Vriendschap is kapot aan het gaan? - Liefde, Vriendschap & Familie

Ik zal het even kort uitleggen, want de laatste tijd voel ik me er slechter en slechter bij.
Mijn beste vriendin en ik zijn meer dan een jaar bevriend en door die jaar heen closer geworden. We maken altijd plezier, evenwel op iMessage als in het echt (we wonen wel honderden kilometers ver van elkaar). Maar de laatste tijd maken we om het minst banale ruzies, omdat we allebei ons "onnodig" (om het zo maar te zeggen) voelen in het leven.

Nu voel ik me er echt niet gerust bij. De laatste tijd merk ik dat ze niet meer om me geeft, het voelt gewoon zo. Als ze zich slecht voelt, dan help ik haar altijd. Nu loop ik minder achter haar gat dan vroeger, ik help haar nog steeds. In het begin is ze er ook met volle enthousiasme voor mij geweest als ik het moeilijk heb, nu zegt ze dat ik normaal moet doen en zegt ze zomaar iets om van me af te zijn, terwijl ze blijft zeggen dat ze er voor me wil zijn wat ik dus minder begin te geloven.
Ik heb haar er meermaals doen herinneren, maar dan wordt ze altijd woedend op mij. Op dat vlak is ze hypocriet: ze mag haar frustraties op mij uitwerken en ik moet het allemaal maar slikken, maar ik niet op haar en ik krijg altijd meteen commentaar.

Ik wil haar niet in de steek laten, ze betekent heel veel voor mij als vriendin, maar de laatste tijd heb ik sterk de neiging om er mijn voeten aan te vegen. Zelf heb ik heel veel dingen aan mijn hoofd.

Wat kan ik het beste doen om dit op te lossen en minder zwaar te maken?

Alvast bedankt voor jullie raad!

“Life is not a problem to be solved, but a reality to be experienced.”

Ik heb precies hetzelfde meegemaakt met een oude vriendin van mij. Je hoort het goed, oude. Zodra ik van school moest wisselen en we minder contact hadden ging het bergafwaarts. Als ik mijn ei kwijt wilde, begon zij ineens te praten over hoe zwaar haar leven wel niet was en dat ik me niet zo moest aanstellen. Ik heb echt gehuild om deze dingen, mede door het feit dat als ik met haar iets wilde afspreken dat ze altijd wel een excuus had om niet te kunnen, en heb uiteindelijk de vriendschap tussen ons verbroken.

En geloof me, nu gaat het veel beter met me en ben ik erachter gekomen dat ik zo veel beter af ben zonder haar. Ik zit niet meer onder de plak en heb weer nieuwe vriendinnen gemaakt, en hierdoor voel ik me ook een stuk vrijer. Ik weet niet of dit is wat je wilt horen, maar misschien kun je er wel iets mee.

[ bericht aangepast op 16 jan 2014 - 15:46 ]

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Ik had laatst precies hetzelfde, alles was toch mijn schuld. Ik vond het gemeen om er zo een einde aan te maken, maar dat is toch gebeurd door iets kinderachtigst. Ik denk dat je je uiteindelijk een stuk beter gaat voelen als het voorbij is, je hoeft niet meer op je tellen te passen, je in te houden met dingen te zeggen en onzeker te zijn over hoe je je voelt zonder dat je er iets van kan zeggen omdat je normaal moet doen. Je kan een poging doen om dit aan haar te vertellen, maar als dat niet werkt kan je het beter opgeven en iemand zoeken die je vriendschap wel waard is en evenveel om jou geeft als jij om haar.

Your make-up is terrible

Het probleem is, we hebben er heel vaker over gehad. Zelfs in real life, maar in plaats van mee te praten loopt ze weg. Oké dat ze zich slecht voelt, evenals ik, en als ik er heel realistisch over denk, komen haar problemen in het algemeen meer naar voor dan de mijne. Ik heb haar nooit gezegd dat ze zich aanstelt, ook al gaat ze soms de grens over met haar gevoelens. Toegegeven, ik doe dat onbewust ook, maar ik krijg dan de deksel op mijn neus: in plaats dat ze dat tegen mij persoonlijk zegt, werkt ze dat allemaal uit op Twitter terwijl ik het wel kan lezen. Ik heb het dan verteld en ineens dreigt ze dat ze haar Twitter wil verwijderen.

Nu heb ik het dubbel zo moeilijk door heel wat ongelukken op school en thuis, maar ze wuift dat allemaal weg ineens en ze zegt dat ik me minder moet aanstellen. Terwijl ik voor haar wel nachten ben opgebleven en zelfs mijn belkrediet heb leeg gebeld. Daarnet vroeg ze wat er gebeurd omdat ik haar had verteld dat ik ruzie had met mijn moeder, ik vertelde de reden en tien minuten later zegt ze dan "Brb xx". Sorry, daar krijg ik stuipen op het lijf van! Vroeger was ze begripvoller tegenover mij, maar nu...

“Life is not a problem to be solved, but a reality to be experienced.”

Ik weet niet waarom, maar ineens houden mensen gewoon op met om je te geven, of om je problemen te geven. Als ik jou was zou ik er gewoon uitstappen.

Your make-up is terrible

Het is echt klote. Mij is het vaak genoeg overgekomen, dat mensen me aan de kant laten. Maar ja, zo is het leven nu eenmaal zeker?
Goed, ik heb met haar afgesproken dit weekend - als het doorgaat, want ze is wat ziekjes (regels, buikpijn, die dingen) en ik zit er nu ook mee. En als het doorgaat, dan zal ik de moeilijke knoop doorhakken. Dat lijkt me minder laf dan via iMessage. Wat jullie allemaal vertellen, vertelt mijn gevoel ook een deel. Het zal ongelooflijk ingewikkeld zijn, want ik ben altijd degene geweest die in de steek is gelaten. Nu moet ik zelf een vriendschap verbreken...

[ bericht aangepast op 16 jan 2014 - 16:04 ]

“Life is not a problem to be solved, but a reality to be experienced.”

Mijn motto is: als je er moeite in steekt en je wordt er niet gelukkiger van, dan kan je het net zo goed niet doen. Ook uit ervaring geleerd. Ik was heel goed bevriend met een vriendin zo'n twee jaar geleden, en daarna zijn we steeds meer uit elkaar gegroeid. Eerst probeerde ik ook nog beter contact te houden, maar nu ze een paar gigantische naaistreken heeft geleverd heb ik daar geen zin meer in. Nu walg ik van haar :') Helaas zit ze nog steeds in mijn vriendengroep en kan ik dus niet zeggen wat ik van haar vind, anders komt er teveel gedoe van en daar heb ik geen zin in.

"She was fury, she was wrath, she was vengeance."