The Secret Life of Zianourry • One Direction • Speeltopic - Speeltopics

One Direction in een immens populaire boyband, zowel op het podium als op internet en in de roddelbladen. Het lijken allemaal normale brave jongens die hun levensdromen zien uitkomen, maar ze willen ook nog gewoon jongens blijven. Vooral door de paparazzi is dit nog wel eens flink lastig omdat elk klein dingetje, elke trip om samen boodschappen te doen, iedere kleine aanraking op het podium, iedere blik onderling wordt uitgeplozen om er iets achter te vinden. Het lijken allemaal maar sterke verhalen en moeilijk te onderbouwen fantasieën, maar wat als het echt zo is. Wat als al die kleine liefkozingen op het podium wel iets betekenen? Achter de schermen is het namelijk wel iets anders dan wanneer er ogen op hem gericht zijn. Dan kunnen ze niet van elkaar afblijven, zowel vriendschappelijk als veel meer dan dat. Zeker als ze alleen in hun grote huis zijn, met iemand die ze lastig valt, gebeuren er dingen die nooit het daglicht zullen mogen verdragen. Dat zou namelijk wel eens het einde van hun carrière kunnen betekenen als men erachter komt dat de jongens in het huis allemaal met elkaar gaan in een spel vol liefde, spanningen, geheimen en jaloezie.

• Rollen •
• Niall Horan • Microwave
• Zayn Malik • LouisPan
• Liam Payne • xParkerx
• Harry Styles • Styles
• Louis Tomlinson • Tantor


• Regels •

Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

Veel plezier


• Het Begin •
Het is 's ochtends vroeg in huize Direction. Langzaam worden de jongens wakker, samen in het grootste bed van het huis. Vanavond hebben ze een interview en een groot optreden in Hyde Park. Sommigen zullen er zenuwachtig voor zijn, terwijl anderen nog in de afgelopen avond en de bijpassende kater leven. Maar wat als ze via een mail de onderwerpen voor het interview te zien krijgen, komt dat als een gigantische shock. Een ervan zijn namelijk de ships van de fans en of ze ooit waar zouden kunnen zijn. Wat zouden ze daar in hemelsnaam mee moeten doen? Zwijgen kan niet, maar instemmen zal hun carriere en levens ruineren, en sommigen zijn niet de beste leugenaars.

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Ik klampte me nog beter aan Zayn vast toen hij naar de keuken liep, maar zelfs daar had ik nog niet de neiging om hem los te laten, wat ik ook duidelijk liet merken door hem niet los te laten bij zijn vraag. Gelukkig kon de jongen er wel om grinniken, wat mij alleen maar onschuldiger liet kijken. Het kusje wat ik uiteindelijk kreeg, voor hij zich uit mijn greep wurmde, was ik het niet mee eens, maar wist wel dat de jongen het hier ook niet bij zou laten. En anders was ik wel degene die het hier niet bij liet. Al was ik er ergens wel blij mee, want hij zorgde er wel voor dat er nog ontbijt was. Het bord eenmaal op het aanrecht liet me mijn armen alweer uitsteken naar jongen, om eenmaal voor mijn neus deze weer rond hem heen te wikkelen, net als mijn benen. Ik knikte heel langzaam bij zijn woorden met grote ogen, om al een klein kusje van hem te stelen en zachtjes te grinniken. Hij mocht gespeeld streng doen, maar dan had hij zijn grijns ook helemaal moeten onderdrukken. Ik bleef afwachtend zitten, om een 'goedemorgen,' naar Liam toe te werpen. Blijkbaar had hij ook de energie gevonden om uit bed te komen, ook al had ik daar nog gelegen als Zayn me niet uit bed had gehaald. 'Allerliefste Zaynie, mag ik alsjeblieeeeeeft een kusje?' vroeg ik met nog grotere ogen en een klein pruillipje, om mijn greep nog wat te verstrakken. Ik hield mijn hoofd ietwat schuin, om op mijn onderlip te bijten. 'Anders krijg jij helemaal niets meer vandaag,' mompelde ik er uiteindelijk aan toe terwijl mijn vingers over zijn rug gleden. 'En we weten beide dat -dat niet de oplossing is,' voegde ik er nog aan toe met een grijns, die langzaam weer op mijn gezicht verscheen. Sowieso ging ik dan de hele dag rondom de jongen klieren en bleef et koala gedrag. Het waren gewoon van die dagen, maar soms moest dat ook wel eens een keer kunnen. Al moest ik soms ook wel ietwat minder de grenzen opzoeken.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles
Ik vond het wel even fijn zo. Gewoon zitten, niets hoeven zeggen, wakker worden en toch van elkaars aanwezigheid genieten. Even geen verplichtingen en gedoe aan mijn hoofd. Niet telkens met je neus op de feiten te worden gedrukt door de rest in dit huis. Ik drukte een kusje op Niall de rug van Nialls hand, als blijk van waardering en wilde alweer mijn hoofd terug op zijn schouder leggen toen hij een kusje op mijn wang drukten. Glimlachend keek ik op, maar de geblondeerde jongen had zijn hoofd alweer afgewent. Tevreden legde ik mijn hoofd weer beet en kneep ik zachtjes in zijn hand. Zuchtend gaf ik toe dat ik niet naar het interview wilde, maar Niall had er niet echt iets aan toe te voegen, behalve mijn mening delen. Want direct daarna veranderde hij van onderwerp. Een onderwerp dat me liet herinneren dat er nog croissants in de over lagen. Daar ging mijn ontbijt. Nooit dat die nu nog goudbruin de oven uit kwamen. Eerder zwartgeblakerd. Moeizaam stond ik op en draaide ik de douche uit. 'Dan moeten we dat maar doen zeker.' Mompelde ik, terwijl ik mijn handen uitstak om Niall overeind te helpen. Ik had helemaal geen zin om terug naar de rest te gaan, maar het was niet echt dat ik een keuze had.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Zayn Malik
Toen ik eenmaal de croissantjes veilig uit de oven had zat ik echt vast aan Louis. Ik vond het voor nu best heel prettig. Nog even begroette ik Liam terwijl Lou al een kusje stal van me. Ik grijnsde bij zijn antwoord en smolt door zijn grote smekende ogen. Ik legde een hand op zijn wang en wilde hem bijna een kus geven toen hij verder sprak. Mijn hand zette ik terug op het aanrecht en mijn lippen bracht ik naar zijn oor. "Jij weet net zo goed als ik dat je niets kan flikken als er anderen bij zijn en zeker niet tijdens het interview." fluisterde ik zacht eb drijgend in zijn oor terwijl mijn adem op zijn nek sloeg. We wilden, moesten, dit geheim houden en dan kon hij niet me gaan lopen klieren, zeker niet op beeld. Op het podium was dat een stuk minder erg, maar het geklier waar ik dan echt last van zou hebben zou hij niet kunnen doen. Ik boog weer terug en keek hem recht aan. "Dus, nog een kusje of gaan we ontbijten?" vroeg ik voor ik op allebei zijn mondhoeken een kusje drukken. Ik vond het leuk om een beetje te plagen, toch nog een nasleepje van mijn ochtendhumeur. Ook kon het nu nog zonder er echt voor op mijn donder te krijgen. Hij was namelijk nog lang niet zo druk nu. Ik zou zijn reacties niet aankunnen als hij zo druk is, maar nu zo wel. Ik legde mijn hand weer op zijn wang. Zelf kon ik het ook niet meer erg inhouden, want zijn lippen waren nu wel erg aanlokkelijk. Ik voog naar voren en drukte mijn lippen stevig op die van hem. Echt, ik voelde me nu best schuldig tegenover Harry. Nu stond ik hier met Louis te zoenen terwijl ik hem net met een sigaret had afgewimpeld. Ik zou het goedmaken, dat zeker. Want ik wilde hem echt geen pijn doen, al kreeg ik het gevoel dat ik dat jammer genoeg wel had gedaan. Toch kon ik me niet ertoe zetten om Louis nu los te laten. Het voelde namelijk veels te goed zo op de vroege ochtend.

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
De grijns van Zayn liet me nog een kusje stelen en wist dat het op dit moment niet heel veel uitmaakte wat ik deed. Met mijn grote ogen kon ik heel veel maken en daarbij zou ik mijn kusje ook wel krijgen. De reden dat ik mijn woorden ietwat inkortte door de hand op mijn wang, maar nog steeds te lang, want de jongen moest en zou antwoord geven op de laatste zin die over mijn lippen rolde. 'Jij weet nog steeds niet waar ik tot toe in staat, hé?' vroeg ik zachtjes terwijl kippenvel over mijn lichaam verscheen door zijn actie. Natuurlijk moest dit geheim blijven, maar dat betekende niet dat ik niet kon klieren. Ik was een ster daar in en dat moest nu onderhand toch ook wel duidelijk zijn. Ik wreef met mijn neus langs die van de jongen, op het moment dat hij weer terug was gebogen, om de neiging te onderdrukken om mijn kusje zelf te halen, of hem te slaan. 'Nog een kusje, nog een kusje,' antwoordde ik zachtjes, om al een brede grijns op mijn gezicht te krijgen en mijn armen strakker om hem heen te wikkelen. Mooi niet dat we eerst gingen ontbijten, want dan zou langzaam mijn energie terugkeren en zou ik helemaal niets meer krijgen, behalve misschien nog een klap tegen mijn achterhoofd. Toch wist ik wel dat ik mijn kusje zou krijgen en ik mijn gelijk kreeg toen ik de lippen van de jongen tegen de mijne voelde. Ik schoof een stuk naar voren, om Zayn weer naar me toe te trekken. Dit waren gewoon de momenten die ik niet meer wilde missen en mijn halve dag alweer goed maakte. Daarbij nam dit niet weg dat ik toch niet de neiging had om te gaan klieren zo meteen.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Louis begon te zeuren als een klein kindje om een kusje, al zou hij die zoizo krijgen voor het ontbijt. Na het ontbijt zou hij namelijk zo druk zijn dat een klap op zijn achterhoofd meestal toepasselijker was. Ik glimlachte en liet me nog iets dichterbij hem trekken voor ik mijn lippen dan toch echt op die van Louis plantte. Ik moest nu wel echt een excusesplan voor Harry gaan bedenken, want ik vond het verschrikkelijk om hem te verraden, ookal was dit ons dagelijkse ochtendritueel van Louis en mij. Mijn ene hand gleed iets naar beneden en de ander schoof ik onder zijn kont. Het was gewoon een fijne rustige kus. Niets ruws of iets. Gewoon rustig. De rust die ik hiervan kreeg zou ik de rest van de dag hard nodig hebben, want ik had het zeker tegenwoordig vaak moeilijk om niet in de beschermende modus te schieten als interviewers pushy gingen doen tegen een van mijn vriendjes en een hele grote mond op te zetten, wat veel problemen zou opleveren. Zacht kneep ik even in Louis zijn perfecte bil en trok toen zacht terug om hem weer op de grond te zetten en nog een klein kusje op zijn voorhoofd te drukken. "Zet jij het beleg op tafel, Boo?" vroeg ik onschuldig met twee grote bruine puppyogen op hem gericht voor ik de broodjes pakte en het bovenste verbrandde broodje, dat inmiddels lauwwarm was, aan Harley te geven die vrolijk blafte en erop begon te kauwen. Ik moest hem eens wat minder gaan verwennen, maar ik kon me daar gewoon niet toe zetten. Ik hield te veel van die hond en anders zou Nialler hem hebben opgegeten waarschijnlijk, en met een verbrand broodje leek me dat niet slim. Harley kon daar wel tegen, maar of de kleine Ier ook tegen wat zwart bestend was wist ik niet. Zijn geweldige zonnestralen waren namelijk heel snel gedoofd, wat ik echt verschrikkelijk vond en zo veel mogelijk wilde voorkomen. Hij, net als de andere 3, hoorden gewoon altijd gelukkig en vrolijk te zijn en ik vond het verschrikkelijk als ze dat niet waren en voelde me gefaald als vriendje als ik er niets aan kon veranderen.

---

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Vanuit mijn ooghoek zag ik Harry glimlachend mijn kant op kijken, nadat ik een kus op zijn wang had gedrukt. Ik kijk alleen weg, bang voor iets. Voor wat kon ik niet echt omschrijven. Het was meer voor mezelf en mijn gevoelens. Het kneepje in mijn handen gaf me een soort van bemoediging. Gelijk na mijn vraag over het ontbijt, stond Harry op. Het ging niet heel soepel, maar wat wilde je als je net uit bed kwam. Zelf voelde alles ook nog heel stroef. Mijn vriend draaide de douche uit, waardoor er gelijk een kou op me neerdaalde. Ik pakte Harry's uitgestoken hand dankbaar aan en liet me overeind trekken. Zijn akkoord klonk niet heel overtuigend, wat me weer liet twijfelen. Misschien had hij helemaal geen zin om te gaan ontbijten en dwong ik hem daar nu een soort van toe. 'Je hoeft niet -' Daar stokte ik, niet goed wetende wat ik wilde zeggen. Daarom stapte ik maar langs Harry heen, het douchehokje uit. Ik pakte uit de kast een schone handdoek, om daar mijn lijf eerst mee af te drogen en vervolgens om mijn middel te knopen. Ik had ook nog geen aspirines genomen, dus die pakte ik uit het medicijnenkastje. Vervolgens liet ik een beker met water vollopen en sloeg twee pillen achterover. 'Wil je ook een handdoek?' vroeg ik over mijn schouder aan de krullenbol. Al lagen zijn haren nu plat over zijn hoofd heen. Dat zorgde voor een glimlach op mijn gezicht.

[ bericht aangepast op 15 mei 2014 - 18:56 ]

---

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Harry Styles
Misschien was zo op de koude grond zitten niet zo heel goed plan. Mijn lichaam voelde stijf en ik
Wilde eigenlijk alleen maar weer zo snel mogelijk mijn warme bedje in. Maar dat was onmogelijk, net zoals wel meer dingen, zins ik zo in de schijnwerpers stond. Nee, we moesten ons aan een strak schema houden en 5 minuten extra slapen hoorde daar niet bij. Ik keek op bij Niall zijn worden en zuchten zachtjes toen hij zijn zin niet afmaakten. Maar ik had geen zin om er dan ook naar te gaan vragen. We wisten allebei wel dat ik moest. Ik wreef even over mijn slaap heen en gristen daarna een schone handdoek uit de kast. 'Heb ik al.' Mompelde ik toen Niall me er eentje aanbood en snel droogde ik me af. 'Kom, ontbijten.' Ik knoopte de handdoek rond mijn middel. Drukte nog een kus op Niall zijn wang en liep naar de keuken, waar jut en jull stonden, waar je ook niet omheen kon ook. Geïrriteerd wurmde ik me langs ze, toen ze uit hun ow zo intieme kus ontwaakte. Ze totaal negerend pakte ik een van de croissants, die ze blijkbaar gered hadden van hun ondergang en liep meteen door naar de slaapkamer. Ik propte het croissantje half ik mijn mond terwijl ik een warme trui en een broek uitzocht. Ik had echt totaal geen zin om moeilijk te doen vandaag.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

[Euhm, laat maar]

[ bericht aangepast op 15 mei 2014 - 23:13 ]

---

Bowties were never Cooler

[wat was er? ;c]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

[Niets, ik had scheef gelezen]

---

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Harry had zelf al een handdoek gepakt, dus ik legde degene die ik in mijn hand had weer terug. 'Kom ontbijten!' Harry drukte snel nog een kus op mijn wang en ging me toen voor naar de keuken. Glimlachend keek ik nog even in de spiegel, waar ik zag dat mijn haar alle kanten op stond. Snel haalde ik mijn hand er door heen, zodat het enigszins normaal zat. Daarna ging ik achter de krullenbol aan. In de keuken mompelde ik een algemene 'goedemorgen' en ging toen op zoek naar de afkomst van de lekkere geur in huis. Louis en Zayn waren nogal klef bezig, dus ik betwijfelde of ze me hadden horen binnenkomen. Ook Liam was al in de keuken, maar die zag er niet uit alsof hij aanspreekbaar was. Naast Louis op het aanrecht, vond ik een bord met croissantjes. Ik pakte er een van de stapel af. Harry had er ook een gepakt, maar verdween daarna gelijk weer. Ik bleef echter in de keuken, want ik wilde jam bij mijn croissant. Ik opende een van de kastjes en pakte daar een bord en een mes uit. In de koelkast vond ik een pot met aardbeienjam. In mijn eentje nam ik plaats aan de grote eettafel. In stilte at ik mijn ontbijt op, alvast de dag doornemend. Eerst een interview. Waarschijnlijk was er al een mail met de onderwerpen binnengekomen. Zo konden we ons er op voorbereiden. Ik moest me zo maar eerst eens gaan aankleden en dan zou ik gaan kijken.

---

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Zayn Malik
Ik slaakte een verontwaardigd geluidje toen eerst onze lieve krullenbol en toen de kleine semi-onschuldige Ier een broodje van het bordje pakten en gewoon voor henzelf begonnen te eten. Ik drukte Louis nog een kusje toe voor ik naar de eettafel liep waar Niall in zijn eentje zat te schranzen. "Gezellig hoor. Ik dacht, laten we in elk geval samen ontbijten, maar zelfs dat gaat niet. Als je nou even wacht dan haal ik Harry en mijn mobiel, dan kunnen we ook het interview doornemen." zei ik tegen Niall voor ik de broodjes op tafel zette en naar Louis keek die nogsteeds in de keuken was. "Boo, haal jij Liam? Dan haal ik Harry wel even." vroeg ik aan hem voor ik richting de slaapkamer liep. Ik voelde me nogsteeds erg schuldig tegenover de krullenbol en wilde het graag goedmaken, want ik wilde zeker ook niet met verdriet of ruzie het huis verlaten. Ik trippelde de slaapkamer in. "Harry? Kunnen we even praten? Als je het niet wil snap ik het, maar kom dan in elk geval even bij het ontbijt zitten." zei ik zacht terwijl ik mijn mobiel in de band van mijn boxer stopte en op mijn knieen op de grond voor hem ging zitten als een klein jongetje met grote smekende bruine hertenoogjes. Ik wilde niet dat hij boos was, of dacht dat ik Louis boven hem stelde, want dat was zeker niet zo. Zeker niet zodra de jongen uit Doncaster ook maar iets in zijn maag had, dan hadden we tussen ons twee het meeste mot van ieder van ons. Alleen als hij de rust en stilte zelf was in de ochtend was hij degene die mijn ochtendhumeur kon doen verdwijnen, terwijl ik anders echt gewoon uren alleen op het balkon kon staan met Harley en een pakje sigaretten. Soms had ik van die dagen dat zelfs de kleine drukke jongen me niet uit die stemming kon halen, maar dan gingen we ook echt nergens heen, want dan kwam hij eigenlijk neit uit bed, dus dan moest ik wel en klaarde vaak mijn humeur wel op, maar op de echt slechte dagen was het gewoon beter om me ergens op te sluiten stil en alleen en daar te laten. Nu had ik gewoon erg veel spijt voor mijn botte gedrag tegen Harry en wilde ik er zeker van zijn dat hij wist dat hij even geliefd was als de andere 3 jongens in dit huis. Dat was hij namelijk zeker.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik wist niet wat ik had vandaag, maar het was in ieder geval niets goeds. Alles en iedereen irriteerde me en dat ging vandaag waarschijnlijk ook niet meer goed komen ook.
Ik liet de handdoek van mijn flank afglijden en verving deze door een simpele zwarte boxer, waarvan het elastiek iets was uitgelubberd. deze zaten nu eenmaal het lekkerst. Ik propte de rest van mijn ontbijt naar binnen en dook weer in de kast om een er een random skinnyjeans uit te trekken. Ik hoorde iemand binnenkomen, maar keek niet op of om en begon mezelf moeizaam in de veelte strakke pijpen te wurmen. Dit was altijd verschrikkelijk als je benen nog vochtig waren van het douchen. Ik keek voor een seconde op naar Zayn, toen hij vroeg of we konden praten, maar richten me al snel weer op mijn broek. 'Ik hoef niet meer te ontbijten. Maar praat maar.' Zei ik nonchalant, terwijl ik mijn broekknoop dichtmaakte en een donkerblauwe sweater uit de kast trok. Ik wist oprecht niet waarom Zayn met me wilde praten. Hij was namelijk nog maar net zijn bed uit en dat betekende duidelijk, dat alleen aandacht van Louis goed genoeg voor hem was. En ik was in geen geval Louis. Voordat ik mijn sweater aantrok, wilde ik wel eerst mijn haar droog hebben. Het plakte namelijk niet echt fijn zo aan mijn voorhoofd. daarbij waren de waterdruppeltjes die uit mijn haar, in mijn nek en over mijn rug vielen, echt alles behalve prettig. Ik pakte de föhn, maar was nog wel zo beleeft om Zayn zijn zegje te laten doen, zonder er doorheen te gaan blazen.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Zayn Malik
Harry leek me niet op te merken terwijl hij zich in een van zijn altijd heerlijk strakke broeken te hijsen. Ik vroeg hem of ik met hem mocht praten en of hij kwam ontbijten. Het ontbijt wees hij af, maar hij zei wel dat ik maar gewoon moest praten terwijl hij meer kleren pakte. Ik beet een beetje op mijn onderlip en sloeg mijn ogen neer. Ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen, want alles wat ik zei was ik bang dat fout zou vallen. Ik keek weer omhoog en zag hem staan met een fohn. Ik krabbelde op en pakte een handdoek van de grond. "Laat mij maar." zei ik om toch iets liefs te kunnen doen vanochtend, terwijl ik toch neit zo veel hoefde te praten. Praten in de ochtend was namelijk nogsteeds niet mijn favoriete bezigheid, zelfs niet met Louis. Ik begon liefdevol zijn krullen droog te wrijven met de handdoek en de laatste druppeltjes water van zijn nek en rug te drogen. "Sorry van vanochtend, Hazza. Het is niets persoonlijks. Ik hou echt heel veel van je." zei ik voor ik een klein kusje op zijn voorhoofd gaf voor ik daar ook de krullen vanaf droogwreef. Straks zou ik ook kleren aan moeten, maar eerlijk gezegd had ik daar nu echt nog geen zin in. Daarbij was het fijner als iemand me hielp, al gebeurde dat echt heel weinig. Nu wilde ik gewoon dat deze van mijn veels te lieve vriendjes wist hoeveel ik om hem gaf, ookal dacht hij misschien van niet. Het probleem was dat ik het erg moeilijk vond me te uiten, zeker in dit soort situaties. Een klein 'ik hou van je' was al iets heel bijzonders voor mij. Ik bleef voorzichtig met de handdoek in stilte door zijn krullen wrijven tot ze helemaal droog waren. "Zo. Helemaal droog en heerlijk pluizig. Kom je alsjeblieft wel naar de tafel? Dan kunnen we ook nadenken over dat stomme interview." zei ik zachtjes terwijl ik met mijn grote bruine ogen contact met zijn groene ogen zocht.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik had geen zin om zogenaamd gezellig met zijn alle te gaan ontbijten. Gezellig was het hier namelijk nooit 's ochtends en ik had ook geen zin om te doen alsof. Blijkbaar had Zayn niet echt op mijn afwijzing gerekend, want hij bleef aardig stil. Zuchtend pakte ik de föhn. Ik had geen zin in een natte rug als ik mijn sweater aan trok. Dat zou namelijk betekenen dat de stof aan mijn lichaam zou gaan plakken en dat was nu niet echt fijn. Maar het was onbeleefd om herrie te gaan maken nu, dus wachten ik tot Zayn iets zou zeggen. Dat deed hij enkel niet. Hij pakte in plaats daarvan de handdoek van de grond en begon mijn haar te drogen. Ik bleef stil en liet het allemaal maar toe. Vanonder mijn wimpers keek ik zwijgend naar Zayn. Zelfs toen hij zijn excuses aanbood voor vanochtend bleef mijn gezicht strak. Toch kromp ik van binnen in elkaar. Zayn zei nooit zomaar dat hij van je hield. Snel sloeg ik mijn blik weer neer. Ik wilde niet dat hij wist dat het me zoveel deed. Niet de zelfmedelijden die ik had gevoeld, door zijn afwijzing en zijn woorden niet. Het was namelijk allang bekend dat ik de zwakste was. 'Ik ook van jou.' Fluisterde ik zacht. Niet ingaand op zijn verontschuldiging. Het was niet zijn schuld dat ik maar zo weinig kon hebben en niet goed genoeg was. ik snapte best dat hij kieskeurig was. Mijn blik bleef de rest van de tijd op de grond gericht, tot Zayn klaar was. Langzaam keek ik op en wilde meteen nee schudden. er viel niets te bespreken. er werden vragen gesteld en wij moesten de juiste antwoorde geven. gewoon zoals het altijd ging. toch knikte ik en nam ik langzaam de handdoek uit zijn handen. 'Dankje, Ik kleed me verder aan en dan kom ik.' Mijn stem was nog steeds zacht, maar op de een of andere reden durfde ik niet harder te praten. Bang dat Zayn boos op me zou worden omdat ik niet meewerkten. Omdat ik me aanstelde.

[ bericht aangepast op 27 mei 2014 - 23:53 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''