RPG | Een licht in het duister || Rollentopic - Rollentopics

Freyr komt uit een groot gezin, waarvan hij de oudste is, op zijn ouders na. Zijn moeder, Brynhilde, zijn vader, Oddmund, en dan nog zijn zusje Aegileif van negen-en-een-half, zijn broertje Jorundr-Ingolf van zes, en dan nog de jongste: Thorgunna-Frior, die nu een intelligente, driejarige peuter is. Allemaal hebben ze behoorlijk oude namen, maar zijn dan ook allemaal compleet Noors. Behalve de vader, die oorspronkelijk uit het koude Denemarken komt.
Oddmund was een echte schippersman, die geen nee zei tegen een stevig avontuur. Het ging prima, al moesten de kinderen hun vader vaak misschien, aangezien hij lange tochten maakte, van soms wel vijf, of zes maanden. Bovendien miste hij de bevalling van Thorgunna-Frior, iets wat hij zich nooit vergeefd. Hij was twintig minuten te laat en het was een riskante bevalling. Brynhilde is er nooit echt helemaal bovenop gekomen -van de zware bevalling- en kon geen zwaar werk meer verzetten.
Op zich ging alles prima, ondanks dat Oddmund vaak lang weg was. In 1857, vertrok Oddmund op een reis naar onbekende landen, op zoek naar een goede visplek. De oogst was mislukt en de winters waren streng. Freyr en zijn familie leefden moeizaam maar liefdevol in semi-periferie en ze waren al wel gewend aan de lange reizen van de vader. In 1858 keerde Oddmund niet terug, twee maanden na de tijd waarop hij terug moest komen, kregen de familie's van de bemanning een brief: De boot was gezonken, ze waren uitgevaren en overvallen door een zware storm. 10 Maanden lang zaten ze in onzekerheid: Daarna kwam het definitieve bericht. Brynhilde geraakte in een depressie en Freyr was zomaar ineens de man van het gezin. Het geld raakte op; De vergoeding die ze hadden verkregen was kleinschalig en de winter bleef doorrazen. Na zes maanden was het tijd om drastische maatregelen te nemen. Freyr zou tegen wil en dank de taak van zijn vader op zich nemen en vertrekken op zee. Dit schudde Brynhilde wel wakker en pakte het waswerk op. Hiermee verdiende zij de kost: Was doen voor anderen. Toch was het al duidelijk dat dit niet genoeg was, en Freyr vertrok.
Freyr meldde zich aan, maar was niet oud genoeg en werd opgepakt toen hij zichzelf het schip op wilde smokkelen om daar zijn fortuin te vinden. Wegrennend voor de 'politie' kroop hij in een kar, die hem naar het zuiden voerde. Zo belandde hij in Parijs, van weg naar weg, van kar naar kar. Bij de herbergen waar hij langskwam genoot hij van de vrijgevigheid van de aardige mensen. Overal hoorde hij hetzelfde: Paris est l'endroit à être.
Uiteindelijk kon hij zich aansluiten bij de groep die nog een matroos nodig hadden. Freyr had werk, stuurde nog een bericht over zijn verblijfplaats en hoop en vertrok op zee.