RPG - Het Instituut voor Bijzondere Gevallen - Hawai 5 - Speeltopics

Oorspronkelijk is dit verhaal begonnen op Hyves, maar omdat die er helaas mee gaat stoppen, willen we hier graag verder gaan.
Iedereen is natuurlijk vrij om mee te doen, maar we zitten dankzij Hyves' faillissement dus wel midden in het verhaal! Hopelijk hebben jullie hier begrip voor.


Het is zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid.
Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven.
Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn.
Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen. De zeemeerminnen en Rodey worden wel toegelaten, maar voor de halfwolven blijven ze vrezen. Ze zijn bang dat ze andere wezens opeten.
Zij worden geacht om in de bossen, buiten het dorp te leven, tussen de andere, gevaarlijkere wezens. Daarom verlaat ook niemand het dorp. Behalve voor het water.
Het dorp wordt bestuurd door een stel wijzen, die bepalen wat ze allemaal moeten doen wanneer er iets gebeurd.

Meer uitleg en het inschrijf topic vindt je hier: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=157054

Personages

Bethany 'Beth' - 21 - tijgermens q]Marjannee[/q
Enaid - 97 - ederos q]Hohenheim[/q
Ferapyle - ? - sater q]Ensiferum[/q
Leona - 27 - trol q]Ensiferum[/q
Meller Wartons - 14 - mensee q]Marjannee[/q
Michelle L'Oreal - 22 - vervloekt mens q]Ensiferum[/q
Minkabh - +/- 47 - papegaaienotter q]Hohenheim[/q
Peikka - 31/32/33 - follet q]Hohenheim[/q
Russel Wartons - 22 - mensee q]Marjannee[/q
Satyr - 21 - sater q]Ensiferum[/q
Stimpy - 1 - eekhoorn q]RosanneB[/q
Tari - 19 - elf q]Marjannee[/q
Venomis - 24 - dracaena q]Ensiferum[/q
Weather - 20 - Treeture q]Marjannee[/q

Nieuwkomers
Allie - 22 - zeemeermin q]Hohenheim[/q
Athiabbe Duskfury - 20 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Baiel - 22 - nereïde q]Marjannee[/q
Cordelia Duskfury-Grecia - 21 - zeemeermin q]RosanneB[/q
Emily Grecia - 22 - zeemeermin q]Marjannee[/q
Glaie - ? - nereïde q]Marjannee[/q
Gyab Duskfury - 19 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Javelin Ash - 21 - halfwolf q]Marjannee[/q
John ? - ? - mens q]Marjannee[/q
Kato Duskfury - 22 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Limany Redfinder - 22 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Maerle - 0 - zeemeermin/nereïde q]Marjannee[/q
Nykin Duskfury - 0 - halfwolf/meermin q]Hohenheim[/q]/[q]RosanneB[/q
Oliver May - 24 - mendax q]Marjannee[/q
Pagelino Duskfury - 12 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Patja Duskfury - 9 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Prahi - 29 - Syrene q]Hohenheim[/q
Qako Duskfury - 26 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Rodey Diablo - 21 - bosduivel q]Hohenheim[/q
Wyatt - 23 - waternimf q]Hohenheim[/q
Yati Stormghost - 22 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Zipp +/- 4- bosduivel q]Hohenheim[/q

Overig
Jill - 22 - mendax q]RosanneB[/q

http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=157055 --> Deel 1
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=157891 --> Deel 2
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=158285 --> Deel 3
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=158830 --> Deel 4

[ bericht aangepast op 26 jan 2014 - 16:13 ]

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Peikka,' antwoordde Kato voor hij van zijn sap dronk. Hij was eerder onhandig en extreem dom te noemen dan echt gevaarlijk. 'Hij kwam te dicht bij de muur en Yati en ik moesten hem terug drijven naar het bos.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Mmm. Gelukkig ben je verder ongedeerd.' Ze kuste zijn slaap. 'En Yati hopelijk ook.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Wyatt knikte en vouwde zijn armen onder zijn hoofd.
'Uiteindelijk kom ik ook wel weer terug. Voor haar.' Dat moest hij ook elke keer beloven en Wyatt was niet iemand die beloftes niet nakwam.

~ ~

Kato knikte.
'Ja, die redt zich wel. We wilden vanavond eigenlijk even het café in gaan,' zei hij en hij streek door haar haren. Hij wierp een blik op Nykin die zijn koekje inmiddels op had en zichzelf vermaakte door zijn blokken zo hoog mogelijk op te stapelen. 'Als jij dat goed vind.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ja, natuurlijk,' zei Cordelia. 'Gezellig,' glimlachte ze. 'Maar dan eis ik je morgenavond voor mezelf.' Ze grijnsde. Ze keek er naar uit om wat tijd alleen met Kato door te brengen, gezien Nykin nogal vaak hun momenten verstoorde door wakker te worden.

--

'Heb je nog steeds gevoelens voor haar?' vroeg Winnie nieuwsgierig.

[ bericht aangepast op 9 feb 2014 - 19:54 ]

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Wyatt had zijn ogen dichtgeknepen tegen de zon en was blij dat hij dat al had gedaan, zodat hij haar verder niet hoefde aan te kijken.
'Nee.' Hij had geen idee of ze die woorden zou geloven, maar het was de waarheid. Hij zag Cordelia meer als een heel goede vriendin, als een soort zus. Hij wist echter ook dat hij onmiddellijk zou toestemmen als ze hem morgen de liefde zou verklaren. Hij hoopte er alleen niet meer op. Het was goed zo.

~ ~

Kato grinnikte zachtjes, maar vroeg zich voor de zoveelste keer af wat ze met die woorden wilde zeggen. Hij vond het niet erg als ze wegkroop in zijn vacht of hem kuste, maar meer dan dat kon hij ook niet verdragen. Hij wilde haar niet afwijzen, maar het was de enige manier om haar geen kwaad meer te kunnen doen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Is het een date?' vroeg Cordelia glunderend.

--

Winnie keek naar Wyatt en legde toen haar hoofd in het zand. 'Ik heb nooit iemand gevonden. Liefde is ingewikkeld.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Wyatt knikte. 'Nou en of.'
Hijs tak zijn hand uit om haar zachte haren te strelen.
'Er komt heus wel iemand. Zeker op het eiland.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Op Hawaï? Denk je dat echt?' zei Winnie. Ze draaide zich naar Wyatt toe en leunde op haar elleboog.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Ja, dat denk ik echt,' gniffelde hij. 'Er zijn daar genoeg anderen waar je mee op kunt trekken, dus een potentiële liefde zit er vast ook wel in.'

~~

Kato wist niet of het een date te noemen was, want de kinderen zouden gewoon op bed liggen, maar hij knikte. Hij vond het wel een prettig vooruitzicht haar verder met niemand te hoeven delen. Dat was toch een tijd geleden en hoewel hij zich niet weer zou laten overhalen om met haar het bed te delen, kon het wel gezellig worden. Dat was het altijd met haar.
'Goed dan.' Hij kuste haar kruin op het moment dat Liae wakker werd.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Zou fijn zijn,' beaamde Winnie. 'Zolang het niet ingewikkeld wordt,' grijnsde ze. 'Ik hou niet van ingewikkeld.'

--

'Fijn,' zei Cordelia opgetogen. Ze gaf hem nog een kus en glimlachte daarna naar Liae, die zachte geluidjes maakte en naar de flikkering van Kato's ketting staarde. Ook zij keek er naar uit om tijd door te brengen met Kato. Gezellig samen bij de haard zitten en genieten van het feit dat ze alleen waren.

[ bericht aangepast op 9 feb 2014 - 20:38 ]

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Maerle, nee! Dat is niet van jou!' Emily pakte vlug het stukje fruit - een klein mandarijntje - uit haar hand en legde het terug in de bak. Ze keek de marktvrouw - een soort mix van een varken en een mens - verontschuldigend aan. Bij het zien van haar geïrriteerde blik voelde Emily een lachbui opkomen en ze tilde Maerle snel op en liep weg. 'Baiel, je had er best iets van mogen zeggen.'
'Hmm?' Baiel keek een tel naar haar om, glimlachte even charmant en draaide zich toen weer om naar de man van de slagerij. Hij antwoordde niet op haar vraag en vervolgde zijn gesprek.
Emily slaakte een gefrustreerde zucht en zette Maerle weer op de grond. Ze had een week geleden haar eerste stapjes gezet en kon nu niet meer ophouden met lopen. Als Emily even niet oplette, was ze alweer een paar meter verderop en deed ze iets wat ze eigenlijk niet mocht doen. Het hoorde er natuurlijk bij en Emily vond het leuk dat ze zo avontuurlijk was, maar ze moest constant opletten en Baiel hielp haar ook niet echt. Die was meer bezig met zichzelf dan met zijn omgeving.
Ze voelde zich telkens schuldig als ze zich aan hem ergerde, omdat ze wist dat ze hem bijna kwijt was geweest en dat ze dankbaar moest zijn dat hij nog in leven was. Ze was alleen bang dat Ariana iets aan zijn karakter had veranderd, want Baiel was zichzelf niet meer. Hij was veel meer met zichzelf bezig dan met zijn gezin en dat vond Emily moeilijk, juist omdat ze al zo lang alleen had gestaan voor de verzorging van hun kind. Toen ze het eens voorzichtig tegen hem had gezegd, had hij nogal boos gereageerd. Hij had gezegd dat hij de tijd voor zichzelf nodig had, dat hij van Maerle en Emily en hun nog ongeboren kind hield, maar dat hij te lang bezig was geweest met overleven en dat hij nu juist weer moest leven. Hij wilde zoveel mogelijk genieten van zijn leven.
Dat begreep Emily en ze had geknikt, maar wat ze niet begreep was dat hij niet meer van zijn gezin kon genieten. Hij was bijna nooit thuis, maar werken deed hij ook niet vaak; hij verspilde meer geld dan hij opbracht. Meller moest nog steeds vaak oppassen, omdat Emily haar verplichtingen had bij het café en Baiel was niet vaak thuis. Emily had gehoopt te kunnen sparen voor een eigen huisje, maar het leek erop alsof dat nog lang niet zou gebeuren.
Het varken duwde het mandarijntje onder haar neus en keek haar boos aan. Ze begon wat in een onverstaanbare taal te roepen en zei toen: 'Vies. Betalen.'
Emily zag inderdaad slijm op het mandarijntje en daarom knikte Emily. 'Ja, natuurlijk. Ik zal mijn man om geld vragen. Het spijt me.'
Het wezen begreep het niet en bleef haar volgen naar Baiel.
'Bai, ik heb geld nodig. Maerle heeft gekwijld.'
'Alwéér?' Baiel slaakte een diepe zucht. 'Wat heeft dat kind nu weer gedaan?'
Emily beet op haar lip om niet kwaad te worden omdat hij Maerle 'dat kind' noemde en knikte slechts. 'Geef me gewoon een paar muntjes.'
Hij rolde met zijn ogen en haalde enkele muntjes uit zijn zak, die hij hard - onvriendelijk - in haar vrije hand duwde. 'Hou haar gewoon wat beter in de gaten, dan.'
'Als jíj eens wat beter op haar zou letten, zou het ook niet gebeuren!' floepte Emily eruit.
'Wat wil je beweren?' Baiels ogen schoten vuur. 'Dat ik geen goede vader ben? Dat ik te weinig op mijn kinderen let? Dat ik niet met genoeg met ze bezig ben?'
'Nou -'
'Ik bén ook bezig met andere dingen! Ik ben constant aan het herontdekken, ik heb maanden in een bed gelegen! Vind je het gek dat ik mijn ogen uitkijk?'
'Nee, maar je bent al twee maanden weer volledig op de been en -'
'En die twee maanden wegen op tegen die lange tijd.' Baiel keek haar ongelovig aan. 'Jeetje, Em. Het is heus niet dat ik niet van Maerle houd, hoor. En bovendien houd ik het ei al in de gaten.'
Ja, je houdt hem in je armen, wilde Emily zeggen, maar ze hield zich wijselijk in. 'Ik betaal de muntjes.' Ze draaide zich om naar het varken en drukte boos de muntjes in haar handen. Ze trok Maerle wat meer omhoog en begon stug door te lopen naar het hotel.

[ bericht aangepast op 10 feb 2014 - 12:37 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Wat versta jij onder ingewikkeld?'
Wyatt had wel zo'n vermoeden en wist dat hij dat probleem niet zou kunnen wegnemen als ze een relatie kreeg met iemand op het eiland.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik wil geen gedoe. In iedere relatie zijn wel eens problemen, en ik weet niet of ik daar klaar voor ben.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Een relatie zonder problemen lijkt me echt ondenkbaar,' zei Wyatt die zijn tenen in het koele zand stak, omdat hij het nogal warm begon te krijgen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

De afgelopen tijd hadden Javelin en Qako nog een paar keer met elkaar afgesproken. Javelin had ook zijn broertje en zusje nog een keer gezien, die haar nu vooral herkenden als de mandarijnenvrouw. Dat vond ze stiekem wel jammer, want ze wilde hen graag beter leren kennen en ze wilde vooral dat Patja en Pagelino haar beter leerden kennen. Ze wist niet hoe serieus het zou worden met Qako, maar wat haar betrof konden ze alleen nog maar een sterkere band krijgen.
Ze had Qako voorheen nooit gezien als een potentiële partner, maar hoe vaker ze hem zag, hoe sterker haar verliefde gevoelens werden. De vlinders fladderden door haar buik als ze aan hem dacht en als ze weer afscheid van elkaar namen, had ze altijd een teleurgesteld gevoel, omdat ze dan weer even zonder hem moest. Het was ook niet zo dat ze elkaar elke dag zagen. Beide werkten ze veel en Qako had zijn familie om voor te zorgen. Hoewel Javelin dat niet had, wilde ze zich niet aan hen opdringen en hun familiemomenten verpesten.
Als ze echter wel bij zijn familie was, de weinige momenten dat ze hen zag, besefte ze hoe gezegend Qako moest zijn dat hij een deel van zijn familie mee had kunnen nemen. Javelin was iedereen die ze op Montserrat gekend had, kwijtgeraakt en vaak spookte door haar hoofd de vraag hoe het met hen zou gaan. Of de vulkaan inmiddels uitgebarsten was en ze allemaal waren gestorven, of dat ze nog steeds leefden. Ze besefte maar eens te meer dat ze geen afscheid van hen had kunnen nemen. Ze vroeg zich soms af of Janda en Wolyne haar zouden missen, als ze nog in leven waren. Of het Daco opgevallen was dat ze er niet meer bij hoorden. Of de stamhoofden meer aan haar zouden missen dan alleen haar jaagtalent.
Ze gaf zichzelf nooit de gelegenheid hier lang over na te denken. Ze wist dat ze moest leven in het hier en nu en dat ze weg zou kwijnen als ze te veel dacht aan alles wat ze miste. Niet alleen haar vrienden was ze kwijtgeraakt toen ze de keuze had gemaakt om met het reisgezelschap naar Hawaii te vertrekken. Ook haar thuis had ze niet meer, de plek waar ze nog altijd welkom was geweest. Ze was opgegroeid in Galway's. Het was de enige plek waar ze haar ouders kende en waar ze herinneringen had met haar grootmoeder. Ook dat was allemaal verdwenen door haar vertrek en dat besef kwam vaak schokken terug.
Ze zou niet aan iemand toegeven dat ze wel eens moest huilen als ze daar aan dacht. Zelfs niet aan Qako, die ook veel had moeten achterlaten. Het was een groot zwak punt van haar en die wilde ze liever verbergen, voor iedereen.

Javelin zakte door haar poten. Ze stond bij de poort en had van shift moeten wisselen met Kato, Qako's broertje. Die had het behoorlijk pittig gehad, had ze kunnen zien aan zijn gehavende lijf, en ze hoopte dat ze het wezen dat ze hadden geconfronteerd, genoeg hadden weggejaagd zodat zij er niet meer last van zou krijgen. Ze was wat loom van het hete weer en veranderde het liefste in een mens, omdat haar vacht veel verstikkender was dan haar gewone huid. Ze zou zich echter niet kunnen verweren als mens en wilde niet het risico nemen aangevallen te worden door het wezen dat Kato en Yati blijkbaar wel had geraakt.
Het was het andere broertje van Qako, Gyab, die haar tijdens haar shift kwam vergezellen. Ze had nog nooit een woord met hem gerept en als ze samen werkten, waren ze beide wolven en reageerden ze nauwelijks op elkaar. Af en toe, als ze een geluid hoorden, spitsten ze hun oren en wisselden ze even blikken, maar meestal was het loos alarm en dan verzonken ze beide weer in hun eigen gedachten. Javelin had er vaak aan gedacht om in haar mensengedaante een gesprek met hem te beginnen, zoals ze soms wel met Limany sprak, maar vond het moeilijk om te bedenken waar ze het over moest hebben. Ze wist dat Gyab het broertje was met wie de rest het minste contact had. Ze had hem wel eens bij Qako gezien, waar hij woonde. Javelin kwam hem eigenlijk bijna nooit tegen in het dorp en als ze hem dan, bij uitzondering, eens zag, was dat als hij terugkwam van zijn werk of van het jagen buiten het dorp. Ze wist dat alle halfwolven wel eens buiten het dorp kwamen, omdat hun jagersinstincten te diep lagen om zich altijd maar gedeisd te houden. Bovendien konden ze dan veel meer zichzelf zijn als wolf, want in het dorp kreeg Javelin het nauwelijks voor elkaar om even te rennen zonder dat ze iemand omver gooide.
Ze rekte zich uit en gaapte even. Ze was niet heel erg op haar hoede en hoopte dat Gyab zich minder liet beïnvloeden door de hete zon, die brandde op haar rug. Haar ogen vielen bijna dicht en daarom stond ze maar op en begon ze te ijsberen, in de hoop dat het haar wat wakkerder zou houden.

[ bericht aangepast op 10 feb 2014 - 12:37 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain