RPG - The House in the mountains [speeltopic] [14] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 10 feb 2014 - 13:55 ]

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Jeremy Devone

Ethan verteld me de titel van het boek gevolgd door de vraag of ik het boek zelf wel eens gelezen had. Ja dat had ik uiteraard, pride and prejudice had ik altijd als een goed boek gezien en ik knik op zijn vraag. "Ja, twee keer zelfs" grinnik ik. Een half jaar na dat ik het gelezen had, had ik het boek opnieuw op de boekenplank zien staan en ik had het niet kunnen laten om het nogmaals te lezen. "Maakt niet uit, je hebt ergere dingen in de wereld" vertel ik hem, aangezien hij zich toch niet meer helemaal op zijn plek lijkt te voelen. Ik evenmin eigenlijk, ik was nooit goed in gesprekken voeren met anderen, jongens evenmin als meisjes. Helemaal niet als die gesprekken bijna stil vielen.

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Loki Laufeyson
Ik knikte bij haar woorden en liet mijn hoofd gewoon op haar schoot liggen. Zelfs toen ze ging verzitten deed ik dat. Mijn arm viel naast mijn hoofd neer, maar ik had nu geen zin om hem te verleggen. Met mijn vingers van mijn vergipste hand aaide ik zacht over haar arm. Ik had nu eindelijk iemand die er voor me leek te zijn en om me leek te geven naast mijn moeder en soms mijn broer. En dat ik haar straks weer achter moest laten als we weggingen uit dit oord vond ik nu al verschrikkelijk. Dat wilde ik niet. Ik wilde bij haar blijven, maar dat kon natuurlijk niet. Dat was echt heel erg kut. Ik zuchtte en bleef rustig over haar arm aaien terwijl ik even mijn ogen sloot. Ik wilde me er niet bij neerleggen, maar ik kon nu weinig anders. Het uitzicht was hopelozer dan ooit. Voor nu genoot ik er dan maar van en hoopte dat het langer zou duren dan geplant. wat kon ik anders? Het enige meisje dat ooit meer om me had gegeven dan me gebruiken om bij mijn broer te komen zou ik geheid weer kwijtraken over een niet al te lange tijd. Waarom moest het nou zo lopen. Kutleven.

Bowties were never Cooler

Disneyy schreef:
(...)

Ik wacht op een post van Kili voor ik weer reageer met Ty :']
Dan kan ik Ty en Pete samen posten, vind ik fijner d:

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Appelboompje schreef:
Jeremy Devone

Ethan verteld me de titel van het boek gevolgd door de vraag of ik het boek zelf wel eens gelezen had. Ja dat had ik uiteraard, pride and prejudice had ik altijd als een goed boek gezien en ik knik op zijn vraag. "Ja, twee keer zelfs" grinnik ik. Een half jaar na dat ik het gelezen had, had ik het boek opnieuw op de boekenplank zien staan en ik had het niet kunnen laten om het nogmaals te lezen. "Maakt niet uit, je hebt ergere dingen in de wereld" vertel ik hem, aangezien hij zich toch niet meer helemaal op zijn plek lijkt te voelen. Ik evenmin eigenlijk, ik was nooit goed in gesprekken voeren met anderen, jongens evenmin als meisjes. Helemaal niet als die gesprekken bijna stil vielen.

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

[Sorry]

John Hunter Bell
Ik glimlachte en knikte bij zijn vraag. Snel liep ik naar de keuken en zette melk op het gas om warm te worden terwijl ik cacao en suiker erdoor mengde. Ik zette twee mokken op de aanrecht en wachtte tot de melk goed heet was voor ik het verdeelde over de twee mokken. Ik zette het vuur af en waste het pannetje af voor ik met de twee mokken naar de woonkamer liep. Ik gaf er een aan Pete en ging naast hem zitten. "Pas op. het is erg warm." zei ik voor ik mijn lippen zacht even op zijn ijskoude lippen drukte. "Zo worden ze een beetje warm." mompelde ik tegen zijn lippen onder de kus. Ja, dat was reden nummer 1, maar eigenlijk was het ook gewoon zo dat deze jongen me geweldig liet voelen en ik zo de vlinders weer door mijn buik kon laten racen, ondanks de kou van zijn lippen. Hij maakte me helemaal warm van binnen. Warmer dan de chocolademelk ooit zou kunnen doen. Hij was speciaal, heel erg speciaal, en helemaal perfect in elk opzicht.

Bowties were never Cooler

Abigail Pierce
Loki zijn hoofd blijft op mijn benen liggen, zelfs als ik beweeg lijkt het er niet af te kunnen. Het gevoel van zijn vingers die ritmisch langs mijn arm aaien zorgt voor een licht kippenvel gevoel. Ik zou dit allemaal kwijt zijn straks, niks hiervan zou in een paar weken nog logish zijn. Dan kon ik niet meer wegkruipen in de veilige haven die Loki heette. Dan had ik enkel mama nog. Dat idee, laat me tranen in mijn ogen lopen en ik haal een maal diep adem, en knipper ze zo goed en kwaad als ik kan weg waarna ik nog een keertje slik. "Loki? wat als wij hier weg zijn?" de vraag komt eruit met een brok in mijn keel, en met moeite om mijn stem bij elkaar te houden.

Jeremy Devone
Na mijn antwoord volgt er opnieuw een stilte die voor mij, maar volgens mij voor hem net zo ongemakkelijk aanvoelt. Het idee dat ik niks weet om te zeggen, om te doen of te vragen. Ik weet niet eens wat ik moet denken... Daarom is Tyler ook de stoere van ons beide en niet ik. Daarom heeft hij alle meisjes en aandacht, en niet in. Ik schud mijn hoofd op zijn vraag, "Niks eigenlijk... Na ons ontbijt ben ik naar boven gegaan en heb nog even op bed gelegen, meer niet.." Het was de waarheid. ik had echt nog niks gedaan na ons ontbijt, dat trouwens ook al behoorlijk stil was... Eigenlijk hadden Ethan en ik de hele week al veel opgetrokken, maar altijd stil en ongemakkelijk, zelfs na een week contact kwam

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Loki Laufeyson
Zo zaten we gewoon een tijdje... Nouja, zaten. Zij zat en ik hing op het bed en haar schoot en aaide haar arm. Het voelde gewoon erg fijn en vreedzaam. Ik had vreedzaam nooit kunnen waarderen. Ik vond het maar saai. Toch begon deze vorm van vreedzaamheid langzaam me te bekruipen. Dat deed het tot ze haar woorden sprak met een duidelijk brok in haar keel. Ik stopte met aaien en keek haar met vreemd waterige oogjes aan bij de gedachte aan de eenzaamheid. Ik klom op mijn bed en ging daar in kleermakerszit zitten om haar op schoot te trekken. Ik hield haar dicht tegen me aan terwijl ik zacht over haar rug en haren aaide. Mijn arm met het brandwondje prikte licht, maar ik besteedde er geen aandacht aan. "Ik vind wel een oplossing... We vinden wel een oplossing. Beloofd." Ik drukte zacht een kus op haar kruin en hield haar dicht tegen me aan terwijl ik triest uit het raam keek. Ik wilde niet huilen, maar doordat de toekomstige eenzaamheid en leegte me bekropen begonnen toch stil de tranen natte paden over mijn wangen te maken. Ik wilde niet dat iemand me zo zag, maar zij had me al vaker zo zwak gezien, dus ik werd er niet meer boos om op mezelf rond haar.

Bowties were never Cooler

( pfft alvast sorry vitalncoluma dat ik heel even Lizzy bestuur, vind je het erg? Dan pas ik aan want je bent online geweest, hebt zelfs met een ander karakter gereageerd, dus ik hoop dat je het niet erg vind. )
Delilah Gerson
Toen ook Lizzy zich aangekleed had, riep ik naar McEwan dat we klaar waren, nieuwsgierig wat hij voor ons in petto had.
"De deur is open!" riep ik er nog achteraan, McEwan kwam binnen.
"Goed, ik neem aan dat ik jullie nogal heb laten schrikken, vooral Lizzy, die me blijkbaar een viezerik vind," hij grinnikte even, " Maar goed, dames, waarvoor ik jullie zocht. Ik moet als begeleider evaluatiegesprekken doen, Anna doet de gesprekken bij diegenen waar je soms streng voor moet zijn en ik de gesprekken met jullie. " glimlachte hij toen.
"Uhh oké? " zei ik, what the hell, evaluatiegesprekken? Zijn we psychopaten of zo? Djeezzz. Dit liet ik natuurlijk niet aan McEwan merken.

Gregory McEwan
"Dus, wie eerst? " glimlachte ik,beide meisjes leken niet echt geïnteresseerd te zijn, na even zuchtte Delilah en zei ze dat zij wel eerst zou gaan.
"Ok, kom maar mee, Lizzy, blijf ondertussen hier alsjeblieft, we willen niet dat het incidentje van daarstraks zich herhaalt, wel dan? " glimlachte ik het meisje op bed toe.

You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

[Even kort een stukje met Sharp. Ik reageer morgen weer met de rest.]

Anna Sharp.
Ik wachtte op de gang totdat Gregor met Delilah weer naar buiten kwamen. Na een paar tellen klopte ik op de deur en opende hem. 'Lizzy?' vroeg ik toen. 'Mag ik binnen komen, lieverd?' Ik zette weer een stap verder, maar ik liet de deur geopend. 'Ik wil alleen maar even praten, verder niets. Je kunt me vertrowen.' Ik hief mijn handen in onschuld en keek haar series aan.

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

'Abigail Pierce
Loki haalt zijn hoofd van mijn schoot en klimt op het bed waarna hij naast me gaat zitten en me bij hem op schoot trekt. Ondanks dat hij me nog zo dicht tegen zich aantrekt en een kus op mijn haar drukt na zijn belofte kruip ik toch nog wat verder bij hem weg waarbij ik mijn gezicht verstop in de holte van zijn schouder en hals. Nu hij zat met mij op zijn schoot was het kwa lengte mogelijk om dat voor elkaar te krijgen. Zeldzaam.. Mijn armen leg ik, voor zover het lukt, om zijn middel terwijl diverse tranen inmiddels mijn ooghoeken verlaten, soms gevolgd door een snik. Loki had me nooit echt zien huilen... Ja vorige week, die avond waarin we ruzie hadden gehad, waarin ik later bij hem in slaap was gevallen omdat ik bang was geweest dat hij opnieuw weg zou lopen, die avond. Maar dat was ook het enige geweest. Ik haal en keer diep adem en dwing mezelf om te stoppen met huilen. Loki had beloofd dat we iets zouden vinden... een oplossing. Dan lukte dat toch? Mijn gezicht haal ik uit zijn hals en ik laat mijn hoofd rusten tegen zijn borst.

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Ethan Brooks
'Ik ook niet,' antwoordde ik. Dat was half waar. Ik had zitten lezen. Voor mij was het niets, maar misschien zag hij het als een activiteit. 'Ik heb wat zitten lezen, meer niet,' voegde ik er dus maar aan toe. Naast mij zat een verkleumde Pete. Ik kende hem tot nu toe alleen maar van zien. Blijkbaar was hij buiten geweest. Was het dan zo koud buiten? John kwam aanlopen met twee mokken warme vloeistof en hij drukte een kusje op Pete's lippen. Ik meende dat ik dat andere meisje, Dena of iets, en die ene John vaker samen zag. Ach, overhaaste conclusies. Ik keek weer terug naar Jeremy.

Dena Fields
Er was nog vanalles te horen in de gangen maar op een gegeven ogenblik werd het toch stiller in het huis. Blijkbaar was alle rust teruggekeerd. Ik besloot te checken op Laurinda of alles oké zou zijn met haar. Ik liep naar de keuken, waar ik twee mokken thee maakte. Met een dienblad waar ik verschillende zakjes thee, melk suiker en de mokken heet water had staan, liep ik naar de tweede verdieping, waar haar kamer was. Met mijn elleboog maakte ik de deur een klein stukje open. 'Laurinda?' vroeg ik toen. 'Alles goed? Ik heb thee meegebracht.'

Rose Black
Bespieden, dat deed ik graag. Mijn snowboots verwisselde ik voor meer buigzamere schoenen en ik deed me een extra trui aan. In deze uitrusting ging ik weer naar buiten. De woonkamer, keuken en eetgedeelte was saai. Als ik het heuveltje af ging, kon ik misschien mensen zien vrijen in het zwembad, maar dat bewaarde ik voor wanneer er daadwerkelijk een vrijend stelletje was. De eerste verdieping dus. Ik ademde diep in en liep naar het eerste raam, dat zou kamer een moeten zijn. Ik klom in de dichtsbijzijnde boom en haalde mijn verrekijker uit mijn tasje. Ik kon net zien hoe Dena haar kamer uit liep. Met een doffe plof landde ik weer in de diepe sneeuw. Het volgende raam was kamer twee, daar was het donker. Maar in kamer drie brandde een klein licht. Ik klom in een andere boom. Op het bed zag ik Loki en Abby in elkaars armen liggen. Een geniaal plan bekroop me. Zou het geniaal te noemen zijn? Al mijn plannen waren zo. Wat nu, als ik wat met het liefdeskoppel zou spelen en hen vervolgens zou laten opbreken door ruzie.

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Loki Laufeyson
Ik zat daar maar met Abby op schoot. Ik vocht tegen de tranen, maar ze kwamen toch. Ik wilde haar niet kwijt, maar ik voelde me nu erg machteloos. Ik zuchtte en voelde haar schokken van het huilen. Ik verstopte mijn gezicht in haar haren. Langzaam werd ik weer mijn kalme zelf met een gemeen randje. "Waar woon je eigenlijk? Als ik zo onbeleeft mag zijn. Misschien wonen we wel heel dicht bij elkaar." zei ik hoopvol. Het was een hele kleine kans, maar toch. Ik drukte nog een kus op haar haren. "Zullen we anders gaan zwemmen? Dan maken we het nu in elk geval gezellig. Het plan komt zeker." zei ik met een glimlachje. Ik hoopte het maar. Al had ik nog nooit gehad dat ik geen plan kon verzinnen. Ik zuchtte zacht en aaide over haar haren. Ik was moe, al had ik wel heerlijk geslapen. Ik wilde Abby gewoon bij me houden. Ze was de enige die ooit naast mijn moeder en misschien mijn broer zo veel om me leek te geven zonder achterliggende reden. Zoizo eigenlijk. Ik was niet lief te hebben. Toch leek ze het te proberen en het leek haar te lukken en mij ook rustiger en 'liever' te maken. In elk geval waren de echt wrede kantjes eraf.

Bowties were never Cooler

ja waar wonen die mensen allemaal ik kan moeilijk zeggen Nederland je brengt me in een dilemma Miriam......

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

[Die van mij woont in de uk, maar verzin iets zou ik zeggen]

Bowties were never Cooler

Abigail Pierce
Ik plaats mezelf wat rechter op Loki zijn schoot en kijk hem aan. "Dat is niet onbeleeft...? Ik woon in Dublin.. Ierland. Mijn ouders hoopten dat als we vanuit Liverpool naar Dublin zouden verhuizen het beter met me zou gaan... Nieuw land, nieuwe stad, nieuwe mensen een nieuwe start..." Niet dat het veel veranderd had... Ik had een nieuwe kuttaal moeten leren, want Iers was totaal niet mijn favoriete taal. Ik knik uitgebreid op zijn verzoek om te gaan zwemmen. Even het hoofd leeg en plezier maken klonk zoveel beter dan hier zielig zitten doen met zijn twee. Ergens had ik wel zin in een duik. Ik spring van zijn schoot af en loop richting de kledingkast, die nu nog van mij was.. Maar die iks traks waarschijnlijk zou moeten delen met June... "Kan dat kind niet op een van die kamers gaan liggen waar nog plek over is? Er zijn er een aantal nog niet gevuld hoor..." vertel ik hem terwijl ik kijk tussen mijn twee bikini's... een witte, of een paarse? ik draai me om en hou ze omhoog. "wit of paars?"

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign