• Al vele jaren lang moeten alle zestienjarigen een factie kiezen waarbij ze de rest van hun leven willen horen, er zijn vijf facties: Abnegation, Candor, Erudite, Amity en Dauntless. De dag voordat je mag kiezen maak je een test om uit te vinden bij welke factie je past. Maar dit jaar is het anders: de zestienjarigen moeten bij de factie komen die uit hun test kwam. Dat was de bedoeling tenminste, maar door een storing in de computers komt iedereen bij de verkeerde factie terecht. Ze weten niet meer wie de mensen zijn die Divergent zijn, dus worden de verkeerde vermoord. Een enorme chaos breekt uit.

    Ik zoek voor elke factie vier jongens en vier meiden. Al 8 zijn Divergent, dus geen mensen die Divergent zijn meer.

    ER ZIJN NOG ROLLEN BESCHIKBAAR

    Rollen:

    Dauntless:
    - Katharina Rosanna Hale -Divergent Foreverx
    - Rose Emely Jones -Amity Redrosex
    - Gabriëlle Catherina Poats -Erudite iyanu
    - Madeleine Witth -Divergent Foreverx

    - Sam Bailey -Dauntless osnapitsme
    - Jay Vecs -Dauntless KLAINEISBACK
    - Gereserveerd Silvanaa
    -


    Amity:
    - Florene Hannah Jylle -Dauntless Foreverx
    - Lynn June Bailey -Dauntless osnapitsme
    - Maya Dana Fedes -Amity KLAINEISBACK
    - Caitlin Halliwell -Amity HorseQuinsy

    - Evan Mehone -Amity Redrosex
    - Blaine James Russer -Candor iyanu
    - Tom Everett -Dauntless KLAINEISBACK
    -


    Erudite:
    - Olive Minde -Candor FlySky
    - Suzanna Romy Crowley -Divergent Foreverx
    - Vasilissa Lissa Sage -Erudite HorseQuinsy
    - Gereserveerd Silvanaa

    - Seth Henningtohn -Dauntless Redrosex
    - Julian Evans -Divergent candy2001
    -
    -


    Abnegation:
    - Ilona Silva Exta -Dauntless FlySky
    - Victoria Blaze Stoker -Dauntless DisneyDreams
    - Zara Hogan -Abnegation HorseQuinsy
    - Hanna Westfield -Divergent Foreverx

    - Tim Everett -Abnegation KLAINEISBACK
    -
    -
    -


    Candor:
    - Aloeway dawnse -Divergent candy2001
    - Julie Claire Jingle -Divergent Foreverx
    - Cecilia Liana Exta -Erudite FlySky
    - Reyna Sage -Abnegation HorseQuinsy

    - Callum Jones -Divergent candy2001
    - Louis Scarlett Johnsen -Dauntless iyanu
    -
    -


    Invullijst:
    Naam:
    Leeftijd:
    Oude factie:
    Nieuwe factie:
    Uiterlijk:
    Innerlijk:
    Extra:
    Afbeelding:


    Inwijding:
    Abnegation:

    De inwijding van Abnegation bestaat uit drie fases:

    Fase een: Jezelf opofferen voor de ander is het belangrijkst, daarom krijg je simulaties met situaties waar je jezelf in kan opofferen. Je weet tijdens de simulatie dat je in een simulatie zit en daardoor is deze fase niet heel moeilijk. Fase een duurt een week lang.

    Fase twee: Als je fase een hebt gehaald kom je in fase twee, in deze fase moet je drie dagen lang de factielozen helpen. Je krijgt voor elke goede daad punten en die punten bepalen uiteindelijk of je door bent naar de volgende fase. Je moet om door te gaan minimaal honderdvijftig punten hebben.

    Fase drie: De overgebleven mensen gaan naar fase drie. In fase 3 moet je drie dagen in een kamer met spiegels zitten, elke keer dat je in de spiegel kijkt krijg je drie minpunten. De minpunten gaan van de punten af die je in fase 2 hebt gehaald. Uiteindelijk bepalen die punten wat voor werk je krijgt. In fase 3 vallen er geen mensen af.


    Erudite:

    Fase een: Iedereen krijgt een soort test. Waarin allerlei vragen gesteld worden, hiermee kunnen ze je intelligentie testen. Je word op alle onderdelen die je doet beoordeeld en het onderdeel waar je het hoogst op scoort. Daar kan je mee verder in fase twee. Scoor je voor een onderdeel onvoldoende lig je eruit.

    Fase twee: Het onderdeel waar je het hoogst op heb gescoord is fase een, ga je gebruiken in fase twee. Met dat onderdeel ga je een project maken. De opdracht zal gemaakt worden in duo's en er kunnen punten mee verdient worden. Scoor je onder de zeven? Dan lig je eruit.

    Fase drie: Bij deze opdracht kunnen ook weer punten verdient worden. Bij deze opdracht moet je zelf iets uitvinden. Ook deze opdracht mag in duo's gemaakt worden. Hoe hoger je totale puntenaantal hoe hoger je beroep word.


    Candor:

    Fase een: In fase een krijg je een cursus om te leren hoe je leugenaars 'ontmaskerd'. Na deze cursus moeten de andere aspiranten iets zeggen wat waar is en wat ze liegen, je krijgt punten voor de hoeveelheid die je goed hebt. Als je te weinig hebt dan val je af.

    Fase twee: Je moet een week lang een leugendetector hebben, elke keer dat je liegt krijg je een minpunt, dat gaat af van je punten van fase een. Als je meer dan tien keer hebt gelogen val je af. De score die je uiteindelijk hebt, bepalen welk werk je krijgt.

    Fase drie: In fase drie krijg je ht waarheidsserum ingespoten en dan mogen de anderen aspiranten je vragen stellen. In deze fase valt niemand af.

    Amity:

    Fase een: Je moet aardig tegen iedereen blijven ook al doen hun niet aardig tegen jou. Daarom mogen mensen gemene dingen tegen je zeggen en je moet aardig terug blijven. Als je te vaak niet aardig bent geweest moet je weg.

    Fase twee: Iedereen wordt in groepjes van drie verdeelt, je moet met je groepje een week lang een plantage gaan verzorgen. Degene die het het minst goed hebben gedaan vallen af.

    Fase drie: Je krijgt een probleem wat je moet oplossen met een ander groepje dan in fase twee. Wie het probleem het beste oplost en zonder geweld krijgt de meeste punten. Deze punten bepalen welk werk je krijgt.


    Afkomst en testuitslag:
    Afkomst

    Abnegation
    Seth Henningtohn
    Evan Mehone
    Zara Hogan
    Callum Jones

    Dauntless
    Victoria Blaze Stoker
    Dorian Enesy
    Gabriëlle Catherina Poats
    Vasilissa Lissa Sage
    Aloeway dawnse
    Florene Hannah Jylle

    Erudite
    Ilona Silva Exta
    Cecilia Liana Exta
    Louis Scarlett Johnsen

    Candor
    Rose Emely Jones
    Olive Minde
    Suzanna Romy Crowley
    Blaine James Russer

    Amity
    Katharina Rosanna Hale
    Julie Claire Jingle
    julian Evans


    Test uitslag

    Divergent.
    - Katharina Rosanna Hale.
    - Suzanna Romy Crowly.
    - Julian Evans.
    - Aloeway Dawnse.
    - Julie Claire Jingle.
    - Callum Jones.

    Amity.
    - Rose Emely Jones.
    - Evan Mehone.

    Eruditie.
    - Gabriëlle Catherina Poats.
    - Vasilissa Lissa Sage.
    - Cecilia Liana Exta.

    Dauntless.
    - Florene Hannah Jylle.
    - Seth Henningtohn.
    - Dorian Enesy.
    - Ilona Silva Exta.
    - Victoria Blaze Stoker.
    - Louis Scarlett Johnsen.

    Candor.
    - Blaine James Russer.
    - Olive Minde.

    Abnegation.
    - ..


    Regels:
    - Niet schelden en pesten
    - Je bemoeit je alleen met je eigen rol
    - Wanneer je een rol reserveert moet je hem binnen vier dagen invullen, anders wordt hij aan iemand anders gegeven

    [ bericht aangepast op 28 juni 2014 - 19:56 ]


    "Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

    Katharina Rosanna Hale

    Ik loop door de gangen van school, mensen waar ik voorbij loop staren naar me. Mensen staren altijd naar mij. Julian komt naast me lopen, hij is al heel lang een vriend van me en sommige mensen vonden dat we een goed stelletje zouden zijn. Maar ik heb me nooit aangetrokken gevoeld tot hem, in ieder geval niet op zo'n manier. Hij blijft stilletjes naast me lopen, hij voelt altijd aan wanneer ik wil praten en wanneer niet. Dit keer wil ik niet praten, ik zie hem in mijn ogenhoeken naar me kijken.
    "Ben je zenuwachtig?" vraag ik, ik kijk naar zijn gezicht. Ik zie zijn grote litteken, hij wil er nooit iets over vertellen dus vraag ik nooit door.
    "Waarom zou ik zenuwachtig zijn?" zegt hij met een lach op zijn gezicht, alleen is het niet zijn normale lach. Zijn glimlach bereikt zijn grijze ogen niet. Ik laat mijn ogen naar beneden glijden en zie zijn trillende handen en ik kijk naar mijn eigen handen, ze hangen soepeltjes langs mijn middel.
    "De meeste mensen zijn vandaag zenuwachtig" zeg ik terwijl ik naar hem blijf kijken. Je bent raar als je vandaag niet zenuwachtig bent. Ik ben nooit zenuwachtig geweest voor vandaag. Over precies vierentwintig uur weet ik bij welke factie ik zit. Daarvoor moet ik eerst nog een test maken. Ik heb het gevoel dat het wel goed komt.
    "Ik moet nu gaan, veel succes vanmiddag" en ik geef hem een knuffel, misschien wel de laatste knuffel die ik hem zal geven.

    [ bericht aangepast op 27 mei 2014 - 18:31 ]


    "Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

    Florene Hannah Jylle

    Ik kijk in de spiegel, ik zie een meisje. Er lopen grote tranen uit haar donkere ogen. Een straaltje bloed loopt als een rivier van haar neus tot haar kin. Ik hoor het gebonk op de deur. Van zijn vuisten. Ik wil schreeuwen dat hij weg moet gaan, dat hij me met rust moet laten. Maar ik weet dat dat precies het tegenovergestelde effect zal hebben. Veel mensen zouden haar een lafaard noemen, niet Dauntless waardig. Maar ik kan je vertellen dat je in dit soort situaties niet weet wat je moet doen. Dat als je terug slaat jezelf alleen maar meer pijn doet. Het gebonk wordt harder en hij begint te tieren. Wanneer ik niet reageer stopt hij met bonken.
    "Flore, kom naar buiten. Alstjeblieft" zegt hij met een mierzoete stem in poging om me over te halen. Ik gooi de deur open en begin snel weg te lopen. Ik heb vanmiddag mijn test en ik wil dat niet laten verpesten door hem. Niet dat hij het nog erger kan maken, maar ik wil me gewoon voorbereiden om de rest van mijn leven bij hem te moeten zijn. Er komt zeker weten Dauntless uit. Ik wil niet naar hem toe, ik wil weg van hem vluchten. Maar vluchten kan niet, als het prooi vlucht maakt het het alleen maar leuker voor de jager.


    "Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

    [mijn topics, ik begin vanavond met schrijven!! Heb nu repetities voor mijn musical.]


    Now life has killed the dream I dreamed

    Ilona Silva Exta

    Het is ontzettend stil in de kamer, waardoor ik mezelf zelfs kan horen ademhalen. Het is een vervelende stilte. Een "Niemand weet wat te zeggen dus we zeggen maar niets" stilte. We durfen elkaar niet eens aan te kijken, maar toch weet ik zeker dat onze gedachtes hetzelfde zijn. Ik ga vandaag weg en ik zal nooit meer terugkeren. Iedereen weet dat. Ik heb mijn gedachtes over Erudite en Dauntless nooit onder stoelen of banken geschoven. Ik zal weggaan uit Erudite en na zestien jaar lang eindelijk thuiskomen in Dauntless. De plek waar ik hoor, maar nu zit ik nog steeds gevangen in Erudite en in deze stilte. Je zou toch denken dat mijn zus en ik minstens iets te zeggen zullen hebben als we weten dat we elkaar voor een lange tijd niet gaan zien. Dat is dus niet zo. Ik zou niet weten wat ik zou moeten zeggen. Als ik zou zeggen dat ik haar zou missen, zou ik misschien wel liegen. Nu heb ik even geen zin om te liegen. Ik zou willen dat we er een paar leuke, laatste minuten van zouden maken, maar dat doen we niet. Beiden zijn we te bang om iets te zeggen, beiden hebben geen idee wat we zouden moeten zeggen in zo'n situatie. Toch zitten we hier allebei aan de tafel, voor de laatste keer. In een poging om afscheid te nemen, wat we niet doen.
    Uiteindelijk weet ik dat we bijna te laat komen, al blijf ik toch zitten. Ergens in mij bestaat de hoop nog om tot een afscheid te komen. Blijkbaar heeft Cecilia geen hoop, want ze staat op. Natuurlijk staat zij als eerste op. Zij hoort immers bij Erudite en ze wilt vast en zeker niet te laat komen op de laatste schooldag, in tegenstelling van mij. Het is wel zo dat ze niets zegt. Geen woord. Meestal zit ze te zeuren over dat het echt niet kan dat ik vaak te laat kom, maar nu niet. Ze loopt zachtjes naar de deur, waar ze even stil blijft staan om op mij te wachten.
    Samen vertrekken we. Zij aan zij. Voor de aller laatste keer.

    Suzanna Romy Crowley

    "Hey" zeg ik wanneer Rose naast me komt zitten. Ze heeft een klein glimlachje op haar gezicht.
    "Is er iets?" vraag ik, ze tikt op haar wang en ik kijk haar verward en tegelijkertijd lachend aan.
    "Verf.. je wang" zegt ze tussen het lachen door. Ik raak mijn wang aan en kijk naar de blauwe verf die op mijn hand zit. Ik heb net kunst gehad en daar moesten we schilderen hoe de waarheid voor jou eruit zag. Mijn waarheid ziet eruit als een zee, de dingen die je boven wilt laten komen laat je zien, en de dingen die geheim zijn laat je diep naar beneden zinken. Mijn lerares was er niet zo blij mee maar ik vond het wel goed.
    "Ik ga even..." zeg ik terwijl ik naar het toilet wijs.
    "Ja, ga maar zegt ze" nog steeds lachend. Ik sta op en duw de deur van het toilet open, Candor vind dat je geen dames of heren toilet moet hebben. Omdat je geen geheimen mag hebben. Maar dit vind ik wel een beetje ver gaan. De hele wc is leeg. Ik loop naar de wasbak en maak een doekje nat. Als ik weer naar mijn gezicht in de spiegel kijk is het alleen maar erger geworden. Er komt een jongen in zwarte kleren binnen.
    "Hey" zegt hij. Terwijl hij met opgetrokken wenkbrauwen naar mijn gezicht kijkt.
    "Hii" zeg ik terug terwijl ik onhandig het doekje opnieuw nat maak. Hij loopt naar me toe en pakt het doekje en begint het tegen mijn gezicht te deppen.
    "Dankjewel" glimlach ik naar hem.
    "Ik ben Seth" zegt hij lachend terug.
    "Suzanna"

    [ bericht aangepast op 27 mei 2014 - 20:14 ]


    "Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

    Cecilia Liana Exta

    De hak van mijn schoen maakt een klikkend geluid, elke keer dat ik een stap zet. Het is een overheersend aspect in de straat, hoewel het wel minder wordt namaten we dichter in de buurt van de school komen. Waarneer het drukker wordt. Opgewonden kreten en vooral veel geschreeuw. Dat zijn de dingen die aanduiden dat het de laatste dag is. Het is raar, maar het voelt echt als het einde van mijn leven in plaats van het einde van een tijd. Het verschil tussen wat ik voel en wat alle anderen en vooral opgetogen mensen voelen, is het bij mij ontbrekende deel. Namelijk het begin. Iedereens kinderleven komt nu tot een einde, waarna hun leven als volwassenen begint. Mijn leven eindigt nu ook, maar het voelt alsof er geen begin meer komt. Niet dat het voelt alsof ik doodga, eerder alsof de tijd stil gaat staan voor een wel erg lange tijd. Ik weet niet precies inhoudt, maar daar maak ik me nu geen zorgen om maken.
    Het is wel raar dat ik dit voel, ik hoor blij te zijn, net zoals sommigen anderen hier. Hierna zou ik een geweldig leven kunnen leiden. Mijn probleem gaat weg. De test van mijn zogenaamde vriendje George zal vast en zeker uitwijzen op Dauntless, de plek waar hij heen gaat en voor eeuwig blijft. Ik zal heerlijk alleen in Erudite kunnen blijven en mijn droom zal uitkomen. Ik zou ontzettend blij moeten zijn. Ik ben niet blij. Ik ben intens verdrietig en de reden achtervolgt me als een schaduw. Zonder ook maar iets te zeggen loopt ze achter me, haar voetstappen treden in de mijne. Ik zal mijn lieve zuster nooit meer kunnen zien en dan ben ik nog niet eens aangekomen bij het ergste. Ik heb haar nog nooit kunnen zeggen hoeveel ik van haar hou.

    Julian Evans

    Katherina geeft mij een knuffel. Ik loop door naar het lokaal waar factie geschiedenis wordt gegeven. Ik loop peinzend door. Dan knal ik tegen iemand op. Ik bekijk het gezicht, maar kan het niet plaatsen. Ik mompel een verontschuldiging en loop verder. Als ik het lokaal inloop, plof ik naast Evan neer. 'Zenuwachtig?' vraag ik. Hij knikt. Ik pak alvast mijn spullen uit mijn tas en wacht tot de leraar binnen komt.


    (i know, kort (slecht) stukje, maar moest ook nog andere dingen doen, sorry :3)


    I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

    Rose Emely Jones.

    Trillend loop ik door de kamer.
    Over een uur moet ik de test maken, en de kans is groot dat het een andere uitkomst dan Candor is. Ik bedoel, ik lieg als het nodig is en zeg niet alles wat ik denk.
    Zoals de meesten hier. Ik pas er niet tussen, maar ik wil hier ook niet weg. Ik wil Elly, Pap en mam niet achterlaten. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.
    Ik haal hier de inwijding waarschijnlijk niet. Dus hier blijven is ook geen optie. 'Stop met lopen ik word zenuwachtig van je.' zucht mijn moeder.
    Ik knik en loop richting de kamer van Elly, die me meteen met een grote glimlach aankijkt. 'Ik ga nog even langs Suuz.' ze knikt en geeft me snel een knuffel.
    Onderweg naar school denk ik nog na over wat ik moet doen. Na vijf minuten lopen kom ik bij het grote school gebouw aan, ik duw de grote deuren open en loop richting het kunstlokaal. Suzanna zit op een bankje voor het lokaal. Ik ga met een lichte glimlach naast haar zitten. 'Hey' zegt ze. Als ik haar wang zie kan ik een kleine grinnik niet onderdrukken. 'Is er iets?' vraagt ze. Ik tik op mijn wang 'Verf.. je wang.' ze raakt haar wang aan om te kijken of er verf zit.
    Ze begint te wrijven waardoor het alleen maar erger word. Ik grinnik, nu moet ook Suuz lachen. 'Ik ga even..' zegt ze terwijl ze naar het toilet wijst.
    Ik knik. Ze loopt weg en ik wacht. Terwijl alle gedachtes over de test weer door mijn hoofd spoken.

    [ bericht aangepast op 14 juni 2014 - 14:51 ]


    Some infinities ar bigger than other. -John Green. [Redrosex -> Solise.

    Olive Minde

    Al de hele dag lijken de woorden me te achtervolgen en elke keer dat ze weer in me opkomen duw ik ze weg. Het is wel een mooi evenwicht, net zoals bij eb en vloed op de zee, maar op één of andere manier wordt ik er onrustig van. Zou de zee ook onrustig worden van eb en vloed? Zou het niet handiger zijn als de zee altijd stil lag? Daar zal ik waarschijnlijk nooit achter komen, omdat ik de zee niet bestudeer. Ook hou ik me nu liever bezig met mijn eigen problemen, dan met die van de zee. Niet dat ik problemen had, ik ben vrij zeker van de keuzes die ik maak en heb gemaakt. Ik erger me alleen enorm aan dat ene zinnentje wat mijn moeder vanochtend tegen me heeft gezegd. Ze zij "Ben je nerveus?" Zoveel betekent dat niet. Zoveel zou dat niet moeten betekenen. Ik ben geheel zeker van mijn zaak. Candor is mijn thuis, dat zal het voor altijd zijn. Ik heb geen plannen om weg te gaan bij iets wat een deel uitmaakt van degene die ik ben.
    En toch ben ik niet echt nerveus, maar heb ik wel een ander gevoel wat ik niet kan plaatsen. Een soort onderbuik gevoel. Iets wat zegt dat er iets gaat gebeuren.
    Even schud ik met mijn hoofd, een waardeloze poging om mijn gedachtes weg te denken. Ik probeer me te concentreren op de ruimte voor me. Dan zie ik Rose, een ander meisje uit Candor.
    'Ben jij nerveus.' Vraag ik gelijk.

    Blaine James Russer
    Langzaam loop ik voor de laatste keer naar school. 16 jaar lang is Candor mijn thuis geweest. Ik ben hier geboren. Mijn eerste stapjes heb ik hier gezet. Mijn eerste woordjes gesproken. Ik ben Candor in hart en nieren, dat weet ik zeker. Dus ik zou niet bang hoeven zijn voor mijn test. Maar toch gieren de zenuwen door mijn lijf. En ik weet echt niet waarom. Ik pas niet bij Dauntless, ik ben daarvoor niet dapper genoeg. Ik ben te egoïstisch voor Abnegation. Te gemeen voor Amity. En niet slim genoeg voor Erudite. Dus dan blijft Candor over.
    Als ik de Candor wijk uit ben, zie ik de kinderen uit de andere facties. Een Erudite meisje ziet er gespannen uit en ze kijkt nerveus naar de grond. Een jongen uit Amity kijkt "stoer" voor zich uit, met zijn borst naar voren. Naast hem loopt een meisje. De jongen probeert waarschijnlijk indruk op haar te maken.
    Vorig jaar is mijn broer over gestapt naar Dauntless. Ik wist altijd al dat hij geen goede Candor was. Hij loog te veel. Maar ik hield wel van hem. Een paar dagen na zijn verraad -hoe mijn ouders het graag noemen-, is hij uit de Kolk gehaald. Dood. Ze zeggen dat hij zelfmoord heeft gepleegd, maar ik weet wel beter. Mijn broer is vermoord omdat hij Divergent was. We hebben het er over gehad na zijn test. Hij vroeg me wat ik ervan zou vinden als hij naar Dauntless zou gaan. Hij vertelde me dat zijn testuitslag niet Candor was. "Wat was het dan?" Had ik hem gevraagd. Toen vertelde hij me dat het Dauntless was. En Erudite. En Candor.
    Een tijd lang heb ik me ook afgevraagd of ik Divergent was. Ik ben er nog niet over uit, hoewel ik denk van niet. Daarom ben ik ook zenuwachtig. Ik ben nog niet klaar om te sterven.
    Als ik in het schoolgebouw kom, loop ik gelijk door naar factiegeschiedenis. Het is echt een doodsaai vak. Hierna heb ik basis wiskunde, ook al zo leuk, jeej.
    Voor ik het lokaal van factiegeschiedenis in loop, kijk ik even naar Dauntless. Ze bewijzen hoe dapper ze zijn door uit een rijdende trein te springen. Ik schud mijn hoofd terwijl ik denk aan mijn broer, is hij echt hiervoor gestorven?


    lisa's eyes, once so magnetic, now just look empty

    Vasilissa Lissa Sage

    Ik zat in de studio.
    Ik had er al heel lang een klein pianootje staan waarop ik had leren spelen.
    Ik ging goed zitten en begon te spelen
    Toen ik stopte met spelen hoorde ik een sarcastisch geklap achter me.
    Ik draaide me om. Leuk, Eric
    Hij keek me nogal duivels aan. 'Leuk gespeeld Vasilissa', zei hij.
    'Dank je Eric. Het helpt me rust te vinden tussen al deze drukte.', antwoorde ik.
    'Het is belachelijk! Welke Dauntless speelt er nou piano? Het is een mietjes instrument.', schreeuwde hij opeens
    'Dan ga ik maar weg uit Dauntless, hé.'
    Eric zucht boos en loopt toch maar weg.
    Ik speel nog wat liedjes en bedenk me dan dat ik als ik nu niet weg ga te laat ga komen voor de test.
    Ik sluit de studio af en loop snel weg.


    (Ik weet het, kort stukje... Ik heb nu niet zoveel tijd:$)


    be gay do crimes

    Suzanna Romy Crowley

    "Bedankt, maar nu moet ik gaan" ik loop richting de deur en duw hem open. Rose zit nog steeds op het bankje. Haar gezicht staat bezorgd, wanneer ze mij ziet verschijnt er weer een glimlach op haar gezicht, alsof ze niet wil laten zien dat ze zenuwachtig is. Ik vraag er maar niet naar.
    "Lekker weer, hé" zeg ik, ik onderdruk een geluid van walging. Op de belangrijkste dag van je leven ga je toch niet over het weer praten?
    "Ja" ik zie haar ogen iets minder bezorgd staan nu ik haar heb afgeleid.
    "Jij hebt zo toch factiegeschiedenis?" Vraag ik.
    "Ja, hoezo?" zegt terwijl ze de andere kant op kijkt.
    "Ik dacht misschien... Nee laat maar" ze kijkt verbaasd mijn kant op.
    "Vertel"
    "Ik dacht dat we misschien afscheid zouden kunnen nemen, we weten allebei dat we hier weg gaan" ik wil hier niet weg, ik wil niet weg bij mijn familie en vrienden. Bij mijn factie. Wat als deze wereld geen facties had gehad, zou het dan anders zijn? Zouden mensen dan anders zijn? Ik denk van wel, ik denk dat de facties ons alleen maar verscheuren.


    "Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

    Victoria "Vic" Blaze Stoker

    Snel spring ik, en ik heb het gevoel alsof ik vlieg. Die paar secondes in de lucht voordat je de grond raakt zijn geweldig. De wind door je haren, de adrenaline die door je lichaam giert. Je zou denken dat je er aan gewend raakt, het uit treinen springen. Maar iedere keer voel ik weer die vrijheid. Alsof ik alles kan doen wat ik wil. Maar die paar secondes zijn al snel over. Na een paar keer rollen sta ik op en loop rustig de school in. Toen ik wakker werd vanmorgen was mijn vader weer al lang naar zijn werk. Hij heeft niet eens een briefje achter gelaten om me succes te wensen. Niet dat ik het nodig heb. Ik weet 100% dat mijn uitslag Dauntless is. Maar toch doet het wel wat met me. Vroeger, voordat mijn moeder werd vermoord was ik zijn nummer 1. Zijn kleine meid. Maar nadat mijn moeder weggehaald werd uit ons huis, 
    en werd vermoord is alles veranderd. Nu staat zijn werk op nummer 1. Ergens ben ik wel bang dat ik Divergent ben, net als mijn moeder. Dat mij hetzelfde lot staat te wachten als haar. Maar snel verlaat die gedachte mijn hoofd. Nadat ik naar mijn kluisje ben geweest loop ik naar het toilet. Als ik naar binnen loop, loopt er net een meisje uit. In de kabine staat wel nog een jongen. Ik ga voor de spiegel staan, pak een elastiekje van mijn pols en bind mijn haar in een paardenstaart. Don't worry Vic. Alles komt goed. Ik kijk nog even naar mijn spiegelbeeld en glimlach. "Let's do this shit."


    Now life has killed the dream I dreamed

    Seth Henningtohn.

    Zuchtend haal ik een hand door mijn haar.
    Over een paar uur ga ik de test maken. En Abnegation word het niet. Waarschijnlijk, Dauntless. Ach alles is beter dan deze zielige factie.
    Ik hoor hier niet en dat heb ik altijd al geweten. Ik ben egoïstisch. En dat willen ze hier niet hebben. Ik lijk op mijn vader. En toch haat ik hem, ik haat dat hij mij en mijn moeder sloeg. Ik haat dat hij ons heeft verlaten. Zo haat ik wel meer, bijvoorbeeld school en leren. Snel werp ik een blik op de klok, ik moet gaan. Naar school. Als ik op school aankom, loopt iedereen zenuwachtig alle kanten op. Ik kijk ze minachtend aan.
    Als richting het kunstlokaal loop zit daar ook een meisje die zenuwachtig met haar vingers loopt te tikken. Ik trek mijn wenkbrauwen op, en loop richting het toilet. Als ik binnen kom zie ik een meisje onhandig met een doekje over haar gezicht wrijven. 'Hey.' zeg ik terwijl ik naast haar ga staan. 'Hii.' antwoord ze terwijl ze het doekje onhandig nat probeert te maken. Ik loop naar haar toe en dep het doekje op haar gezicht. 'Dankjewel' ze glimlacht naar me. 'Ik ben Seth.' zeg ik lachend. 'Suzanna.' ik knik. 'Bedankt, maar ik moet nu weer gaan.' zegt ze terwijl ze de deur weer open doet. Als ik ook naar buiten loop zie ik haar praten met het meisje van net. Ik steek mijn hand nog even op en loop dan richting het kunstlokaal.

    [ bericht aangepast op 14 juni 2014 - 14:52 ]


    Some infinities ar bigger than other. -John Green. [Redrosex -> Solise.

    Evan Mehone.

    Zenuwachtig loop ik door de gangen van de school.
    En ik ben niet de enige, het is ook wel logisch. Vandaag is de test, de test die je leven bepaald. En dit jaar, is je testuitslag bepalend naar welke factie je gaat.
    Ik kijk om me heen mensen uit allerlei facties lopen kriskras door elkaar heen. Mijn ogen blijven hangen bij een groepje uit Amity, ze staan gezellig te kletsen.
    Hoewel ik wel in Abnegation pas, zou ik zo graag naar Amity gaan. Gewoon meer vrijheid, soms aan jezelf kunnen denken. Meer gezelligheid. Mijn blik gaat weer door de gang en blijven hangen bij Florene, een meisje uit Dauntless. Ik weet niet waarom maar ze heeft iets speciaals. Iets maar ik weet niet wat.
    Als ik de bel hoor besef ik me dat ik naar mijn les moet gaan. Ik loop richting het lokaal van factiegeschiedenis, zwaai de deur open, loop de klas in en plof neer op een stoel. Na een tijdje komt Julian haastig het lokaal binnen gerent. Hij ploft naast me neer. 'Zenuwachtig?' ik knik. De les lijkt wel eeuwen te duren.
    En ik ben dan ook blij als de bel eindelijk gaat. Ik slinger mijn tas oven mijn rug en loop het lokaal uit. Op dit moment maakt het me even niet uit dat ik nog een les heb. Ik zwaai de deuren van het schoolgebouw open en loop naar buiten.

    [ bericht aangepast op 14 juni 2014 - 14:54 ]


    Some infinities ar bigger than other. -John Green. [Redrosex -> Solise.