[RPG] Exams during war [The Marauders, Harry Potter][Speeltopic 1] - Speeltopics

Personages:
James Potter ~ JamesPotter
Sirius Black ~ Piaffe
Remus Lupin ~ Insurgents
Peter Pettigrew ~ JamesPotter
Lily Evans ~ Dreamlight
Severus Snape ~ Eruditie

Tom Riddle/Voldemort ~ Pulsar
Bellatrix Black ~ ZaIa
Lucius Malfoy ~ Flitwick
Narcissa Black ~ Dreamlight

Frank Longbottom ~
Alice Longbottom ~
Albus Dumbledore ~
Minerva McGonagall ~

Zelf bedachte Personages: (maximaal 5!)
- Faline Rosalinde Castell -Ravenclaw-Zevendejaars ~ Jafar
- Brooke Jane Eatside-Hufflepuf-Zevendejaars ~ ZaIa
- Rosa Wakefield-Ravenclaw-Tweedejaars ~ Orine
- Elisabeth Jorja Kingston-Gryffindor-Zevendejaars ~ Flitwick
-
Andere personages kun je ook even navragen. Ik ben niet echt wakker nu, dus ik ben waarschijnlijk vet veel vergeten xd.

Regels:
-Wees aardig tegen elkaar.
-OOC in het praattopic of tussen haakjes(dat nog komt)
-Gebruik ABN
-16+ toegestaan, maar wel netjes houden
-Probeer minstens een of twee keer per week te reageren, zo blijft het topic leven.
-Alleen ik maak de topics, tenzij anders aangegeven.
-Geen perfecte personages
-Er is geen minimum aan woorden, maar probeer minstens twee a drie regels te schrijven
-Heb plezier!

Rollentopic
Praattopic


Begin:
Het is 10 februari 1978. Het vriest lichtjes en het is bewolkt. Er is geen neerslag.
Op deze dag wordt iedereen 's morgens wakker en maakt zich klaar voor de dag. De leerlingen gaan naar de lessen en de Deatheaters maken plannen voor een nieuwe overname of iets dergelijks.

[ bericht aangepast op 23 april 2014 - 15:56 ]

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Lucius Malfoy
'Dit is allemaal goed en wel, maar hoe zit het ministerie? Daar denken jullie niet aan! Leuk dreuzeltjespest doen maar niet denken aan de prioriteiten! Moet ik dan alles zelf doen?' Hij loopt gewoon weg. Ik sta op het punt om op te staan en hem achterna te lopen, maar... Ik ben toch liever niet in mijn eentje in één kamer met de Heer van het Duister. In een woedende bui wil hij nog wel eens geïrriteerd zijn en dan kan het hem niet schelen of je een volgeling van hem bent of niet; je gaat er aan.
Maar ik merk dat ik iets moet doen, ik zit op hete kolen en ik wil me bewijzen tegenover mijn meester. Naast me zit Narcissa. Geschrokken. Ik leg voorzichtig even mijn hand op die van haar, iets wat verder niemand merkt, gewoon om te laten merken dat ik weet dat ze bang is. Heel voorzichtig draai ik mijn hoofd naar haar toe.
Zonder woorden probeer ik haar uit te leggen wat ik wil. Dat ik achter hem aan móet, omdat ik mezelf wil bewijzen en ik gek word van het stilzitten in deze vreselijke kamer. Hopelijk begrijpt ze mijn blik, ze is de enige die me ooit heeft begrepen. Misschien moet ik de Heer vertellen van mijn connectie die zich op dit moment in Zweinstein bevindt. Maar wat heeft hij nou aan een zeventienjarige jongen? Niks. Moet ik nou achter hem aan gaan? Ik zucht en sta op. Ik weet dat het abrupt is maar ik kan niet langer voor me uit staren. Met ruisende mantel en mijn lange haar langs mijn ruwe gezicht loop ik, met alleen het geluid van mijn mantel, achter mijn Heer aan. Hij staat bij het raam. Zijn contouren zijn nog menselijk, maar toch ziet hij er angstaanjagender uit dan welk persoon dan ooit. Ik voel genegenheid voor dit persoon, iemand die weet door te zetten, angstloos, schaamteloos en hard. Ik zeg niks. Ik wacht tot hij zich omdraait. Tot hij waarschijnlijk woedend op me afkomt en me de kamer uit jaagt, schreeuwend dat ik hem alleen moet laten. Ik zeg niks, ik sta midden in de deuropening te wachten tot hij me verrot scheldt. Ik ben er eigenlijk nog klaar voor ook.

[ bericht aangepast op 21 april 2014 - 15:42 ]

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Flitwick schreef:
Lucius Malfoy
'Dit is allemaal goed en wel, maar hoe zit het ministerie? Daar denken jullie niet aan! Leuk dreuzeltjespest doen maar niet denken aan de prioriteiten! Moet ik dan alles zelf doen?' Deze uitbarsting van Rabastan was... te verwachten. Hij heeft wel vaker dit soort vreemde dingen. Het is overigens ook niet waar wat hij zegt. Hij zegt dat híj alles moet doen, wat een onzin. Ik kan het niet laten schamper te grijnzen als hij de kamer verlaat. Ik voel dat Narcissa, die naast me zit, wel is geschrokken van Rabastan en ik wil haar zeggen dat ze niet bang hoeft te zijn, maar ik wil niet de aandacht trekken naar mij of haar. Ik blijf vooruit kijken maar raak voorzichtig met mijn hand de hand van Cissy aan.
Dan sta ik op. 'Rabastan's woorden zijn leugenachtig, iedereen doet wat hij of zij kan doen, lijkt me.' Zoals altijd is mijn stem langzaam, lijzig en lichtelijk arrogant. 'Anders zouden we de Heer van het Duister niet steunen.' Ik ga weer zitten. Sommige mensen kijken me aan, sommigen niet. Ik vestig mijn aandacht weer op de muur tegenover me.

[Ehm... dit is de preek van Voldemort.]

---

We will not be quiet, Stonewall was a riot!

Pulsar schreef:
(...)

[Ehm... dit is de preek van Voldemort.]

HAHAHA ik vond het al zo raar... En ook mijn eigen post klopte niet helemaal. Ik ga hem gelijk ff aanpassen. En hierin zien we maar weer dat zelfs ik geen 9 dingen tegelijk kan doen.

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Narcissa Zwarts
De stilte lijkt eeuwig te duren, maar dat zou ook aan mij kunnen liggen. Bij dit soort vergaderingen vindt ik elke seconde gelijk staan aan een jaar. Ik schrik als ik een lichte aanraking tegen mijn hand voel. Lucius. We kijken elkaar niet aan al heb ik er zoveel voor over om elkaar aan te kijken. Al is het maar voor even. Ik weet dat het nu niet veilig is om de aandacht op welke manier op je te richten en dat doe ik dus ook niet. Ik schrik weer als ik Lucius naar mij zie kijken in mijn ooghoeken. Zacht draai ik mijn hoofd ook weer naar hem toe. Zijn ogen lijken wel zoveel te zeggen. Het is aan mij om dat er allemaal uit zijn ogen te vissen. Gelukkig voor mij ben ik daar redelijk goed in. Ik weet dat hij hem achterna wilt gaan, zelfs als ik dat niet wil. Ik slik even en knik langzaam, bijna onopmerkelijk. Als hij wegloopt hoop ik dat hij de blik in mijn ogen ook heeft gezien en heeft vertaalt in woorden. Mijn boodschap is heel erg simpel en bevat maar twee woorden:
Wees voorzichtig.

[ bericht aangepast op 21 april 2014 - 15:55 ]

---

"Happiness can be found, even in the darkest of times.. if one only remembers.. to turn on the light." —Albus Dumbledo

-

[ bericht aangepast op 21 april 2014 - 15:56 ]

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Flitwick schreef:
(...)

Als je even wacht, dan pas ik Lucius' post even aan want daar klopt niks van

[Ja ik weet het. Ik was al aan het schrijven toen je die fout ontdekte, dus vandaar. Als jij je bericht hebt aangepast, pas ik die van mij ook weer aan. Klinkt hartstikke logisch toch?]

---

"Happiness can be found, even in the darkest of times.. if one only remembers.. to turn on the light." —Albus Dumbledo

[Aangepast.]

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

[Ook aangepast]

---

"Happiness can be found, even in the darkest of times.. if one only remembers.. to turn on the light." —Albus Dumbledo

[:')]

Voldemort

Ik bleef nog even bij het raam staan tot ik voetstappen hoorde. Lucius stond achter mij.
''Lucius, geef me een reden je niet uit deze kamer te blazen,'' zei ik op een hoge kille en angstaanjagende toon. Ik bleef nog twee seconde uit het raam kijken en draaide me zachtjes om. Lucius zag er bang uit, met goede reden weliswaar. ''Geef me een reden waarom jij het recht hebt om met mij in deze kamer te staan, waarom ik je niet gewoon een vreselijke dood laat sterven,'' ik liet geen woede merken. Ik keek hem aan. Ik merkte dat hij mijn blik ontweek. Hij bleef maar zwijgen, als hij nog tien seconde zweeg zou hem dat duur komen te staan.

---

We will not be quiet, Stonewall was a riot!

Lucius Malfoy
Dit had ik verwacht, en ik was er klaar vor. 'Geef me een reden waarom jij het recht hebt om met mij in deze kamer te staan, waarom ik je niet gewoon een vreselijke dood laat sterven.' Ik ontwijk eerst zijn blik, maar kijk dan recht in de kille, roodachtige ogen. Er staat kippenvel op mijn armen maar gelukkig is dat niet te zien door mijn mantel.
'Ik heb een reden, Heer.' zeg ik kalm, en ik duw de angst weg en maak plaats voor harde, arrogante woorden. 'Het heeft totaal geen zin mij te straffen. Ik heb connecties, veel, en bruikbaar. Het is zo zinloos mij van kant te maken, aangezien ik bereid en in staat ben, veel te doen. Maar als u mij nu een pijnlijke dood wil laten sterven,' ik kijk mijn Heer nog steeds aan, 'dan doet u dat.' Waarom was ik zo brutaal tegen de meest gevreesde man ter wereld? Nog nooit had iemand zo tegen hem gepraat. Maar misschien was dat juist wel wat iedereen altijd fout deed, aangezien hij nooit tevreden was met welke manier van doen dan ook.

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Voldemort

Opeens keek Lucius me recht in de ogen aan. ''Ik heb een reden, Heer. Het heeft totaal geen zin mij te straffen. Ik heb connecties, veel, en bruikbaar. Het is zo zinloos mij van kant te maken, aangezien ik bereid en in staat ben, veel te doen. Maar als u mij nu een pijnlijke dood wil laten sterven, dan doet u dat.'' Zei hij arrogant en kalm. Die toon bevaldde me niet.
''Hoe durf je zo'n toon tegen me aan te slaan?'' zei ik, de ruimte vulde zich met kille woede. ''Crucio! Ik zal je respect aanleren Lucius! Ik leer je hoe je je gedraagt tegenover een persoon met meer kracht heeft dan jij ooit zal hebben!''

---

We will not be quiet, Stonewall was a riot!

Narcissa Zwarts
Ik hoor hem nog schreeuwen vanaf hier, hoewel dat nog niet eens zo bijzonder is. Lucius staat immers nog steeds in de deuropening, of tenminste, daar stond hij. Nu ligt hij echter te verkrampen in de deuropening. Heel even stopt mijn adem en ik ben niet de enige, maar waarschijnlijk wel de meest getraumatiseerde. Werkelijk iedereen staart hem aan en niemand is dapeer genoeg om iets te doen.
'Lucius!' Mijn stem klinkt redelijk krachtig, maar zodra ik klaar ben met spreken en merk dat ik zelfs ben opgestaan staat mijn gezicht vast ontzettend angstig. Nu kijkt iedereen mij aan. Nog nooit heeft iedereen mij aangekeken. Ik hou me altijd zo afzijdig mogelijk. Maar nu was mijn schreeuw een reflex geweest. Ik was er al mee bezig voordat ik het zelf doorhad. Wat moet ik nu doen? Voor me ligt Lucius te lijden en ik sta hier aan de grond genageld. Ik hoop zo erg dat hij mijn schreeuw niet heeft gehoord. Hij was er zelf wel doorheen aan het schreeuwen, dus hij kan het toch niet gehoord hebben? Of wel? Ik huiver bij de gedachte alleen al. Ik heb liever niet dat iedereen weet hoezeer ik waarde hecht aan Lucius gezeldschap. Ik weet wel dat ik dat nu hevig heb verbruist bij iedereen in dezelfde kamer als mij, maar ik hoop niet dat dat ook geld voor degene in de andere kamer. Ik doe een poging om mezelf te kalmeren. Ergens weet ik wel dat hij me niet kan hebben gehoort, zijn geschreeuw was toch wel veel harder en langer dan het mijne. Als ik een beetje rustiger ben laat ik me weer zakken op mijn stoel, bijtend op mijn lip terwijl ik machteloos toekijk hoe Lucius wordt gemarteld.

---

"Happiness can be found, even in the darkest of times.. if one only remembers.. to turn on the light." —Albus Dumbledo

Lucius Malfoy

'Crucio! Ik zal je respect aanleren, Lucius! Ik leer je hoe je je gedraagt tegenover een persoon met meer kracht dan jij ooit zou hebben!' De pijn... Ik kende de pijn, dit was al vaker gebeurd. Maar het bleef een hel. De pijn, de beelden die door mijn hersenen flitsen, beelden van mijn geruïneerde leven, de ondergang van de Heer die mij nu deze pijn liet voelen, Narcissa dood, aan stukken gescheurd, liggend op de grond.
'Nee...' kreun ik. Waarom sta ik nog? Ik houd me vast aan de muur. 'Heer!' Dit heb ik geleerd.maar ik weet niet meer hoe ik de pijn moet stoppen. En opeens stopt de pijn. Ik doe alsof er niks is gebeurd, Ook al zit mijn haar wild en loopt er bloed over mijn gezicht. 'Ik hoor wel als u mij nodig heeft, Heer.' Met een soepele zwaai draai ik me om en verdwijnsel; naar huis.

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Voldemort

Plotseling leek Lucius niks meer te voelen. ''Ik hoor wel als u mij nodig heeft, Heer,'' zei hij, met bloed over zijn gezicht verdwijnselde hij. Er leek iets te ontploffen in me.Ik liep terug naar de dooddoeners.
''Jij daar!'' hij wees op Narcissa, ze leek banger en bleker dan haar man. ''Roep je vriendje terug, als hij niet vrijwillig naar me toe komt zal hij sterven,'' en nog killer voegde ik daaraan toe: ''En jij ook,'' ik glimlachte hoog. Ik liep de kamer terug uit. Zonder nog achterom te kijken.

[Sorry voor het korte stukje.^^]

---

We will not be quiet, Stonewall was a riot!

Narcissa Zwarts
Opeens stopt zijn gegil. Verschrikt kijk ik op. Hij zou toch niet... Niet aan denken. Het komt allemaal weer goed, denk ik nog net voordat ik één paar voeten deze kant op hoor komen. Maar één paar. Waar is Lucius? De voetstappen komen steeds dichter bij. Uiteindelijk weet ik zeker dat recht voor de tafel staat. Nog steeds ben ik te bang om hem aan te kijken.
''Jij daar!'' Gelijk kijk ik op, het gaat vanzelf. Dan zie ik hem, recht voor me. Hij wijst naar mij. Hij bedoelt mij. Wat wil hij van mij?
''Roep je vriendje terug, als hij niet vrijwillig naar me toe komt zal hij sterven,'' Meerdere emoties schieten door me heen. Eerst een vonkje blijdschap. Er is niets aan de hand met Lucius, hij is gewoon verdwijnseld, maar ik voel ook net zo veel angst als net. Vooral als hij zijn laatste zin afmaakt. 'En jij ook.' Ik dwing mezelf recht in zijn ogen te kijken om te laten zien dat ik niet bang ben, ook al heb ik waarschijnlijk allang gefaald op dat punt. Ik moet Lucius weer halen of anders sterven samen met hem. Mijn lichaam staat op, al is mijn geest zich er daar nog niet helemaal van bewust. Ik voel dat iedereen aan de tafel weer naar mij staart, hun ogen branden op mijn lichaam, dat het waarschijnlijk elk moment kan begeven. Mijn ogen laten de zijne niet los. Ik weet niet precies waarom. Misschien wil ik hem gewoon overtuigen dat ik niet zwak ben, hoe kansloos die zaak ook is. Mijn mond gaat alvast open om de woorden uit te spreken.
'Ik zal hem halen heer, ik ben zo snel mogelijk terug.' Dan verdwijn ik, eindelijk. Ik wil niets liever dan heel even weg zijn van daar. Al is het maar voor een paar seconden. Als ik weer verschijn in het huis van Lucius zie ik hem niet. Hij zal toch wel hier zijn?
'Lucius!' Mijn stem klinkt behoorlijk overstuur, dat was niet mijn bedoeling. 'Lucius, kom alstjeblieft. Onze levens hangen ervan af!'

---

"Happiness can be found, even in the darkest of times.. if one only remembers.. to turn on the light." —Albus Dumbledo