Remember my name || Fame || Speeltopic - Speeltopics

New York High, een internaat middenin, je raadt het al, New York.
Alle creatieve en gepassioneerde koppen uit de stad gaan naar deze school toe, omdat je er nou eenmaal een goede opleiding kan krijgen. De leerlingen moeten eerst auditie doen voordat ze op deze school komen, want alleen de mensen die er echt voor gaan mogen blijven.

Op deze school krijgen alle leerlingen de kans om al hun creatieve ontwikkelingen zo voort te zetten, dat ze er later wat mee kunnen doen. Maar creatieve ontwikkelingen zijn niet de enige gebeurtenissen op school: Er ontstaan ruzies, liefdes, vriendschappen, enzovoort. En natuurlijk iedereen heeft de grote stress om het gemaskerde bal, het 'open stage' evenement en sommigen misschien ook wel om hun eindexamen.

De vakken.

[ bericht aangepast op 20 maart 2014 - 7:46 ]

Strong minds discuss ideas, average minds discuss events, weak minds discuss people. - Socrates

( MT. Ik post waarschijnlijk morgenavond. Iemand interesse om vrienden te zijn met Jayden en/of Mia?)

Every scrap of you would be taken from me, watched as you signed your name Marjorie

[Bella voor Mia?]

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

CrazyGirlxx schreef:
[Bella voor Mia?]

Every scrap of you would be taken from me, watched as you signed your name Marjorie

[Iemand voor Cat?]

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

[Chris voor Jaiden? ]

Asante sana, squash banana, we we nuga, mi mi apana.

Aileen Norah Ciara Mirae • Acteren en zang

Met een krachtige inspanning trok ik mijn overvolle koffer weer overeind. Zojuist was het verschrikkelijke ding omgevallen en momenteel begon ik me te ergeren aan de vrouw die voor mij liep. Ze liep op ongeveer dezelfde snelheid als ik, maar telkens wanneer ik haar probeerde in te halen, leek ze haar tempo te versnellen. Mijn handtas bungelde gevaarlijk aan het handvat van mijn koffer, en met een laatste zucht stapte ik de roltrap op.
Eindelijk, na de lange vakantie, kon ik weer naar school toe. Niet dat vakantie verkeerd was, maar na een tijdje begon het mij toch te vervelen. Hier was er veel meer entertainment en gezelligheid, datgene waar ik zoveel van genoot.
Op een drafje rende ik de glazen koepel - ofwel de uitgang van de metro - uit, richting het immense gebouw dat nu hoog boven mij uittorende. Glimlachend liet ik mijn blik langs al de ramen glijden, en in gedachten somde ik al de locaties in en rondom de school al op.
De spandoeken die voor het gebouw hingen wegens het nieuwe schooljaar en de welkom geheten leerlingen negeerde ik. Regelrecht liep ik naar de eetzaal, waar al velen met elkaar aan tafel zaten te kletsen of in groepen bij elkaar stonden. Helaas kon ik geen bekende uit de menigte oppikken, dus besloot ik in mijn eentje een tafeltje uit te zoeken. Ik was al blij dat er nog enkele tafels vrij waren. Met een plof liet ik mij op een van de stoelen neerzakken. Naast mij gooide ik mijn spullen neer en vermoeid sloot ik mijn ogen even, ik had een lange reis achter de rug. Toen ik mijn kijkers weer geopend had, speurde ik nogmaals rond, in de hoop een kennis te zien. Tevergeefs, het was alsof iedereen plots een vreemde voor mij was geworden.

[ bericht aangepast op 17 maart 2014 - 21:43 ]

And when I leave, you will finally understand, why storms are named after people.

ShiningLight schreef:
[Chris voor Jaiden? ]

Every scrap of you would be taken from me, watched as you signed your name Marjorie

(Yess, is goed! :])

Asante sana, squash banana, we we nuga, mi mi apana.

[Sorry, maar zouden jullie dit alsjeblieft in het rollentopic kunnen bespreken? Of we maken een praattopic aan, want dit heet niet voor niets een speeltopic. ^^]

And when I leave, you will finally understand, why storms are named after people.

Lily Devon - Ballet en zang.
'Hey Chris,' begroette ik ook de andere jongen die blijkbaar Chris heette. Ook hem had ik een paar keer voorbij zien komen op de school. Het was een grote school met verschillende jaarlagen, dus het was niet ongewoon dat ik mensen niet kende. Ook over hem liet ik mijn blik gaan, maar ik vond Drake toch knapper. Ach, wat maakte het toch uit. 'Maar mijn vakantie was goed,' zei ik. Ik had in de zomer een zomerprogramma gevolgd aan de Geoffrey School of Ballet en dat had hen en mij zeer goed bevallen. Ik maakte daar een grote kans. 'Je weet wel, gedanst. Jullie?' Ik vroeg me serieus af wat muzikanten in hun vakantie deden. De hele dag spelen? Ballerina's moeten hun conditie, lenigheid, uithoudingsvermogen, lichaam en gezondheid op peil, dan nog niet te spreken over hun techniek en vorm. Maar wat deden muzikanten?

Evan Morte - Musical: dans, toneel en zang.
Willow gaf me zachtjes antwoord. 'Prima?' vroeg ik verbaasd. 'Je ziet er niet uit! Je hele lip bloed.' Ik ritste mijn tas open en haalde er een wit t-shirt uit wat ik haar gaf. Haar mooie blouse moest toch niet onderdoen aan haar bloedende lip die Drake had veroorzaakt. Ik kende haar broer, Drake, wel. Hij zat in hetzelfde jaar als mij en we konden het wel goed vinden. Hij was geen slechte kerel en dit had hij waarschijnlijk ook niet met opzet gedaan. 'Hier,' zei ik terwijl ik haar het t-shirt toereikte. 'Dep hier het bloed maar mee op, voordat je blouse er nog erger aan toe gaat zijn.' Bezorgd keek ik haar aan en zette de koffers wat opzij, zodat passanten langs konden. 'Heb je je ergens anders nog pijn gedaan?' vroeg ik toen.

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

{Iemand voor Evy?}

{ do you call yourself a freaking hurricane like me? }

[Cat voor Evy?]

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Chris Jonathan Stevens

"Muziek maken, wat relaxen en natuurlijk voetballen." Somde ik op. Het meisje, Lily geloof ik, knikte even. Ik lachte en voelde een hand op m'n schouder. "Hoi, Alex." Achter me stond Alex die haar hand van m'n schouder afhaalt en hem naar Lily uitsteekt. "Lily" antwoord ze terug. Zou ze de hele vakantie hebben gedanst? Nouja, als ze bij Geofrey School of Ballet zat, is ze vast aardig goed.

Asante sana, squash banana, we we nuga, mi mi apana.

Whisperings schreef:
[Cat voor Evy?]

{ do you call yourself a freaking hurricane like me? }

Evelynn "Evy, Ev" April Jones | Zang, gitaar
Een zonnestraal scheen tussen de gordijnen door in Evelynns gezicht. Ze kreunde en deed haar ogen langzaam open. Ze wenste dat ze haar gordijnen gisteravond helemaal dicht had getrokken. Ze ging overeind zitten en sloeg haar benen over de rand. Zonder waarschuwing kwamen Aqua en Yune binnen. Lucy sliep blijkbaar nog. "Hoi meiden." zei Evy met een scheef glimlachje. Aqua keek haar aan. "Hallo Evy!" zei Yune. Evelynn glimlachte. De drieling noemde haar altijd Evy of Ev, net als de meeste van haar vrienden. Voor Sean, Jimmy en mijn ouders bleef het Evelynn. Ze wilden er niet aan wennen. Evelynn stond op en gilde het gelijk uit van de pijn. Ze was op Clio gaan staan, die naast het bed had liggen slapen en haar nagels in Evelynns benen had gezet zodra ze op haar staart was gaan staan. Evelynn verontschuldigde zich en Clio vluchtte weg. Evy liep naar de spiegel die op de kledingkast hing. Ze schrok. Haar haar piekte alle kanten op. Snel, om haar bad hair day een beetje te verbergen deed ze er een knot in. Ze pakte haar favoriete setje uit de kast en snoof eraan. Het rook lekker naar het wasmiddel wat haar moeder altijd gebruikte. Ze trok het vlug aan. Haar vliegtuig vertrok al gauw en ze moest ook nog twee uur met de auto. Daarna zat ze een jaar op New York High, waar ze dan eindelijk haar talenten kon uiten. Ze had zoveel geluk gehad om te worden aangenomen. De dag van het beginnen van haar vijfde jaar was eindelijk aangebroken. Al een stuk vrolijker met het zicht op het nieuwe schooljaar vervolgde ze haar weg naar beneden, waar ze in de grijze stoel plofte, waar haar koffer, ingepakt en wel, al naast lag. Haar moeder gaf haar nog een pakje brood en een flesje vitaminewater mee. Evelynn stopte het vlug in haar rugzakje, die ze als handbagage bij zich droeg. Vluchtig stemde ze haar gitaar nog even, voordat ze deze inpakte en het stemapparaatje erbij verpakte. Een klein reismandje voor Clio, die ze nou al vijf jaar stieken meesmokkelde naar school. Het was nog vroeg in de ochtend en de zon piepte pas net boven de heuvels uit toen Evelynn plaatsnam op de achterbank. Het begon al warm te worden en in de warmte viel Ev ook alweer snel in slaap in de auto.

Evelynns moeder vertrok weer nadat ze haar nog even een vluchtige kus op haar wang had gegeven. Snel zocht Evelynn een karretje om haar koffers en tassen op te zetten. Ze keek op haar horloge. Bijna te laat. Ze rende naar de incheckbalie en nadat ze had ingecheckt haastte ze zich door naar de douane. Haar net nieuwe paspoort werd bekeken en deze was oké, in haar rugzak vonden ze nog een verdwaalde naald. Evelynn haalde nog ergens een kop thee en een sandwich. Ze vond het jammer dat ze haar gitaar niet in het vliegtuig mocht hebben. Ook Clio was weg; ze moest bij de andere dieren zitten. Evelynn bestudeerde de songteksten die ze deze zomer had geschreven en gezongen. Deze mochten dan niet de beste zijn, maar het was goed voor haar doen. 'Quietly' en 'red fang' waren haar beste teksten die ze ooit had geschreven. Ze stond op en begon zich op haar eigen tempo naar de gate te bewegen. Op het moment dat ze er arriveerde ging hij open en kon ze meteen in de rij gaan staan. Het duurde lang en sommige mensen deden echt moeilijk. Toen Evelynn eindelijk aan de beurt was mocht ze doorlopen; haar tickets waren prima. Na even haar iPod en oortjes uit haar tas te hebben gevist stouwde ze haar rugzak in het vakje boven haar stoel bij het raam. Ze drukte de oortjes in haar oortjes om de eeuwige uitleg van reddingsvesten enzo niet te hoeven horen. I'm not so tough van overstemde het geklets van de piloot, die blijkbaar Thomas heette. Ze viel in slaap bij Shattered. Een vriendelijke man wekte haar toen ze de landing inzetten. Ze stopte haar iPod weg en pakte een kauwgompje. Ze verzette snel haar horloge. Na de landing klapte ze kort mee met de mensen en duwde de oortjes weer in haar oren. Inmiddels speelde Pompeii van Bastille. Ze wist in alle drukte haar rugzak uit het bagagekastje te wurmen en de trap af te komen op het vliegveld. Ze liep snel naar de deur waar een bord met arrivals erop boven hing. In de hal zocht ze naar de bagageband, die ze al snel had gevonden door het bordje luggage return. Ze haalde Clio af bij een bepaalde balie en zette haar mandje bovenop haar koffers, die ze op een karretje had geplaatst. Ze stapte in de bus om te vertrekken richting school.

Na een halfuurtje met de bus rijden door het landschap stond ze voor de nog dichte deuren van het grote schoolgebouw. Evelynn duwde de deuren open. De hal was nog bijna leeg, er liepen een paar mensen. "I'm back, bitches." zei Evelynn hardop, waardoor een paar mensen haar vreemd aankeken. Ze liep richting het bord op de tussenmuur bij de trap. Daar hing het bord met de namen. Evy zag dat ze dit jaar met Willow en Mia op de kamer zat. Die kende ze uit haar jaar. De anderen kende ze niet. Evelynn liep de trap op, waar ze tegen iemand opbotste en omviel. Evy krabbelde gauw overeind. "Oh, sorry. Gaat het?" Ze hielp het meisje overeind. Evelynn kende haar niet. Ze was duidelijk ook jonger dan zijzelf. "Het spijt me echt!" zei Evelynn, die zich nog steeds een beetje schuldig voelde.

Mag ik het zo doen Whisperings...

{ do you call yourself a freaking hurricane like me? }