Back To The Future • One Direction • Topic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 2 mei 2014 - 11:58 ]

"Family don’t end in blood”

Zayn Malik[oud]
Ik zag harry met natte, bloed doorlopen, ogen opkijken, waardoor mijn hart echt in een triljoen stukken brak. Ik probeerde hem nog te kalmeren, maar zijn gehuil werd alleen maar erger en ik werd er zelf een beetje hulpeloos en vooral radeloos van. Toen hij tegen mijn borst aan kroop trok ik hem zonder twijfel bij mij op schoot en sloeg mijn armen stevig om hem heen. Toch waren zijn woorden nog wel een hele harde klap voor mij. Ik snapte het niet, deel van het probleem? Wat had ik, of mijn jongere ik, gedaan om deze jongen zo aan het wankelen te krijgen dat hij nu compleet instortte? Ik kon het me echt neit bedenken, vooral omdat ik altijd zo bang was geweest om me te uiten tegenover hem. Terwijl ik hem stevig vast hield verstopte hij zijn gezicht in mijn nek, waardoor die en mijn borst nat werden. Ach, het maakte me neits uit. Ik was er voor hem en wilde dit kleine jongetje beschermen tegen al het kwade waarvan ik wist dat het nog op zijn pad zou komen, al het kwade waartegen ik hem vroeger neit had kunnen beschermen. Ik wilde nu eigenlijk alleen graag weten wat ik had gedaan, of juist niet, om hem op dit punt te krijgen, maar het leek me nu geen goed moment om dat te vragen, hoe nieuwsgierig ik ook was. In plaats daarvan drukte ik zacht mijn lippen op zijn krullen en mompelde zacht: "Wat ik ook heb gedaan, het spijt me oprecht, Fluffy. Ik wil je geen pijn doen, dat heb ik nooit gewint, want je betekent meer voor me dan je je ooit zou kunnen voorstellen." Het kwam echt diep uit mijn hart. Misschien gaf ik me met deze informatie wel iets te veel blood, maar het kon me op dit moment weinig schelen. Door al deze rare shizzle was onze tijdlijn toch al fucked up, dus dan maakte het vast neit uit of ik nou mijn gevoelens niet eens echt openlijk aan deze harry, mijn kleine pluizige Harry, vertelde of niet. Daarbij was ik nu op een punt gekomen dat ik spijt had van het niet delen van mijn gevoelens toen ik jonger was. Het oplossen zou ik nooit, maar toch voelde dit op een of andere manier toch een beetje bevrijdend.

[ bericht aangepast op 22 april 2014 - 22:00 ]

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson [Oud]
Ik werd wakker geschud toen de jonge Harry ineens wegrende, de trap op. Dat hij huilde was wel te zien, aan zijn houding, zijn vochtige ogen en zijn zachte snik die vlak voor hij wegrende uit zijn keel was ontsnapt. Deze huilende jongen deed mijn hart breken en verdrietig keek ik hem na. Moest ik de jongen nu achterna gaan, of kon ik hem beter eventjes alleen laten? Want hoe graag ik hem ook wilde troosten, voor hem was deze situatie natuurlijk ook nieuw. En ik had de jongere Harry vroeger al meegemaakt, maar hij zag de oudere versie van zijn bandgenoot en vriend nu voor het eerst.
Ik zag dat Zayn hem wel achterna ging, en mijn jaloezie die ik nog altijd in me had, zorgde ervoor dat ik niet veel later ook een beslissing maakte en met snelle passen de trap op liep. Ik liep voorzichtig naar binnen en zag dat ik niets te laat was, want het zag er nogal intiem uit tussen die twee. Harry zat bij Zayn op schoot en was dicht tegen hem aan gekropen, zijn armen om zijn nek gewikkeld.
Ik ging er aan de andere kant naast zitten en legde voorzichtig mijn hand op zijn schouder, terwijl mijn andere hand zachtjes door zijn krullenbos ging.

"Family don’t end in blood”

Harry Styles [jong]
Ik krulde op tegen zijn borst toen hij me op zijn schoot trok, het voelde veilig en op een vreemde manier ook vertrouwd. Zijn verwarring bij mijn woorden was duidelijk te merken, zelfs al zag ik zijn uitdrukking nu niet. Zodra ik iets gekalmeerd zou zijn ging ik hem het hele verhaal vertellen, vanaf de eerste keer dat ik hem en Louis echt ontmoette bij bootcamp tot mijn conflict op nieuwjaarsavond. Zayn had het recht om het te weten en gruwelijk veel meer kon niet mis gaan. Ik kon het gesnik met geen mogelijkheid stoppen of dempen, waar ik mezelf een beetje om vervloekte. Toch verscheen er een hele kleine glimlach rond mijn lippen bij het gevoel van de zijne op mijn haar, waarna ik heftig mijn hoofd schudden bij zijn woorden. "Dat is nou net het punt. Je hebt me nooit pijn gedaan, Zayn. Als jij in de buurt was voelde ik me de gelukkigste jongen op aarde," snifte ik, hopend dat hij begreep dat hij me echt geen pijn had gedaan behalve het negeren van mijn gevoelens, en dat dit de hint zou zijn waardoor hij snapte dat ik van hem hield. Ik durfde het bijna niet toe te geven, maar misschien vond ik deze Zayn zelfs leuker dan de jongere, hij hield me tenminste vast als ik het moeilijk had, in plaats van een beetje ongemakkelijk toe te kijken en een ander het laten doen. Ik stond op het punt om al sniffend aan mijn verhaal te beginnen, tot een ander bekend gezicht om de deur kwam. Daar was de andere helft van het probleem. Het gesnik werd automatisch weer erger toen Louis me aanraakte, terwijl ik het net bijna onder controle had. "Boo," piepte ik zachtjes terwijl ik me half omdraaide en mijn armen nu om zijn nek sloeg. Ik bleef wel bij Zayn op schoot zitten, ik had ze allebei nodig, en hard ook. Zonder een van de twee kon ik niet leven, en ik wist dat ik toch echt ooit moest kiezen, maar ik kon het mezelf niet kwalijk nemen dat ik in een moment van zwakte ze beide bij me nodig had.

[ bericht aangepast op 22 april 2014 - 23:04 ]

Because I love him, do I need another reason?

Zayn Malik[oud]
Bij de woorden van de kleine krullenbol begon er wat te dagen. Het duurde alleen veels te lang, want net toen ik wist wat hij had gezegd kwam Boo binnen, de enige jongen naar wie Harry zoizo meer toegetrokken was dan naar mij, wat er ook gebeurde. Het deed me bijna fysiek pijn om keer op keer te zien dat ik compleet buiten spel kwam te staan zodra de jongen ook maar met een haar om de hoek kwam zetten. Direct kwam hij naast me zitten en begon door Harry zijn krullen te aaien. Ik wilde eigenlijk een hele erge gemene opmerking maken, maar ik durfde dat niet in de buurt van Harry, deze Harry, die ander hoorde me vaak genoeg bitchie opmerkingen maken als zijn vriendin me weer eens op stang liep te jagen. Het gesnik wat net bijna over was verergerde ook weer. Ik keek Louis aan met een dodelijke blik. Als blikken konden doden had hij nu 27 schoten door zijn hoofd en 13 dolken door zijn hart heen. Mijn armen wikkelden zich een heel stuk steviger om Harry zijn middel, ookal gooide hij zijn armen om Louis zijn nek. Hij had net zo extreem lief gedaan, of hij het nou echt zo meende als ik dacht of niet. Ik drukte zacht mijn lippen tegen zijn flank en sloot even mijn ogen. Ik moest me echt inhouden om Louis iets aan te doen, maar hij kon er ook niet aan doen, al voelde dat wel zo. Jaloezie, een vaak heel sterke drijfveer achter geweld, een drijfveer waarvan ik dacht dat die bij mij toch wel wat onderdrukt was, maar blijkbaar had ik het weer eens goed fout. Ik was echt stik jaloers op Louis en zou hem nu het liefst een bloedneus slaan, maar dat wilde ik kleine tere Hazza niet aan doen. Als dit nou grote Harry met z'n bitchie wicht zou zijn, prima, die had al alle gruwelijkheden van de wereld gezien, maar dit kleine onschuldige jongetje wilde ik daarvan beschermen. Bij de nu grote Hazza was me dat neit gelukt, ik was zelf nog maar een ukkie geweest die tegelijkertijd de hele wereld op zijn schouders te rusten kreeg, maar nu zou ik dat wel kunnen, hem kunnen behoeden voor het meeste kwaad en kunnen leiden door de rest. Alles wat het waarschijnlijk zou kosten was een liefdesverklaring en van hoe ver, angstig en verward, ik ook was gekomen, openlijk met anderen erbij kon ik dat nogsteeds niet, hoe erg ik me ook had voorgenomen dat wel te doen als ik het verleden over zou mogen doen.

[ bericht aangepast op 22 april 2014 - 23:36 ]

Bowties were never Cooler

Bailey Giselle Stonem.

Er kwamen nog wat nieuwe mensen, rare dubbelgangers en Zayn vroeg hen naar de woonkamer te verplaatsen. Ongeïnterreseerd haalde ze haar schouders op, maar draaide zich toen omom naar boven te gaan. Ze moest toch echt iets aan haar benen, het werd de en deed gelijk ook een zwart hemd onder haar shirt. Het werd haar grijze broek, die over de stoel lag en schoof haar laarzen over haar, eerder slechts in sokken gehulde, voeten. Daarna denderde ze weer naar beneden en ging naar de anderen, waar ze random tegen de muur aanleunde. Alsof ze niks beters te doen had, iets leukers, zoals het stelen van ballonnen in een speeltuin - ze hield van de betraande gezichtjes en de trillende pruillip - en beter nog, ze voor de ogen van kinderen lek te steken.
      "Euh, misschien kunnen jullie uitleggen wie jullie zijn. Jezelf voorstellen?" De blik van de jonge persoon, één van de rare gozers, met bruine ogen en een bruin popsterwaardig kapsel, hij leek extreem op Liam, een jonge versie van hem dan, ging naar Allison en haar.
      Ongeïnterreseerd tikte ze met haar vingers op haar over elkaar geslagen armen. Ze vond het best hoor, maar Allison mocht eerst. Ineens viel het haar op dat haar blik op haar verloofde weg was. Ze moest hem vinden, wie weet wat hij aan het doen was? Boven vond ze hem met Zayn en een krullenkop. Ze waren zegmaar... close. Iets té, naar haar smaak. Ze wist dondersgoed dat Louis niet alleen intresse had voor het vrouwelijke geslacht, maar ook mannen niet niets vond. Alleen zijn blikken al. "Eet elkaar niet op, hè. Houd het smakelijk," siste ze waarschuwend en glimlachte hen poeslief toe.

[ bericht aangepast op 23 april 2014 - 20:43 ]

Reality's overrated.

Liam Payne.
Niall luisterde met grote bange, maar toch begrijpende ogen naar mijn verhaal. Ik vond zelf dat ik niet echt veranderd was, maar een ander maakt dat altijd mee dan jij denkt, vooral omdat zij jou zien veranderen. Oké, qua uiterlijk was ik wel aardig veranderd. Ik draag andere kleding, ben meerdere keren van kapsel veranderd, en heb nu ook tattoos, maar qua innerlijk ben ik geloof ik niet veranderd. Daarna vroeg de Ier of we ook aspirines hadden. 'Eh, dit is het huis van degene naast je, dat moet je aan hem vragen. Maar ik kijk wel even voor je.' zei ik met een kleine grinnik. Daarna vertelde hij dat ik niet aan moest komen met een preek over dat hij te veel dronk, aangezien ik dat al gedaan had, nou ja, mijn jonge ik. 'Wees maar niet bang, ik bemoei me nergens meer mee.' zei ik, en hield onschuldig mijn handen omhoog, en liep uiteindelijk maar naar de keuken om naar aspirines voor de jonge te zoeken. Na een tijdje in een paar kastjes gezocht te hebben vond ik eindelijk het doosje met de tabletten, en nam ze mee naar de blonde jongen. Toen ik weer terug kwam zag ik dat hij zijn knalrode gezicht in Louis zijn nek verstopte, en trok zijn knieën op. Ik had geen idee waarom hij ineens zo rood was, en zich verstopte. 'Alsjeblieft, hier zijn je aspirines meneer Horan.' zei ik met een kleine glimlach en gaf het doosje aan de jongen, om daarna ook een glas water voor hem te halen en aan hem te geven.

How far is far

[Ik kan gewoon binnenstormen met Nia?]

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Niall Horan
Ik grinnikte zacht bij zijn woorden, maar herrinderde wat ik nou wel niet had gezegt en verstopte mijn knalrode wangen in Louis zijn trui. Ik schaamde me zo erg. Hoe kon ik dit nou zeggen? Ik was zo'n stomkop. Ik krulde me helemaal op tegen hem aan en durfde pas op te kijken toen ik de stem van de oudere Liam weer hoorde. Ik was heel blij dat hij geen preek aan me gaf en me gewoon het pakje asperientjes gaf. "Dank je. Je bent een schatje, zoals je altijd bent geweest." mompelde ik tegen hem voor ik hem een zacht kusje op zijn kaak drukte. Hij was echt nogsteeds zo lief schatje als dat hij altijd was. Ik keek hem na en haalde een handje door mijn pluizige geblondeerde haren. Ik voelde me nu heel erg ongemakkelijk. "Boo, ik voel me raar." mompelde ik zacht in Louis zijn oor, zodat de oude krullenbol en wie dan ook hier in de buurt het niet kon horen. Ik had hulp nodig, want ik voelde me zo enorm onzeker en werd er best bang van. Ik was bang om dit soort dingen tegen mezelf aan te geven, maar ik was nog veel banger om het tegen anderen te zeggen. Toch hoopte ik dat iemand me hulp kon geven en de enige aan wie ik het durfde te vragen was deze mafketel, die me toch altijd op een of andere manier wist te kalmeren. Ik klampte me aan Louis vast en hoopte dat hij me kon helpen, ondanks mijn grote angsten.

Bowties were never Cooler

Liam Payne.
Niall grinnikte bij mijn woorden, en verstopte daarna zijn knalrode wangen in Louis zijn shirt. Eigenlijk was het wel schattig om hem zo te zien. Hij is en blijft de schattige blonde Ier. Hij bedankte me, en ik bloosde toen hij me een schatje noemde en een zacht kusje op mijn kaak drukte. 'Het is moeilijk om te zeggen dat jij ook nog steeds zo'n schatje bent, aangezien jij je jonge ik bent. Maar jij bent ook een schatje Nialler.' zei ik. Dit wordt alsmaar verwarrender en verwarrender. Ik bestudeerde de jonge Ier even, om tot de conclusie te komen dat ook hij qua innerlijk niks veranderd is. In 2014 is hij nog steeds dezelfde kleine schattige blonde jongen. Maar ook qua uiterlijk is hij niet zo gek veel veranderd vind ik. 'Weet je, jij bent ook niks veranderd.' zei ik met een glimlach. Nu je je eigen jonge versie ziet, besef je eigenlijk hoe weinig of niet we eigenlijk veranderd zijn qua innerlijk. Als je dan die verschillende popsterren op tv ziet denk je bijna dat ons dat lot ook te wachten staat. Maar ik denk dat wij zo weinig veranderd zijn omdat wij met zijn vijven zijn, en elkaar van stomme dingen weerhouden.

How far is far

Nymphe schreef:
Bailey Giselle Stonem.

Er kwamen nog wat nieuwe mensen, rare dubbelgangers en Zayn vroeg hen naar de woonkamer te verplaatsen. Ongeïnterreseerd haalde ze haar schouders op, maar draaide zich toen omom naar boven te gaan. Ze moest toch echt iets aan haar benen, het werd de en deed gelijk ook een zwart hemd onder haar shirt. Het werd haar grijze broek, die over de stoel lag en schoof haar laarzen over haar, eerder slechts in sokken gehulde, voeten. Daarna denderde ze weer naar beneden en ging naar de anderen, waar ze random tegen de muur aanleunde. Alsof ze niks beters te doen had, iets leukers, zoals het stelen van ballonnen in een speeltuin - ze hield van de betraande gezichtjes en de trillende pruillip - en beter nog, ze voor de ogen van kinderen lek te steken.
      "Euh, misschien kunnen jullie uitleggen wie jullie zijn. Jezelf voorstellen?" De blik van de jonge persoon, één van de rare gozers, met bruine ogen en een bruin popsterwaardig kapsel, hij leek extreem op Liam, een jonge versie van hem dan, ging naar Allison en haar.
      Ongeïnterreseerd tikte ze met haar vingers op haar over elkaar geslagen armen. Ze vond het best hoor, maar Allison mocht eerst. Ineens viel haar blik op haar verloofde en krullenkop. Ze waren zegmaar... close. Iets té, naar haar smaak. Ze wist dondersgoed dat Louis niet alleen intresse had voor het vrouwelijke geslacht, maar ook mannen niet niets vond. Alleen zijn blikken al. "Eet elkaar niet op, hè. Houd het smakelijk," siste ze waarschuwend en glimlachte hen poeslief toe.

Reality's overrated.

[Euhm... Niet bitchie bedoelt, maar de jonge Lou is bezig met de oude Hazza en de oude is verdwenen naar boven om samen met Zaynieboo de jonge Hazza te troosten.]

Bowties were never Cooler

Poppies schreef:
[Ik kan gewoon binnenstormen met Nia?]

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Poppies schreef:
(...)

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Louis Tomlinson [Oud]
Toen ik Harry aanraakte werd zijn gesnik direct erger, en bijna wilde ik mijn hand geschrokken weer wegtrekken, maar toen piepte de jongen 'Boo' en draaide zich half om, om zijn armen rond mijn nek te wikkelen. Nog steeds zat hij bij Zayn op schoot, maar het feit dat hij mij ook een knuffel gaf deed mijn jaloerse gevoelens al een stuk afzakken. Toen ik opkeek ving ik Zayn's blik, en deze was zo dodelijk als het maar kon. Als blikken écht konden doden, lag ik nu al languit op de grond. Zayn's lippen raakte Harry's flank, wat mijn jaloezie weer iets deed oplaaien. Volgens mij was deze jaloezie aan de andere kant ook geheel insgelijks, want het was wel duidelijk dat de jongen met het ravenzwarte haar mijn aanwezigheid niet op prijs stelde. Zelf was ik liever ook met Harry, maar ik had geen zin om een scene te schoppen, dat wilde ik Harry niet aan doen. En ergens wilde ik ook geen ruzie met Zayn, want het was nog altijd een goede vriend van me, al zag ik hem op dit moment eventjes liever verdwijnen.
Ik wreef met een hand over Harry's rug in een poging hem te kalmeren en mompelde af en toe iets van 'ssh, het komt allemaal goed.' Ja, ik was normaal de overactieve stuiterbal, maar ik kon ook redelijk rustig zijn in situaties waarin dat nodig was, zoals deze dus.
Ik drukte een kusje op de zachte wang van de jongen en sloeg mijn armen ook om hem heen, voor zover dat kon, aangezien Zayn hem ook nog vast had.

"Family don’t end in blood”

LouisPan schreef:
[Euhm... Niet bitchie bedoelt, maar de jonge Lou is bezig met de oude Hazza en de oude is verdwenen naar boven om samen met Zaynieboo de jonge Hazza te troosten.]

Reality's overrated.