• In een huis, diep in de bergen, wonen Gregory McEwan en Anna Sharp. Zijn zijn bereid om een aantal jongeren in huis te nemen die het nodig hebben om terug op de rails te komen, die extra aandacht nodig hebben, die niet in de maatschappij passen of gewoon jongeren die een break nodig hebben van de hele wereld. De vorige groep jongeren heeft besloten om samen te gaan reizen, dus is nu is het de beurt aan een heel nieuwe groep.
    Zullen zij net zo'n hechte groep vormen, of zullen ruzies en liefdesaffaires de groep uiteen drijven?'


    Lees alle regels even door, dat bespaart weer een hele hoop werk, commentaar, etc.
    Wij doen het namelijk net iets anders als alle andere RPG's.


    Alle regels:
    Regels RPG:
    -OOC plaats je tussen haakjes of iets.
    -16+ is toegestaan, maar maak het niet alleen daarom.
    -een minimum aan aantal regels is niet van toepassing, maar zorg wel dat het geen one-liners worden. Als je herhaaldelijk niet weet wat je moet posten, kun je tips vragen aan de rest.
    -Als je op vakantie gaat of langere tijd wegblijft, 'parkeer' je personage of geef iemand duidelijk toestemming om jouw personage te mogen bespelen. En geef dit ook door aan een van ons (MissAlice of Patholoog).
    -Als je wilt stoppen, of je komt langere tijd niet online zonder iets te melden, 'parkeren' wij je personage of verwijderen wij je personage van de RPG.
    Als iemand weg gaat, komt er weer een plaats vrij en kan iemand inspringen.
    -Als de docenten in rood staan, dien je die post te lezen en eventueel op te volgen.
    -Locatie van je personage altijd naast de naam neerzetten.
    -Alleen MissAlice en ik(Patholoog) openen nieuwe topics. Pas als er na 12 uur niemand van ons online is geweest, mag je een topic openen, maar dan wordt de link in een reactie op de story geplaatst én er wordt een melding gemaakt in onze gastenboeken.
    -Al mag je zoveel doopnamen hebben, er wordt gebruik gemaakt van één voornaam, tenzij je echt een duidelijke tweeduidige naam hebt, maar dan wordt die naam met een streepje gekoppeld.
    -Vragen of tips (nodig), laat van je horen!

    Regels binnen het huis:
    (-je spreekt de begeleiders aan met meneer McEwan en mevrouw Sharp.)
    -het is geen vakantie en meneer McEwan en mevrouw Sharp zijn geen beulen, dus ten alle tijden voer je hun opdrachten uit. (Vandaar: 'Als de docenten in rood staan, dien je die post te lezen en eventueel op te volgen.')
    -Het huis mag alleen verlaten worden onder toestemming van de leiding. Dus of je nu even voor een wandeling wilt gaan of naar het dorp, eerst toestemming vragen aan de begeleiding. En áls het mag, moeten jullie met minimaal twee personages zijn.
    -Als er iets is met je personage, áltijd naar de leiding komen, als is het maar voor een paracetamol.


    Het niet opvolgen van de regels resulteert in een ban van het RPG.

    Personages: (4/20 vrij)
    Docenten:
    -Gregor McEwan - MissAlice
    -Anna Sharp - Patholoog

    Jongens (10)
    -John Hunter Bell - KiliOfDurin
    -Ethan Brooks - Patholoog
    -Sam Davis - Emiko
    -Jeremy Devoné - Appelboompje
    -Tyler Jason Devoné - Roww
    -Thomas William 'Loki' Laufreyson - KiliOfDurin
    -Pete David Mikaelson - Roww
    -XXXX
    -XXXX
    -James Yaser - MissCastle

    Meisjes (10)
    -Melody Black - MissCastle
    -Rose Black - Patholoog
    -Dena Fields - Patholoog
    -Lizzy Franklyn - MissCastle
    -Delilah Gerson - MissAlice
    -Denise Kate Parks - Roww
    -Abigail Narelle Pierce - Appelboompje
    -Laurinda Tiana Pearl - Appelboompje
    -Yune van Therme - Enface
    -XXXX


    De groepen
    Groep 1:
    -Denise Parks
    -John Hunter Bell
    -Tyler Devoné
    -Dena Fields
    -XXXX

    Groep 2:
    -Ethan Brooks
    -Jeremy Devoné
    -Thomas 'Loki' Laufreyson
    -XXXX
    -Rose Black

    Groep 3:
    -XXXX
    -Abigail Pierce
    -XXXX
    -Delilah Gerson
    -Lizzy Franklyn


    Groep 4:
    -James Yaser
    -Melody Black
    -Pete Mikaelson
    -Laurinda Pearl
    -Yune van Therme


    De kamerindeling:

    Kamer 1: XXXX, XXXX, John Hunter Bell, Dena Fields.
    Kamer 2: James Yaser
    Kamer 3: Abigail Pierce, Yune van Thermen, Thomas 'Loki' Laufreyson
    Kamer 4: Tyler Devoné, Rose Black, Ethan Brooks, Sam Davis
    Kamer 5: Pete Mikaelson, Jeremy Devoné, Lizzy Franklyn, Delilah Gerson
    Kamer 6: Denise Parks, Laurinda Pearl
    Kamer 7: Melody Black, XXXX
    Kamer 8: Miss Sharp en mister McEwan..


    Het huis:
    Derde verdieping: Slaapkamer begeleiders + badkamer begeleiders.
    *
    Tweede verdieping rechts:
    -slaapkamer (2) 7
    -slaapkamer (2) 6:
    -badkamer
    Tweede verdieping links:
    -slaapkamer (4) met badkamer 5
    -slaapkamer (4) met badkamer 4.
    *
    Eerste verdieping rechts:
    -slaapkamer (2) 3
    -slaapkamer (2) 2.
    -badkamer
    Eerste verdieping links:
    -slaapkamer (4) met badkamer 1
    -bovenste deel bibliotheek
    *
    Begane grond rechts: woonkamer en eetkamer.
    Begane grond links: Bibliotheek en keuken
    *
    Kelder: zwembad.


    Praattopic.
    De story

    Veel plezier
    Vragen kunnen altijd gesteld worden.


    You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

    mt


    You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

    Hehe,
    mijn topicss ;D


    Little do you know

    Mt


    Bowties were never Cooler

    Abigal Pierce
    Dit voelde zo goed, maar ook zo verkeerd en vreemd... Mijn lippen raakten die van Loki en wat er in mijn hoofd omging was bijna niet te beschrijven. Het was gewoon een grote warboel met vragen, waarom deed ik dit? Waar sloeg dit op? En wat was dat geweldige onderbuikgevoel dat mijn hart een paar slagen liet overslaan. Aan de ene kant vroeg het om meer, maar aan de andere kant wou ik zo snel mogelijk stoppen hiermee... Ik kende het niet.. Ik kon toch niet verlieft zijn op Loki? Ik druk mijn lippen wat meer op de zijne om ze vervolgens eraf te halen en mijn ogen te openen om hem aan te kijken.. En daarna direct weg te kijken. Ergens durfde ik hem niet aan te kijken, bang dat hij boos was.. Me niet meer wou zien.


    Jeremy Devone
    Ethan stelt voor om op zijn kamer te gaan rummikuppen en ik stem in waarna ik hem achterna loop in de richting van zijn kamer waar we blijkbaar toch niet helemaal goed waren. Op bed lag Tyler te slapen, dronken, natuurlijk. "Hij is dronken, laat hem maar... Dat kom je wel vaker tegen. Mijn kamer is prima" Ik was het inmiddels wel gewend om Tyler zo te zien en ik loop voor Ethan uit in de richting van mijn slaapkamer.


    Laurinda Pearl

    "Dan nog heeft hij je goed vermaakt, dus maakt het niet uit of hij een spetterende component was. Je hebt het naar je zin gehad, en aan jou manier van praten over hem, kan ik merken dat je nog een keer seks hebben echt niet tegenstaat. " vertel ik haar na haar opmerking. Het was gewoon zo, Hunter kon misschien in ahar ogen niet een spetterende component zijn, maar als zij zoveel in hem naar boven had gebracht, had hij ngo altijd genoeg gedaan om haar tevreden te houden, dus het maakte gewoon niks uit in mijn ogen.

    [ bericht aangepast op 13 feb 2014 - 19:53 ]


    You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

    Delilah Gerson
    Lizzy bekende dat ze zich beter voelde als ik erbij was.
    "Ik zal er altijd voor je zijn." beloofde ik haar.
    Maar ze voelde zich duidelijk niet op haar gemak met mijn messen erbij, ze begon zachtjes te zingen.
    "Heb je liever dat ik mijn messen weg leg ?" vroeg ik haar, en keek haar even aan, waarna ik de roos ophing aan de badkamerdeur en richtte één keer, recht in de roos.
    Trots grijnzend keek ik Lizzy aan.
    "Zie je dat? Recht in de roos!" zei ik blij.


    You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

    Lizzy Franklyn
    "Heb je liever dat ik mijn messen weg leg?" vroeg Delilah. Ik zette me over m'n angst heen terwijl ik zong en zei dapper: "Nee, nee. Hoeft niet, hoor."
    Ze hing de roos op en gooide. Recht in de roos. Ik kijk op en stop met zingen. Dit was gewoon te goed voor woorden.
    "Zie je dat? Recht in de roos!" zei ze blij. Ja, ze was echt goed. "Delilah, je bent gewoon een natuurtalent!" zei ik.
    Toen vroeg ik aan haar: "Wat is eigenlijk je lievelingsliedje?" terwijl ik mijn gitaar uitpakte.


    ~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

    Ethan Brooks
    Tyler was dronken? Waarom in hemelsnaam zou Tyler dronken zijn? Zou hij daarom hier zijn? Maar dit was toch geen afkickkliniek? Ach ja, als Jeremy het goed vond, vond ik het ook goed, dus liep ik achter hem aan naar zijn kamer. Toen Jeremy de deur opende, kon ik over zijn schouder de twee stille meisjes zien zitten. 'Misschien is dit ook geen goed idee, tenzij ze mee willen doen,' fluisterde ik van achteren in zijn oor.

    Dena Fields
    'Eerlijk gezegd,' zuchtte ik. 'Heb ik geen idee wie van ons "beter" of "slechter" is. We zijn gewoon samen een goed team, I guess.' Ik nam nog een slok van mijn thee en dacht nog eens na aan de keren dat we seks hadden gehad. Soms had hij de leiding en lag ik te kronkelen, maar het was precies zo andersom. Het kon gewoon niet duidelijk gezegd worden bij ons. Zo simpel was het. Nadat ik nog een slok thee had genoeg en mijn handen om de mok klemde om de laatste warmte op te vangen, grijnsde ik breed. 'Maar nog een keer seks staat me inderdaad niet tegen.' Mijn grijns ging over in een dromige glimlach. 'Je moest een weten..' zei ik dromerig.

    Anna Sharp
    Gregor draaide zijn computer naar mij toe en liet mij wat ideeën zien. Ik knikte langzaam. 'Ja, dat ziet er wel redelijk uit. Maar dan moeten we ook zoveel met kerst doen.' Ik dacht even na. 'Maar wie gaat dan koken? Laten we iemand anders koken?' Ik pakte een papier en pen van zijn bureau en schreef er groot op: GEZOCHT, MENSEN DIE VAN KOKEN HOUDEN EN GRAAG EEN THANKSGIVINGMENU NAAR KEUZE WILLEN KOKEN. Ik liet het aan Gregor zien. 'Zal ik dit onder ophangen?'

    Rose Black
    Ik had het gehad met het liefdespaartje hier. Alles wat ze deden was -niets, eigenlijk niet, nee. Ik klom weer in een boom en keek recht de kamer van een ander meisje in. Het was geloof ik Denise. Ja, Denise Parks. Ze zag er mistroostig uit, arm kind. Gauw scande ik alle andere ramen. Er was verder niet veel te zien aan deze kant en ik kreeg het ook wel een beetje koud. Zou ik anders een dip nemen in het zwembad? Het water zag er warm uit. Toen sprong ik weer uit de boom en liep het huis binnen. Op mijn kamer deed ik mij een lekker warme hoodie aan en verwisselde mijn schoenen voor een paar warme, dikke sokken en liep toen naar de kamer waar Denise normaal zou zijn en ik klopte op de deur. 'Denise?' vroeg ik. 'Denise, is alles goed?'


    You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

    Lizzy Franklyn
    "Heb je liever dat ik mijn messen weg leg?" vroeg Delilah. Ik zette me over m'n angst heen terwijl ik zong en zei dapper: "Nee, nee. Hoeft niet, hoor."
    Ze hing de roos op en gooide. Recht in de roos. Ik kijk op en stop met zingen. Dit was gewoon te goed voor woorden.
    "Zie je dat? Recht in de roos!" zei ze blij. Ja, ze was echt goed. "Delilah, je bent gewoon een natuurtalent!" zei ik.
    Toen vroeg ik aan haar: "Wat is eigenlijk je lievelingsliedje?" terwijl ik mijn gitaar uitpakte.

    Delilah Gerson
    "Nee hoor, hoeft niet." zei Lizzy dapper, waarna ze me complimenteerde, ik bloosde, Lizzy was echt aardig, ik gooide nog een mes en dacht na over haar vraag terwijl ze haar gitaar nam.
    "Hmmmmmmm, ik hou van zoveel liedjes...." mompelde ik, maar wat was nou echt mijn lievelingsliedje?
    "Ik heb eigenlijk geen idee!" zei ik toen lachend, waarna ik haar vroeg wat haar lievelingsnummer was.


    Anna Sharp
    Gregor draaide zijn computer naar mij toe en liet mij wat ideeën zien. Ik knikte langzaam. 'Ja, dat ziet er wel redelijk uit. Maar dan moeten we ook zoveel met kerst doen.' Ik dacht even na. 'Maar wie gaat dan koken? Laten we iemand anders koken?' Ik pakte een papier en pen van zijn bureau en schreef er groot op: GEZOCHT, MENSEN DIE VAN KOKEN HOUDEN EN GRAAG EEN THANKSGIVINGMENU NAAR KEUZE WILLEN KOKEN. Ik liet het aan Gregor zien. 'Zal ik dit onder ophangen?'


    Gregory McEwan
    "Zal ik dit onder ophangen?" vroeg Anna.
    "Ja dat is goed, de jongeren zullen ons vast willen helpen." knikte ik, no way dat ik zonder toezicht van Anna of mij de jongeren liet koken, de keuken was zo 'n beetje mijn domein, al was het wel publiek....
    "Ik ben ook benieuwd met welke suggesties ze zullen komen, zullen we anders zo'n stemming organiseren? Da's ook leuk, toch? Dan kunnen ze stemmen en nemen we het gerecht dat ze het meeste stemmen heeft." stelde ik voor.

    ( sorry, short ones)


    You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

    Lizzy Franklyn
    "Ja, daar heb ik niets aan." zei ik vrolijk. Delilah had weer mijn dag gemaakt. Wat kon die meid toch geweldig zijn.
    "Noem dan gewoon een leuk liedje wat ik voor je kan spelen terwijl jij je kunst uitoefent." Zo kon ik tenminste ook laten zien en horen wat ik kon terwijl zij deed wat zij goed kon. Zo waren we samen en voor ons eigen bezig. Dat was een goede win win situatie. Ik kon ook een liedje spelen en haar laten raden, maar dan kon ze zich niet meer concentreren op haar messen, dus dat was geen optie. En ik wilde natuurlijk niet dat er een mes in de deur van de badkamer zou komen, want dan zouden we echt een groot plak slaag krijgen.

    James Yaser
    Toen Sharp klaar was met mij stond ik op en stond even op mijn voet. Dat ging wel redelijk dus begon ik te lopen. Ik dacht even na over wat ik zou doen. Zou ik terug gaan naar Abigail? Zou ik alsnog wraak nemen? Ik wist het niet. Ik liet het even rusten en liep naar de bibliotheek. Ik keek even rond, het was een hele grote, mooie ruimte, maar ik zou me hier niet kunnen amuseren. Toen bedacht ik me iets. Ik had nu mijn enigste vriendschap verpest met deze actie. Ik kreeg tranen in mijn ogen. Ja, nu ging Denise me zeker haten. Misschien kon ik maar beter naar haar toe gaan en de waarheid vertellen voordat ze het te horen kreeg via via. Ik liep naar de kamer van Denise. Ik klopte aan en ging naar binnen en zag dat Denise soort van in gesprek was met een meisje wat ik nog niet kende, dus ging ik naar binnen. "Hé, ik hoop dat ik niet stoor. Ik ben James, by the way." het laatste richtte ik tot het meisje.


    ~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

    Nathalie moet jij niet iemand vermoorden??


    ~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

    Ja appeltje, moet jij niet iemand killen? Dat had je gezegd...
    (Niet dat ik zou willen dat ze dat deed hoor Vitalncoluma, ik heb je graag dat weet je )

    Lizzy Franklyn
    "Ja, daar heb ik niets aan." zei ik vrolijk. Delilah had weer mijn dag gemaakt. Wat kon die meid toch geweldig zijn.
    "Noem dan gewoon een leuk liedje wat ik voor je kan spelen terwijl jij je kunst uitoefent." Zo kon ik tenminste ook laten zien en horen wat ik kon terwijl zij deed wat zij goed kon. Zo waren we samen en voor ons eigen bezig. Dat was een goede win win situatie. Ik kon ook een liedje spelen en haar laten raden, maar dan kon ze zich niet meer concentreren op haar messen, dus dat was geen optie. En ik wilde natuurlijk niet dat er een mes in de deur van de badkamer zou komen, want dan zouden we echt een groot plak slaag krijgen.


    Delilah Gerson
    Ik grinnikte.
    "Jup, inderdaad, daar heb je niets aan." grinnikte ik, waarna ik mijn messen uit de roos haalde en Lizzy weer aankeek.
    "Ehhhhhhh Blackbird van the beatles , of dreamer van Jenn grant is wel mooi." zei ik toen, en glimlachte naar haar, toen maakte ik een flik flak van het bed af en gooide terwijl mijn messen, net niet in de roos, tja, moeilijk richten op 0.004 seconden.
    "Is het geen tijd voor het eten?" vroeg ik, niet dat ik zin had in eten, maar het was een normale vraag die vrienden aan elkaar stelden, toch?


    You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

    Haha dat doet ze met liefde denk ik :']
    Trouwens, Denise zat in de keuken maar goed maakt niet uit ik verander wel cx
    Denise Parks
    Nadat ik een tijdje somber voor me uit heb zitten staren in de keuken was ik weer teruggekeerd naar mijn kamer, hopende dat Laurinda nogsteeds bezig zou zijn met Dena en mij dus met rust zou laten. Waar ze volgens mij wel erg gesteld op was, mij met rust laten.. Het is vreselijk om je zo in de steek gelaten te voelen.. ze wilden mij er echt niet bij hebben merkte ik wel, maar waarom niet? En dan ook nog die overduidelijke leugens.. Dat deed nog wel het meeste pijn.
    Als ik dan na een tijdje de deur open hoor gaan ben ik even bang dat het Laurinda en Dena zijn, maar nee het is Rose, ik ken haar van naam maar heb haar niet echt gesproken of zo. Ze vraagt me of alles goed is en ik zet al snel mijn veel bekende glimlach op waarna ik zelfverzekerd knik.
    "Ja hoor, met jou?" vraag ik haar dan glimlachend.
    Dan komt James binnen, een oprechte glimlach siert al meteen mijn lippen bij het aanzicht van hem, iets wat niet heel veel verschil maakt met mijn neppe glimlach maar dit keer lachen mijn ogen mee. James is nu op dit moment mijn enige vriend volgens mij.. Laurinda en Dena moeten me duidelijk niet meer, anders hadden ze me wel gewoon verteld wat er aan de hand was. Als ik beter naar James kijk zie ik dat er gips of verband ofzo om zijn enkel zit, waarop ik hem vragend aan kijk. Verder ziet hij er ook niet heel goed uit, wat me het idee geeft dat hij gevochten heeft of zo..


    Ik zal zo Pete doen, als ik het stukje van John kan terug vinden nu, en anders doe ik dat morgenochtend cx


    Little do you know

    eigenlijk daar ie met liefde jou nek ja rowena, maar naar dat niveau verslaag ik me niet ;)


    You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

    KLAINEISBACK schreef:


    Delilah Gerson
    Ik grinnikte.
    "Jup, inderdaad, daar heb je niets aan." grinnikte ik, waarna ik mijn messen uit de roos haalde en Lizzy weer aankeek.
    "Ehhhhhhh Blackbird van the beatles , of dreamer van Jenn grant is wel mooi." zei ik toen, en glimlachte naar haar, toen maakte ik een flik flak van het bed af en gooide terwijl mijn messen, net niet in de roos, tja, moeilijk richten op 0.004 seconden.
    "Is het geen tijd voor het eten?" vroeg ik, niet dat ik zin had in eten, maar het was een normale vraag die vrienden aan elkaar stelden, toch?


    Lizzy Franklyn
    "Is goed. Ik zal het voor je spelen." Ik begon langzaam te spelen en na een tijdje viel ik in met de zang. Na een tijdje vroeg Delilah: "Is het geen tijd voor het eten?"
    "Ik heb geen idee." antwoordde eerlijk. "Maar ik begin wel al een beetje honger te krijgen, jij niet? Vooral jij zou honger moeten krijgen met al die inspanning, lijkt mij zo." Het was echt niet normaal wat die meid kon. Als ik niet zo bang was, zou ik jaloers op haar zijn. Maar ik was niet jaloers op haar, ik had mijn eigen dingen wat ik goed kon en daar was ik blij om.

    Denise Parks
    Nadat ik een tijdje somber voor me uit heb zitten staren in de keuken was ik weer teruggekeerd naar mijn kamer, hopende dat Laurinda nogsteeds bezig zou zijn met Dena en mij dus met rust zou laten. Waar ze volgens mij wel erg gesteld op was, mij met rust laten.. Het is vreselijk om je zo in de steek gelaten te voelen.. ze wilden mij er echt niet bij hebben merkte ik wel, maar waarom niet? En dan ook nog die overduidelijke leugens.. Dat deed nog wel het meeste pijn.
    Als ik dan na een tijdje de deur open hoor gaan ben ik even bang dat het Laurinda en Dena zijn, maar nee het is Rose, ik ken haar van naam maar heb haar niet echt gesproken of zo. Ze vraagt me of alles goed is en ik zet al snel mijn veel bekende glimlach op waarna ik zelfverzekerd knik.
    "Ja hoor, met jou?" vraag ik haar dan glimlachend.
    Dan komt James binnen, een oprechte glimlach siert al meteen mijn lippen bij het aanzicht van hem, iets wat niet heel veel verschil maakt met mijn neppe glimlach maar dit keer lachen mijn ogen mee. James is nu op dit moment mijn enige vriend volgens mij.. Laurinda en Dena moeten me duidelijk niet meer, anders hadden ze me wel gewoon verteld wat er aan de hand was. Als ik beter naar James kijk zie ik dat er gips of verband ofzo om zijn enkel zit, waarop ik hem vragend aan kijk. Verder ziet hij er ook niet heel goed uit, wat me het idee geeft dat hij gevochten heeft of zo..


    James Yaser
    "Uhmm... Denise. Ik moet je iets vertellen." Ik had echt geen idee hoe ik dit aan haar moest vertellen. Zij was praktisch mijn enige vriendin en dit ging ik nu verwoesten.
    "Je gaat me haten. Je gaat me verachten. Ik weet het zeker." Ik wist niet waarom, maar er kwamen tranen in mij op. Normaal was ik nooit zo gehecht aan mensen, behalve als ik verliefd op ze was of familie waren.
    "Ik heb iets ergs gedaan." zei ik zachtjes de reactie van Denise afwachtend. Ik hoopte dat het meisje vanzelf weg zou gaan, want ik vond het hoogst onbeleefd om haar nu weg te sturen.


    ~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

    Lizzy Franklyn
    "Is goed. Ik zal het voor je spelen." Ik begon langzaam te spelen en na een tijdje viel ik in met de zang. Na een tijdje vroeg Delilah: "Is het geen tijd voor het eten?"
    "Ik heb geen idee." antwoordde eerlijk. "Maar ik begin wel al een beetje honger te krijgen, jij niet? Vooral jij zou honger moeten krijgen met al die inspanning, lijkt mij zo." Het was echt niet normaal wat die meid kon. Als ik niet zo bang was, zou ik jaloers op haar zijn. Maar ik was niet jaloers op haar, ik had mijn eigen dingen wat ik goed kon en daar was ik blij om.


    Delilah Gerson
    "Ik zal het voor je spelen." zei Lizzy, ik denk dat ze blij was om iets te kunnen doen.
    Lizzy begon zachtjes te zingen, het was echt mooi!
    Lizzy zei ook dat ze geen idee had, maar wel honger, waarna ze aan mij vroeg of ik honger had.
    "Niet echt, en je zingt echt prachtig." zei ik eerlijk, ik had echt geen zin in eten.
    Ik borg mijn messen op en verveelde me weer.
    "Lizzyyyyyy, ik verveeeel meeee!" riep ik lachend uit, waarna ik mijn voeten achter het bovenste bed haakte en ondersteboven ging hangen en Lizzy nieuwsgierig aankeek.


    You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing