[200] RPG: The Haunted Village - Speeltopic 1 - Speeltopics

Het idee
In 1819 werd Armand Dubois regent van het Stille Woud. Het volk was echter zeer ontevreden over de heersende armoede en eiste zijn aftreden. Armand heeft toen uit wraak in 1823 het volledige dorp uitgemoord. De geesten van deze mensen dwalen echter nog steeds rond. Zowel in het kasteel, het dorp als in het bos zelf. Hierbij zijn er goedgezinde geesten, maar ook een aantal gewelddadige geesten met wraakgevoelens. Iedere geest heeft zijn eigen geschiedenis. Iedere geest heeft zijn eigen herinneringen. Iedere geest heeft zijn eigen redenen om de tien bezoekers niet te laten gaan...

Omgeving


Rollenverdeling


Regels
- Minimaal 200 woorden per post.
- Maximaal 2 rollen per persoon.
- Wees creatief en origineel bij het beschrijven van die rollen. Bekijk ook eerst welke personages er al zijn en probeer te variëren qua leeftijd. Wees daarbij ook realistisch: niemand is volledig perfect en geen superman/superwoman.
- Reserveren mag uiteraard, maar binnen 48 uur invullen.
- Graag dit RPG levendig houden, dus 2 maal per week posten.
- Minimaal 2 posts van anderen tussen jouw posts om te voorkomen dat het te snel gaat.
- OOC tussen haakjes: { } [ ]. Daarnaast zal er een praattopic geopend worden.
- Bestuur alleen je eigen rol. Als je op een ander personage reageert, wacht dan eerst af wat die reactie zal zijn. Bedenk niet zelf hoe de ander zal reageren of handelen.
- Let op je spelling, hoofdletters en interpunctie.
- Tijdelijke afwezigheid graag doorgeven. Hier wordt geprobeerd rekening mee te houden, maar wees anders creatief met je eigen personage(s). (Verzin bijv. dat ze later aankomen op het kasteel, tijdelijk weg zijn etc.)
- En vooral... veel plezier!

Links:
Rollentopic: Klik
Story: Klik
Praattopic: Klik

De start
We starten dit topic op een vrijdagochtend. Het is wat miezerig weer. De gasten pakken hun tassen en koffers in en gaan op weg naar het kasteel. Aan de geesten is het vrij om zelf een invulling te geven aan deze dag. Sommigen van hen zijn al op de hoogte van de komst van de gasten naar het kasteel. Aan het einde van de middag, 16:00 uur, is iedereen aanwezig in het kasteel. En dan kan het spoken al gaan beginnen... (:

[ bericht aangepast op 15 juni 2014 - 12:19 ]

---

“Libraries were full of ideas—perhaps the most dangerous and powerful of all weapons.” - Throne of Glass

Wat deed mijn mama hier? Waarom draaide ze zich niet om, haar dochter in de armen nemend. Ze liep stug door naar het Château de Noisy soms een beetje struikelend over haar koffers heen. De spullen die ze droeg namen haar armen in beslag aangezien ze niet zomaar een reiskoffertje had meegenomen. Zoveel had de familie Moore toch nooit begeerd, we waren een arme familie geweest. Ach ja, familie? We waren eerder een groep verzamelde mensen geweest van twee volwassenen en 7 kinderen in totaal. Haar was altijd verteld dat haar moeder dood was maar nu ze hier voor haar stond wist ze zeker dat haar vader al die tijd gelogen had. Waarschijnlijk had haar moeder geen zin meer in de dronkenlap als man en was ze vertrokken, de kinderen bij hem achterlatend. Hier was ik misschien wel wat boos en beledigd over maar ze zou me later wel alles uitleggen.

Mama was nu al bij het andere groepje mensen gekomen. Bij de deur van het Château de Noisy stonden de mannen die ik net had gevolgd en nog een ander persoon welke ik niet herkende. Mijn aandacht was nog steeds op Mama gevestigd, welke ik vrolijk achterna was gehuppeld. "Ik weet dat u mij negeert vanwege deze personen hier voor ons," met een vrolijke glimlach keek ik op naar Mama welke deze compleet negeerde, "maar we zullen straks wel verder praten als we alleen zijn, toch?" Geen reactie, niet een even een blik in mijn richting.
Mijn vrolijke gedrag werd verstoord door de volgende zinnen die werden uitgesproken. "Heey, ik ben Penelope!" Haar zacht fluwelen stem kwam langzaam bij mij binnen waardoor mijn maag even een sprongetje maakte. "Hé Penelope. Alexander. Noem me maar Alex." Penelope. Penelope? Mijn moeder heette geen Penelope. Woede met een mix van intens verdriet omklemde mijn hart. Wie was deze bedriegster?! Wat wilde ze van mij, was ze iemand die werkte voor Dubois?
Langzaam zag ik en voelde ik ook hoe mijn woede de sfeer liet omklappen. De wind stak op, wier deze een kille kou met zich meebracht, en ik voelde hoe mijn emotie een soort onzichtbare drukkende kracht op de personen wierpen. Penelope. Alexander. Penelope. Alexander.
Mijn gedachtes werden een met deze namen en woedend richtte ik me tot deze twee figuren.

ok misschien niet mijn allerbeste stukje maar ik kreeg het gewoon niet anders..

[ bericht aangepast op 28 juni 2014 - 10:26 ]

---

How awful that must feel. Being normal? Ugh.

Steeds meer mensen verzamelen zich rond het kasteel. Ik bal mijn vuisten en vanachter de bomen kijk ik toe hoe de groep vrolijk kennis staat te maken met elkaar. Hoe kunnen ze vrolijk doen? Nu? Hier? Op deze plek? Ik denk terug aan al het leed wat wij moeten hebben doorstaan. Alle pijn. Al het verdriet. Ik begin te trillen als ik al alleen maar terug denk aan die verschrikkelijke nacht. Bloed. Overal. Bastien. Mijn lief. Mychelle. Fernand. Mijn kinderen. Help.
Help.
Help me. Help me. Help me. Help me. Help me, alsjeblieft.
Ik voel angst, verdriet, woede, allemaal tegelijk. Bloed. Rood. Overal. Herinneringen van die nacht schieten als messcherpe pijlen door mijn hoofd. Hoe ik werd vastgehouden door die gruwelijke mannen, terwijl een paar anderen hun zwaarden tevoorschijn haalden en staken. Staken in hun lichamen. Ik moest toekijken, terwijl zij hen staken, telkens opnieuw. Nooit vergeet ik de angstige blikken van hen, en hun van onvoorstelbare pijn vertrokken gezichten. Ik vergeet nooit meer hoe de jongste, Mychelle, ''mama'' riep, voordat ze haar keel in één keer doorsneden. Ik vergeet nooit meer hoe hun lichamen schokten van de pijn, hoe bloed omhoog kwam en het rood zich overal verspreidde. Ik vergeet nooit meer hoe hun ogen wegrolden en ze in elkaar zakten. Ik vergeet nooit meer hoe één van de beulen mijn kind losliet en zijn blik richtte op mij. En al die tijd krijste ik. Ik krijste de longen uit mijn lijf. Ik knijp mijn ogen dicht, maar kan de beelden niet wegdrukken.
Dan pas merk ik dat ik nu ook aan het krijsen ben.

---

“Libraries were full of ideas—perhaps the most dangerous and powerful of all weapons.” - Throne of Glass

Ivory Trevalun
Ik keek de jongen eens goed aan en wist daar niks op te zeggen, want hij zette enkel een paar passen naar achteren en ik vroeg hem beleefd waar ik was. Hij had moeite met het beantwoorden van mijn vraag, waarop hij mijn volgende vraag beantwoorde.
''Ik ben Vincent, of Vince - wat jij wilt.'' Ik keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan en wist daar even niets op te zeggen.
'En jij bent?' vroeg hij en ik was blij dat hij een verstandige vraag stelde.
'Ik ben Ivory Trevalun en mijn broer die hier ergens rondloopt is Saffron.' Ik vergat nooit mijn broer's naam te vertellen, ook al vroeg hij naar mijn naam en niet naar twee namen.
Ik trok mijn sjaal recht en keek vervolgens om me heen. Waar hing Saff nou uit. Hij mist het gezellige gedeelte. 'Maar wat doe je hier, zo helemaal in dit dorpje en zijn er nog andere?' vroeg ik aan hem.

---

Vampire + Servant = Servamp

Samuel Leroy wandelt terug naar de voordeur en ziet dat er zich een groepje mensen hebben verzamelt. Een verdorde grijns komt op zijn gezicht te staan. Naast twee mensen stond er nog een meisje, een geest, net als hem. Hij herkende haar, ze was Emily. Hij had haar nog zien lopen in het dorp. Eerst vond hij het nog schattig maar toen iedereen hem had verlaten, haatte hij kinderen alleen maar. Hij liep naar de voordeur en keek aandachtig en probeerde met al zijn woede de oude bel vast te pakken. Alleen maar als hij zich erg boos maakte of juist heel kalm was ,lukte het om voorwerpen aan te raken en alleszins hij zou boos was dat zei nog leefden, gebruikte hij zijn woede. Hij trok aan de bel die een oorverdovend geluid maakte. Iedereen keek op, ook Emily. Samuel grijnsde en liep dan door de deur. Met zijn woede, kronkelend in zijn lichaam, smeet hij meerdere voorwerpen van de tafels die al zo stoffig waren dat je niet meer zag welke kleur ze hadden. De voorwerpen waren exact hetzelfde. Stoffig, alleen gelaten. Net zoals hem. Met een knal viel een vaas waar de bloemen al zo vergaan waren dat ze verdwenen waren op de grond en Samuel haalde adem – ook al had hij het niet nodig. Hij voelde hoe zijn woede verdween en hij keek terug naar de voordeur.

robin Tigrisblack - mens

Toen ik de bel hoorde vloekte ik en rende ik achterom. Ik voelde aan de klink. "Gelukkig niet op slot. " mompelde ik toen ik de deur open deed. Ik liep zachtjes door tot ik bij voordeur kwam. Ik deed het slot er zachtjes af. En opende de deur .En ga in de deur post hangen. "welkom in kasteel griezelslot. " zeg ik lachend. Ik pak me koffer die buiten staat. En neem die mee naar binnen. "wie gaat er mee kamers kijken? " vraag ik aan de groep. Ik til de koffer mee naar boven en keek rond . Ik opende een paar deuren en veel kamers leken op elkaar. Ik liep de gang door en koos de laaste kamer. Het boeide me niet wat de andere wouden. "weet iemand waar de badkamer is?" vroeg ik na dat ik me koffer op bed had gezet. Ik was richting de trap gelopen. "hoe moet dat eigelijk met de man in de rolstoel? Niet rot bedoeld maar die komt toch moeilijk de trap op?" vroeg ik me hard op af. Ik wouw totaal nirt gemeen zijn toen ik dat vroeg.

Saffron 'Saff' Trevalun// Geest
Ik lag weer zoals gewoonlijk in mijn badkuip, als ik iemand wat hoorde zeggen. Ik keek geeergerd op en kwam langzaam uit de badkamer. 'Weet iemand waar de badkamer is?' zei een jonge vrouwen stem en ik bleef in de deuropening staan en kijk naar het meisje voor me.
'Hoe moet dat eigenlijk met de man in de rolstoel? Niet rot bedoeld maar die komt toch moeilijk de trap op? vroeg ze. Ik bleef nog steeds tegen de muur aan leunen. 'De badkamer is hier, maar ik lag net rustig een toen kwam jij binnenstormen,' zei ik wat beledigd naar het meisje.
'En die rolsoel weet ik niks vanaf,' ging ik verder. Ik wilde vragen wat ze hier deed. 'Wie ben jij, en wat doe je hier?' vroeg ik aan haar.

@Robind19 ik weet niet of je het erg vind dat ik op je stukje heb gereageerd.

---

Vampire + Servant = Servamp

(wel fijn hoor maar voor ik reageer zie ik je of hoor ik je alleen?)

[Euhm er staat een zichtbare geest in de deuropening op een paard met een hoofd onder zijn arm...]

---

Bowties were never Cooler

[en hou er rekening mee dat mijn geest juist heel veel lawaai en rommel (op de vloer dus) heeft gemaakt]

KodaIine schreef:
[Euhm er staat een zichtbare geest in de deuropening op een paard met een hoofd onder zijn arm...]

Sorry ik had dat nooit gezien. En ik denk de andere ook niet ( nogmaals sorry als je het wel had gezien) maar hoe lossen we dit op? Ik wil best mijn stuk ongeldig verklaren. Als die andere geest het goed vind?

[Hmmmm... Ik verzin wel wat. Laat maar staan]

---

Bowties were never Cooler

(Geen probleem dan zojn die stukjes nog niet aan te pas. )

---

Vampire + Servant = Servamp