• Gillende fans, die uit alle hoeken van de wereld leken te komen, hielden zich al ruim zes jaar gedeisd, ondanks er af en toe nog wel wat nieuws de wereld in kwam. De paparazzi hadden zich niet meer op de jongens gericht, waren opzoek gegaan naar een nieuwe prooi. Toch waren er nog altijd wel een paar mensen die de hoop niet ophadden gegeven, diep van binnen wisten dat de band nog een keer samen zou komen, door zou gaan met waar ze gestopt waren. Maar er werd altijd wel op ze ingepraat dat artiesten komen en gaan, om zo weer plek te maken voor andere. De jongens werden ook ouder en richten op hun eigen toekomst.
    One Direction was officieel na een break uit elkaar gevallen. De jongens kozen allemaal voor hun eigen leven, een eigen weg, om verder te gaan. Hoe het is gebeurd wist niemand, want er lag nog altijd een heel schema, samen met een half album, klaar. Het contact verwaterde langzaam, iedereen vond liefde en geluk, om uiteindelijk te verhuizen. Misschien zijn ze in de zes jaar tijd ook wel getrouwd, of staan op het punt, hebben kinderen gekregen, wie zou het zeggen. Het enige wat de jongens, of beter gezegd niemand, aan had zien komen was dat de jongens na zes jaar weer samen op zouden duiken met z'n alle. De populaire ex-groep werd samen met hun familie namelijk gespot op het afscheidsfeest van Paul. De jongens krijgen nog een kans om terug te keren naar de top, het contact te herstellen, omdat de gekte langzaam maar zeker weer terug te keren. Maar zien de jongens dit zitten, of gaan ze voor de families? Gaat het feest eigenlijk wel zonder problemen? Sluit iedereen elkaar in de armen, is het vergeven en vergeten, of zal daar de hel losbreken?

    Rollen:
    De jongens:
    • Niall James Horan • Bergling
    • Harry Edward Styles • KhaIeesi
    • Louis William Tomlinson • SnowfIake
    • Zayn Javadd Malik • KhaIeesi
    • Liam James Payne • Kendizzzzle


    De vrouwen/vriendinnen van de jongens:
    • Eira Amelia Hooper • KiliOfDurin
    • gereserveerd • Bergling
    • Demi Madison Payne • LegoIas
    • Anna Jane "AJ" Valentine • Whisperings


    Overige rollen:
    Denk hierbij aan fans, familie, vrienden





    Lijstje:
    Rol:
    Naam:
    Leeftijd:
    Nationaliteit:
    Beroep:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Extra:
    Had nog contact met:


    Regels:
    •Minimaal 5 of 6 regels vol schrijven. Dit om de inspiratie hoog te houden.
    •Maximaal 2 personages per persoon.
    •Schrijf je alleen in als je zeker weet dat je blijft reageren.
    •Geen perfecte personages, iedereen heeft wel slechte gewoonte's
    •16+ mag maar houd het netjes.
    •Als je offtopic gaat, zet het tussen haakjes; [ ], { } of ( ).
    •Meld als je een tijdje niet kunt reageren en naamsveranderingen.
    •Het is geen sneltrein!


    * Dit topic is eerder geopend, maar door verschillende redenen stilgevallen.
    Er bestaat dus een kans dat sommige rollen wegvallen, vrijkomen, of je met de speler moet overleggen. De verhaallijn bevat ook een aantal aanpassingen.

    **Hier is trouwens nog een link naar het oude topic:
    Evenings in London never felt so sad



    Het begin:
    De avond van het afscheidsfeest is aangebroken en na lang twijfelen, of juist niet, heeft iedereen besloten om zich toch maar van hun goede kant te laten zien. Iedereen heeft dus besloten om naar het feest toe te gaan met misschien toch wel de lichte hoop dat het goed zou aflopen. De andere weer te zien.
    De jongens, samen met de familie, begeven zich langzaam, met misschien wel lood in de schoenen, naar de locatie waar het feest word gehouden.
    Maar wat als eenmaal daar aangekomen blijkt dat daar de rode loper al klaar ligt met allemaal paparazzi, die ineens weer geïnteresseerd zijn? Staat het zweet op de voorhoofden of weet iedereen nog precies hoe of wat? En wat als blijkt dat One Direction de eregast is, en ze later die avond nog een keer op het podium worden geroepen? Ruzie of niet?

    [ bericht aangepast op 14 feb 2014 - 20:19 ]


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Louis Tomlinson
    Dingen veranderde met de tijd, sommige waren zelfs maar voor een klein moment, maar hoeveel er ook mocht veranderen, hoeveel wij ook mochten veranderen, ons gedrag en gevoelens voor elkaar veranderde niet. Dat was nog precies hetzelfde als het allereerste moment. Het betekende niet dat het gewoon werd, want het bleef nog altijd net zo speciaal. De kriebels, rode wangen en alles wat erbij kwam, waren nog niet verdwenen en zouden dat ook niet meer. Ik kon, eerlijk gezegd, dan ook niet wachten tot ons grote moment waarna Zayn officieel aan mijn zijde zou horen. Het zou niet veel tussen ons veranderen, maar het had toch net nog het klein beetje extra en stiekem ging ik daar nog wel gebruik van maken.
    'Ik hou ook van je, Malik,' grinnikte ik toen we buiten waren aangekomen en ik mijn keuze al had gemaakt over wie zou rijden. Natuurlijk zou het nog veranderen, maar daar leek het niet op. Daardoor klom ik in de auto in, wachtende tot Maddie en Zayn ook zaten. Vooral de laatste, want ik kon het niet laten om me naar hem toe te buigen en een zacht kusje op zijn wang te drukken, om de woorden 'heel erg veel zelfs,' nog achter mijn eerder woorden aan te plakken. Ik ging daarna weer goed zitten, om mijn gordel om te doen en de cd, die Maddie aanreikte, op te zetten. Zowel de muziek als haar vrolijk stem klonken dan ook al snel door de auto terwijl mijn blik tussen de jongen naast me en het raam wisselde, zijn woorden ondertussen in mijn hoofd herhalend. Binnen een paar keer viel deze op de enveloppen en pakte deze erbij, om zeker te weten dat deze straks niet in de haast hier zouden blijven liggen, maar ook om mijn vingers over de bekende namen te laten glijden met een klein glimlachje. Het ging goed komen, niet uitmakende hoe of wat.
    Al nam die gedachten niet weg dat de nervositeit weer als een bom insloeg. We waren nu zo dichtbij iets wat eigenlijk al jaren achter ons lag en alles weer zou kunnen veranderen.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    (Magicales -> StyIinson)


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    KiliOfDurin schreef:
    Eira Amelia Hooper
    Ik rolde met mijn ogen. "Zoveel jonger ben ik ook niet, Harold." Toen hij daar als broekie van 16 binnen kwam was ik een 13 jarig hulpje. Mijn dag bestond grotendeels uit dingen uittypen, koffie halen en kopieren. Maar allebei hadden we volgens mij binnen dat gebouw onze plek wel gevonden. Ik draaide een plukje haar rond mijn vinger en adviseerde hem maar te gaan parkeren. Hij volgde het op en al snel stonden we stil aan de rand van de weg. Nog even probeerde ik zowel hem als mijzelf moed in te spreken en ik gaf hem nog een klein kusje op zijn wang, waardoor hij zijn geweldige glimlach weer op zijn gezicht toverde. Die glimlach gaf me goede rillingen op mijn rug. Ik schonk hem daarna weer een glimlach toen hij als echte heer de deur voor me open hield. Ik stapte uit en knikte even dankbaar. "Je begint eindelijk op een heer te lijken." zei ik met een glimlach voor ik mijn arm in de zijne haakte. Handen vasthouden leek me wat ongepast, maar zo was het wel prettig, omdat ik hem toch wat dichtbij kon houden. Rustig begon ik richting de ingang te lopen en ik trok hem zachtjes mee. Bij de ingang zag ik wel een groepje fotograven achter een hekje staan. Hopelijk bleven ze daar. Ik had er echt geen zin in al die paparazzi. Toch zouden we erlangs moeten. Ik keek nog even naar Harry om te zien of hij er klaar voor was voor ik rustig begon met de weg oversteken om toch maar samen naar de ingang te lopen. We zouden toch naar binnen moeten.


    Bowties were never Cooler

    Demi Payne

    'Ja, dat weet ik.' Ik glimlach zwakjes. Ik wil hem ontzettend graag vertrouwen maar kan dat niet. 'Je bent niet de enigste, ik ook,' zegt hij met een zucht. Ik grijns. Toen de band er nog was en een tijdje daarna ook nog volgde de paparazzi ons de hele tijd. Ik kon er echt niet tegen en ben een paar keer echt boos geworden. 'Trek je er maar gewoon niets van aan.' Ik bijt op mijn lip. Ik zou willen dat ik dat kon. Ik stap samen met hem uit en we wachten tot we binnen gelaten worden. Ik weet dat dit waarschijnlijk erg moeilijk voor Li is omdat hij na zes jaar weer zijn oude vrienden gaat zien. ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Opeens zie ik Harry en zijn vriendin. Ik tik Liam aan. 'Kijk, daar zijn Harry en zijn vriendin of vrouw,' zeg ik en ik wijs ze aan.


    Spoiler alert: you will save yourself

    [omg sorry!]

    Zayn Jawadd Malik
    Normaal kon ik uren wegsijpelen bij de lieve liefdesverklaringen van Louis. Ik was daar nu enkel veel te zenuwachtig voor. Mijn handen omklemde het stuur stevig, terwijl ik de oprit afreed. Louis stopte Maddie haar cd in de installatie, waardoor de veelte vrolijke kinderliedjes meteen door de auto klonken. Ik had de neiging het gewoon meteen weer af te zetten. Ik kon er niets aan doen, ik kon gewoon nergens tegen als ik zo zenuwachtig was als nu. Mijn blik viel even op Louis zijn schoot omdat ik hem met de enveloppen bezig zag. Zuchtend richte ik me weer op de weg. Een hand verliet het stuur om te schakelen, waarna ik ook even zachtjes op Louis zijn bovenbeen klopte. 'We kijken eerst hoe het loopt voordat we ze geven.' We moesten eest zien of we ze er überhaupt nog wel bij wilde hebben, mocht dit echt een ramp worden.
    De studie had van mij nog wel wat verderweg mogen liggen, want we waren en al veelte snel. Het was enorm druk in de straat en met grote ogen kerknieuws even naar Louis. Paul had het groots uitgepakt.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Harry Edward Styles
    Ik probeerde mezelf in mijn hoofd moed in te spreken, maar het enige wat ik kon bedenken was terug in de auto te gaan zitten en gewoon terug naar huis te rijde. Maar inplaats van dat, hielp ik Eira de auto uit. Ik probeerde mijn zicht te verkleinen, zodat ik niet op de pers zou letten en haakte onze armen in elkaar. 'Ik heb iemand die me af en toe nog wat manieren bij leert.' Grinnikte ik, doelend op het feit dat ze zich af en toe als mijn moeder gedroeg.
    Bij de eerste stap al brak het zweet me nog net niet uit, want de eerste die ik zag toen ik opkeek, was Liam. Ik moest een keer goed ademhalen en hield Eir stevig bij me. 'Als je me ook maar een moment alleen laat vanavond, maak ik je af.' Mompelde ik stil. Echt, dat zou ik haar nooit vergeven. Want Eira had me zo hard over moeten halen mee te gaan. We liepen nog langzamer dan normaal. Alles om het zo lang mogelijk uit te stellen.

    [ bericht aangepast op 20 jan 2014 - 6:23 ]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Eira Amelia Hooper
    Ik glimlachte bij zijn woorden en elleboogde zacht zijn zij. "Ik hoef echt niet altijd als je moeder rond te lopen om je je te laten gedragen." zei ik zacht grinnikend. We hadden nog geen drie stappen gezet of we stonden weer stil en Harry hield me nog dichter tegen me aan. Hopelijk werd hij rustiger als we eenmaal binnen waren, want dit was niet heel prettig. Ik volgde zijn blik en zag waaraan het lag. Liam stond niet veel verderop met een meisje aan zijn arm. Het was een leuk stel. Ik keek op, letterlijk, naar Harry bij zijn woorden. "Je kan niet mee naar de toilet, Harry. Maar voor de rest zal ik altijd in de buurt zijn." Nu maar hopen dat hij het me niet te kwalijk zou nemen als ik straks achter de knoppen verdween als hij en de andere vier het podium op werden gevraagd. Ik ging nog even op mijn tenen staan om bemoedigend een kusje op zijn wang te drukken. Toen liepen we toch richting de deur. We gingen alleen wel heel erg langzaam. Ik trok zacht een beetje aan zijn arm. "Hoe sneller je loopt, hoe sneller we van die fotograven af zijn. Alleen ga alsjeblieft niet rennen, want dat kan ik echt niet meer." Eerlijk gezegd was ik flink fitaal en goed functionerend voor een vrouw die tegen het einde liep van een zwangerschap van een tweeling, maar rennen ging toch echt niet meer.

    [ bericht aangepast op 20 jan 2014 - 13:29 ]


    Bowties were never Cooler

    Louis Tomlinson
    De vragen, die door mijn hoofd spookte en teveel waren, zorgde dat mijn zenuwen alleen maar toenamen. Net als het feit dat de studio steeds dichterbij kwam. Het liefste keerde ik dan ook gewoon weer terug naar huis, maar ik onderdrukte deze neiging en woorden door naar Zayn te kijken, die nog zenuwachtiger leek, nadat de liedjes, samen met Maddie haar stem, door de ruimte klonken.
    Ons kennende zaten we over een paar uur weer in elkaars armen op de bank, dat de liefdesverklaringen opnieuw kwamen, leek dit allemaal mee te vallen, alleen toch was het steeds weer hetzelfde verhaal. Het nam de zenuwen niet weg, want het was toch steeds een nieuwe situatie. Om wat te doen te hebben, pakte ik de enveloppen er weer bij, om mijn vingers eroverheen te laten glijden. De namen die zolang al uit ons leven waren verdwenen tot vandaag. 'Dat doen we ook,' zei ik zachtjes bij zijn woorden, om met een kleine glimlach op te kijken. Ik kon nu al met zekerheid zeggen dat we op die dag weer net zo zenuwachtig waren, wel stonden te springen, en het misschien nog wel een tikkeltje erger werd. 'Ik zal sowieso ook vanavond niet van je zijde wijken,' Ik wilde nog meer zeggen, maar het feit dat we bij de studio aankwamen, liet me stilvallen en slikken. Nou ja, het laatste kwam eerder door de drukte, want dat was wel het laatste wat ik had verwacht. Een zachte 'Oké,' rolde over mijn lippen terwijl ik de, groot wordende, ogen van de jongen naast me opzocht. Een paar seconde bleef deze daar hangen, maar gleed toen door naar Maddie, die het ook doorhad en begon te wiebelen, en naar buiten. 'Zullen we gaan voor de bedenkingen komen?' vroeg ik zacht, het vermoeden hebbende dat deze zeker wel zouden komen als we hier te lang zaten.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Stylinson -> Nialler


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    [kan je er wat mee]


    Bowties were never Cooler

    [sorry! Ik heb heb de laatste tijd enorm veel aan mijn hoofd en lig al bijna 4 dagen plat, omdat ik ondragelijke hoofdpijn heb. Hierdoor vergeet ik enorm veel en hou ik het allemaal niet zo meer bij.]

    Harry Edward Styles
    Ik kreeg nu al hoofdpijn van al die fotografen. Ik kon moeilijk ontkennen dat ik er gewent aan was geraakt, maar dat betekende niet dat ik nu liever had dat ze met zijn alle achter iemand anders zijn broek aan zaten. Ik snapte ook niet zo goed wat ze hier deden eigenlijk na al die jaren. Want het leek me sterk dat ze alleen voor mij kwamen. Ik hield Eira dicht bij me en wist dat ze gelijk had. Ik kon moeilijk met haar mee naar de wc. Ik ging met mijn vrije hand door mijn krullen en hield een langzaam tempo aan. Al wilde Eira er wat vaart in gooien. Ik zuchten moeizaam en probeerde mijn rug iets te rechten. Hoe dichter bij we kwamen, hoe meer camera's er op ons gericht werden. 'Smile.' Grinnikte ik zachtjes, terwijl ik even tegen Eira haar schouder stoten. Ik had nu enorm de neiging om tegen haar in te gaan en het op een rennen te zetten. Gewoon omdat ze zei dat, dat niet kon.

    Zayn Jawadd Malik
    De neiging om de auto weer te starten en weg te rijden, was enorm verleidelijk. Ik snapte niet waarom ik hier zo tegenop zat. Ik moest toch blij zijn om al mijn oude vrienden weer te zien. En ergens was ik dat ook wel. Het maakte me alleen bloed nerveus. Ik trok de sleutel uit het slot en klikte mijn riem los, om me goed richting Louis te richten. Ik pakten zijn gezicht vast en boog me voorover. 'Het word vast een top avond.' Was het niet hier, dan samen op de bank, maar ik beloofde het hem. Ik duwde mijn lippen kort maar vast tegen die van hem, wat een walgelijk geluid van Maddie opleverde. Ik schoot kort in de lacht, drukte Louis nog een kusje na en kinkte vastberaden. We moesten er zeker maar voor gaan. 'Kom.' Ik stapte de auto uit en sloeg het portier dicht, waarna ik het tweede weer opende om Maddie te bevrijden uit haar gevecht met haar riem. 'Je leert het ook nooit he.' Grijnsde ik terwijl ik haar los maakte. Ik tilde haar uit de auto en meteen greep ze mijn handje vast. 'Wat doen al die mensen met flitsen hier?' Vroeg ze vol bewondering. Ik gooide haar portier dicht en nam haar mee naar de andere kant van de auto, naar Louis. 'Die komen hier om allemaal foto's van jou te maken. Maddie begon ongelofelijk te stralen en ik deed automatisch met haar mee. Maar enkel niet om dezelfde reden. Het deed me gewoon enorm goed om ons kleine meisje zo blij en over enthousiast te zien.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    [Geeft niets! Ga maar eerst gowd beter worden tot je je weer ergens zorgen over gaat maken]


    Bowties were never Cooler

    [nouja, ik ga pas over een maand naar de neuroloog en om jullie nu zo lang te laten wachten ;p ]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Eira Amelia Hooper
    Ik trok Harry een beetje met me mee. Hij had er zo te voelen echt geen zin in. Ik gaf hem geen ongelijk. Die paparazzi was echt heel vervelend. Toen hij zei dat ik moest lachen deed ik dat, maar al snel ging ik op mijn tenen staan om hem wat toe te fluisteren. We stonden nu te dicht bij de journalisten om hardop te praten. "Morgen staat zoizo in de bladen dat je vader wordt." zei ik met een zachte grinnik. Beiden wisten we hoe belachelijk het was, maar hij was hier met mij en ik was overduidelijk hoogzwanger, 1+1=2. Harry moest voor hun wel de vader zijn. Ach, ik had nooit die bladen gelezen of geloofd. Daarvoor zat ik al vanaf te jong in de muziekindustrie. Ik drukte een kusje op zijn kaak en de flitsers leken te ontploffen. Wat maakte het ook uit. Toch verdwenen kort erna de camera's grotendeels naar de andere kant. Daar zag ik Louis en Zayn met een klein meisje. "Laten we naar binnen gaan. Ik heb de anderen bijna allemaal al gezien. Die zullen er zo ook zijn. Nu hebben we even rust en kan je ook nog even rustig afscheid nemen van Paul." Zei ik tegen hem voor ik hem toch meesleurde richting de deur. Ik vond al die aandacht maar niets. Ik stond liever achter de knoppen en achter de schermen, al wist ik dat als je met Harry omging je wel in de spotlight kwam te staan of je nou wilde of niet.


    Bowties were never Cooler

    [dan pas 0.0]


    Bowties were never Cooler