• DEATH NOTE


    Wat zou jij doen als je ineens op een andere plek aan komt dan verwacht, eentje die zacht uitgedrukt een stuk onaangenamer en vooral angstaanjagender is dan het zou horen te zijn? Dit gebeurde een groep jongeren die allen zelfstandig op reis waren. Hun gids blijkt niet zo betrouwbaar als gedacht en zet hun af in een groot donker gebouw, wat zogenaamd iets cultureels moest zijn. Natuurlijk beseffen ze zodra ze daarbinnen zijn meteen dat er iets niet klopt, maar het is te laat: De ijzeren deuren vallen in het slot en dit is het begin van een ware hel.


    De jongens en meisjes worden in dit gebouw opgesloten en zijn ten einde raad. Waarom zijn ze daar? Waarom juist zij? Wie heeft hen willen ontvoeren en met welk doel? Dit zijn slechts een paar van de duizenden vragen die door hun hoofd schieten zodra ze merken dat ze ontvoerd zijn. Gek genoeg is het niet zomaar een gebouw: Het is ontzettend groot en bestaat uit duizenden gangen en bochten. Het is één groot doolhof dat oneindig lijkt. En het ergste: Ze worden alle tien geconfronteerd met hun grootste angsten op de vreemdste manieren.
    Maar dit blijkt later niet hun grootste zorg. Het duurt namelijk niet lang, of het eerste echte gevaar verschijnt. Niet iets wat betrekking heeft op de angsten van één van hen, maar iets wat levens kan kosten. En er is nog iets: Overal op de muren hangt één zelfde soort brief. Een lijstje met namen, sommige afgevinkt, sommige niet. En zij zijn de volgende op deze lijst. Een lijst waarvan iedereen zal sterven wiens naam erop geschreven staat. En aan het aantal lijken in het doolhof gezien die er zo nu en dan op de grond liggen, is er nog niemand ontkomen. Zullen zij de eerste zijn die weten te ontsnappen aan de geheimen en gevaren van dit labyrint, zullen zij de eerste zijn die ontkomen aan de Death Note?


    Rollen:
    • Harry Edward Styles • Draakjes
    • Louis William Tomlinson • Valiente
    • Liam James Payne • TinkerbelI
    • Niall James Horan • IrishNialler
    • Zayn Javadd Malik • KiliOfDurin
    • Riley Jaymè DiAngelo • Nymphe
    • Mimi Emilia DiAngelo • KiliOfDurin
    [R] • Fyre Allison Vlught • Initiate
    [R] • ZaIa
    • Ameya Mackenzie Miles • Remarkable


    Regels:
    • Minimaal 200 woorden.
    • Geen perfecte personages.
    • OOC tussen haakjes.
    • Maximaal twee rollen per persoon.
    • Wees OOC aardig voor elkaar, dat hoeft IC natuurlijk niet.
    • Reserveringen blijven 48 uur staan. Dit geldt tot de rol volledig is ingevuld.
    • Probeer wel eens in de drie dagen te posten.
    • Naamsveranderingen en lange tijd afwezig graag doorgeven.
    • Alleen Valiente en Nymphe maken de nieuwe topics.
    • Lees de regels af en toe even opnieuw door, mocht ik iets aanpassen.
    • Als je iets niet begrijpt, kun je het natuurlijk altijd vragen.
    • Have fun!


    Begin:
    De jongens en meisjes zijn net het gebouw binnen gezet door de gids en beginnen er langzaam achter te komen dat er iets niet helemaal pluis is. Dit was pas de eerste dag van de reis en daarvoor kenden ze elkaar geen van allen. Inmiddels zijn er wel een paar vriendschappen ontstaan, of hebben sommigen zelfs al een crush op de ander. Misschien zijn er wel al echte groepjes gevormd, misschien zijn er juist wel mensen tussen wie het totaal níét klikt. In ieder geval staan ze er vanaf nu alleen voor, ze hebben alleen elkaar. Langzaam krijgen zij te maken met hun grootste angsten, die op verschillende manieren naar voren zullen komen. De gangetjes van het doolhof zijn klein en smal, dus claustrofobie gaat sowieso al lastig worden. Evenals angst voor het donker, want er is maar weinig licht. Voor anderen angsten zal vanaf wel gezorgd worden. (Is jouw personage bang voor insecten, dan kan er bijvoorbeeld een insectenplaag komen o.i.d. Verzin iets leuks.)

    [ bericht aangepast op 12 april 2014 - 22:48 ]


    "Family don’t end in blood”

    Jeej

    Niall Horan
    Ik kijk een beetje schichig om me heen en hoot een deur dicht gaan. Ik hield niet van donker en van smalle gangen en daar was precies waar we waren. Met mijn ogen zoek ik snel naar de man die onze gids zou zijn de gehele vakantie. Voor het eerst in mijn leven was ik vertrokken uit mijn moederland waar ik zo trots op was, Ierland. Normaal zou ik met mijn broer in Ierland naar eencamping gaan maar hij besloot dat hij alleen zijn vrienden erbij wilde hebben. Aangezien ik totaal geen vrienden had besloot ik een keer ergens anders op vakantie te gaan. Tot nu toe viel het nog mee. Ik stap met kleine maar snelle stappen naar de deur waar we labgs binnen kwamen en hoor wat stemmen van de mede reizigers. Ik trek en duw een paar keer tegen de deur. ' oh shit' piep ik bangig als hij dicht blijft. Ik draai me terug en zie dat de groep al een stukje van me weg is. Ik wilde niet alleen blijven nu dus ren er snel heen. Ik zie een jongen staan praten met iemand met zwart haar, zelf had de jongen kort bruinig haar. Ze leken me well aardig dus besloot ik met hun het ontdekte nieuws te delen. ' ehm ehm de de.. De deur is zegmaar dicht op slot' zeg ik stamelend en onhandig en gelijk kan ik me door mijn kop schieten. Ik stapte nooit op iemand af anagezien ze me toch wel gingen pesten. Maar nu was ik bang en voelde me alleen en moest ik het delen met iemand. Ik kijk vluchtig rond en slik weer door de smalle muren en houd ze goed in de gaten.


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    [Dat je typfoutjes maakt kan gebeuren, maar zou je a.u.b. wel gewoon aan het begin van elke zin hoofdletters willen gebruiken? Niet zeurderig bedoeld, maar persoonlijk vind ik het nogal irritant lezen zo. Verder moeten offtopic dingen tussen (), [] of {}, dit staat ook in de regels. Aangezien jouw 'Jeej' daar niet tussen staat, overtreedt je deze eigenlijk.]

    ' oh shit' piep ik bangig als hij dicht blijft.
    ' ehm ehm de de.. De deur is zegmaar dicht op slot'.


    "Family don’t end in blood”

    Valiente schreef:
    [Dat je typfoutjes maakt kan gebeuren, maar zou je a.u.b. wel gewoon aan het begin van elke zin hoofdletters willen gebruiken? Niet zeurderig bedoeld, maar persoonlijk vind ik het nogal irritant lezen zo. Verder moeten offtopic dingen tussen (), [] of {}, dit staat ook in de regels. Aangezien jouw 'Jeej' daar niet tussen staat, overtreedt je deze eigenlijk.]

    (...)

    [Sorry , ik snap je punt. Ik was op school en mn les ging bijna beginnen dus ik heb niks meer na gelezen. Ik zal eraan denken en bedankt voor het aangeven. :) Het ia niet zeurderig het zijn de regels]


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    IrishNialler schreef:
    (...)
    [Sorry , ik snap je punt. Ik was op school en mn les ging bijna beginnen dus ik heb niks meer na gelezen. Ik zal eraan denken en bedankt voor het aangeven. :) Het ia niet zeurderig het zijn de regels]


    [Sorry, maar de meeste telefoons doen automatisch een hoofdletter na een punt, dus eigenlijk snap ik dan niet echt hoe dat kan. Sowieso lijkt het me dat je wel kijkt naar wat je typt en dit is wel zo'n fout die meteen opvalt, mij tenminste wel. Maar goed, fijn dat je er de volgende keer aan probeert te denken.]


    "Family don’t end in blood”

    Louis Tomlinson
    'Hey,' zei de jongen terug, en stelde zich voor als Liam. Ik nam zijn hand aan en schudde deze. 'Louis,' zei ik glimlachend terug. Inmiddels begon ik het hier toch wel lichtelijk benauwd te krijgen, wat vermoedelijk kwam door de duisternis. Ik was altijd al bang in het donker geweest. Ik vind het gewoon nooit fijn als ik geen hand voor ogen kan zien. Ineens hoor ik iets ritselen en ik slaak een gil als het dichtbij genoeg is om het met het piepklein beetje licht dat hier schijnt, te kunnen zien. Ik spring bang naar achter, waardoor ik nu achter Liam's rug schuil. 'Een s-spin,' piep ik angstig. Ik was als de dood voor insecten en al waren spinnen officieel geen insecten, ze hoorde in hetzelfde rijtje thuis naar mijn mening.
    Ergens schaamde ik me wel een beetje, zoals ik me altijd wel had geschaamd voor deze angst. De meesten vonden mijn reactie op zulke kleine beestjes nogal overdreven, maar ik kreeg er gewoon kriebels en rilling van. Bovendien vond ik dit hele gebeuren al angstaanjagend genoeg, dus was dit wel de druppel die de emmer deed overlopen op dit moment, al vermoedde ik sterk dat er nog veel meer zou gaan komen.


    "Family don’t end in blood”

    • Iemand voor Ameya? Ze staat in het rollentopic.

    Liam Payne.
    De jongen nam mijn hand aan, en stelde zich glimlachend voor als Louis. 'Leuk je te ontmoeten.' zei ik met een glimlach. Louis kreeg het ook duidelijk benauwd van deze plek, wat logisch is. Er ritselde iets, en ineens slaakte hij een gil, en ik schrok een beetje van de gil die hij opeens slaakte. Hij sprong naar achteren, en school nu achter mijn rug, waar ik dus bang voor ben. Ten eerste weet ik niet wat hij allemaal achter mijn rug aan het doen is, en ik ben bovendien ook bang voor aanraking en al die gebeuren. Ik heb het vaak zat meegemaakt dat ze net deden alsof ze gewoon achter mijn rug scholen, en in plaats daarvan deden ze iets heel anders. Ik draaide dus naar Louis, zodat ik hem in de gaten kon houden. 'Wat doe je?' vroeg ik. Nee, hem vertrouwen deed ik niet, ook al is hij nog zo aardig, ik kan mensen gewoon niet vertrouwen, niet meer. 'Een s-spin,' piepte hij angstig. Ik draaide me even om, en zag het kleine beestje lopen. Oh, daarom gilde hij dus. 'Ben je bang voor spinnen?' vroeg ik, en pakte het beestje op. 'Dan breng ik hem wel even weg voordat hij vertrapt word.' zei ik, en bracht het beestje ver weg van Louis, en ging toen weer bij hem staan. 'Zo, niks meer om bang voor te zijn.' glimlachte ik.


    How far is far

    Zayn Malik
    Het meisje stelde me aan haarzelf en de jongen die haar vast had voor. Ik glimlachte en knikte bij haar en daarna ook Harry's woorden. "Zayn en Harley." zei ik en de hond keek even naar mij bij het horen van zijn naam. Het meisje, Melody, was wel erg geïnteresseerd in Harley, maar ik liet het maar, want opeens viel me op dat de gids weg was. Harry beaamde dit, het was dus niet maar een paranoïde hersenspinsel, die ik soms ook wel eens had. Zeker als de hele wereld me weer eens tegen leek te zitten. Harley was inmiddels wat aan het piepen en janken, en niet door het meisje wat zijn staart vasthield. Ik probeerde hem te kalmeren, maar hij bleef angstig om zich heen kijken. Harry zijn ogen werden opeens wazig en ik keek hem verward en bang aan. Hij keek erg afwezig om zich heen en toen hij weg begon te lopen sloeg ik beschermend een arm om het meisje heen, waardoor Harley echt heel zwaar werd op mijn arm. Hij merkte het zelf ook en ging soort van aan mijn schouders hangen, waardoor ik alleen maar zijn kont hoefde te ondersteunen. Melody keek me aan en toen weer naar haar vader die tegen ons sprak. Precies op dat moment sprak iemand me in een paniekerige piepstem me aan, iets wat ik er nu niet bij kon hebben, en mijn korte lontje brandde door. Ik zette Harley op de grond en drukte hem met Melody zacht achter me voor de ik blonde jongen ruw wegduwde. "Ga iemand anders lastig vallen, mongole angsthaas. Ik heb wel belangrijkere dingen te doen. En nu niet gaan piepen. Gewoon opflikkeren." siste ik woest naar hem met duistere ogen die brandden als kooltjes. Ik draaide me resoluut om naar het kleine meisje en mijn hond die me allebei verbaast aankeken. Ik pakte het meisje haar hand en controleerde of Harley's riem stevig om mijn middel door de lusjes voor mijn riem zat voor ik met hen richting Harry liep en een hand op zijn schouder legde. "Harry? Gaat het een beetje?" vroeg ik zacht, terwijl ik hem met die hand toch ook licht dwingend tegenhield. Hij liep zo nog alleen een donkere gang in en dat was nu wel het laatste wat hij moest gaan doen.


    Bowties were never Cooler

    Mimi DiAngelo
    De woorden die mijn zusje sprak om te kalmeren, hielpen nog best wel. Mijn getrippel werd rustiger en ik was al een stuk minder bang, al bleef ik wel dichter bij haar dan ik normaal in Roma zou doen. Ik wist ook maar al te goed dat ze claustrofobisch was en me dus waarschijnlijk als steunpunt nodig had. Dit ging alleen even niet op toen ik een schilderij van een clown zag en achter haar weg schoot. Clowns waren echt mijn grootste doodsangst en ik had geen idee waarom. Toch wist Riles, zoals altijd, me weer gerust te stellen. Bij haar voorstel knikte ik. "Is goed." zei ik voor ik haar hand pakte en weg trippelde van het schilderij naar twee jongens. De ene, met een kuif, liep net weg, maar voor ik de ander, met wat warrig rossig haar, kon aanspreken was hij alweer terug. "Ciao." zei ik met een glimlach. Mijn Engels was prima, al was het met een accent, maar mijn begroeting was er nooit uit gesleten. "Weten jullie misschien wat er aan de hand is? Dit lijkt in elk geval niet op een culturele bezienswaardigheid, of ligt dat hier anders?" vroeg ik beleefd terwijl ik op de punten van mijn tenen ging staan om ze aan te kunnen kijken. Dit ging ook uit verveling, omdat ik het zo gewent was om op mijn tenen te staan en te draaien. Thuis noemden we dit een behekst huis, of een bouwval op z'n best, maar misschien was dit hier wel cultuur, maar zover ik nog had weten te ontdekken niet. Je wist het alleen nooit. Straks was dit echt een behekst gebouw en hadden we een heel groot probleem.


    Bowties were never Cooler

    Niall Horan

    De jongen met de zwarte haren draait zich om. Ruw en hard duwt hij me waardoor ik tegen de muur knal en tranen springen in mijn ogen. "Ga iemand anders lastig vallen, mongole angsthaas. Ik heb wel belangrijkere dingen te doen. En nu niet gaan piepen. Gewoon opflikkeren.". Ik krimp ineen door zijn woorden. ' Alsjeblieft sla me niet" piep ik bang. Ik zie dat hij tot mijn opluchting zijn lichaam omgedraait heeft en zich richt op iemand anders. Ik slik even en haal trillerig adem en proberen de tranen tegen te houden. Het was me al duidelijk, hij mocht me niet. Daarom leek het me slim om iedereen maar met rust te laten. Ik zucht even en bedenk dat ik mijn mobiel bij me heb, ik steek mijn hand in mijn broekzak en zoek naar het mobieltje. Al snel heb ik hem en ontgrendel ik hem. Ik vervloek mezelf omdat ik mijn mobiel niet opgeladen had, aangezien ik dacht dat we aan het einde van de middag terug waren en ik zag ook dat ik geen bereik had. Fijn, ik kon dus niemand sms'en of bellen.. Wat zenuwachtig kijk ik rond, ik haf het gevoell dat er iets ging gebeuren maar of het goed of slecht was wist ik niet.


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Harry Styles
    Ik keek naar de jongen, die zichzelf voorstelde als Zayn en zijne hond, die volgens mij een nieuw vriendje van Melody was geworden. Ik liet een kleine glimlach zien, om een afwezige 'leuk jullie te ontmoeten, al is de manier wat minder,' uit te kramen, wat ondanks alles wel de waarheid was. Ik vond het leuk om de jongen te ontmoeten, maar van mij mocht het ook met een warm kopje koffie in een restaurant. Al was dit volgens mij nog het minst ergste, want al snel viel de conclusie dat de gids verdwenen was, wat ervoor zorgde dat wij dus zelf opzoekt moesten naar een uitgang, die tevens allemaal op slot zaten. Ik wilde vragen wat de bedoeling was, hoe we dit aan gingen pakken, maar al snel verdween deze vraag op de achtergrond door een stem die van ver klonk. Het gene wat mijn volledige aandacht kreeg. Zelfs Zayn zijn blik kreeg ik niet meer mee, Melody die ik op de grond zette, om de jonge stem te volgen, die de meeste vreemde dingen uitkraamde. 'Hel, dood, angst,' echode het door de gang, bang maar ook met een tikkeltje van genieten, terwijl mijn vingers langzaam over de muur gleden en mijn voeten de weg naar de stem al leken te weten. Het was niet de eerste keer dat dit gebeurde, maar het betekende niet dat ik de controle erover had gevonden. Ik wist dat ik me moest afsluiten, maar op moment als deze leken alle mogelijke opties naar de achterkant van mijn hoofd verbannen. Het was soms een zegen, maar ondertussen was het wel mijn ergste nachtmerrie waar ik in stapte. Vanuit mijn ooghoeken zag ik een vage schim zich voortbewegen, maar dat was hoogstwaarschijnlijk mijn fantasie die om de hoek kwam kijken. Daarbij had ik geen kans om te kijken, want al snel voelde ik een hand op mijn schouder, die me heel langzaam om liet draaien. 'Hoor je dat niet? Die stem?' vroeg ik terwijl ik rondkeek en in de richting van de gang wees. Ik had de neiging weer door te lopen, maar op een of andere manier werd ik toch weerhouden door de jongen voor me. 'Zeg me alsjeblieft niet dat ik de enige ben die het hoort.'


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Riley Jaymè DiAngelo.

    Gelukkig word Mimi wat rustiger na mijn woorden, wat ook mij wat meer ontspannen maakt. Maar als ze wegspringt staat het kippenvel in mijn nek opnieuw overeind. Bij mijn voorstel knikt ze. "Is goed," zegt ze voor ze mijn hand pakt en wegtrippeld van het schilderij waar ze zo bang voor was. Mimi heeft zo haar eigen manier van lopen, ze zweeft bijna. Het is wel te zien wat voor geweldige balerina mijn zus is. Ikzelf heb ook een lichte tred, maar zweef niet zoals zij dat doet. Daarbij sta ik gewoon plat op mijn voeten. Een paar kleine detais waaraan je kan zien wie, wie is. Net als het feit dat zij vloeiend Engels spreekt en ik vrij veel fouten maak. De jongen waar we naar toe gaan heet warrig bruin haar en later ook iemand met een kuif. "Ciao," begroet ze hem met een glimlach. "Weten jullie misschien wat er aan de hand is? Dit lijkt in elk geval niet op een culturele bezienswaardigheid, of ligt dat hier anders?' vraagt ze beleefd. Een beetje verlegen kijk ik naar mijn voeten en tik op de grond. Onbekenden aanspreken is niks voor mij en ik vind het ook best eng.


    Reality's overrated.

    Louis Tomlinson
    Voorzichtig liep ik bezorgd naar Harry toe met Melody in een hand, toen ik de blonde klier had weggeduwd. Ik legde voorzichtig mijn hand op de schouder van de krullenbol. Ik zag hem omdraaien en de doodsangst in zijn ogen. Ik tilde het meisje op die angstig mijn broekspijp had vastgegrepen. Ik hield haar op mijn zij. Ik haalde het meisje stevig tegen me aan en keek naar de jongen bij zijn vraag. "Ik hoor niets, maar ik zag wel wat bewegen." zei ik met ook best wat angst in mijn stem. Ik had echt iets zien bewegen in de gang en nu ik hier stond hoorde ik ook kleine trippel voetjes. Ik kreeg een rilling over mijn rug en ik pakte Harry zijn hand. "Kom, we gaan naar een lichter plekje." zei ik tegen hem voor ik hem mee trok richting de rest. Daar bleef ik slaan en keek even naar het meisje die aan de losse plukjes in mijn nek speelde. Ik glimlachte. "Jij bent lief dat je papa wil helpen." zei ze zacht. Ik glimlachte iets breder en knikte. "Geen probleem, Melody." zei ik tegen het meisje. Ze glimlachte ook en ik keek weer naar Harry. "Gaat het weer een beetje, Harry? Ik heb wat drinken in mijn tas zitten als je wil." zei ik tegen de jongen en liet zijn hand los om even door zijn prachtige krullen te aaien. Hij leek me echt heel aardig en trok me op een vreemde manier aan. Ook voelde ik me haast instinctief beschermend tegenover zijn dochtertje, die me toch erg deed denken aan Jona en Azra. Ze was ongeveer van dezelfde leeftijd en had eenzelfde pientere en nieuwsgierige blik in haar ogen op sommige momenten. Ik miste die twee echt heel erg en wilde niet dat dit meisje van haar verder werd afgenomen, die duidelijk veel van haar hield, doordat hij even leek af te dwalen. Ik was ook even afgedwaald en was mijn jongens kwijtgeraakt. Dat wenste je niemand toe. Ik wilde ze gewoon zo graag terug, maar ik werd steeds hopelozer in het proces. Ik had ze al zo lang, bijna een half jaar, niet gezien en ik miste ze echt enorm. Ik was ook heel bang dat de familie van Dani ze tegen me opstookten. Daarom wilde ik ze zo snel mogelijk terug hebben, en omdat ik gewoon niet zonder die twee kotertjes kon. Dat leken Dani's moeder en vader alleen niet te snappen. Hopelijk de rechter wel, maar dat zou ik over een paar dagen pas weten.

    [Mimi heeft het tegen Lou en Li]

    [ bericht aangepast op 12 april 2014 - 21:45 ]


    Bowties were never Cooler

    Louis William Tomlinson
    Liam draaide zich om naar mij, alsof hij schrok van mijn plotselinge gil, beweging en aanrakingen die mijn handen met zijn schouders maakten. 'Wat doe je?' vroeg hij, en het was vrijwel meteen duidelijk dat hij mij niet vertrouwde. Wat eigenlijk niet eens zo heel raar was, want we kenden elkaar pas net.
    'Een s-spin,' piepte ik bang, waarna Liam zich weer omdraaide en het beestje in het oog kreeg. 'Ben je bang voor spinnen?' vroeg hij en pakte het kleine, maar voor mij gruwelijke, beestje van de grond. Ik knikte, ietwat beschaamd. 'Ja, en voor alle andere kleine kriebelbeestjes.'
    'Dan breng ik hem wel even weg voordat hij vertrapt wordt,' zei hij daarna en bracht het beestje weg, gelukkig ver weg van mij. Al snel was hij weer terug en ik glimlachte even. 'Bedankt. Ik ben als de dood voor die beestjes.'
    Intussen kwamen de twee meisjes aanlopen, hoogstwaarschijnlijk tweelingzussen. 'Ciao,' begroette één van hen ons met een glimlach, waaruit ik meteen kon opmerken dat ze Italiaans waren, dat was zowel aan het woordje als aan het accent te horen. Al had ik het wel al een beetje kunnen gokken bij hun uiterlijk. 'Weten jullie misschien wat er aan de hand is? Dit lijkt in elk geval niet op een culturele bezienswaardigheid, of ligt dat hier anders?' ging het meisje verder, en ging op haar tenen staan om ons aan te kijken.
    Normaal zou ik grinniken om het feit dat ze echt dachten dat dit hier een bezienswaardigheid was. Niet perse om ze uit te lachen, maar gewoon omdat het best grappig was. Maar nu was het lachen mij compleet ontgaan. Ik zou voorlopig niet meer lachen, vermoedde ik, niet tot we hieruit waren. Ik begon het namelijk helemaal niet meer grappig te vinden en als dit überhaupt al een grap was, mocht hij nu wel weer over zijn.
    Ik schudde mijn hoofd. 'Nee, sorry. Het is hier geen bezienswaardigheid, ben ik bang. Tenzij ze op deze plek een heel vreemd gevoel van cultuur hebben, is dit een grap. Als het tenminste niet nog erger is en degene die ons hier vasthoudt niks goeds, laat staan iets grappigs, in de zin heeft, dan hebben we namelijk echt een groot probleem. Al vrees ik wel voor dat laatste,' antwoordde ik bedroefd. Ik klonk redelijk negatief voor mijn doen, maar dat was ook precies hoe ik mij voelde op dit moment en ik zou ook willen dat ik de twee meisjes beter nieuws had kunnen vertellen.


    "Family don’t end in blood”

    [KiliOfDurin -> LouisPan]


    Bowties were never Cooler