RPG - Het Instituut voor Bijzondere Gevallen - Hawai 5 - Speeltopics

Oorspronkelijk is dit verhaal begonnen op Hyves, maar omdat die er helaas mee gaat stoppen, willen we hier graag verder gaan.
Iedereen is natuurlijk vrij om mee te doen, maar we zitten dankzij Hyves' faillissement dus wel midden in het verhaal! Hopelijk hebben jullie hier begrip voor.


Het is zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid.
Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven.
Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn.
Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen. De zeemeerminnen en Rodey worden wel toegelaten, maar voor de halfwolven blijven ze vrezen. Ze zijn bang dat ze andere wezens opeten.
Zij worden geacht om in de bossen, buiten het dorp te leven, tussen de andere, gevaarlijkere wezens. Daarom verlaat ook niemand het dorp. Behalve voor het water.
Het dorp wordt bestuurd door een stel wijzen, die bepalen wat ze allemaal moeten doen wanneer er iets gebeurd.

Meer uitleg en het inschrijf topic vindt je hier: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=157054

Personages

Bethany 'Beth' - 21 - tijgermens q]Marjannee[/q
Enaid - 97 - ederos q]Hohenheim[/q
Ferapyle - ? - sater q]Ensiferum[/q
Leona - 27 - trol q]Ensiferum[/q
Meller Wartons - 14 - mensee q]Marjannee[/q
Michelle L'Oreal - 22 - vervloekt mens q]Ensiferum[/q
Minkabh - +/- 47 - papegaaienotter q]Hohenheim[/q
Peikka - 31/32/33 - follet q]Hohenheim[/q
Russel Wartons - 22 - mensee q]Marjannee[/q
Satyr - 21 - sater q]Ensiferum[/q
Stimpy - 1 - eekhoorn q]RosanneB[/q
Tari - 19 - elf q]Marjannee[/q
Venomis - 24 - dracaena q]Ensiferum[/q
Weather - 20 - Treeture q]Marjannee[/q

Nieuwkomers
Allie - 22 - zeemeermin q]Hohenheim[/q
Athiabbe Duskfury - 20 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Baiel - 22 - nereïde q]Marjannee[/q
Cordelia Duskfury-Grecia - 21 - zeemeermin q]RosanneB[/q
Emily Grecia - 22 - zeemeermin q]Marjannee[/q
Glaie - ? - nereïde q]Marjannee[/q
Gyab Duskfury - 19 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Javelin Ash - 21 - halfwolf q]Marjannee[/q
John ? - ? - mens q]Marjannee[/q
Kato Duskfury - 22 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Limany Redfinder - 22 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Maerle - 0 - zeemeermin/nereïde q]Marjannee[/q
Nykin Duskfury - 0 - halfwolf/meermin q]Hohenheim[/q]/[q]RosanneB[/q
Oliver May - 24 - mendax q]Marjannee[/q
Pagelino Duskfury - 12 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Patja Duskfury - 9 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Prahi - 29 - Syrene q]Hohenheim[/q
Qako Duskfury - 26 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Rodey Diablo - 21 - bosduivel q]Hohenheim[/q
Wyatt - 23 - waternimf q]Hohenheim[/q
Yati Stormghost - 22 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Zipp +/- 4- bosduivel q]Hohenheim[/q

Overig
Jill - 22 - mendax q]RosanneB[/q

http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=157055 --> Deel 1
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=157891 --> Deel 2
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=158285 --> Deel 3
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=158830 --> Deel 4

[ bericht aangepast op 26 jan 2014 - 16:13 ]

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Emily knikte. Ze kon haar geluksgevoel niet in woorden omvatten. Alles wat haar hele leven negatief beïnvloedde - Baiels ziekte, Ariana's vermissing, haar te kleine kind - op één en hetzelfde moment omgeslagen was tot iets positiefs. Baiel was genezen en zou waarschijnlijk weer beter worden (ze had er in ieder geval meer hoop op), Ariana was terug, levend en wel, het kind dat in het iets te kleine ei zat, leefde. Ze kon haar vreugdegevoel niet op en hoopte dat haar leven er voortaan rooskleuriger uit zou zien.

[Wat mij betreft is dit een soort afsluiting van het stukje. Ik vind het niet erg om nu een tijdsprong te doen.]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Cordelia neuriede zacht een liedje. Ze glimlachte breed toen ze Liae even zag lachen en kuste haar vingertjes. Haar kleine prinses was alweer drie maanden en alles ging goed met haar. Ook met Nykin, die steeds met Liae wilde spelen, maar die daar nog te klein voor was. Hij probeerde Cordelia's aandacht te trekken en ze tilde hem op. Cordelia was erg blij dat ze dat eindelijk weer kon, haar kleintjes optillen. Alles doen in en om het huis. Haar arm was weer genezen, en hoewel ze soms nog wel last had, functioneerde hij goed. Ze zette Nykin weer neer en gaf hem een koekje. Hij keek haar glunderend aan en liep terug naar zijn speelgoed. Ja, alles liep wel op rolletjes. Met Emily en Baiel ging alles goed. Hij was gezond en hij leefde! Ook Ariana leefde. Het was fijn om wat positiviteit te hebben. Tussen Kato en haar liep het alleen niet altijd vlekkeloos. De afgelopen tijd waren er soms wat spanningen tussen hen. Ze waren al lang niet intiem met elkaar geweest en ze wist dat dat een reden was dat het soms niet lekker liep. Ze miste het heel erg. Afwezig staarde ze uit het raam en dacht aan vanmorgen. Ze hadden een onbenullig meningsverschil gehad, en Kato was naar zijn werk gegaan zonder dat ze het goed gemaakt hadden. Cordelia voelde zich er schuldig over en wilde het graag goed maken. Ze wilde geen ruzie met hem. Misschien liet ze hem niet genoeg zien hoeveel hij voor haar betekende, dacht ze. Misschien was het tijd om daar eens iets aan te doen! Ze kreeg een idee en pakte pen en papier. Kato zou weldra thuis komen en ze wilde het goed maken. Ze wilde hem verrassen! Ze schreef tientallen briefjes en legde die door het hele huis neer. Buiten op de deur plakte ze er een: Kato, jij bent. In het huis lagen briefjes met daarop:

Lief, sterk, de allerbeste papa, stil, gevoelig, mijn lieve knuffelbeer (: , een voorbeeld, aardig en knap, slim, behulpzaam, moedig, handig, de allermooiste wolf.

Hopelijk kon Kato het waarderen, dacht Cordelia, toen ze de briefjes neer legde. Er was echter geen woord van gelogen. Hij was, naast haar gezin en familie, het aller belangrijkste in haar leven. Op hun slaapkamer deur plakte ze een briefje met sexy en op zijn kussen legde ze ten slotte: voor altijd en eeuwig bij mij <3 .

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Een aardbeiencocktail voor meneer.' Winnie legde het koude glas tegen Wyatts buik. 'Pak vast, ik heb niet de hele dag de tijd,' grinnikte ze. Ze ging naast Wyatt in het zand zitten en nam een slok van haar eigen cocktail. Ze was Wyatt per toeval tegen gekomen, in Toscane. Ze waren allebei toe geweest aan een klein tripje en Winnie kon nog nauwelijks geloven dat dit echt gebeurde. Dat ze uitgerekend Wyatt tegen was gekomen! Het kon haast niet. Het was fijn om hem weer te zien, en door hun weerzien besefte ze ook hoe erg ze Cordelia miste. Ze waren goede vriendinnen geweest op het Instituut en ze had haar al jaren niet gesproken.
'Ben je nog van plan om terug te gaan, naar Hawaï?' vroeg ze.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Wyatt dacht na. Hij vermaakte zich hier eigenlijk wel. Winnie was prettig gezelschap. Ze was aardig, gezellig en lief en hoewel hij dat bij Athiabbe ook gehad had, was dit toch anders. Ze hadden beiden geen verplichtingen en leefden van de natuur en van wat de mensen aan hen wilden afstaan.
Hij keek naar het rustige zeewater dat met kleine golfjes het strand op vloeide en eigenlijk had hij helemaal geen zin om die grote afstand weer te overbruggen om bij Hawaï te komen.
‘Ik weet het niet,’ gaf hij toe. De afgelopen maanden waren zorgeloos geweest. Het was tijden geleden dat hij nergens over na dacht en zich kon ontspannen. Al op Montserrat en later op Hawaï, had hij het gevoel gehad dat er een bepaalde druk op hem lag. Verwachtingen van anderen, waar hij helemaal niet aan wilde voldoen.
‘Zou jij er heen willen?’ vroeg hij. Hij wist niet eens of ze wist waar het lag. Wyatt had haar verteld wat er was gebeurd nadat ze waren gevlucht voor de vulkaan op Kato’s eiland en ook van de gemeenschap van wezens die ze later hadden gevonden. Over enkele maanden, bijna weken, zouden ze daar al weer een jaar verblijven.

~ ~

Via een geheime gang arriveerde Kato weer in het dorp. Het was gemakkelijker om op die manier naar binnen en buiten te gaan dan door de poort, waar hij zijn daden altijd moest verklaren.
Hij schudde het gruis uit zijn vacht en probeerde voorzichtig om weer op zijn achterbeen te gaan staan. Het ging wel weer en het was gelukkig niet gebroken. Zijn staart was er minder goed aan toe en daar baalde hij wel van, want het deed zowel pijn om hem omhoog te houden als om hem maar over de grond te laten slepen. Hij zou wel enkele dagen niet op de bank kunnen zitten of op zijn rug kunnen slapen.
Naast hem liep Yati, die ook een beetje gehavend was. Hij leek echter ook voldaan en Kato deelde die mening wel. Iedereen was weer veilig en daar was hij blij om. Cordelia en zijn kinderen zou niets overkomen, net zoals zijn nichtje en broers en zussen.
Cordelia zou dat echter niet belangrijk vinden als ze wist dat hij zijn lichaam daarvoor moest opofferen en beurs thuis kwam. Er viel alleen niet zo veel aan te doen.
Yati knikte in de richting van zijn huisje om Kato te laten weten dat hun wegen weer scheidden. Ze hadden afgesproken om vanavond samen wat te gaan drinken in het café, samen met Qako. Kato zou nog laten weten of hij kwam, want hij was moe en het was al even geleden dat hij zijn kinderen zelf naar bed had gebracht. Cordelia was er het overgrote deel van de tijd altijd voor hen, behalve als ze zong of af en toe even naar Emily of Athiabbe ging. Kato kon zich wel voorstellen dat zij vanavond ook even weg wilde.
Toen hij het zandweggetje betrad dat naar hun huis leidde, herinnerde Kato zich weer de spanningen die vanmorgen hadden geheerst. Ze hadden een vrij felle discussie gehad over de boodschappenn, omdat Kato het onnodig vond om nog langer vlees en vruchten te halen. Hij nam die immers uit het bos mee en dat scheelde een hoop geld. Kato bleef er bij dat dat prima werkte, maar Cordelia had het niet veilig gevonden om te jagen met Venomis in de buurt.
Ze was wel gevaarlijk en doortrapt, maar in al die tijd dat ze heir woonden, was Kato haar nog nooit tegengekomen.
Voor hij de veranda op klom, veranderde hij in een mens. Dat ging met meer pijn dan hij had gehoopt, maar hij verbeet zich terwijl hij op de deur afliep.
Fronsend las hij het briefje dat erop geplakt was en keerde het om toen hij de boodschap niet begreep. Hij nam aan dat het van Cordelia was, mar kon haar bedoelingen met die woorden niet helemaal plaatsen. Hij had niet het idee dat het zijn beurt was voor wat dan ook, tenzij ze wilde dat hij alsnog vlees ging kopen, want dat weigerde hij.
Hij zuchtte en deed de deur open. Kato had geen zin in gedoe en verwachtte al half dat Cordelia met over elkaar geslagen armen op de bank zou zitten, hoewel dergelijk gedrag helemaal niet bij haar paste.
‘Cordelia?’ vroeg hij toen hij haar niet zag. Hij hoorde ook de kinderen niet en vroeg zich af of ze misschien allemaal even op bed lagen. Of ze was zelf nog even snel naar de markt gegaan.
Kato liep naar de badkamer en waste zijn gezicht. Er zat zand in zijn haar en hij ontdekte dat hij een lelijke bult op zijn hoofd had. Voorzichtig waste hij zijn haren en keek nogal verbaasd op toen hij uiteindelijk met een handdoek over zijn schouders zijn kamer wilde binnengaan.
sexy
Het duurde even voor Kato dat woord koppelde aan het briefje dat hij zojuist op de keukentafel had gelegd. Hij liep hoofdschuddend terug om het te halen en onderweg kwam hij meer briefjes tegen. Hij glimlachte onwillekeurig en besefte dat hij weer in een val van Cordelia was getrapt. Hij moest denken aan het hart van bloemen dat ze voor hem had gemaakt. De bloemen waren doodgegaan, maar hij herinnerde het zich wel.
Hij bloosde een beetje toen hij alle briefjes verzameld had en zich voorzichtig op de rand van het bed liet zakken om het laatste briefje te pakken. Hij wist dat hij niet iemand was die zijn gevoelens gemakkelijk onder woorden bracht of ze op wat voor manier dan ook kenbaar maakte aan anderen en ook nu had hij geen idee hoe hij moest reageren. Gelukkig was Cordelia er niet bij, want die zou hem vast hoopvol en afwachtend hebben aangekeken. Zelf kon hij niet bedenken hoe hij dit gebaar zou kunnen evenaren, hoe graag hij het ook wilde.
Hij was plotseling nieuwsgierig geworden naar waar Cordelia dan uithing, want hij wist zeker dat ze zijn reactie graag zou hebben gezien, al viel er niet veel te zien. Hij glimlachte enkel en stond op om haar te zoeken.
Pas toen hij in de woonkamer stond, hoorde hij het gelach van Nykin en opende de voordeur, zodat hij ze kon zien aankomen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia liep de veranda op en zag dat Nykin de bloemen die ze achter het huisje geplukt hadden omhoog hield en trots aan zijn vader liet zien. Liae lag te slapen in de draagzak om haar torso en ze glimlachte onzeker naar Kato. Zijn uitdrukking verried weinig en ze probeerde stiekem de woonkamer in te kijken. De briefjes lagen er niet meer en ze bleef voor Kato staan.
'Hoi. Ik - heb je mijn briefjes gezien?' vroeg ze blozend.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Heel graag,' gaf Winnie toe. 'Nu je me het een en ander hebt vertel besef ik pas hoe veel ik Cordelia mis. Ik heb haar al zes jaar niet gezien. Ik zou haar kindjes graag willen zien, en Kato. Emily ook. Het is zo lang geleden allemaal. Ik wou dat Cordelia en ik briefcontact hadden gehouden,' zuchtte ze.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

purple]Dit moet eigenlijk nog even voor Cordelia en Winnie enzo. [/purple

Het zou hem teveel tijd kosten om het hele land af te zoeken naar zijn clan, niet dat Rodey echt een planning had of voor een bepaalde tijd weer weg wilde gaan. Hij wilde ze gewoon zo snel mogelijk vinden.
Hij trok zich op aan een tak en tuurde met zijn getrainde ogen in de verte. Vroeger had hij altijd op de uitkijk gezeten of hij was met speciale, kleinere missies meegegaan.
Rodey staarde een hele tijd in de verte, kalm en geduldig tot ergens aan de horizon een kleine rookpluim verscheen. De Diablo-clan was gespecialiseerd in vuuraanvallen. Vuur was gevaarlijk, omdat het snel om zich heen greep en hoewel bosduivels de hitte niet konden voelen, voelden ze wel dat het vuur hun vlees wegvrat. Het was gevaarlijk en verblindend en bovenal verstikkend.
Rodey schoot door de toppen van de bomen, richting het vuur. Zijn been brandde, maar hij wilde zich niet laten kennen. Hij was thuis, hier moest hij zich gedragen naar zijn instincten en die vertelden hem dat hij door moest gaan.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Wyatt aarzelde. Hij wilde haar haar vriendschap met Cordelia door de neus boren, maar hijvond deze plek op het moment nog veel te fijn om een andere te zoeken, laat staan terug te gaan naar dat eiland.
'Misschien dat we binnenkort wel kunnen gaan,' zei hij niet al te enthousiast en hij dronk van zijn cocktail om iets anders te doen te hebben.

~ ~

Hij glimlachte scheef.
'Ja.'
Hij sloeg zijn armen om haar heen en drukte haar even tegen zich aan, om haar toch het gevoel te geven dat het hem niet koud liet. Hij paste daarbij wel goed op Liae, die zo te zien lag te slapen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia drukte een kus op zijn lippen. 'Ik wil zeggen dat het me spijt, van vanmorgen. En dat ik van je hou. Heel veel.' Ze pakte zijn hand vast.

--

'Ja? O, fijn! Ik kan niet wachten om haar te zien!' zei Winnie enthousiast.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Ik hou ook van jou.'
Kato nam haar niet eens echt iets kwalijk. Het was gewoon zo gegaan en het kwam de laatste tijd wel vaker voor. Ze hadden er beiden evenveel schuld aan en Cordelia hoefde zich daarom eigenlijk niet als enige te verontschuldigen.
'Het is al goed, lieverd.'
Hij aaide Nykins haartjes en pakte de bloemen aan.
'Dus dat waren jullie aan het doen!'

~ ~

Wyatt glimlachte en leunde weer achterover in het zand zodra hij zijn drinken op had. Later zouden ze wel een terugreis plannen. Met een beetje geluk dacht Winnie er helemaal nooit meer aa, maar daar zag hij haar niet voor aan.

[ bericht aangepast op 9 feb 2014 - 18:28 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia glimlachte breed. 'We hebben bloemetjes geplukt achter het huis. Mooi hè?' Ze was blij dat Kato haar briefjes leuk vond en zag nu pas dat hij een beetje hinkte.
'Wat is er gebeurd lieverd? Heb je je bezeerd?' vroeg ze bezorgd.

--

'Hoe is Hawaï?' vroeg Winnie. 'Waarom ben je er eigenlijk weg gegaan?'

[ bericht aangepast op 9 feb 2014 - 18:31 ]

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Wyatt haalde zijn schouders op.
'Ik had niet zo'n zin meer om te blijven. 'Ik ben nooit echt graag op één plek.'
Hij had eigenlijk niet zo'n zin om over Athiabbe te praten.

~ ~

Kato voelde de bui al hangen en had daar geen zin in.
Om haar een beetje te ontwijken, haalde hij zijn schouders op en liet zich vlug op de bank vallen, wat hem nog meer pijn bezorgde.
'Het valt wel mee,' mompelde hij.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia ging naast hem zitten en streek zijn haren opzij. 'Is het op je werk gebeurd? Kan ik iets doen om de pijn te verlichten?'

--

'Kon zelfs Cordelia je niet overhalen?' vroeg Winnie plagerig.

[ bericht aangepast op 9 feb 2014 - 18:56 ]

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Wyatt grinnikte en prikte haar in haar zij.
'Nee. Ik had echt tijd voor mezelf nodig.'

~ ~

Hij schudde zijn hoofd.
'Het gaat vanzelf wel over.'
Hij hielp Cordelia de draagdoek los te maken en legde Liae bij zich op schoot. Hij was blij dat ze 's nachts goed doorsliep, want dat was met Nykin wel anders geweest.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia wilde geen genoegen nemen met dat antwoord, maar deed het toch. 'Ik zal een sapje voor je maken.' Ze gaf hem een glas sinaasappelsap en streelde even afwezig zijn haren. 'Was er een eng wezen die jullie moesten tegen houden?'

--

'Je kwam altijd terug,' zei Winnie. 'Voor haar.'

[ bericht aangepast op 9 feb 2014 - 19:37 ]

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?