Valkyries schreef:
Goh, zelf ben ik van mening dat het hypocriet is als je een kaartje stuur, aangezien je haar gewoon niet mag (in jouw woorden: redelijk hard haat) Maar goed, dat is slechts mijn mening.
Tja, het is ook de ervaring dat wij kaartjes met 'steunbetuigingen' kregen van mensen waarvan we wisten dat ze het enkel uit 'goed fatsoen' deden, en die kaarten zijn bij ons ook gewoon in de vuilbak beland. (Mijn vriend heeft een kwaadaardige hersentumor gehad een aantal jaar geleden, met een operatie en een jaar wekelijkse chemotherapie als gevolg. Hadden we een week langer gewacht met naar de dokter te gaan, had hij er niet meer gezeten. En dat nieuws kregen we te horen toen ik 3 maanden zwanger was. Het was dan wel geen kanker, maar wel een gelijksoortige situatie).
Het klinkt misschien grof, maar ik kan niet tegen hypocriete mensen. Mogen ze me niet, moeten ze me ook geen kaartje sturen als ik ziek ben - of wie ook in m'n omgeving. Hierop is dus ook gewoon mijn mening op gebaseerd.
Want uiteindelijk, je kan niet iedereen mogen en daar is ook niks mis mee. Ze moeten alleen niet 'schijnheilig' afkomen als er iets ernstigs aan de hand is. Daar heb ik de mensen wel voor waarvan ik weet dat ze me mogen, me graag zien en van me houden.
Maar goed, iedereen kijkt anders aan tegen die dingen. Ik weet, indertijd toen wij in die gelijksoortige situatie zaten, zaten we echt niet te wachten op kaartjes uit 'goed fatsoen'.
Natuurlijk, als het jouw een goed gevoel geeft om zelf een kaartje te sturen, moet je het doen, maar zelf acht ik het niet zozeer nodig en ik vind het zelf ook zeker niet dat je het als een verplichting moet zien.
Als de hele klas een kaartje zou sturen bijvoorbeeld, kan je altijd je naam erbij schrijven, maar zelf zie ik zulke kaartjes ook eerder als 'goed fatsoen' dan dat het echt waarde heeft... Afin, uiteindelijk moet je zelf beslissen wat je doet en doen waar jij je goed bij voelt. Ik vind alleen dat je een kaartje moet sturen als je er zelf achter staat, en niet omdat het 'hoort' of om één of ander schuldgevoel (wat je in mijn ogen niet eens hoeft te hebben) moet tegen gaan. Het is niet dat je een band met haar hebt.
ik ben het helemaal eens met jouw mening.
zelf heb ik bijna geen contact gehad met de familie van mijn vaders kant. er is jarenlang geen contact geweest, en mijn opa en oma wisten niet eens hoe oud ik was. ik heb ze ook nooit gezien als "opa en oma". Als wij daar waren werd er nooit wat gezegd tegen ons en werden we genegeerd. met we bedoel ik mij, mijn broertjes en ook deels mijn moeder. Als kind kwetst dit heel erg, omdat je denkt dat het aan jezelf ligt. Ik kende die mensen niet, zij kenden mij niet. Het hadden net zo goed vreemdelingen kunnen zijn, en ze woonden nog geen half uur van ons vandaan. mijn oma kwam plotseling in het ziekenhuis terecht en het ging ontzettend slecht, ze zat op het randje van overlijden. Ik had toen ook heel erg dubbel gevoelens of ik erheen moest gaan of niet maar ik was toch naar dr toe gegaan. uiteindelijk ging het beter en was ze "ineens" heel blij om mij te zien, en wilde ze dat alles beter zou worden en meer contact. toen ze later thuis was heb ik nooit meer wat van haar gehoord. nu zijn mijn ouders gescheiden en woon ik nu samen met mijn vriend 2 uur rijden van waar ik vandaan kom, en was er geen contact, door omstandigheden ook niet met mijn vader. mijn opa overleed, en dat heb ik op een manier moeten horen wat ik vind dat niet hoort, en ik heb toen de beslissing genomen om niet naar zijn crematie te gaan. dit had ik gekozen omdat ik mijzelf hypocriet zou vinden als ik wel zou gaan. het is misschien hard, maar voor mij hadden het vreemdelingen kunnen zijn..
dit is natuurlijk heel wat anders als wat jou nu overkomt maar wat ik bedoel te zeggen is dat je alleen een kaartje moet sturen als jij dat echt wilt. en voorderest ben ik het helemaal eens met wat Valkyries zegt.
