Een licht in het duister.
1862.
De bemanning van het Franse schip, van een vloot besteedt aan ruilhandel, La Fortune de Dieu is genoodzaakt hun reis te onderbreken als een hevige storm komt opzetten. De woeste baren hebben hun immers al veel te ver van hun route doen afwijken en even lijkt het erop dat ze tussen de Noorse fjorden met man en muis zullen vergaan.
Enkele moedige lieden trekken echter hun landlaarzen aan en gaan op zoek naar teken van leven. Ze vinden een klein dorp maar de inwoners zijn niet gesteld op de komst van de vreemden en weigeren hun huizen voor hen open te stellen.
Enkele van de jongere vrouwen zijn echt gefascineerd door de mannen met de ridicule accenten en besluiten na enig beraad om hen naar een grot in de fjorden te leiden, waar ze kunnen schuilen tot de storm voorbij is, mits de belofte dat ze meteen weer zullen vertrekken zodra de donkere wolken geweken zijn. De bemanning stemt in, opgelucht dat ze ergens terecht kunnen ook al zullen ze zich niet aan een haardvuur kunnen verwarmen en laten de vrouwen hen door de fjorden gidsen.
Tegen de tijd dat ze de grot bereikt hebben, begint het immense noodweer al op gang te komen. Net voor een eerste aardbeving de rotsen laat beven, weten de reizigers zich in de diepe inham te verschuilen. Helaas komen ze al snel tot de conclusie dat door het neerkomen van enkele zware stenen de ingang – en dus ook hun uitgang- versperd is. Op de koop toe blijken enkele van de mannen buiten de grot vast te zitten.
De tijd tikt langzaam voorbij, minuten of uren; in het donker lijkt er geen onderscheid meer. En buiten raast de storm verder. Alsof de aarde het op hen gemunt heeft volgen nog drie aardbevingen, waarbij de laatste een deel van de grond onder hun voeten doet wegzakken. Een ondergrondse tunnel wordt hierdoor ontdekt, waaruit een vreemd pulserend licht naar boven komt. Als in trance wagen enkelen zich om op zoek te gaan naar de bron van het licht. Maar dit een slim idee is is nog maar de eerste vraag van het grote mysterie dat zich spoedig zal ontrafelen.
De bemanning van het Franse schip, van een vloot besteedt aan ruilhandel, La Fortune de Dieu is genoodzaakt hun reis te onderbreken als een hevige storm komt opzetten. De woeste baren hebben hun immers al veel te ver van hun route doen afwijken en even lijkt het erop dat ze tussen de Noorse fjorden met man en muis zullen vergaan.
Enkele moedige lieden trekken echter hun landlaarzen aan en gaan op zoek naar teken van leven. Ze vinden een klein dorp maar de inwoners zijn niet gesteld op de komst van de vreemden en weigeren hun huizen voor hen open te stellen.
Enkele van de jongere vrouwen zijn echt gefascineerd door de mannen met de ridicule accenten en besluiten na enig beraad om hen naar een grot in de fjorden te leiden, waar ze kunnen schuilen tot de storm voorbij is, mits de belofte dat ze meteen weer zullen vertrekken zodra de donkere wolken geweken zijn. De bemanning stemt in, opgelucht dat ze ergens terecht kunnen ook al zullen ze zich niet aan een haardvuur kunnen verwarmen en laten de vrouwen hen door de fjorden gidsen.
Tegen de tijd dat ze de grot bereikt hebben, begint het immense noodweer al op gang te komen. Net voor een eerste aardbeving de rotsen laat beven, weten de reizigers zich in de diepe inham te verschuilen. Helaas komen ze al snel tot de conclusie dat door het neerkomen van enkele zware stenen de ingang – en dus ook hun uitgang- versperd is. Op de koop toe blijken enkele van de mannen buiten de grot vast te zitten.
De tijd tikt langzaam voorbij, minuten of uren; in het donker lijkt er geen onderscheid meer. En buiten raast de storm verder. Alsof de aarde het op hen gemunt heeft volgen nog drie aardbevingen, waarbij de laatste een deel van de grond onder hun voeten doet wegzakken. Een ondergrondse tunnel wordt hierdoor ontdekt, waaruit een vreemd pulserend licht naar boven komt. Als in trance wagen enkelen zich om op zoek te gaan naar de bron van het licht. Maar dit een slim idee is is nog maar de eerste vraag van het grote mysterie dat zich spoedig zal ontrafelen.
Rollen:
Noorse vrouwen:
- Linnea Einara Heilagr - Deryth
- Elín Nifel Munin - Walt
- Eir Norna Gulveig - Snowqeeun
- Auduna Runa Aegir Dangerx
- xLout
Bemanningslieden:
- Louis Julien Lamaîre - Ranmaru
- Ludovic Warrane Lamaîre -RIN
- Éduárd-Amédeé Rosaire - SherIock
-
-
In te vullen:
Rol:
Volledige naam:
Leeftijd:
Karakter:
Uiterlijk:
Familie & Geschiedenis:
Extra:
Regels
- Liever ervaren schrijvers, d.w.z.: minimum 350 woorden per post of 10 regels (géén enter na elke zin!)
- 16+ is toegestaan, in beperkte mate
- Hou het reëel, geen relaties na één dag
- Vol is vol
- Mannen en vrouwen graag evenredig
- OOC tussen haakjes
- Geef elkaar tijd om te reageren, wacht minimum twee posts voor je opnieuw post (kan later nog veranderen)
- Spelling en grammatica zijn niet je vijand (;
- Geen perfect players!!!
Vriendelijk verzoek:
Hou alsjeblieft rekening met de afkomst van de personages bij het kiezen van de namen. Noren in die tijd kenden volgens mij geen Ashley's en Caitlinn's net zoals de Fransen geen Ryan's en Jake's kenden.
[ bericht aangepast op 15 feb 2014 - 14:55 ]
The hardest part of a journey is to choose to make it.
Of boot, wat je het ook kunt noemen. Ik zit hier denk ik wel goed aangezien ik mooi m'n eigen zeilbootje heb. 
Ik heb zijn geschiedenis net geschreven, omdat ik dit nog niet gezien had