MSV - Midden Aarde RPG - Speeltopic 3 - Speeltopics

Dit is het schrijftopic voor een verhaal in Midden Aarde.

De rode lijn:

[ bericht aangepast op 8 sep 2014 - 12:53 ]

Every villain is a hero in his own mind.

[Ik wacht even tot Oropher reageert, anders sluiten we hem wel een beetje buiten eh?]

[haha, nou zoveel is er nog niet tussen hen gebeurd, maar oké ]

Every villain is a hero in his own mind.

'Tsja, maar toch is er maar 27 man uit het hele Midden Aarde gekomen. Dat zijn degenen die er belang bij hebben. Wat maakt het dat je hebt besloten om mee te gaan, en niet om het maar door anderen te laten opknappen zoals de rest.' Ithilwen besefte dat het een redelijk confronterende vraag was. Zelf zou ze eigenlijk ook niet meteen zoiets beantwoorden. 'Het spijt me, dat is natuurlijk een beetje een grote vraag gezien we elkaar nog maar net ontmoet hebben.' verontschuldigde ze zichzelf. Ze wierp een blik naar achter, waar Thranduil liep. Ze vroeg zich af wat er in zijn hoofd omging.

[You're right :') Maar miss moeten we hem wel in het gesprek betrekken.]

[ bericht aangepast op 24 april 2014 - 10:01 ]

Een donkere glimlach speelde om haar lippen. 'Ik verwacht dat ik de enige ben die ervaring heeft met levensgevaarlijke dieren.'
Ze bereikten het riviertje en zakten door hun knieën om de nappen met water te vullen. Ze merkte dat Ithilwen een stuk spraakzamer was dan haar metgezel, wat ze een passende eigenschap voor een vorst vond. Over het algemeen hield ze niet van onzinnige gesprekken als deze.

Every villain is a hero in his own mind.

Er broeide iets vanbinnen toen Sha'rin dat zei, maar Ithilwen hield haar mond. Ze hoefde niet te weten wat er was gebeurd, het was niet noodzakelijk om dat soort pijnlijke dingen naar boven te halen. Het was geen wedstrijd over wie de gevaarlijkste dingen had gedaan.
'Vast wel.' glimlachte ze, niet geheel gemeend. Ze keek naar Thranduil. 'En jij, heb jij ervaring met draken?'

[Gheghe, ik ben benieuwt of Thrandy het gaat vertellen ]

[Heya. Ik kan pas vanavond of morgen reageren.]

Caution first, always.

Thranduil Oropherion

Thranduil zweeg voor het grootste gedeelte van Ithilwen's gesprek met Sha'rin. Aan de ene kant omdat hij zich nog steeds ongemakkelijk voelde door de gebeurtenis van een paar minuten daarvoor, aan de andere kant omdat hij weinig behoefte had aan een nietszeggend gesprek met een vreemde. Sha'rin en Ithilwen hadden het over hun motieven om mee te gaan op avontuur en Thranduil schudde zachtjes met zijn hoofd toen Ithilwen een nogal persoonlijke vraag stelde. Het was zo typerend voor haar karakter. Ze verontschuldigde zich snel en Thranduil had geglimlacht als Sha'rin geen, in zijn ogen, onnozele opmerking had gemaakt: 'Ik verwacht dat ik de enige ben die ervaring heeft met levensgevaarlijke dieren.'
Thranduil moest moeite doen om niet sarcastisch te lachen. Hoe oud was dit kind? Hoe kon ze zo arrogant de strijden van een ander inschatten? Hij merkte dat Ithilwen haar ook ergerde aan de opmerking, maar opmerkelijk genoeg reageerde ze bijzonder kalm. Thranduil keek op toen Ithilwen naar hem keek. 'En jij, heb jij ervaring met draken?'
"Ik heb genoeg moeten trotseren en draken waren gek genoeg niet de grootste boosdoeners." Hij dacht met een zwaar hart terug aan Dagorlad. De gruwelen van Mordor kwamen nog vaak in zijn dromen voor en ondanks de verwoesting van Sauron had dit de dood van zijn vader betekend."Ieder gevecht brengt ellende en verdriet met zich mee, al zijn de littekens niet altijd zichtbaar. Het siert je niet om zulke ongegronde inschattingen te doen over een ander. Na verloop van tijd leer je om over zulke zaken niet op te scheppen."
Hij vulde met gemak een aantal kruiken met water en hij kon niet wachten om terug te gaan naar het kamp.

Caution first, always.

Sha'rin was niet iemand die veel lachte, maar nu verscheen er toch een grijns om haar lippen. 'Ik had het enkel over ervaring met dieren. Niets meer en niets minder.'
Het verbaasde jaar dat hij zich zo snel niet leiden door zijn al dan niet gekrenkte gevoelens en ze vroeg zich af waarom hij zo openhartig was, want daar had hij haar in de instantie niet de man toe geleken.
'Ik zou niet willen beweren dat een elfenkoning niets uitgevoerd heeft in zijn lange leven.'

Every villain is a hero in his own mind.

Toen de hele groep plots stil stond en Skylar in de verte rookpluimen zag opkomen en een hobbit over brand begon schudde ze enkel haar hoofd, het kon haar niet bepaald veel schelen dat iets daar lag af te branden, ieder zijn problemen. Zij deed dan ook geen enkele moeite om Sha'rin te volgen toen ze water ging halen, ze had al twee elfen die haar vergezelden, ze kon met hen vrienden worden. Skylar gaf al haar aandacht even aan Kili, terwijl ze verbaasd naar hem opkeek sprak ze weer tot hem 'Maar zeven? Maar het is toch jullie thuis waarom wil niemand vechten voor wat aan hem toebehoort? Wie is jullie leider eigenlijk? Hoort hij geen geheel leger te verzamelen om jullie thuis terug te winnen?' vroeg Skylar vele vragen na elkaar terwijl ze de dwerg plots wel erg nieuwsgierig aankeek.

Those who don't believe in magic will never find it!

Kili keek haar recht in de ogen. 'Nouja, niet iedereen voelt zich even verplicht om er wat aan te doen,' zei hij zacht. 'Onze leider is Thorin Oakenshield, Hij heeft geprobeerd om andere dwergen over te halen, maar zoals ik al zei voelt niet iedereen zich even verplicht.'

Toen Gengi terugkwam met een klein zwijn en een haas, barstte de hemel open. Het was bewolkt geweest en blijkbaar was het nu tijd voor regen. Dat was een flinke afknapper, want met dit weer konden ze nooit vuur maken. Dan had ze die dieren voor niets gevangen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Hobson keek met een beteuterd gezicht naar het vuurtje dat nu enkel een rokende hoop hout was. Gelukkig betekende de regen ook dat het vuur in het nabijgelegen dorp gauw gedoofd zou zijn. Helaas was dat ook het enige positieve aan de regen, hoewel Hobson dat toch al wat vond.
Hij wist alleen niet of hij het aankon als hij het alleen met vruchten en noten zou kunnen doen. Hij had namelijk best trek in een stuk zwijn gehad.
Het werd ook al gauw koud, hoewel hij goede kleding droeg die niet zo snel doorwerkten.
Hij keek het kamp rond, zich afvragend wat de anderen van het weer vonden. Niemand lek er echt blij mee te zijn, maar de meesten leken de druppels gewoon te negeren en Hobson schudde zijn hoofd toen hij dat zag.
To zijn ontsteltenis zag hij ook dat het boven Ignatius de Blauwe niet regende en dat terwijl de tovenaar gewoon tussen hen in stond
'Meneer de blauwe tovenaar,' begon hij, maar hij wist niet wat hij nou werkelijk wilde zeggen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ignatius de Blauwe

Ignatius keek geamuseerd toe hoe de regen de vuren doofden en zijn metgezellen doorweekte. Zelf was hij echter beschermd tegen al deze grillen van de natuur.
Toen hij de hobbit zijn naam hoorde zeggen, draaide hij zich naar hem toe en trok een wenkbrauw op.
'Ja?' vroeg hij, 'wat wil je zeggen?'

'Het is nogal onbeleefd om ons zo in de regen te laten staan,' vond Hobson, 'en alleen uzelf droog te houden.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'En het is nogal onbeleefd om te klagen bij je gastheer, mijnheer hobbit.'