneeuw, proberend zijn blik wat te ontwijken. Echter volgde de volgende mededeling en werd ik er bijna zowat door gered. "Kom, het is onze beurt!" zei ik vrolijk tegen Vince en nam zijn pols dan vast waarna ik hem meetrek door de sneeuw. Ik leek net een vrolijke pup in de sneeuw. We kwamen aan bij Mevrouw Sharp en ik glimlachte vriendelijk. " Ik ben Jennifer Reeds, Mevrouw mag ik mijn ticket." vroeg ik vriendelijk en keek dan kort naar Vince naast me en realiseerde me dat ik zijn pols nog vast had dus liet ik hem los.
Om eerlijk te zijn, ik had niet echt zitten opletten naar de mensen rondom me heen, maar ik had me vooral gefocust op het uitzicht die voor me uit rijkte. Al zaten we zo'n 100tal meter boven de grond en begreep ik niet echt waarom één van de jongens in het karretje voor ons er zo moeilijk over deed. Mijn bruine kijkers liet ik glijden over de besneeuwde bergtoppen in de verte. Het was gewoon een prachtig uitzicht één dat ik niet snel zou gaan vergeten hier. Ook Scott was stil, maar ik had momenteel ook geen behoefte om me sociaal bezig te houden. Ergens vond ik het best vaag dat hij geen jas aanhad, maar hij had vast wel een reden denk ik. Onze lift stopte en met gemak geraakte ik er uit en belanden mijn voeten weer in de sneeuw. Mijn blik gleed even naar de andere jongens die in de sneeuw zaten, maar ze leken zichzelf wel te kunnen redden. Een hand liet ik door mijn krullen gaan en daarna gleed mijn blik naar de andere liftjes die je amper kon zien in de verte.
I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH