Back To The Future • One Direction • Topic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 2 mei 2014 - 11:58 ]

"Family don’t end in blood”

( My)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

(MT)

Because I love him, do I need another reason?

(MT)

How far is far

(MT)

Sometimes to stay alive, you gotta kill your mind.

[Mijn topics.]

How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

[Mt]

Bowties were never Cooler

Zayn Malik
Ik werd wakker van een luid hartverscheurend gehuil. Ik herkende het meteen en kwam dus ook mijn bed uit. Er was er maar een die mij zo snel en niet knorrig mijn bed uit kon krijgen: mijn zoontje Luca. Inmiddels was hij alweer bijna 2 en hij sliep in de kamer naast me. De meeste nachten gingen prima, maar zo af en toe, zeker als hij een nachtmerrie had gehad, was het mis. Ik liep in mijn boxers en trainingsbroek waarin ik sliep zijn kamer in en zag het mannetje me met zijn grote goudbruine ogen angstig aankijken. Ik liep naar hem toe en tilde hem op mijn arm. "Wat is er, grote vent? Enge droom gehad?" vroeg ik aan hem terwijl ik met hem op mijn arm richting het lichtknopje liep om het licht aan te doen. Op het bed zag ik Harley zitten kijken naar ons. Die lieve lobbes had vast geprobeerd hem te kalmeren zonder succes. Het jochie beon inmiddels wat schokkerig te vertellen over zijn nachtmerrie. "Weet je wat? Het is toch wel bijna tijd om op te staan. Laten we thee gaan zetten voor de anderen. Hoe vind je dat?" Luca glimlachte en knikte weer enigsinds vrolijk. De anderen zouden wel een flinke kater hebben, had ik zo een voorgevoel. Sinds Luca dronk ik niet meer dan een glas op een avond en was zo goed als gestopt met roken. Hij was echt een hele goede invloed op me geweest, ondanks de pijn van het verlies van Lemon die toch ook aan zijn geboorte kleefde. Ik kon het mannetje dat toch ook echt niet kwalijk nemen en was echt heel blij met hem. Nu liep ik rustig naar beneden met het kleine Luca, in zijn voetjespjama met hondjes erop, op mijn arm en Harley op mijn hielen. Die hond liet Luca sinds zijn geboorte nog geen seconde alleen. Ik vond het wel fijn om te weten dat hij in elk geval over mijn kindje waakte. Ik wilde net naar de keuken afslaan toen ik iets zag bewegen in de kamer. Ik liep er voorzichtig naar toe, maar wat ik zag liet me denken dat ik nog aan het dromen was. "What the is hier aan de hand?" mompelde ik bij de aanblik van mijzelf en de andere jongens... Maar dan van 3 jaar geleden. Wat voor een zieke droom of grap was dit?!

[ bericht aangepast op 20 april 2014 - 9:40 ]

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Langzaam begon ik mij ogen te openen en knipperde snel achter elkaar. Ik kon me niet herinneren dat ik in slaap was gevallen op de bank, en al helemaal niet dat de lichten uit waren gedaan. Ach, de jongens hadden me vast laten liggen en waren zelf gaan slapen. Een zucht rolde over mijn lippen en ik ging overeind zitten, om tot mijn grote verbazing de rest van de jongen ook her en der over de kamer verspreid te zien liggen. Wat was er in godsnaam gebeurt gisteravond? Ik spande me wat meer in om de omgeving te checken, en merkte op dat de meeste dingen niet meer stonden waar ze hoorden te staan. Hadden ze dit gedaan om mij in de war te brengen? Dat deden ze wel vaker onder het mom dat ik de jongste was. Opeens hoorde ik voetstappen, ik had geen idee dat er nog meer mensen waren geweest behalve ik en de andere jongens, dus een beetje bang werd ik er wel van. Het feit dat het nog redelijk donker was hier in de kamer hielp ook niet echt mee. Degene die ik al eerder had horen rondlopen liep de kamer in, met een klein jongetje op zijn arm, en het enge was dat ik hem kende. Het was Zayn, maar dan langer en gespierder, al was hij nog steeds even dun als ik hem kende. Verward keek ik van hem naar de Zayn die ik kende en nog knock-out in de kamer lag. Ik kroop wat achteruit, verder weg van de jongen die even verward keek als ik me voelde. Ik snapte er helemaal niks van en ik vond het eng. "Zayn?" piepte ik zacht, bang dat dit alles gewoon een hallucinatie was en ik zo in mijn eigen bed wakker zou worden. Ik had bevestiging nodig om niet compleet door te draaien, dit was heel simpel gezegd het meest bizarre dat ik gezien in mijn leven.

Because I love him, do I need another reason?

Zayn Malik
Ik staarde in shock in de grote groene veel jongere ogen van de krullenbol. Ik kende de jongen, maar volgens mii lag hij 3 jaar ouder boven te slapen. "Papa. Jij is Oom Harry?" vroeg de kleine koter op mijn arm. Ondanks zijn rare zinconstructie snapte ik hem wel. "Volgens mij wel, maar toch ook niet." zei ik tegen hem terwijl ik hem op de grond zette. "Doe maar even de gordijnen open, Luc." zei ik en het jochie knikte en hobbelde vrolijk langs de jongens in de kamer naar de gordijnen. Op dat moment hoorde ik Harry, jonge Harry, met een hoge overslaande stem, mijn naam zeggen. Mijn hart maakte een vreemd sprongetje. Een sprongetje die ik al heel lang niet meer had gevoelt. "Harry? Wat is hier aan de hand?" Mijn stem was wat hoog van verwarring en toch ook een beetje van angst. Het werd me langzaam allemaal een beetje veel. "Ik heb geen idee wat hier aan de hand is. Kan iemand me dit uitleggen wat voor een zieke grap dit is? Want leuk is anders." zei ik terwijl Harley wat verbaasd rondkeek. Intussen kwam Luca alweer naar me toe lopen. Hij wilde weer opgetilt worden, maar ik ging op mijn hurken voor hem zitten. "Ga alsjeblieft je ooms wakker maken en zeg dat ik ze hier nodig heb. Ja, Luca?" Hij keek me recht en geconcentreerd aan en knikte toen voor hij naar de trap banjerde en de grijze pitbull meeriep, die trouw deed wat het ukkie vroeg. "Kan jij hen wakker maken, dan maak ik thee en kunnen we uitvogelen wat er aan de hand is, want dit is echt heel vreemd." mompelde ik voor ik naar de keuken liep. Daar zette ik een volle ketel op en hing theezakjes in de net schone theepot. Achter de theedoosjes haalde ik een pakje peuken en haalde er een uit. Die had ik echt even nodig. Ik deed het raam open en ging op het aanrecht zitten voor ik de sigaret opstak. Ik inhaleerde diep en voelde de spanning uit mijn lichaam vloeien, wat ik nu echt had nodig had.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik was echt bang, niet voor de Zayn die veel ouder leek dan zoals ik hem kende, maar voor wat er in hemelsnaam aan de hand was. Dit was onmogelijk, we konden niet gewoon in slaap gevallen zijn en wakker geworden een paar jaren later. Hoeveel wist ik niet precies, misschien dat ik het straks durfde te vragen als de schrik wat afgezakt was. Stilletjes keek ik toe hoe het kleine jongetje langs me heen liep en de gordijnen opende, dat was al beter en ik gokte dat hij de zoon van de jongen was, al zag ik hem er helemaal niet voor aan om zo jong kinderen te krijgen. Zou hij dan ook een vrouw hebben? Dat zou betekenen dat het nooit iets tussen ons werd, wat echt pijn deed. In ieder geval hield ik nog altijd van hem, en van Louis, maar mijn vermoedens waren dus juist geweest dat hij nooit hetzelfde had gevoeld als ik voor hem. Ik haalde mijn schouders op bij zijn vraag, als hij het niet wist kon ik het toch ook niet weten. Hij sprak nog even tegen het jongetje dat dus Luca heette, waarna die de trap op verdween. Dus dan zou de oudere versie van mij ook boven liggen te slapen. Aan de ene kant was ik heel benieuwd wat er van me was geworden, maar aan de andere joeg het me angst aan. Ik hupte van de bank af toen Zayn richting de keuken verdween, ik wilde niet achterblijven, want veel steun aan de rest had ik nu ook niet echt. Hier was niet heel veel veranderd, maar het was duidelijk anders. "Mag ik ook een kopje?" vroeg ik zacht, want ik wist niet zeker of de thee die hij opzette ook bedoeld was voor ons. Hij stak een sigaret op, waardoor ik hem beschuldigend aankeek. Alsof ik hem niet vaak genoeg verteld had dat het slecht voor hem was, blijkbaar was die eeuwige koppigheid van hem niet verdwenen.

Because I love him, do I need another reason?

Zayn Malik
Ik zat net op het aanrecht en had de sigaret al tussen mijn lippen toen kleine Harry binnen kwam lopen. Ik keek op en knikte bij zijn vraag, waarna ik de sigaret toch echt opstak. Ik inhaleerde diep en zag hem afkeurend kijken. "Hey, dit is mijn eerste in een lange tijd. Het wordt me alleen allemaal wat veel. Dat kan je me niet kwalijk nemen." bitchte ik voor ik nog eens inhaleerde. Toen eenmaal de rust over me kwam door de nicotine voelde ik me heel schuldig worden. "Sorry, het zijn gewoon geen makkelijke jaren geweest. Alleen een kindje opvoeden, een dood verwerken, nogsteeds geen oog krijgen van degene van wie je zo lang hebt gehouden en dat allemaal tijdens intensief touren is niet makkelijk. Ik had het niet op je mogen afreageren." mompelde ik voor ik weer inhaleerde. Intussen begon de fluitketel te fluiten. Ik zette het gas uit en goot het hete water in de pot. Ondertussen luisterde ik of ik de anderen al hoorde. Dat was niet zo. Ook van Luca of Harley hoorde ik helemaal niets. Ik keek naar de krullenbol en nam zijn gelaat in me op. Hij was nog zo puur, zo jong en zo vrij. Het gewicht van de wereld lag nog niet in zijn schouders en hij leek nog geen grote zorgen of imagoproblemen te hebben. Dit was hoe ik hem graag herrinderde. Dit was de jongen waar ik hals over kop op was gevallen. Ik stak een van mijn magere handen uit en aaide door zijn pluizige wilde krullen. Ik glimlachte wat en zuchtte wat melancholisch. Ik inhaleerde nog eens en tikte het as uit het raam. Ik zuchtte en inhaleerde weer. Ik voelde me schuldig tegenover deze Harry en nog erger tegenover Luca. Ik had mezelf en hem beloofd te stoppen. Al tijden had ik niet gerookt. Al meer dan een jaar niet meer, maar nu zat er weer een stickie tussen mijn lippen door de stres van deze onmogelijke situatie

Bowties were never Cooler

Zayn Malik
Ik werd wakker door beweging in de kamer en gedempte stemmen. Toen ik mijn ogen opendeed was het eerste wat ik zag het plafond. Waarom lag ik op de grond? Wat was er gisteravond gebeurt? Het laatste wat ik me voor de geest kon halen was een felle lichtflits. En nu lag ik hier op de grond. Ik ging rechtop zitten, knipperde enkele keren met mijn ogen en nam toen de dingen om mij heen op. Het eerste wat ik zag was dat ik niet de enige die bewusteloos was geweest; de rest lag ook nog knock-out in de kamer. Tenminste - de rest minus Harry. Ik had al een tijdje een oogje op hem, al was dat nog zacht gezegd. Je zou het misschien wel leuk vinden noemen, of verliefd zijn. Ik wist niet zo goed in welke categorie ik het moest zetten. Voor nu was dat echter niet zo belangrijk, want waar was hij? Ik hoorde de stemmen uit de keuken komen, dus waarschijnlijk was hij daar; al was ik wel benieuwd wie de tweede stem was. Ik besloot maar op te staan en er naartoe te lopen. Toen ik de deur opendeed kwam ik voor een verrassing te staan. In dezelfde kamer als nu in de deuropening stond zat een getinte jongen met een heleboel tatoeages en zwart haar, dat nogal rommelig zat omdat hij blijkbaar net uit zijn bed was gekomen. Die jongen was ik. Ik. Hoe kon dit? Harry was er ook en ik keek even van de ene naar de andere jongen. Voor enkele seconden leken mijn hersenen wat problemen te hebben met het produceren van een normale zin, maar toen zei ik: 'What the fuck is hier aan de hand?'

Sometimes to stay alive, you gotta kill your mind.

[Mijn topics.]

Reality's overrated.

Allison 'Al' Jenna Wright.
Als ik wakker wordt kijk ik in het slapende gezicht van mijn vriend. Mijn mondhoeken krullen lichtjes omhoog, en ik klim het bed uit. Het enige dat ik aanheb is een shirt van Harry met een lage V-hals en een zwarte boxer. Ik vind het goed genoeg, en aangezien de jongens me wel vaker zo zien laat ik het maar. Op mijn weg naar de woonkamer kom ik Luca tegen, die iets brabbelt over zijn ooms. Ik pak een glas water in de badkamer en loop dan naar de woonkamer. Het glas valt uit mijn hand bij wat ik aantref. Mini versies van de jongens die in dit huis wonen. Ik zet het nog net niet op een gillen. Vervolgens loop ik naar de keuken, waar ik inderdaad een klein gilletje niet kan laten. 'Ha- wat?' Breng ik uit. Mijn blik glijdt naar Zayn. Hij heeft een sigaret, valt me op. Ik loop op hem af. 'Wat gebeurt er?' Mijn ogen vinden die van een jonge versie van Harry. 'Jij ligt boven op bed.' Mijn stem is zacht van verbazing en schok, iets wat niet bij mij past. Ik zucht. 'Wat is er for god's sake aan de hand?'

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Harry Styles
Ik deinsde een beetje achteruit door de felle woorden van Zayn, zo had ik het echt niet bedoeld. Hij wist hopelijk wel dat ik alleen het beste met hem voor had. Tijdens zijn verontschuldiging had ik mijn blik op de grond gericht en knikte begrijpend. Ik snapte ook wel dat het heel moeilijk moest zijn met dat soort dingen, al maakte het me wel nieuwsgierig. Want toen hij vertelde over zijn onbeantwoorde liefde had mijn hart wel een sprongetje gemaakt, toch mocht ik niet teveel hopen van mezelf. Hij kon ook heel iemand anders bedoeld hebben. Sowieso zou ik er nooit naar durven vragen, dus dat was ook weer een probleem minder. Ik probeerde iets te bedenken wat ik tegen hem kon zeggen, want dit wist ik natuurlijk niet. Ik ging het wel weten, maar dat was een heel ander verhaal. Terwijl hij bezig was met de thee schuifelde ik zijn richting op en legde voorzichtig een arm rond zijn middel, ik wist niet hoe het tussen ons stond in deze tijd, dus het zou zomaar kunnen dat hij dit absoluut niet wilde. "Geeft niet Zayn, dat wist ik niet, anders had ik je niet zo aangekeken," zei ik met een kleine glimlach, waarna mijn blik op de tatoeages op zijn armen viel. Dat waren er echt achterlijk veel. Met een vinger volgde ik een paar van de buitenste lijnen, mooi waren ze in ieder geval wel. Een soort vreemde giechel rolde over mijn lippen doordat hij zijn hand door mijn haar haalde, dat was een soort tik die alleen bij twee jongens had. Ik kon er niks aan doen, net als aan de idiote grijns die volgde. Ik stond eigenlijk best prettig zo, tot ik schrok van een andere stem, een die ik ook veel te goed kende. Gelijk liet ik de oudere Zayn los en deed een stap achteruit. Twee Zayn's in een kamer, dat was te veel. Nogmaals haalde ik mijn schouders op, ik wist net zo min als iedereen hier wat er gaande was, maar echt verschrikkelijk vond ik het niet tot nu toe. Een meisje volgde ook nog, die ik een vreemde blik toezond bij haar woorden. Even later besefte ik dat de oudere ik waarschijnlijk haar vriendje was. Handig om te weten.

[ bericht aangepast op 20 april 2014 - 20:44 ]

Because I love him, do I need another reason?