Tja, m'n vriend is is er 1,59 en voor een jongen is die lengte veelal nog erger dan voor een meisje, i guess :'D
En daarbij is hij er bijna 26 en wordt nog altijd 18 geschat op z'n werk. Dus ik heb een relatie met een valid puppy zoals ik hem noem :'D
Nu, ik ben er zelf ook maar 1.60, dus dat is niet bijster lang, maar ik draag altijd wel hoge hakken, gewoon omdat ik dat fijner vind zitten dan platte schoenen. In het begin vond hij het afgrijselijk dat ik altijd zoveel langer was erdoor, maar hij weet nu niet meer beter.
Uiteindelijk is het ook een kwestie van jezelf accepteren zoals je ben. Je kan het niet leuk vinden en ermee inzitten dat je niet langer bent, maar uiteindelijk heb je enkel en alleen jezelf ermee. Je maakt jezelf alleen maar triester en zelfs onzekerder, terwijl dat eigenlijk niet nodig is.
Nu, mijn vriend vind het soms nog steeds lastig dat hij zijn lengte niet mee heeft, vooral met momenten als we uit gaan en hij ziet jongens die langer zijn dan hem die naar me 'loeren' zoals hij dat zegt :'D Dan voelt hij zich heel onzeker.
Maar ik zeg altijd tegen hem dat ik hem me niet anders zou kunnen indenken. Hij en lang, dat past gewoon niet en dan zou hij mijn Danny ook niet meer zijn. Het is iets dat bij hem hoort. En daar moet hij zeker niet onzeker over zijn.
En datzelfde geldt dus voor jou ook. Ondanks dat je jezelf klein vindt, het is een lengte die bij je hoort Niks om je voor te schamen of om over in te zitten.
En tja, gebruik het in je voordeel. Deed ik altijd in de supermarkt vroeger :'D Er werkte een knappe hunk en tja, ik dus altijd heel droog hem om 'hulp' vragen' omdat ik precies iets moest hebben van de bovenste plank, ahum
“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”