[200] Walker's High School ~ O1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 6 april 2014 - 19:10 ]

Your love makes me strong, your hate makes me unstoppable

Finnick 'Finn' Jared Tommo
Bij het idee dat ik vorige jaar al afgestudeerd had moeten zijn, kreeg ik nog veel minder zin in school. Ik had het maar net niet gehaald. ik was enkel gezakt op wiskunde en dat zou betekenen dat als ik daar ook maar een klein beetje me best voor zou doen, ik het met twee vingers in mijn neus zou halen dit jaar. Dat moest haast wel, want ik had vorige jaar ook geen zak uitgevoerd en had de rest zo wel gehaald. kon ik er wat aan doen dat ze school zo saai maakten. gelukkig had ik Matthew om me gezelschap te halen, aangezien deze ook gezakt was. Ik zou echt niet weten wat ik anders met dit jaar aan zou moeten. We hadden nog vijf minuten voordat de bel ging en snel stak ik een sigaret op, zodra ik de auto uitstapten. Matthew volgde mijn voorbeeld en samen gingen we op de moterkap van de auto zitten. We hadden hem gekregen toen we geslaagd waren voor ons rijbewijs. we moesten hem enkel wel delen, want ze vonden twee auto's een beetje teveel van het goede. 'Finn, je chick.' Matthew gaf me een elleboogstoot en knikte naar de auto die aankwam rijden. ik herkende hem inderdaad meteen. ik nam een laatste hijs van mijn sigaret, gooide deze weg en stond op. Matthew stond meteen naast me. Samen liepen we naar de nu geparkeerde auto, waar Claire uit kwam stappen. 'Pumpkin!' ze stond met haar rug naar ons toe en ik sloeg mijn armen van achter om haar middel. op datzelfde moment ging de bel en ik drukte een klein kusje op Claire haar schouder.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Claire Mandy Chadwick || Bitchy Chearleader

Ik hoorde plotseling zachte voetstappen achter me, degene die me wilde laten schrikken dacht dat ik hem of haar niet hoorde maar ik wist beter. ''Pumpkin!'' hoorde ik plotseling achter me. Het was Finn's stem en snel sloeg hij zijn armen om mijn middel. De bel ging en hij gaf me een klein kusje op mijn schouder. 'Hey lekker ding' zei ik en ik drukte mijn lippen op die van hem. Ik was blij om Finn weer te zien, en hij mij natuurlijk. 'Finn? Kom je vanmiddag kijken bij de chearleadertraining kijken?' vroeg ik hoopvol. Ik vond het altijd geweldig om ook voor Finn te chearleaden. Ik liep met hem naar de school maar hij had gelukkig nog steeds zijn warme armen om me heen geslagen. Ik groette Matthew ook, hij was een goede vriend voor mij, hij hielp me vaak met dingen die ik in de les niet snapte. 'Ik heb je zoveel gemist' zei ik en ik tikte speels met mijn vinger op het puntje van zijn neus. Ik sjouwde mijn rugzak mee en was van plan om te vragen of Matthew die voor me kon dragen in plaats van Finn, omdat Finn zijn handen even vol had aan mij. Maar ik vond het ook een beetje lullig dat Matthew dan mijn spullen moest dragen, dus deed ik het maar zelf.

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Emily April Anderson

Ik volgde Jason en nam ergens achteraan plaats. Stilaan kwamen er meerdere mensen het lokaal binnen. Ik haalde een pluk haren van voor mijn ogen en stopte het vast door middel van een kleine speld. Mijn ogen gingen door het lokaal. De ogen van Mr. Davis kruiste de mijne. Ik keek snel weer weg en pakte dan mijn telefoon nog even. Ik verstuur enkele sms'jes waaronder een naar Matt waarin staat: 'He Matty, waar blijf je? Weer te laat?' Ik druk op verzend en stop mijn telefoon in mijn tas. Ik heb het gevoel dat dit jaar een ramp, een hel gaat worden. We kunnen het beste maar van maken, toch?

Sorry voor het korte stukje, maar ik moet gaan dansen en leren :x

"I'm not crazy, my reality is just different from yours."

Jane

Ik stond op van de bank en gooide de deur van de vestiaire open. Zuchtend zocht ik naar mijn leren vestje, trok het van de kapstok - zonder er op te letten dat de kapstok op de grond viel - en knalde de deur terug dicht.
'Mam, Pap, ik ga even rondhangen in het park. Doei.' Dat was een leugen, en dat wisten mijn ouders ook wel, maar ze zeiden er niets over. Ik deed alsof ik in het park zat, en zij deden alsof ze het geloofden. 'Is goed sch...Jane. Tot straks.' Riep mijn moeder me na en ik typte de code in om naar buiten te gaan. 5891. Alleen mijn beste vrienden wisten deze code. Aangezien we rijk waren hadden we voor alles een code in het huis. Zelfs voor kamers. Ik wou natuurlijk niet dat mijn ouders zomaar mijn kamer binnen kwamen. De deur ging vanzelf open nadat ik de code had ingedrukt en ik zette een stap naar buiten.
Frisse lucht, dat deed me goed. De wind blies in mijn gezicht en mijn haar waaide zachtjes heen en weer.
Aan de overkant van de straat zag ik Jimmy staan. 'Hey Jim. Heb je nog wat Wiet voor me?' Riep ik hem toe en ik wandelde rustig over het asfalt. Hij knipoogde en haalde een plastic zakje uit zijn tas. 'Hier, krijg je gratis, omdat jij het bent.' Hij strekte zijn arm met het zakje in zijn hand geklemd. 'Sst...straks ziet of hoort iemand het nog.' Ik nam het zakje aan en keek hem glimlachend aan. Samen schoten we in de lag. 'Alsof iemand ook maar de politie durft de bellen.' We lachten zo luid dat je het wel door heel de straat zou kunnen horen. 'Inderdaad, als wij in de gevangenis zitten heb jij nog genoeg volgers die ons uit de nesten komen halen.' Ik grinnikte, dat was waar. Mijn vrienden hier waren erg trouw aan me, dus als er iets zou gebeuren met me zouden ze ons zeker komen helpen. 'Bedankt nog voor het Wiet.' Ik klopte op zijn schouder en deed een stap naar achter.

[ bericht aangepast op 29 maart 2014 - 11:17 ]

Geloof niet alles wat je denkt

June Faith Miller
Eindelijk ben ik aangekomen op school. Na die overvolle stinkende bus ben ik echt blij dat ik buiten sta. Ik zal elke dag met de bus moeten, ik moet er maar aan wennen. Ik kijk om me heen. Overal staan onbekende mensen die elkaar knuffelen en praten over elkaars vakantie. Verder zie ik niemand alleen staan dus ga ik maar zitten op het bankje dat er staat. Ik kijk een beetje rond naar de mensen en naar hoe de school eruit ziet. Na ongeveer een minuutje besluit ik om maar naar binnen te lopen. Daar zie ik een prikbord met de klassenlijsten erop. Ik loop erheen om te zien wie mijn mentor is. Mr. Davis - Geschiedenis, staat er op het bord. Geweldig, mijn mentor is leraar van het saaiste vak ooit. Het zal vast zo'n oude gast met grijs haar zijn. Veel tijd om erover na te denken heb ik niet. Er komt een zwerm leerlingen aan die me meesleept door de gangen van de school.
Drie gangen verder gaat de stroom eindelijk uit éen. Ik pak mijn rooster en kijk waar ik heen moet. Ik zie dat ik in lokaal A207 moet zijn, maar waar ben ik nu? Ik kijk om me heen en zie dat bij lokaal B003 sta. Fijn, dus niet in de goede gang. Ik loop de gang uit. Aan het einde van de gang vind ik een trap. Ik loop omhoog en zie dat ik dan uitkom in gang B100. Opeens begrijp ik hoe het gebouw in elkaar zit. Ik loop nog een trap omhoog en ben in gang B200. Die loop ik helemaal door en zie dat je afkan slaan naar gang A200. Eindelijk, ik heb de gang gevonden! Ik loop de gang door totdat ik bij lokaal A207 ben en doe de deur open. Gelukkig ben ik niet te laat en kan ik onopvallend gaan zitten. Ik loop naar de linkerhoek van het lokaal en ga ergens achteraan zitten.

[ bericht aangepast op 28 maart 2014 - 20:59 ]

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

Connor Oliver Davis ll Mr. Davis

Jason was de eerste die mijn klaslokaal binnentrad. Ik kende die arme jongen nog van vorig jaar, het was een apart type. Je zag hem vaker met- dan zonder blauw oog of een of ander gekneusd lichaamsdeel. ‘’Goedemorgen Jason-‘’ begon ik, en ik liet mijn blik snel over de klassenlijst glijden. ‘’Laurentis,’’ vervolgde ik, toen ik zijn achternaam had gevonden. Hij werd gevolgd door Emily Anderson, een populair meisje, voor zover ik wist. Op de manier waarop ze liep wist ik dat ik ze ergens meer van kende, maar het kwam gewoon even niet in me op. ‘’Hallo Emily,’’ zei ik, en ik gaf haar een welkomend knikje. Na Emily kwam er nog een meisje binnen, haar naam kende ik niet, maar er goed uitzien deed ze zeker. Ze was vrij dun, niet dat dunne meisjes niet aantrekkelijk konden zijn, maar ze was buitengewoon dun. Het was zonde, want haar gezicht was bijna om te zeggen perfect. ‘’Goedemorgen, mag ik je naam weten?’’ Vroeg ik haar, terwijl ik naar haar toe liep en mijn hand uitstak. ‘’Volgens mij ben jij nieuw, dus dan zal ik me alvast persoonlijk aan je voorstellen,’’ zei ik, en ik krulde mijn mondhoeken op. ‘’Mijn naam is Connor Davis, maar ik denk dat jij wel snapt dat het voor leerlingen, buiten persoonlijke zaken uiteraard, gewoon Mr. Davis is. Ik ben je mentor, dus als er een probleem is, kun je die altijd in vertrouwen bij me kwijt.’’ Zei ik.
Er volgden nog meer leerlingen, de meesten kende ik wel, maar bij de uitzonderingen stelde ik me alvast voor. De klas was nog lang niet vol, dus ik besloot nog even te wachten en besloot te beginnen als de bel ging. Ik liep richting de voorkant van het bureau, steunden mijn twee handen op de rand en plofte op het eikenhouten geval. Vroeger, toen ik zelf nog een middelbare student was, deed mijn favoriete leraar dat ook altijd. Op die manier zat je als leraar wel boven je klas, maar liet je toch zien dat jij ook eigenlijk één van hen was, maar dan uiteraard een stukje ouder.
De drukte viel mee. Een paar irritante kinderen waren met geuren en kleuren aan het vertellen hoe ‘super mega vet gaaf’ hun vakantie wel niet was geweest, maar het viel mee. Ik was deze stilte niet gewend na de vakantie, en dankte God, hoewel ik eigenlijk helemaal niet gelovig was, dat ik niet zo’n drukke klas had als voorgaande jaren. ‘’Hebben jullie een leuke vakantie gehad?’’ Vroeg ik, om een gesprek aan te gaan met een van mijn leerlingen.

Hope, it is the only thing stronger than fear

Madison "Maddie" Elle Lee
Mijn chauffeur stopte voor de deur van school. Voor de school stonden nog maar weinig mensen, waarschijnlijk was ik te laat. Ik liep naar het prikbord. Mijn naam stond onder Mr. Davis ~ Geschiedenis. Fijn, de vrouwenverslinder als mentor. Ik moet hem maar vergelijken met mijn mentor van vorig jaar, die was nog slechter. Hij kwam elke week éen keer dronken op school. Waarschijnlijk is hij ontslagen. Ik liep naar het lokaal. Ik keek door het raampje en zag dat Mr. Davis tegen de klas aan het praten was. Ik ben dus echt te laat. Eigenlijk maakt het me niets uit. Iedereen weet toch dat te laat komen stijlvol is? Tenminste, als je Madison Lee heet. Als je te laat komt krijg je de aandacht van de klas en als je het goed oplost bewonderen ze je. Ik deed de deur open. Ik zag mensen naar de deur kijken. "Heeii" zei ik. "Goedemorgen Mr. Davis! Hoe was uw vakantie?" Ik zag Emily zitten naast een jongen met een blauw oog. Ik keek haar aan en keek daarna naar die jongen met een afkeurende blik. Ik liep naar ze toe. "Zou ik hier mogen zitten?" vroeg ik met een lieve glimlach aan de jongen.

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

[CrazyGirlxx -> ZaIa, de I is een hoofdletter i.]

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Jason Keith Laurentis

''Goedemorgen Jason-'’ begon Mr.Davis. ‘’Laurentis,’’ eindigde hij al snel. Ik kijk kort om me heen en zie een meisje binnen komen dat ik nog niet ken. Nieuweling dus.. Het boeit me vrij weinig dus ik richt mijn aandacht al snel ergens anders op. Ik kijk even kort naar Emily en pak dan mijn telefoon uit mijn zak. Opeens zag ik die Madison binnen komen. "Heeii" zei ze. "Goedemorgen Mr. Davis! Hoe was uw vakantie?". Ik kijk naar haar afkeurende blik richting mij en een geërgerde, zachte zucht verlaat mijn mond als ze onze kant op komt. "Zou ik hier mogen zitten?" vroeg ze opeens met een lieve glimlach. Ik haal mijn wenkbrauw een beetje op, denkt ze echt dat ik hier intrap? Ik bedoel, ik mag dan wel vele klappen hebben gehad maar mijn verstand ben ik niet kwijt. 'Hoezo? Volgens mij is het niet zo moeilijk om een plaats te zoeken?' zeg ik met een emotieloos gezicht en ik gebaar naar de vele lege plaatsen om me heen.
Vele mensen zouden het niet doen omdat ze populair is, maar dat boeide me vrij weinig. 'Maar als je hier blijft afwachten voor niks zijn die plaatsen makkelijk weg.' zeg ik vervolgens met een kleine grijns. Ik zie vanuit mijn ooghoeken twee mensen binnenkomen. Ik kijk kort en herken ze meteen als de "It-Girl" en de beste dealer van de school. Cassandra en Lucas. 'Mwah.. Zo laat zijn we niet.. Toch?' zegt Cassandra met een lachje en ze ploft neer op een plaats vooraan. Lucas volgt al snel bij de tafel achter haar. 'Zie je.. Al twee plaatsen minder.' mompel ik tegen Madison.

[ bericht aangepast op 29 maart 2014 - 22:47 ]

Your love makes me strong, your hate makes me unstoppable

Madison "Maddie" Elle Lee
'Hoezo? Volgens mij is het niet zo moeilijk om een plaats te zoeken.' Antwoordt de jongen. Super grappig. 'Maar als je hier blijft afwachten voor niets zijn die plaatsen makkelijk weg.' Vervolgt hij. Dan gaat de deur weer open. Het zijn een jongen die bekend staat als de dealer, volgens mij heet hij Lucas en mijn grootste vijand ooit. Ik dacht dat ik na de vakantie wel van haar af zou zijn, niet dus. 'Mwah.. Zo laat zijn we niet.. Toch?' Zegt Cassandra met haar irritante lachje. De dealer gaat achter haar zitten. 'Zie je.. Al twee plaatsen minder.' Mompelt de jongen die op de plaats zit waar ik wil zitten. Ik glimlach weer en rol met mijn ogen. 'Madison?' Zegt Mr. Davis. 'Ga jij ook even zitten?' 'Ja, sorry meneer.' Antwoord ik. 'Ik moet eerst dit even afmaken.' Ik draai me weer om naar Jason en vraag zacht 'Mag ik alsjeblieft naast Em zitten? Wat moet ik doen om je zover te krijgen dat je ergens anders gaat zitten?'

[ bericht aangepast op 29 maart 2014 - 23:07 ]

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

Jason Keith Laurentis

'Madison? Ga jij ook even zitten?' hoor ik Mr.Davis zeggen en ik kijk haar met een grijns aan. 'Ja, sorry meneer.' Antwoord Madison. 'Ik moet eerst dit even afmaken.' vervolgt ze en ze keert zich weer naar mij. 'Mag ik alsjeblieft naast Em zitten? Wat moet ik doen om je zover te krijgen dat je ergens anders gaat zitten?' vraagt ze zacht en ik kijk haar aan. Ik buig een stuk naar voren en de grijns op mijn gezicht veranderd in niks anders dan kilte. 'Zorgen dat je op tijd bent voortaan, barbie doll.' zeg ik zacht en ik buig weer terug. No way dat ik weg ging van deze plek. Ten eerste zijn alle plaatsen achter weg. Ten tweede heb ik niemand die ik echt mag hier voor de rest. En ten derde.. Ik zit wel goed.
'Je mag altijd naast mij zitten, babe.' grijnst Lucas met een wenkbrauwwiebel en er klinkt gelach in de klas. 'Nou, je hoort het.' grinnik ik, 'Er is plaats.' grijns ik.

[Kort, weinig inspiratie...]

Your love makes me strong, your hate makes me unstoppable

Emily April Anderson

Ik volg de conversatie tussen Maddie en Jason. 'Zorgen dat je op tijd bent voortaan, barbie doll.' hoor ik Jason zacht zeggen. Dat is mij net iets te veel. "Jason, doe niet zo." zeg ik en ik sta op en pak mijn tas. "Maddie, pak mijn plaats maar. Ik wil niet naast iemand zitten die zo tegen mijn vriendinnen doet." zeg ik en ik ga ergens vooraan op een stoel zitten. Ik laat mijn tas neerploffen en wend dan mijn blik af naar achteren richting Jason en Maddie. Wat bezielt Jason in een keer? Ik schud mijn hoofd en kijk dan weer voor mij uit richting Mr. Davis. Ik staar wat voor mij uit en er speelt van alles voor mijn ogen. Wat er allemaal gebeurt is in deze vakantie, wat er vorig jaar op school allemaal gebeurt is en ga zo maar door. Mijn gedachtengang wordt verstoord door iemand die luid kucht. Ik kijk even vreemd op, maar zie niet meteen de 'dader' van het gekuch. Ik pak even mijn telefoon uit mijn tas en antwoord op enkele berichtjes die ik heb gekregen.

"I'm not crazy, my reality is just different from yours."

Samuellos "Semmie" Ivano Campbell

'Samuellos Ivano Campbell!' gilt mijn moeder van onderaan de trap. Ik haal mijn beide handen door mijn warrige haar, die het vertikken om mee te werken en even goed in model te gaan zitten. Al is het alleen maar om indruk te maken op een van de meisjes. Maar nee hoor, na een half uur is mijn haar nog net zo'n ramp als toen ik mijn bed uitstapte. 'Ja mam… Ik ben te laat, ik weet het.' verzucht ik. Snel gris ik een joggingbroek en T-shirt uit mijn kledingkast. Ik hoef op de eerste schooldag niet echt iets leuks aan, een korte trainingsbroek en een shirtje is voor mij al genoeg om me lekker in te voelen. Om mijn vreselijke kapsel te verbergen, zet ik een grijze beanie op, wat niet weet, wat niet deert. Dat zei mijn oma vroeger altijd, ze was de liefste vrouw die ik kende, aardiger dan mijn moeder, vond ik toen ik zes was. Helaas zit ze nu in een verzorgingstehuis, maar ach, volgens mijn moeder had ze het daar goed.
Mijn tas, die ik voor de zekerheid gisteren alvast klaar had gemaakt, hing aan de kapstok en ik griste hem mee, terwijl ik de deur open deed en mijn moeder gedag zei. Ik voelde mijn telefoon in mijn achterzak trillen en greep ernaar, stevig doorlopend, voordat de bus vertrok. Ameya, mijn beste vriendin, appte me. Ga je met de bus? X Am. Voor mij was dat het teken dat de bus al bijna vertrok, dus rende ik naar de halte, gelukkig stonden er nog enorm veel leerlingen. Tussen alle mensen zag ik Ameya staan. Sneaky, zodat ze het niet zag, ging ik achter het meisje staan en ik appte. Kijk maar achter je.

[Dilara komt zo. Ik was er gisteravond niet.]

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Ameya Alaska Duchessa.

Het duurt nog redelijk lang voordat de bus komt waardoor ik spijt krijg dat ik niet iets langer thuis ben gebleven. Het wordt steeds drukker en ik zie nu gelukkig ook mensen die bij mij op school zitten. Plotseling trilt mijn mobiel. Ik gris hem uit mijn zak en open het appje. 'Kijk maar achter je.'
Oke? Ik draai me om en schrik als ik Semmie daar zie staan. 'Holy,' zeg ik terwijl ik naar adem hap. Ik had dit eigenlijk best kunnen verwachten van Semmie. We vinden het namelijk allebei geweldig om grappen met mensen uit te halen – en dus ook met elkaar. Dat is volgens mij ook hoe we vrienden zijn geworden, denk ik. Ik weet het eigenlijk niet meer. Volgens mij hebben we ooit gewoon wat woorden gewisseld en zijn we ineens beste vrienden geworden. Ach ja. Ik sla mijn armen om de jongen heen en knuffel hem. Hoewel we in de vakantie een paar keer hebben afgesproken en veel geappt hebben, vraag ik hem toch de standaard vraag na een vakantie. 'Hoe was je vakantie?' Glimlach ik. Mijn eigen vakantie was geweldig. Afgesproken met vrienden, geshopt en ik ben naar Afrika geweest; wat echt enorm prachtig is. Ik heb daar op verschillende dieren gereden, een olifant bijvoorbeeld en een kameel. Ook heb ik veel van verschillende landen gezien want we hebben een rondreis gemaakt door heel Afrika.
Ik stop mijn mobiel weer in mijn zak en kijk op het bord hoelang het nog duurt voordat de bus aan komt; het duurt nog twee minuten. Meestal ben ik te laat voor de bus zodat mijn moeder me moet brengen – aangezien ik, net zoals vele anderen, nog geen auto heb. Plotseling komt de bus toch. 'Kom,' grijns ik terwijl ik Semmie's hand pak en ons door de menigte dring en uiteindelijk zijn we als eerste in de bus. Ik ren, met Semmie's hand nog in de mijne, naar de achterkant van de bus. Ik ga op de bank zitten. Ik grinnik zachtjes en ga dan met mijn rug tegen het raam aan leunen terwijl mijn voeten zich nog op de bank bevinden.

Finnick 'finn' Jared Tommo
Was school toch nog ergens goed voor. Tenminste, ik zag Claire weer. Ik kuste haar zachtjes als begroeting. Ja, ik had die lippen toch wel gemist deze vakantie. 'Finn, kom
Je vanmiddag bij de cheerleadertrening kijken?' Als ze die korte pakjes niet aan had gehad, had ik me wel drie keer bedacht. 'Tuurlijk kom ik kijken.' Bevestigde ik en grijnzend drukte ik een nog een kusje op haar lippen, voordat we naar school liepen. Ik had echt spijt dat ik vorigjaar niet iets beter me best had gedaan. Nog zo'n jaar hier, hielt ik echt niet vol. 'Ik heb je zoveel gemist.' Ik trok mijn neus iets op bij het tikje dat ze erop gaf, maar de glimlach op mijn gezicht werd breder. 'Volgendjaar gaan we samen op vakantie.' Verzon ik ter plekken als blijk dat ik haar ook gemist had. We liep de school in en het grote prikbord vertelde me in welke klas we zaten en dat mr. Davis onze mentor was. Alweer. Met mijn arm nog steeds stevig om Claire geslagen zocht ik naar het goede lokaal. Ik vergat zulke dingen altijd tijdens de vakantie. Gelukkig was ik nog niet helemaal gefaald en waren we nog optijd bij het goede lokaal.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''