A House Is Not A Home • One Direction [1] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 14 juni 2014 - 14:08 ]

"Family don’t end in blood”

(Hi.)

Because I love him, do I need another reason?

[Well hello there,]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

[Hey]

Bowties were never Cooler

[Mijn topics.]

Reality's overrated.

Zayn Malik
Ik zat op ons kleine bankje met mijn armen stevig om Harry heen geslagen. Ik wilde hem niet loslaten en laten gaan, al was het maar voor een paar weken. Ik wist namelijk nu al dat ik hem enorm ging missen, zijn ogen, zijn pluizige krullen, zijn heerlijke geur, zijn lage enigsinds hese stem en zijn geweldige veilige armen, waar ik me altijd veilig in voelde. "Waarom hebben we ons hier ookal weer voor opgegeven?" mompelde ik zacht in zijn oor voor ik zacht verder ging met kusjes in zijn nek, hals en op zijn gezicht te zetten. Nu het nog kon nam ik het er zeker van. Ik was erg gespannen voor wat er zou gebeuren en wie er terug zou komen. Hij of zij mocht wel mooi kiezen tussen de piepkleine bank en bij mij in bed, mijn kant, want het beetje geur wat ik nog van Harry had was van mij, en alleen van mij. Ik aaide zacht nog even door zijn fijne krullen. "Ik ga je zo erg missen, liefje. Sta er niet van te kijken als ik je over 5 minuten nadat je weg bent alweer bel." mompelde ik voor ik mijn lippen op die van hem drukte. Ik hield hem dicht tegen me aan en hield hem daar ook. Dusty lag naast ons aan de ene kant op het bankje en Harley aan de andere kant. We waren zo ons kleine gezinnetje en ik wilde het absoluut niet anders willen. Perfect. Ooit zou ik misschien nog wel een kindje willen op voeden met Harry, maar nu nog niet. Nu waren we nog veels te jong. Daarbij reisden we de hele wereld over in ons kleine huisje, en dat ging niet met een kindje. Die hoorde een vaste stabiele basis te hebben en naar een school te gaan met vriendjes en vriendinnetjes, niet elke maand een ander plekje met twee ouders, een hond, een kat en een extra matrasje op onze kleine 'slaapkamer', als je het zo kon noemen. Dan zou het echt tijd zijn voor een vaste plek, maar de komende vijf jaar echt nog niet, als het aan mij lag. "Ik hou van je." mompelde ik tegen Harry's lippen, waar ik maar al te graag de mijnen tegenaan plakte.

Bowties were never Cooler

[Hello]

How far is far

Harry Styles
Je kon me veel wijsmaken, maar niet dat dit programma ook maar ergens goed voor was. Ik snapte het hele doel er niet van en had er ook geen zin in. Veel liever bleef ik hier tegen de jongen aanzitten waar ik van hield dan dat ik naar een vreemde ging. Met mijn armen op deze manier om hem heen geslagen zou ik hem makkelijk mee terug naar bed kunnen trekken en eisen dat hij me daar hield. Veilig onder de dekens en tegen hem aan. Ik zuchtte diep bij zijn vraag. "Ik heb echt geen idee," antwoordde ik oprecht, want de precieze reden kon ik me niet herinneren. Ik kroop nog wat dichter tegen hem aan toen hij kleine kusjes begon te zitten bij elk stukje van mijn huid waar hij bij kon, het gaf altijd zo'n fijn tintelend gevoel en dan ik in ieder geval niet zonder niks weggaan. Het was heel moeilijk voor me om Zayn en de dieren achter te laten. Stiekem had ik er nog over nagedacht om Dusty mee te smokkelen in mijn jas, de kitten was er toch klein genoeg voor. Hij bleef ook klein, gezien zijn ouders dat ook waren, maar dat ging nou eenmaal niet. Dat werd dan een hel hier, want die kleine begon altijd als een gek te mauwen als hij vond dat ik er te lang niet was. "Ik jou ook, en van mij mag je, maar dan word ophangen verboden," zei ik met een kleine grijns. We wisten allebei dat zodra de gelegenheid kwam we zouden bellen of iets dergelijks. Zonder ging ik het ook niet volhouden en liep ik desnoods terug. Ik kuste Zayn meer dan gretig terug, wetende dat een van de laatste voor de komende tijd was nam ik wat ik kon. Ik kon nu al niet meer wachten om hem na die tijd weer in mijn armen te kunnen sluiten, wat ergens best wel triest was, dat ik zo aan hem gehecht was. Aan de andere kant was het voor een verliefd persoon niet meer dan logisch, en hoopte ik nog altijd in stilte dat ik hem binnen niet al te veel tijd meer dan mijn vriendje kon noemen. "Ik hou ook van jou, meer dan.je denkt," zei ik zacht terug, voor ik mijn lippen weer volledig op de zijne drukte en een hand op zijn wang legde om hem dichterbij te brengen. Dit zat niet heel gemakkelijk, maar ik wilde dat kleine beetje tederheid nog hebben voor ik weg was.

Because I love him, do I need another reason?

[MT]

I don't want you to die, I want you to suffer.

Zayn Malik
Ik snapte Harry's woorden en had geen idee of we dit dronken hadden gedaan ofzo. Dat zou weer een niet zo slimme dronken actie zijn geweest, net zoals in het ijskoude water van de zee gaan zwemmen toen we in de winter noordelijker waren om dichtbij onze families te zijn. Dat had geresulteerd in onderkoeling en een flinke longontsteking voor ons allebei. Zacht begon ik op elk kleine stukje huid van hem waar ik bij kon kusjes te drukken. Zijn lieve woordjes deden me enigszins blozen en ik kuste hem liefdevol op zijn lippen. Ik zou hem echt heel erg graag bij me houden en zo voor altijd blijven zitten. Ik kon echt niet zonder hem en dat zou jammer genoeg wel moeten. Binnekort, want de taxi zou over een paar minuten vertrekken. Hopelijk zou het hierna zo lopen als ik hoopte. In Parijs was hij hopelijk snel meer dan alleen mijn geweldige vriendje. De ring en het slotje had ik al klaar liggen in een mooi doosje. Mijn vingers vlochten zich in zijn krullen en ik trok hem nog iets dichter tegen me aan. Ik wilde hem echt nooit meer loslaten, al moest ik wel. Zachtjes met nog een klein kusje sloot ik de kus af. "Ik ga je zo erg missen." zei ik diep vanuit mijn hart voor ik mijn armen nog eens strak om hem heen sloeg en mijn gezicht in zijn nek verborg. Ik had veel moeite met het uiten van mijn gevoelens, wat dit dus best wel een bijzonder moment maakte, al wilde ik wel dat hij het echt zou weten. Dusty kroop zo goed en zo kwaad als het ging tussen ons in. Die zou onophoudend zitten mauwen tot hij terug was, dat wist ik nu al, want dat gebeurde altijd als Harry weg was. Ookal was de jongen alleen een blikje kattenvoer halen. Hopelijk zou hij zo terug zijn, al was ik bang dat het niet zo snel zou gaan. Elk minuutje dat we uit elkaar waren dat niet perse hoefde te zijn leek wel een jaar te duren. Nee, dit ging een hel worden en het liefst zou ik hem hier gewoon vast willen ketenen en hier dwingen te blijven, al wist ik ook wel dat dat jammer genoeg niet kon. Dat werd maar al te erg benadrukt door de toeterende taxi. "Jaja, hij komt eraan hoor, pretverpester." gromde ik richting het raam. Mooi niet dat ik Harry liet gaan voor het echt absoluut noodzakelijk was.

[ bericht aangepast op 18 mei 2014 - 11:29 ]

Bowties were never Cooler

[MT]

Tell me about it, stud.

Jadelynn "Jade" Clarice Shepard.

Gestrest druk ik op de knop van de muziekbox, ondertussen zo zenuwachtig dat het driemaal kost om de muziek te stoppen. Als het dan eindelijk gelukt is snel ik op mijn balletschoenen
naar de woonkamer, naar Louis. Allereerst verontschuldig ik me, natuurlijk had ik meer tijd vrij moeten maken voor dit tijdelijke afscheid, maar ik had nu eigenlijk in de studio moeten zijn. Ik heb al vrij genomen, wat dus betekend dat ik thuis moet trainen en me geen pauze's kan permitteren. Zeker gezien er zomenteen nog iemand komt, Louis weet hoeveel hij voor me betekend, maar hij weet ook dat dans toch echt de prioriteit heeft.
      Mijn armen sla ik om hem heen en draai met mijn duimen over zijn rug. Mijn neus verstop ik in het kuiltje in zijn hals en snuif zijn geur op. "Ik ga je missen," fluister ik zachtjes. Echt, ik ga hem missen. De nacht met Giorgio was een enorme fout en iedere keer als ik één van beiden zie komt er een knoop in mijn maag. Het liefst zou ik het kind weg laten halen, het blijft natuurlijk wel een vorm van leven nemen, maar met een kind zal ik moeten stoppen met dansen. De studio mag het dan ook echt niet te weten komen, ik word meteen weggestuurd. Ik ben dan ook ieder moment bang, zelfs nu, dat mijn buik door mijn shirt te zien is - al weet ik dondersgoed dat het nog wel een tijd gaat duren voor er een babybuik ontstaat. "Heel erg," voeg ik er dan aan toe.

Reality's overrated.

Harry Styles
Met de seconde zonk de moed me verder in de schoenen, geen vezel in mijn lijf die er ook maar aan durfde te denken om dit in te ruilen voor een vreemde. Daarom drukte ik mezelf zo ver mogelijk nog dichter tegen de jongen aan. Voor mijn gevoel trok hij veel te snel terug en het korte kusje dat volgde kon dat niet goed maken. Mijn armen sloeg ik beschermend rond zijn middel toen hij me in een omhelzing trok, om een hand toch naar zijn haren te brengen en daar zacht door te aaien, met de ander over zijn rug. Het deed pijn om te zien hoeveel effect dit op hem had, al had het minstens evenveel effect op mij, ik liet het alleen niet zien. Ik wilde sterk voor Zayn blijven, dat hij nog een houvast had. "Ik jou ook, schat. Voor je het weet ben ik weer terug," mompelde ik terwijl ik geruststellend bleef aaien. Ik hield hem dicht tegen me aan, bang dat als ik hem losliet dat de laatste keer geweest zou zijn. Zo kon ik best de rest van de dag blijven zitten om eerlijk te zijn. Vertederd keek ik naar het katje dat vond dat hij ook geknuffeld moest worden, dus liet ik Zayn met een arm los en ging iets achteruit zitten om Dusty op te pakken en tegen mijn borst te houden, waar hij tevreden begon te spinnen. Ik mompelde tegen het beestje dat hij lief moest zijn en het huis moest bewaken in mijn plaats, om vervolgens geïrriteerd op te kijken bij het getoeter dat van buiten kwam. Geduld bestond tegenwoordig ook niet meer, hij moest hier toch een beetje begrip voor hebben. "Denk je dat als ik hier lang genoeg blijf hij weg zal gaan?" vroeg ik suggestief, bereid om het te doen ook. Alles om te blijven, desnoods gooide ik mijn speciale troeven op tafel zodat Zayn niet anders kon dan me hier houden. Ik wist namelijk wel een paar dingen die hij nooit kon weigeren.

Because I love him, do I need another reason?

Zayn Malik
Harry zijn armen en sussende woorden stelden me wel wat gerust, maar niet heel erg veel. Ik wilde gewoon dat hij bij me bleef, stomme dronken beslissingen. Dusty kwam inmiddels tussen ons liggen en ik voelde me weer mijn kalme zelf worden, vol van zelfbeheersing over mijn gevoelens... Op een na dan, wat duidelijk werd door het getoeter van de taxi. Ik moest moeite doen hem niet van kant te schelden. Dit wat het laatste momentje wat ik met mijn vriendje had voor hij ging. Dat mocht wel wat minder ruw verstoord worden. Bij Harry zijn voorstel glunderden mijn ogen even voor ik ze neersloeg en zuchtend mijn hoofd schudde. "Dan sleurt hij je aan die prachtige prullen van je naar buiten en dat wil ik niet hebben, hoe graag ik je ook hier houd." Een kusje van speelsheid volgde op zijn neus en een klein kusje van liefde en afscheid op zijn lippen, voor ik met moeite de spieren in mijn armen deed ontspannen. Ik wilde hem niet laten gaan, maar het moest. "Dusty, je moet nu echt gedag zeggen tegen papa, want hij gaat toch echt weg. Of je moet heel lief kijken. Misschien mag je dan nog mee." zei ik tegen het kleine katje wat met grote ogen Harry aankeek alsof ze wist dat er iets stond te gebeuren. Van het katje gleden mijn ogen weer naar zijn baasje. Ze was dan wel 'onze' kat, het was duidelijk dat zij eigenlijk alleen Harry's kat was, terwijl Harley eigenlijk alleen mijn hond was. Ik vond het wel prima. Toch zou ik straks in mijn eentje met twee dieren hier zitten wachten op een vreemdeling. Misschien kon ik wel met Harley aan de riem en Dusty in mijn rugzak een wandelingetje gaan maken langs de seaside, waar we geparkeerd stonden, tot het ongeveer tijd was dat die vreemdeling hier zou komen. Vaak vonden ze dat wel prettig, Harley gewoon om te kunnen rennen en dollen en Dusty om ook eens het huis uit te zijn. Dat was ook de enige manier hoe ik haar rustig kreeg als Harry er niet was. Gelukkig was hij er nog heel even en tot het laatste moment dat ik hem zou kunnen aanraken en zien zou ik me op en tot hem richten, voor ik toch echt helemaal alleen zou zijn.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het was duidelijk dat die chauffeur geen fooi van me kreeg, hij moest eerst maar leren om wat geduld op te brengen. Zacht deed ik Zayn een voorstel, wat volkomen belachelijk was, maar het viel te proberen. Even kreeg ik een sprankje hoop toen ik de glinstering in zijn ogen zag, wat al snel vervaagde door de woorden die volgden. Persoonlijk dacht ik niet dat die man zo ver zou gaan, en daarbij bestond een slot op de deur ook nog voor een reden. Toch vormde een kleine glimlach zich om mijn lippen door het kusje op mijn neus, om na de veel te korte kus op mijn lippen iets voorover gebogen bleef zitten, verlangend naar meer. Sowieso wilde ik van alles nu meer, straks had ik eenmaal niet. Daarom stond het me ook echt niet aan dat zijn grip op me verslapte, ik had juist nodig dat hij me dicht tegen zich aan hield. Ik zuchtte bij Zayn zijn woorden die op de kat waren gericht en keek de kitten aan, die me met smekende ogen aan keek. Dat valse ding wist dat ik daar niet tegen kon, als hij dat deed gaf ik hem meestal alles wat hij wilde. "Dat zal niet gaan, ben ik bang. Maar jij moet in mijn plaats voor Zayn zorgen, ja? Dus lief zijn en als je wilt mag je op zijn hoofd gaan liggen," zei ik tegen Dusty met een ietwat bittere gniffel. Normaal gesproken deed hij dat bij mij, dat was zijn vaste slaapplek naast de plank boven de deur waar hij indringers in de gaten kon houden, dan was dit een alternatief. Nog steeds had ik geen enkele intentie om op te staan en mijn spullen te pakken, die chauffeur wachtte nog maar even, hij kon me wat, daarbij werd hij hier voor betaald. Ik had wat tijd nodig om mijn laatste wapens in te zetten. Voorzichtig schoof ik dichter naar de jongen toen en legde mijn hoofd op zijn schouder met de kat op schoot. Met grote groene puppyoogjes keek ik naar hem ook. "Ik wil echt niet, Zaynie. Kunnen we niet nog afzeggen en iets leuks gaan doen?" vroeg ik hem smekend. Misschien was ik wel wat gemeen bezig, maar andersom had hij hetzelfde gedaan om te mogen blijven. Hij hoefde alleen mij te missen, ik ook nog eens Dusty en Harley, wat de opgave gewoon onmogelijk maakte.

Because I love him, do I need another reason?

Zayn Malik
Vertedert keek ik toe hoe Harry de kitten toesprak. Het zag er echt heel lief uit. Toch kwam er een zachte grom uit mijn keel bij zijn voorstel. Hij wist dat ik het absoluut niet leuk vond als er iemand aan mijn haar zat, al maakte ik voor hem een uitzondering. Daarbij kwam dat de kitten het vaak leuk vond om mij als krabpaal te gebruiken en ik stond er nou niet om te springen dat ze haar nageltjes zou scherpen aan mijn hoofd net als aan mijn schenen. Toch vond ik het wel heel lief dat Harry zo aan me dacht en voor me zorgde. Inmiddels had ik met veel tegenzin mijn grip om zijn lange lichaam wat doen verslappen. Ik wilde hem echt niet laten gaan, maar we konden niet anders meer. Toen hij dichterbij schoof was ik wat verbaasd. Wilde hij het nog lastiger maken om straks afscheid te nemen? Daar leek het wel op, zeker toen hij zijn groene puppyogen opzette, waarop ik nog nooit nee had kunnen zeggen. Bij zijn voorstel smold mijn hart. Ik aaide door zijn krullen en probeerde zijn ogen te ontwijken, waardoor ze me alleen maar sterker in hun greep kregen. "Euhm... Hazza... Euhm... Weet je wat... Nog een kus, een hele goede, op de veranda. Ik wil namelijk geen boze taxichauffeur in huis eigenlijk." mompelde ik zonder echt hem iets te durven ontzeggen. Als hij wat concreets had voorgesteld zouden we dat nh aan het doen zijn, maar omdat de keuze aan mij was kon ik dit hopelijk nog iets minder pijnlijk maken dan het fysiek uitrukken van mijn hart. Toch maakte ik geen enkele aanstalte om op te staan. Zoizo ging dat niet omdat Harry nog bovenop me zat, maar eigenlijk wilde ik hem ook gewoon hier gevangen houden tot we naar Parijs zouden gaan, wat de volgende bestemming was, maar wat ik hem nog niet had vertelt. Het moest een verrassing blijven en aangezien niemand anders ervan wist, lukte dat aardig als ik mijn mond maar hield en dat kon ik redelijk goed, al zei ik het zelf. Ik voelde Harley naast me opspringen en naar de deur lopen. Echt heel waaks was hij niet, maar waaks genoeg om dieven af te schrikken en ons ervoor te waarschuwen. De chauffeur die mijn vriendje van me af kwam nemen stond vast en zeker voor de deur. Ach, die kon nog wel even wachten en anders liet ik Harley hem gewoon dwingen tot een rondje joggen over het strand, terwijl wij afscheid namen van elkaar.

[ bericht aangepast op 19 mei 2014 - 10:02 ]

Bowties were never Cooler