• Een groep jongeren komt vast te zitten op een onbewoond eiland in de tropen. Alsof dat niet rampzalig genoeg is, ontdekken ze dat er iets mis is met het eiland. Er leven dieren die allang uitgestorven moeten zijn en de mensen die er wonen, lijken uit een ander tijdperk te komen. Hoe gaan de jongeren, ieder met hun eigen, misschien wel puberale karakter daarmee om?

    Regels:
    - Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
    - Er is geen minimaal woordenlimiet.
    - Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.
    - Alle jongeren zijn tussen de 16 en 25 jaar en zijn avontuurlijk genoeg om mee te gaan op een jongerentrip.

    Personages:
    Abigail den Marschkramer – 18 [Delano]
    Alex Keynes – 22 [Marjanne]
    Audrey-Rose D’Ablaing – 19 [Kim]
    Caleb Finnigan – 19 [Lisa]
    Daniel Harlem – 27 [Maartje]
    Deborah Ann Dyer “Skin” – 24 [Alicia]
    Dolly – 20 [Marjanne]
    Eden Steenwijk– 19 [Natas]
    Emma Eleanor Swan – 22 [Stefanie]
    Esau Konings – 20 [Jeffrey]
    Ezelle 'Ez' Ophelia Stornoway – 20 [Marthe]
    Hielke Marskramer – 19 [Maartje]
    Hugo Nieber – 20 [Natas]
    Jack Alexander Hunter – 22 [Marthe]
    Jade Alastair – 19 [Lisa]
    Killian Jones – 24 [Stefanie]
    Kirito Barrow – 21 [Delano]
    Laurens Oliver – 16 [Ellen]
    Lillium Martell – 18 [Jilly]
    Maeghan Rodriquez – 18 [Lisa]
    Maeve Riordan – 19 [Stefanie]
    Mickey Eggebeen – 22 [Natas]
    Mitchell Hathaway – 22 [Lisa]
    Neil Flynn Cooper – 23 [Lisa]
    Nicole – 20 [Marjanne]
    Piper Davis – 21 [Alicia]
    Rebekah Mikaelson – 20 [Maartje]
    Sentis Oliver – 16 [Ellen]
    Slade – 20 [Natas]
    Søren Hjulmand – 23 [Alicia]
    Syn(yster) Gates – 24 [Natas]
    Vyvyanne – 19 [Jeffrey/Alicia]

    Verwante topics:
    Rollenstory.
    Rollentopic.
    Verhaaltopics: 1

    [ bericht aangepast op 5 april 2014 - 17:34 ]

    Daniel vloekte toen hij zag dat een deel van de passagiers het vliegtuig uit was, het was chaos eerste klas. Daniel ging snel terug naar de cockpit, haalde zijn 9mm tevoorschijn, twee doosjes munitie en deed deze snel in een rugtas. Verder pakte hij nog drie flesjes water, 5 blikken soep en nog wat spullen die handig zouden zijn. Hij had nog wat kabels gepakt, je wist maar nooit. Hij wist dat dit vliegtuig niet meer te repareren was, de linker vleugel had extreme schade opgelopen en hing zoals hij kan zien vanuit een raampje iets verder beneden tussen de takken.
    'SHIT!' Vloekte Daniel, ze zouden hier vast zitten.
    Daniel besloot met zijn gepakte tas dat het slimste was om te wachten op wat er zou gebeuren, zijn co-piloot was weg en de stewardessen waren ook verdwenen. Er klonk geklop op de cockpit en er kwam iemand naar binnen, het moest een passagier zijn of een van de jongens maar dan had hij die nog niet ontmoet.
    'Ja?' Het was Killian, met de vraag van hulp. Daniel keek hem even aan en ging toen verder spullen inpakken.

    -

    Rebekah had een haar tas gepakt, ze zag een dikke jongen in paniek, net zoals meerdere mensen. Ze moest hier weg, haar hoofdwond was niet al te prettig. Het duizelde redelijk, ze hield zich vast aan de stoelen om zich staande te houden.
    'Gaat het?' Werd er door iemand gevraagd maar ze wist niet door wie, daarna werd het zwart.

    -

    Hielke keek de piloot aan, hij kende Emma blijkbaar. Daarna ging hij terug naar de cockpit en mompelde iets over het repareren van het vliegtuig, wat Hielke dacht dat het onmogelijk was.

    [ bericht aangepast op 6 april 2014 - 15:49 ]

    [De piloten moesten toch boven blijven om het vliegtuig te repareren? :''p]


    Every villain is a hero in his own mind.

    [Inderdaad, Killian en Emma zijn nog boven :p]

    Emma keek toe hoe Killian zich haastte naar de cockpit. Ze wist niet wat zijn plan was, maar besloot om haar kleine reistas uit de berging te halen en te controleren wat ze nog had van voedsel. Toen ze in haar tas keek, bleek er enkel een flesje water en wat beschuiten in te liggen. Emma zuchtte even, want ze was bang dat ze het niet lang zou uithouden op deze manier.
    ----

    Maeve keek net zoals Neil in verschillende kastjes, op zoek naar iets bruikbaars. Maar helaas waren er een paar hun al voor geweest, verschillende kastjes waren al leeg. Uiteindelijk vonden ze nog twee blikken soep, drie maaltijdpakketten, een noodlicht en een groot deken. Maeve had haar rugzakje gehaald waar slecht nog een boek in zat en deed er de spullen in en propte nadien het deken er nog bij. Net toen Maeve haar rugzak om haar schouder had geslagen, bewoog het vliegtuig een stukje naar voren.


    'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}

    Killian keek Daniel even aan, het was hem een raadsel waarom hij enkel doorging met inpakken in plaats van te helpen om het vliegtuig te maken. Maar Killian verstijfde even toen hij iets voor hun zag. Het was groot en zag er woest uit, het kwam hun kant opgelopen en het zag er niet naar uit dat het hun ging helpen.
    'Daniel, we moeten weg uit de cockpit, dat ding gaat ons dood worden anders.' zei Killian, waarna hij Daniel bij de arm vastgreep en naar de andere toe vluchtte. Zoals Killian had gedacht, pakte het beest het voorste stuk van het vliegtuig tussen zijn tanden en sleepte het vliegtuig mee een eind verderop. Maar voor de dinosaurus ver geraakte, werd het door een andere soort aangevallen en kwam met een smak op de grond. Het vliegtuig kwam met een klap tegen de grond en iedereen was op de grond gevallen. Killian zag zwarte vlekken voor zijn ogen dansen en kon even de omgeving niet meer zien.


    'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}

    Toen het vliegtuig naar beneden kieperde, greep Neil Maeve vast en hield haar dicht tegen zich aan. Met een klap belandde het vliegtuig op de grond. Een afschrikwekkend gebrul vulde zijn oren, waardoor hij Maeve nog dichter tegen zich aan trok.
    'Maeve?' vroeg hij geschrokken.
    Toen hij haar omdraaide, zag hij dat haar ogen gesloten waren. Hij vloekte kwaad en toen hij overeind wilde komen, ging er een felle pijn door zijn bovenbeen. Hij verbeet de pijn en tilde Maeve van de grond, daarna ging hij opzoek naar de uitgang en zag hij de twee immense beesten het bos in rennen.

    [ bericht aangepast op 6 april 2014 - 17:09 ]

    Jade ging met een ruk stilstaan, toen ze een knal hoorde. 'Volgens mij ligt het vliegtuig niet langer in de boom,' mompelde ze achteloos, waarna ze weer verderliep.

    'Wat als dat ding daardoor uit elkaar knalt?' zei Nicole, geërgerd omdat Jade deed alsof het niks was. 'En wij hier dus fucking lang vastzitten?'


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Jade rolde met haar ogen. 'Ze konden dat ding toch niet meer die boom uit krijgen en hoe wilde jij daar weer naar boven komen?'

    'Ik weet het niet. Ik denk dat we ook in de struiken kunnen blijven. Dat is beschut,' dacht Alex. Hij wist helemaal niet wat de meest wijze beslissing zou zijn.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    'Het kan jou blijkbaar maar weinig schelen dat we hier misschien niet meer vandaan komen,' zei Nicole. Ze trok haar wenkbrauwen op.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Maeghan knikte weifelend. 'Ik denk dat we toch beter een boom in kunnen klimmen. Daar merken die beesten ons vast niet zo snel op,' bedacht ze.

    'En daar dan slapen? In een boom?' Alex slaakte een zucht. 'We hebben niet echt een andere keus, hè? Maar uit een boom kun je zomaar vallen.'


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Jade keek haar bedachtzaam aan. 'Natuurlijk wel, maar ze hadden dat ding vast niet meer kunnen maken. Dus we zullen er gewoon het beste van moeten maken.'

    Nicole rolde met haar ogen. 'Het beste ervan maken,' zei ze spottend. Op een eiland met gevaarlijke wezens, waar het onmogelijk was om voor lange tijd te overleven. 'Succes daarmee.'


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Maeghan slikte even. 'Ik weet niet wat erger is. Opgegeten worden, of neerstorten,' mompelde ze benauwd. Ze wist niet zo goed meer wat ze moest doen, dus pakte ze Alex' hand weer vast en trok hem mee de bosjes in, op zoek naar een geschikt plekje.