RPG - The House in the mountains [speeltopic] [14] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 10 feb 2014 - 13:55 ]

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

KLAINEISBACK schreef:
Whut?
Zit ie nou alweeř bijna vol?
Hoop dat dit niet de laatste reactieplek is anders vermoord appeltje me
Maar wie wil er nog vrienden probere worden met de boulemistische en messen werpende slangenmens Delilah?

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Loki Laufeyson
We keken elkaar nu diep in de ogen. Onze gezichten waren nog maar enkele centimeters uit elkaar. Ik glimlachte een beetje. Dit voelde heel erg fijn eigenlijk. Mijn ijskoude hartje was door dit meisje een beetje ontdooid. Ik leunde met mijn voorhoofd even tegen dat van haar. Ik sloot mijn ogen. Wat er toen gebeurde wist ik echt niet, want volgens mij bewogen we allebei niet. Maar toch raakten onze lippen elkaar. Ik was vooral erg verward. Hoe kon dit gebeuren? Nog nooit had ik iemand gezoend, nog nooit had ik er behoefte aan gehad. Nu ook niet. Toch voelde het prettig. Ik wist eigenlijk ook niet meer wat ik moest doen. Ik bleef dus maar gewoon stil staan. Ik bevroor gewoon uit pure verwarring. Ik snapte het niet meer en had zo dan ook echt uitleg nodig over wat er in hemelsnaam was gebeurd waardoor dit was gebeurt.

Bowties were never Cooler

Ethan Brooks
'Op mijn kamer,' stelde ik voor. Ik pakte het spel uit de kast en deed de kastdeuren dicht. Door de muren heen kon ik de koude wind horen huilen. Een rilling van kou ging over mijn rug en ik was blij dat het hier warm was. Voor Jeremy uit liep ik naar mijn kamer. Toen ik de deur open deed, was het donker in de kamer. Ik deed een licht aan en zag Tyler op zijn bed liggen. Wat deed Tyler nu op dit moment in slaap? Dit was geen normale tijd om te gaan slapen. Ik deed het licht weer uit en draaide me toen tot Jeremy. 'Is jouw kamer ook goed?'

Dena Fields
Ik nam een slok van mijn thee na Laurinda's opmerking. 'Wie zegt dat hij de spetterende component was,' spotte ik. 'Misschien wel, misschien ben ik wel diegene die het diepste in hem naar boven heeft gebracht.' Ik glimlachte mysterieus. Ik hield ervan om raadsels te maken en de mensen erover na te zien denken. Wanneer mensen er dan ook over gingen nadenken, was als een beloning. Als ze het verwierpen... dan werd ik kwaad.

Anna Sharp
'Alles. Ik ben bang voor het leven, ik ben bang voor de dood, ik ben bang voor pijn, ik ben bang voor mensen, ik ben bang om alleen te zijn, ik ben bang om met veel mensen te zijn, ik ben bang om bang te zijn,' zei ze. Dit ging de goede kant op. Ze keek me aan met angstige ogen, alsof ik haar hiermee bang had gemaakt. Toen begon ze te huilen. Ik liep naar de badkamer. Naast de weasbak stond een doos tissue's. Ik nam deze en liep weer terug naar de kamer, waar ik de doos voor Lizzy hield. Het zou niet helpen als ik nu naast haar ging zitten en haar troostend tegen mij aan drukte, zoals ik wel vaker heb moeten doen. Dat zou haar alleen maar bedrukt laten voelen, alsof ze aangevallen werd. In plaats daarvan pakte ik stilletjes een stoel en zette deze voor haar neer en ging erop zitten. 'En waar ben je niet bang voor?' vroeg ik haar, terwijl ik nog steeds de tissuedoos tot haar beschikking had.

Rose Black
Met een doffe plof landde ik weer op de grond. Ze waren in het zwembad. Stil rende ik om het huis en keek bij het zwembad naar binnen. Voor het liefdeskoppel was ik niet zichtbaar, omdat het donker was buiten. Het licht vanuit het zwembad daarentegen straalde mooi in mijn ogen. Ik kon ieder detail zien. Ieder klein -wat? Waarom was die zoen zoo, nee dat kon je nauwelijks een zoen noemen. Loki's lippen waren nog geen centimeter verwijderd van Abby's lippen. Ik had nu een dikke tongzoen ruige scene verwacht, maar ze stonden er maar verstard bij. Ze hadden duidelijke gevoelens voor elkaar. Het feit dat Loki daar bleef hangen, wilde zeggen dat hij het initieerde. Misschien was het een reflex, misschien was het iets meer diep van binnen. Hij was in ieder geval onzeker erover. Abby reagerde niet direct hysterisch op Loki's handelingen. Het feit dat ze al in zijn armen was blijven zitten en geen spelletje ervan maakte vertelde me dat ze toch ook wel iets meer voelde dan vriend. Dit ging nog eens heerlijk worden.

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Oke, ik zal vandaag proberen een stukje te schrijven, maar weet niet of het gaat lukken xd
En als ik een halfgaar stukje voorelkaar krijg post ik het wel gewoon zodat ik het niet kwijt raak om het later af te maken cx

Little do you know

Gregory McEwan
Ik voelde dat dit gesprek niet de goede kant op ging,en zuchtte.
"Delilah, dat messenwerpen en lenig zijn zijn juist talenten! Wees er trots op! " vermaande ik haar lichtjes.
"Greg, laten we eerlijk zijn, het zijn geen talenten en ik ben een freak. "
"Lilah. " ze onderbrak me weer.
"punt uit. " zei ze koppig.
"Oh, gaan we koppen? " daagde ik haar uit, ze keek me recht in de ogen, haar ogen die net nog hemelsblauw leken door het schijnsel van de lamp, waren nu ijsblauw en kil, ik kreeg er rillingen van.
"We hebben elks onze mening, is dit gesprek afgelopen? Ik wil graag gaan kijken of Lizzy geen paniekaanval heeft. " besloot ze, ik zuchtte, dit ging nergens toe leiden.
"Ja ga maar. " zuchtte ik, ze stond op.
" En hou me een beetje op de hoogte van je gezondheid, wil je? Ik heb je nog niet veel zien eten hier. " zei ik.
"Geen honger." was het antwoord.

Delilah Gerson
Na het ongemakkelijke gesprek met McEwan liep ik terug naar de kamer, ik was bezorgd om Lizzy, wat als ze weer een paniekaanval had gekregen, helemaal in haar eentje?
Ik klopte op de deur.
"Lizzy? Alles ok? Mag ik binnenkomen? " vroeg ik.

You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

Anna Sharp
Het was Delilah die aan de deur stond. Dat was mooi een kans verpest op een goed gesprek met Lizzy. 'De volgende keer als je bang bent, speel dan een liedje in je hoofd af,' zei ik tegen haar. 'En dan mag je me de volgende keer vertellen of het helpt.' Met die woorden stonden ik op, zette de stoel op z'n plaats en ging naar buiten. Ik liep de twee trappen af op weg naar Gregor's kantoor waar ik binnenstormde. 'Nou, nou, wat een diepgaand gesprek hebben jullie gehad,' mopperde ik.

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Delilah Gerson
Mevrouw Sharp kwam de kamer uit en ik ging naar binnen, Lizzy zat met een doos tissues op bed, ik grinnikte en klom naar mijn bed en pakte mijn messen en de roos waar ik ze naar kon gooien.
" En? Hoe gaat het nu met je? " vroeg ik, benieuwd of ze me wou vertellen waarom ze gehuild had.

Gregory McEwan
"Nou ja, kan ik het helpen dat ze zo koppig is. " mopperde ik een beetje terug naar Anna, waarna ik opstond.
"Ze wou me werkelijk niets vertellen, ze vind zichzelf een freak, dat heeft ze wel gezegd . " vertelde ik haar, kort het gesprek samenvattend.

You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

Anna Sharp
'Ja, maar jij bent dik bevriend met haar,' schamperde ik. 'Geen wonder dat ze je niets wilt vertellen.' Ik zuchtte even. 'Ik praat wel een keer met haar.' Toen ging ik weer rechter zitten. 'Wat ben je aan het doen?' vroeg ik hem op een normalere toon. Ik had nu geen zin meer in een gesprek met iemand. Het was sowieso bijna tijd om te gaan koken.

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Oke, nee gaat me niet lukken vandaag een post te schrijven :l
Geen inspiratie en ik wil geen post van vier regels maken want dat vind ik prut tegenover een post van iets van 300 woorden xd

Little do you know

Lizzy Franklyn
Delilah kwam binnenlopen en mevrouw Sharp vertrok. Ik bleef zitten waar ik zat en Delilah kwam naast me zitten terwijl ze haar messenset en roos pakte. Ik wist wat Delilah deed met die messen en ik wist ook dat ze mij nooit iets zou aandoen. Ik vertrouwde haar gewoon.
"En? Hoe gaat het nu met je?" vroeg Delilah. Ik had echt geen idee wat ik daar op zou moeten antwoorden. Ik wilde goed zeggen, omdat gewoon zo hoort, maar ik voel me niet goed. En ik wilde niet slecht zeggen, want dat was onbeleefd.
Dus ik trok mijn schouders op en zei: "Ik weet het niet. Het is veel fijner als jij erbij bent." Ik wierp nog een blik op de messen, ik was toch niet comfortabel met die dingen om mij heen, dus ik besloot het advies van Mevr. Sharp op te volgen en begon zachtjes 'Things we lost in the fire' van Bastille te zingen, het was weliswaar niet in mijn hoofd, maar het hielp toch.

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Gregory McEwan
"Ja dat dacht ik dus ook, maar blijkbaar vertrouwt ze me toch niet echt, kan ook door het handdoek incident komen, dus het is misschien inderdaad beter dat jij r nog eens bij je roept " lachtte ik
" aan het kijken voor Thanksgiving ideetjes" glimlachte ik op haar vraag, en liet haar leuke tafelaankleding zien.
"lijkt je dat wat? " vroeg ik haar, terwijl ik haar verschillende dingen liet zien, van de kalkoenvulling tot de kaarsjes, alles had ik opgezocht

You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

Is er iemand voor Denise? Voor haar heb ik tenminste wel inspiratie xd

Little do you know

Disneyy schreef:
Is er iemand voor Denise? Voor haar heb ik tenminste wel inspiratie xd

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Oke doe maar..? xd

[ bericht aangepast op 13 feb 2014 - 18:12 ]

Little do you know