[200] Allison Lane • One Direction • Topic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 19 feb 2014 - 18:36 ]

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

( Mijn topics)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[MT. Gaan Marcel en Zoya bij Harry of Zayn op bezoek met de kids?]

Bowties were never Cooler

[MT]

Danmarks Dynamite.

[MT]

How far is far

(MT)

Because I love him, do I need another reason?

[MT]

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

url=http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=160155]Praattopic[/url

[ bericht aangepast op 12 feb 2014 - 19:54 ]

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

- MT.

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

Zayn Javadd Malik

Zacht neuriënd doopte ik de kwast in de pot met witte verf. Mijn kleding zag nu al wit van de verfspetters en ik was blij dat Safiya en ik kranten op de grond hadden gelegd, aangezien haar slaapkamer anders een, grote troep zou zijn geworden.
We zouden eerst haar muren helemaal wit verven, en ze dan morgen overspuiten met graffiti. Samen hadden we een aantal ontwerpen gemaakt en we zouden morgenvroeg alles afwerken, zodat mijn prinsesje na het weekend weer helemaal blij zou zijn. Ik vond het heerlijk om samen met mijn kinderen iets te ondernemen, vooral als het iets creatiefs was.
Met een zwakke, maar aanwezige glimlach keek ik naar Safiya, waarna ik de kwast weer vastpakte en verderging met het verven van één van haar muren. Af en toe heerste er een stilte, maar aangezien we beiden af en toe niet zo spraakzaam waren, bleef de sfeer toch heerlijk ontspannen. Af en toe droomde het meisje natuurlijk eventjes weg, maar dat zat nou eenmaal in haar karakter.
"Prinses, hou je -je aandacht er eventjes bij?" vroeg ik zachtjes, waarna ik me in haar richting draaide en hierdoor met de kwast in het rond zwaaide, waardoor er een aantal witte verfspetters in het rond vlogen, inclusief in het haar van mijn dochter. En om eerlijk te zijn, kon ik niets anders dan erom lachen.

[ bericht aangepast op 12 feb 2014 - 20:08 ]

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Hailey Olivia Styles-Summers

Sputterend stapte ik in mijn zwarte schoenen en streek ik mijn shirt glad, waarna ik snel een hand door mijn haren haalde om vervolgens de lichten op de badkamer uit te doen en naar beneden te gaan. Blij dat ik vanmorgen al vroeg uit de veren was zodat ik fatsoenlijk had kunnen ontbijten en het huis een beetje op orde te stellen, liep ik op een slakkentempo de trappen af om vervolgens naar de keuken te gaan, waar ik alvast het water op het vuur zette zodat ik dadelijk thee kon maken.
Misschien noemde mensen me naïef. Ik wist het wel bijna zeker. Want welke negentienjarige trouwt er nou met een jongeman die net iets ouder dan zij is en verlaat haar ouderlijk huis direct hierna om samen met hem te gaan wonen? Ik wist maar al te goed dat er genoeg mensen waren die dachten dat ik niet goed voor mezelf kon zorgen en dat ik blind van de liefde in dit huwelijk was gestapt.
En toch zou ik niet anders meer willen.
Ik schudde langzaam mijn hoofd en probeerde de negatieve gedachten uit mijn hoofd te verbannen, waarna ik een zachte zucht slaakte en een aantal mokken op het aanrecht zette. Harry's broer en zijn vrouw zouden langskomen en waarschijnlijk zouden ze de kinderen meenemen. Natuurlijk, ik hield van mijn schoonbroer en -zus, net zoals ik van mijn neefje en nichtje hield. Maar aangezien ik wist dat er bepaalde onderwerpen besproken zouden worden die ik minder prettig vond, zag ik best tegen dit bezoek op. Vooral als Troye en Mikayla mee zouden komen, iets wat Harry volgens mij maar al te graag hoopte.

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Zoya Rosa Styles-Malik
Ik liep zacht fluitend door het huis. Mijn lange donkeren haren hingen voor de verandering een keer los en gingen lichtjes heen en weer op het briesje dat door de open ramen het huis verfriste. In onze kleine tuin zat Mickey te spelen met de pup, maar waar Troye was had ik geen idee van. Beiden konden ze al wat wankel lopen en zeker als de jongen een pad vond langs meubels was je hem vrij snel kwijt. Traplopen deed hij alleen nog wel kruipend. "Lief, heb je Troye gezien? We zouden naar jou broer gaan, maar ik kan hem nergens vinden." riep ik naar boven. Ondertussen had ik al een tas gepakt met spulletjes voor Troye en Mikayla, een presentje voor Harry en zijn vriendin en mijn eigen spulletjes. Het was vreemd maar toch ook weer fijn om een dag niet in mijn uniform te lopen. Een groter verschil tussen dat lompe ding en wat ik nu aan had kon eigenlijk niet. Nu droeg ik namelijk een luchtig blauwgestreept zomerjurkje en blauwe all stars. Ik was dan wel een moeder van twee, ik was ook achttien en nogsteeds zo mager als een lat. Door de zwangerschap was ik eigenlijk alleen maar afgevallen in plaats van aangekomen. Ik keek nog even in de spiegel in de hal en pakte de riem van de hond. Nog even controleerde ik of we alles hadden: drinkbekers, luiers, schone kleertjes, wat speelgoed, knuffelbeer. Jup. Ik was nou eenmaal niet extreem veel thuis, maar als ik thuis was vond ik het heerlijk om alles voor onze kleine humpies te verzorgen, al kon het ook erg stressvol zijn. Ik genoot echt van onze kinderen. Ik liep daarna naar de tuin. "Mickey, wil jij Marshmallow aanlijnen? Dan ga ik je vader en je broertje zoeken." zei ik tegen haar. Ze knikte hevig en ik gaf haar de riem, waarna ik weer naar binnen liep. Dat lukte haar meestal wel. Zelfs in haar jurkje dat ze eigenlijk alleen met warm weer aan had. "Marcel, lukt het?" vroeg ik terwijl ik de rugzak met spulletjes vast om mijn schouders hing, waardoor ik echt net weer een middelbare scholier of student leek, iets wat ik al even niet meer was en wat voor mijn gevoel nog veel langer geleden was.

[Zo lang hoeft Marcel echt niet hoor]

Bowties were never Cooler

Safiya Malik
Een ietwat gespannen glimlach was op mijn gezicht te vinden, want deze gaf precies weer hoe ik me op dit moment voelde. Ik wist dat vandaag een hoop zou veranderen, deze tijden zou gaan veranderen, en ik was bang voor wat er zou komen. Niet zozeer voor mijn ouders, maar ook voor Drake, die elk moment van deze dag aan kon bellen, wetende dat ik er dan helemaal niet meer onderuit zou kunnen komen.
Een zachte zacht rolde over mijn lippen, om met mijn kwast weer in de verf te dopen en rustig verder te gaan met een van de muren. Ik vond het net zo geweldig als normaal, zoals alle projecten, maar mijn aandacht was er niet voor de volle honderd procent bij. Mijn aandacht deels gericht op mijn vader, die zacht wat neuriede, en de muur, de rest bij alles wat er nog zou gebeuren. Niet dat het opviel, want het wegdromen zat nu eenmaal in mijn karakter, dus opvallen zou het niet.
'Ik ben er met mijn gedachten bij,' zei ik zachtjes, om van de muur naar mijn vader te kijken, niet helemaal naar waarheid. Al volgde deze al snel de verfspetters die in het rond vlogen. 'Je lacht je prinses niet serieus uit, toch?' vroeg ik met grote ogen, om me voorover te buigen naar de bak. Ik wilde mijn kwast er in gooien tot ik me bedacht en deze opnieuw in de verf doopte, om deze in de richting van mijn vader te zwaaien. 'Staat je goed, papa,' rolde lachend over mijn lippen toen de druppels in zijn gezicht belandde.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Amory Gisella Malik-Da Leigh

Ik zuchtte even diep. Het leek wel alsof de hele auto plots zwaarder werd wanneer ik boodschappen deed. Ach ja, wanneer zou meneer Malik het een keer doen? Safiya was ook al groot genoeg. Ik mocht ook niet klagen, ik had het beste gezinnetje van de hele wereld. Twee prachtige dochters, de oudste is al getrouwd en heeft twee mooie kinderen. Al was ik nog geen veertig, en al oma, ik was hartstikke blij dat ik nu al de kans kreeg om te genieten van mijn kleinkinderen. Ik parkeerde de auto voor ons huis, een prachtig huis. Veel mooier dan mijn oude huis. Het krakkemikkige hutje waar ik vroeger in woonde, was niets meer en niets minder dan een diepe en donkere grot, met enkel een schemerig lampje als licht. Nadat het gebeurde… Niet over nadenken. Onhandig zette ik de auto op slot, waarna ik één boodschappentas aan elke arm nam, zodat ik alles in een keer meenam. Toen ik de deur openmaakte, en de tassen naast mij liet neerploffen, zag ik dat Safiya en Zayn aan het schilderen waren. 'Zo, lekker bezig?' vroeg ik enthousiast. 'De boodschappen zijn weer gedaan, hoor.' voegde ik er sarcastisch aan toe, hoewel ik zelf wel wist dat het onnodig was.

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Marcel Styles
Ik strikte mijn veters, om in de richting van de badkamer te lopen. Voor het trapgat bleef ik voor een klein moment staan toen de stem van Zoya van beneden klonk. 'Ja, hij is bij mij,' antwoordde ik, om daarna al snel mijn weg naar de badkamer te vervolgen. Voor de derde keer vandaag en hopelijk ook de laatste keer deze ochtend. Troye, die ik daar inderdaad aantrof, zette ik op een arm neer, omdat ik wist dat we hier anders een uur nog zouden staan. Nou ja, dan zouden we een achtervolging in kunnen zetten waardoor we ook te laat bij mijn broer aan zouden komen. Met een laatste blik in de spiegel, om een hand door mijn haar te halen, de kleine jongen mijn voorbeeld volgende, deed ik dit licht ook uit, om richting beneden te lopen.
Eenmaal beneden liep ik regelrecht richting Zoya, om mijn vrije hand, toen ik eenmaal achter haar stond, op haar schouder neer te leggen. Eerst gleed mijn blik naar Mickey, die druk bezig was met Marshmallow. Marshmallow leek nog steeds alles prima te vinden, interessant, waardoor het soms overkwam als een idioot met teveel geduld, maar ik was blij met het beestje en zijn karakter. Daarna boog ik me voorover, om een kus op de wang van degene voor me te drukken. Degene die altijd zorgde dat er een glimlach op mijn gezicht kwam te staan en zorgde dat mijn leven, samen met de twee kleintjes, compleet was. Ik had echt alles wat iemand zich kom wensen en was meer dan gelukkig.
'Het gaat prima. Wij zijn er ook klaar voor,' rolde zachtjes over mijn lippen waarna Troye ook instemmend knikte en zijn duim omhoog stak. 'Maar volgens mij was dat ondertussen wel duidelijk,' voegde ik erna nog aan toe. 'Zijn de dames er ook helemaal klaar voor?'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles
Het was heel erg slecht van me, maar ik had mezelf er echt niet toe kunnen zetten om eerder mijn bed uit te komen. Wat ik dus nu ook pas deed, als Hailey er niet uit was gegaan was ik waarschijnlijk blijven liggen. Ook het feit dat we bezoek kregen hielp wel. Zuchtend kwam ik dan toch overeind en trok het eerste shirt aan dat ik tegenkwam en er nog redelijk uitzag, een zwart shirt met V-hals dus. Ook mijn gebruikelijk skinny jeans werden niet overgeslagen. Daarna ging ik nog kort naar de badkamer om mijn tanden te kunnen poetsen en mijn haar iets te fatsoeneren. Voor mijn gevoel was ik wel toonbaar genoeg zo, dus trippelde ik al iets opgewekter dan net naar beneden, waar mijn vrouw al in de keuken bezig was met de thee. Aangezien ik toch niks beters te doen had op het moment liep ik naar haar toe en sloeg mijn armen van achteren rond haar middel en legde mijn hoofd op haar schouder. Met de seconde werd mijn humeur een stukje beter bij de gedachte wat er vandaag ging komen, al kon het compleet verkeerd uitpakken natuurlijk. 'Goedemorgen schat,' mompelde ik, mijn stem nog wat schor van de slaap, maar ik was te lui om er iets aan te doen. Daarbij gaf het altijd zo'n leuk effect op haar, wat ik voor geen goud wilde missen.

Because I love him, do I need another reason?