• Gillende fans, die uit alle hoeken van de wereld leken te komen, hielden zich al ruim zes jaar gedeisd, ondanks er af en toe nog wel wat nieuws de wereld in kwam. De paparazzi hadden zich niet meer op de jongens gericht, waren opzoek gegaan naar een nieuwe prooi. Toch waren er nog altijd wel een paar mensen die de hoop niet ophadden gegeven, diep van binnen wisten dat de band nog een keer samen zou komen, door zou gaan met waar ze gestopt waren. Maar er werd altijd wel op ze ingepraat dat artiesten komen en gaan, om zo weer plek te maken voor andere. De jongens werden ook ouder en richten op hun eigen toekomst.
    One Direction was officieel na een break uit elkaar gevallen. De jongens kozen allemaal voor hun eigen leven, een eigen weg, om verder te gaan. Hoe het is gebeurd wist niemand, want er lag nog altijd een heel schema, samen met een half album, klaar. Het contact verwaterde langzaam, iedereen vond liefde en geluk, om uiteindelijk te verhuizen. Misschien zijn ze in de zes jaar tijd ook wel getrouwd, of staan op het punt, hebben kinderen gekregen, wie zou het zeggen. Het enige wat de jongens, of beter gezegd niemand, aan had zien komen was dat de jongens na zes jaar weer samen op zouden duiken met z'n alle. De populaire ex-groep werd samen met hun familie namelijk gespot op het afscheidsfeest van Paul. De jongens krijgen nog een kans om terug te keren naar de top, het contact te herstellen, omdat de gekte langzaam maar zeker weer terug te keren. Maar zien de jongens dit zitten, of gaan ze voor de families? Gaat het feest eigenlijk wel zonder problemen? Sluit iedereen elkaar in de armen, is het vergeven en vergeten, of zal daar de hel losbreken?

    Rollen:
    De jongens:
    • Niall James Horan • Bergling
    • Harry Edward Styles • KhaIeesi
    • Louis William Tomlinson • SnowfIake
    • Zayn Javadd Malik • KhaIeesi
    • Liam James Payne • Kendizzzzle


    De vrouwen/vriendinnen van de jongens:
    • Eira Amelia Hooper • KiliOfDurin
    • gereserveerd • Bergling
    • Demi Madison Payne • LegoIas
    • Anna Jane "AJ" Valentine • Whisperings


    Overige rollen:
    Denk hierbij aan fans, familie, vrienden





    Lijstje:
    Rol:
    Naam:
    Leeftijd:
    Nationaliteit:
    Beroep:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Extra:
    Had nog contact met:


    Regels:
    •Minimaal 5 of 6 regels vol schrijven. Dit om de inspiratie hoog te houden.
    •Maximaal 2 personages per persoon.
    •Schrijf je alleen in als je zeker weet dat je blijft reageren.
    •Geen perfecte personages, iedereen heeft wel slechte gewoonte's
    •16+ mag maar houd het netjes.
    •Als je offtopic gaat, zet het tussen haakjes; [ ], { } of ( ).
    •Meld als je een tijdje niet kunt reageren en naamsveranderingen.
    •Het is geen sneltrein!


    * Dit topic is eerder geopend, maar door verschillende redenen stilgevallen.
    Er bestaat dus een kans dat sommige rollen wegvallen, vrijkomen, of je met de speler moet overleggen. De verhaallijn bevat ook een aantal aanpassingen.

    **Hier is trouwens nog een link naar het oude topic:
    Evenings in London never felt so sad



    Het begin:
    De avond van het afscheidsfeest is aangebroken en na lang twijfelen, of juist niet, heeft iedereen besloten om zich toch maar van hun goede kant te laten zien. Iedereen heeft dus besloten om naar het feest toe te gaan met misschien toch wel de lichte hoop dat het goed zou aflopen. De andere weer te zien.
    De jongens, samen met de familie, begeven zich langzaam, met misschien wel lood in de schoenen, naar de locatie waar het feest word gehouden.
    Maar wat als eenmaal daar aangekomen blijkt dat daar de rode loper al klaar ligt met allemaal paparazzi, die ineens weer geïnteresseerd zijn? Staat het zweet op de voorhoofden of weet iedereen nog precies hoe of wat? En wat als blijkt dat One Direction de eregast is, en ze later die avond nog een keer op het podium worden geroepen? Ruzie of niet?

    [ bericht aangepast op 14 feb 2014 - 20:19 ]


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Demi Payne

    Ik maak me klaar voor het feest en loop naar beneden, waar ik James en Liam aantref. De bel gaat en ik doe open. Gelukkig, de babysitter. Ik glimlach en leg haar alles uit. Daarna loop ik nog naar de woonkamer om doei te zeggen tegen James. Ik knuffel hem en zet hem daarna neer. Hij is nu vier jaar oud en ik hou ontzettend veel van hem. Op de schoorsteenmantel staat een foto met ons gezin erop. Ik wil dat het altijd zo blijft. Ik kijk naar Liam. 'Zullen we dan maar gaan?' vraag ik. Ik zie dat er iets mis is en wrijf met mijn hand over zijn rug. 'Wat is er Li? Je kan het mij wel vertellen,' zeg ik, en een oude angst schiet weer naar boven. Vroeger was ik altijd bang da tik niet goed genoeg voor hem was, en dat hij daarom niet meer van me zou houden. Ik onderdruk een traan en kus Liam op zijn wang. Daarna pak ik de autosleutels en loop ik naar buiten. 'Jij rijd,' zeg ik, en ik geef Liam de sleutels.


    Spoiler alert: you will save yourself

    Liam Payne.

    Inmiddels was Demi ook naar beneden gekomen, en ze zag er werkelijk prachtig uit. De bel ging, en ze liep er naartoe om alles aan de babysitter uit te leggen. Daarna kwam ze naar de woonkamer, en knuffelde James, waarna ze hem weer neerzette. Ik knuffelde James ook nog een keer, en gaf hem een kus op zijn wang, en woelde daarna even door zijn haar waardoor het een beetje in de war zat, en glimlachte. 'Je ziet er prachtig uit' zei ik tegen haar. Demi keek naar me. 'Zullen we dan maar gaan?' vroeg ze. Ik knikte. 'Ja, we gaan' zei ik. Ze wreef met haar hand over mijn rug. 'Wat is er Li? Je kan het mij wel vertellen,' zei ze. Straalde ik het dan zo erg uit? Ik ging het haar heus wel vertellen, maar niet nu. Ik wil niet dat mijn gezin kapot gaat. Ik keek har aan. 'Nee, er is niets. En ik weet dat ik je alles kan vertellen.' zei ik met een glimlach. Ik zag dat ze een traan onderdrukte, en ze gaf me een kus op haar wang. Daarna pakte ze de autosleutels en liep ze naar buiten, en ik volgde haar, en zwaaide nog even naar James. 'Jij rijd,' zei ze en gaf me de sleutels. Ik knikte en pakte de sleutels aan. Ik stapte in en deed mijn gordel om. 'Ik hou van je.' zei ik, en drukte een kus op haar lippen.


    How far is far

    Demi Payne

    Hij zegt dat ik er mooi uitzie en ik glimlach. Ik hou ongelooflijk veel van Liam en zou echt kapot gaan als hij na al deze tijd niet van mij houdt.
    Op de een of andere manier ken ik Liam te goed om zijn leugen te geloven. Maar ik wik geen ruzie dus zeg ik helemaal niks en glimlach ik als hij tegen me zegt dat hij van me houdt. Ik kus hem terug en ga in de auto zitten. Ik haat dit gevoel. Toch weet ik bijna zeker dat het meer dan een gevoel is. Sinds een tijdje doet hij al raar, en houdt hij iets voor me verborgen. 'Liam je weet dat ik ongelooflijk veel van je hou, maar je houdt iets verborgen en dat je het ontkent doet me nog meer pijn. Ik wil gewoon de waarheid. Maar ik kan niet samen met jou gelukkig zijn als ik weet dat je iets voor me verborgen houdt,' zeg ik. Toen ik Liam voor het eerst ontmoette was ik net aan het einde van een drankprobleem. Nu nog steeds gebruik ik alcohol als oplossing voor verdriet.


    Spoiler alert: you will save yourself

    Liam Payne.

    Ze glimlachte toen ik zei dat ze er mooi uitzag. Ze kuste me terug, en stapte ook in de auto. 'Liam je weet dat ik ongelooflijk veel van je hou, maar je houdt iets verborgen en dat je het ontkent doet me nog meer pijn. Ik wil gewoon de waarheid. Maar ik kan niet samen met jou gelukkig zijn als ik weet dat je iets voor me verborgen houdt,' zei ze. Ik keek naar beneden. Zal ik het haar vertellen? Nee, ik kon het nog niet. Als ik het zou zeggen zou ik iedereen kwetsen inclusief Niall. 'Lieverd, er is niets. Nou ja, nee. Ik kan het nu niet vertellen, geloof me, vanavond vertel ik het je. Maak je maar geen zorgen.' zei ik. Ik wil eerst tegen Niall zeggen dat ik het Demi ga vertellen. Ik startte de auto en reed naar het feest.


    How far is far

    Zayn Jawadd Malik
    Het liefst bleef ik zo voor eeuwig met Louis staan. Of ten minste toch na vanavond. Ik wist niet zo goed waarom ik er tegenop zat. Misschien was het zelfs wel stom om er tegen op te zitten. Ik glimlachte bij Louis zijn worden. Na al die tijd konden we nog steeds niets zonder elkaar en dat zou ook nooit gebeuren ook. Louis had besloten dat we er echt vandoor gingen en ik piepten zacht toen hij zichzelf uit onze knuffel haalde. Al die hij een arm om mijn middel. Het liefst had ik hem vierentwintig uur per dag vast. Ik keek even naar de enveloppen in mijn hand en knikten uiteindelijk vastbesloten. 'Alles, dus dit ook.' Bevestigde ik, waarna ik keek of ik de autosleutels had en ik samen met Louis naar buiten liep. 'Rij jij of rij ik?' Vroeg ik hem, terwijl ik met de sleutel voor zijn neus zwaaide.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Harry Edward Styles
    Ik keek even doelloos naar mijn corvet. Een van mijn tientallen auto's Het onbewust uitstellen van dingen deed ik wel vaker, dus dit was eigenlijk niet nieuw. Totdat ik het portier hoorden als teken dat Eira al was ingestapt. Snel volgde ik haar voorbeeld. Misschien had ik toch de hoge cadillac moeten voorrijden zodat we daarmee konden. Het leek me namelijk toch niet zo handig in en uitstappen voor Eira, met zo'n buik. Helemaal nu het dak dicht zat. Maar voorlopig hoorde ik haar niet mopperen en zat ze al. Ik klikte mijn riem om en zodra ik de sleutel in het contact omdraaiden knalde de muziek door de spieker. Ik schrok er zelf van, waardoor ik even de weg kwijt was en het even duurden voordat ik de goede volumeknop had gevonden. Ik keek Eira even met grote ogen aan. 'Zo leren die kleintjes van je alvast wat echte muziek is.' Grijnsde ik uiteindelijk als stom excuus. Waarna ik toch echt het penaal intrapten en de oprit af reed. Het zou best nog wel een stukje rijden zijn. Helemaal nu ik met wat minder vaart dan normaal over de drempels heen moest. Automatisch begon ik zachtjes mee te zingen met de muziek en tikte mijn vingers mee met de maat terwijl ik met toch wel wat snelheid mijn woonwijk uit reed.

    [ bericht aangepast op 9 jan 2014 - 23:32 ]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Eira Amelia Hooper
    Harry had een flink aantal auto's, maar aangezien hij de sleuteltjes van de corvet had gepakt en deze ook al open had gedaan was het voor mij duidelijk dat we daarmee gingen. Hij zat dan wel iets minder comfortabel met mijn buik, Harry reed er ten minste altijd voorzichtig in. Uiteindelijk stapte hij in en startte de motor. Direct knalde het geluid uit de speakers, waar ik bijna letterlijk een hartverzakking van kreeg. Toen die weer zacht stond kon ik wel om zijn opmerking lachen. "Dat krijgen ze toch wel, schat. Ik werk op het rock departement. Wat ik vaak langs krijg is dit volume al genoeg voor om mijn trommelvliezen op te blazen." zei ik met een grijns en wat zacht gegrinnik. Al snel reden we rustig door de stad. De hobbels vond ik verschrikkelijk. Ik was elke keer bang dat mijn water zou breken, maar tot nu toe ging het goed. Ik hield mijn handen beschermend op mijn buik terwijl ik met een glimlach op mijn gezicht naar Harry's gezang luisterde. Plots hoorde ik toen dit nummer voorbij was een heel oud, maar toch bekend nummer: What makes you beautiful. Het nummer wat ze bij ons in de studio hadden opgenomen toen ik er nog allerlei klusjes voor iedereen deed. Nu was ik een serieuze belangrijke medewerkster en hij een popster met een contract die daar ook zijn liedjes opnam. Het was dan niet in mijn departement, vaak ging ik wel kijken of nam zelfs wat liedjes met hem op. Zeker de hardere deed ik graag. Dan was ik toch meer een expert dan iemand die gericht was op catchy popdeuntjes. Toch een accoustisch nummer zo af en toe vond ik ook heerlijk om te doen. De afwisseling maakte mijn beroep zo speciaal... En het contact met alle mensen die voor de buitenwereld spe iaal waren, maar binnen de muren gewoon mensen, natuurlijk.


    Bowties were never Cooler

    Louis Tomlinson
    Van een niemand, naar een wereldberoemde zanger, naar een leraar, naar een klein moment in, een net zo kleine, spotlight. Ik moest zeggen dat het laatste, de aandacht, me nerveus maakte, omdat ik er gewoonweg niet meer gewend. Zayn trok ik dichter naar me toe, om een zucht over mijn lippen te laten rollen. Na een aantal minuutjes wurmde ik me uit de greep van de jongen met heel veel tegenzin. Natuurlijk wilde ik in zijn armen blijven staan, maar wist dat we nu echt moesten gaan en Maddie ook op ons wachtten. 'Na vanavond laat ik je niet meer los,' murmelde ik zachtjes bij de reacties die ik kreeg, want zou hem dan echt de eerst komende uren niet meer loslaten. Een goede of slechte afloop. Al waren de woorden van hem waar. Toch trok ik hem mee, om het dilemma te krijgen wie zou rijden. We waren er allebei niet voor de volle honderd procent met de gedachten bij. 'Wat is verstandiger?' Vroeg ik, al wist ik dat het niet heel veel verschil zou maken. 'Of wil jij rijden?' voegde ik er liefjes met een paar onschuldige ogen eraan toe. Ik zou desnoods op de terugweg wel weer rijden. Heel langzaam wierp ik de jongen een glimlach toe, om naar de bijrijderskant te lopen. Ik keek wel hoe of wat. 'En eerlijk zeggen,'


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Harry Edward Styles
    Ik keek even grijnzend naar Eira. 'Owja, hij hoort natuurlijk vaak zat mijn geweldige muziek.' Ik moest echt een keer ophouden met die flauwe opmerkingen. Ik stak mijn tong nog even lachend naar haar uit, maar focussen me toen toch op de weg. Ik zong automatisch zachtjes mee met de muziek. Ik kon er niets aan doen, zodra ik een nummer kende gebeurde het gewoon. Bij elke drempel minderde ik vaart, omdat ik wist hoe vervelend deze voor Eira waren. Ik kon het ongemak alleen niet helemaal voor haar laten verdwijnen. Ik reed net de snelweg op toen ik een wel heel bekend nummer hoorde. Automatisch zong ik de eerste twee regels mee, tot ik doorkreeg welk nummer het had. Razendsnel drukte ik op de volgende zender en staarde ik vernauwd voor me uit naar de weg. Dit was echt een behoorlijk verkeerde timing geweest. Daarbij wat deed dat nummer überhaupt op de radio. Het was onderhand meer dan 9 jaar oud en zo geweldig was het niet.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Kendizzzzle schreef:
    Liam Payne.

    Ze glimlachte toen ik zei dat ze er mooi uitzag. Ze kuste me terug, en stapte ook in de auto. 'Liam je weet dat ik ongelooflijk veel van je hou, maar je houdt iets verborgen en dat je het ontkent doet me nog meer pijn. Ik wil gewoon de waarheid. Maar ik kan niet samen met jou gelukkig zijn als ik weet dat je iets voor me verborgen houdt,' zei ze. Ik keek naar beneden. Zal ik het haar vertellen? Nee, ik kon het nog niet. Als ik het zou zeggen zou ik iedereen kwetsen inclusief Niall. 'Lieverd, er is niets. Nou ja, nee. Ik kan het nu niet vertellen, geloof me, vanavond vertel ik het je. Maak je maar geen zorgen.' zei ik. Ik wil eerst tegen Niall zeggen dat ik het Demi ga vertellen. Ik startte de auto en reed naar het feest.


    Demi Payne

    'Lieverd, er is niets. Nou ja, nee. Ik kan het nu niet vertellen, geloof me, vanavond vertel ik het je. Maak je maar geen zorgen,' zegt hij. Ik knik. Toch weet ik dat vanavond waarschijnlijk vreselijk wordt als ik de hele tijd wil weten wat er met Liam is. Ik leg mijn hand op zijn been. 'Het maakt niet uit wat het is, ik hou toch wel van je,' zeg ik met een brok in mijn keel. Na een tijdje zijn we er. Ik zie meteen een heleboel paparazzi. Ik blijf even zitten. 'Oh nee hè. Paparazzi. Wat haat ik die mensen toch,' zeg ik met een zucht. Toen ik Liam net ontmoette had ik nog een licht drankprobleem en de paparazzi heeft me toen helemaal zwart gemaakt. Sindsdien denken mensen dat ik nog steeds een alcoholiste ben. Één ding weet ik zeker, en dat is dat ik vanavond van de drank afblijf zodat ze niet allemaal stomme roddels gaan verspreiden.


    Spoiler alert: you will save yourself

    Eira Amelia Hooper
    Ik keek op toen Harry de eerste paar regels meezong. Hij klonk anders, maar nogsteeds even zuiver als vroeger. Hij leek toch te merken wat hij aan het doen was en stopte direct. Ik glimlachte en woelde door zijn krullen. "Ik zie nogsteeds datkleine rookie in de studio van jaren terug. Hoeveel was dat nou? 10 jaar?" Ik wist dat hij het er niet graag over had, maar het zou zoizo opkomen vanavond. Hij wist vast ook dat hij daar niet omheen kon. We waren er al bijna. Ik zag overal al voor mij bekende mensen lopen. "Ik zou hier parkeren, schat. Die paar meters kunnen we ook prima lopen. De paparazzi kan je toch niet ontlopen." Dan was het wel handig om zwanger te zijn. Ik hoefde maar in elkaar te kruipen en mensen zouden me ruimte geven en met hem naar binnen helpen. Ik drukte een kusje op zijn wang en veegde de lichte rode waas die mijn lipstick had achtergelaten weg. "Alles komt goed." sprak ik hem nog moed in. Ik voelde weer een trap tegen mijn buik en wist dat ik het niet eens zou hoeven te faken alsof ik pijn had. Daar zouden de jochies wel voor zorgen. Ik wreef zacht over mijn buik om de pijn te verzachten.


    Bowties were never Cooler

    Harry Edward Styles
    Ik had de neiging de auto om te draaien en terug naar huis te keren. Me daar op te sluiten en te gaan zitten janken als een klein kind. Ik wist dat je herinneringen moest koesteren en helemaal als ze zo geweldig waren, maar het enige wat ik kon denken als ik terug aan die tijd dacht, was dat ik mijn beste vrienden misten. In vergelijking met toen, was ik nu gigantisch eenzaam zo boven aan de top. Ik misten het om mensen te hebben om op terug te vallen. Mee te kunnen lachen en altijd maar om me heen waren. Ik had nu nog steeds enorm veel mensen om me heen, maar niet die me dat gaven. Deze mensen wilde allemaal iets van me. Het waren mijn vrienden niet. Ik kon heel even niet lachen om Eira haar grapje en moest hard op de binnenkant van mijn wang bijten. 'Als jij op je 8ste al een bedieningspaneel kon bedienen, dan wel.' Mompelde ik. Haar eraan herinnerend dat ze dan ook zo oud moest zijn geweest. Ik parkeerde zoals ze voorstelden mijn auto op de hoek van de straat en de motet sloeg af, waardoor ook de muziek weer stil viel. Ik toverde zoals vanzelfsprekend weer een glimlach op mijn gezicht, na het kusje op mijn wang en keek Eira even aan. 'Vast wel.' Niet dat ik echt zeker van deze zaak was. Ik stapten uit en liep naar de andere kant van de auto om de deur voor Eira te openen, zodat ik haar eruit kon helpen.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Zayn Jawadd Malik
    Louis en ik zouden dit nooit afleren. Het altijd maar bij elkaar willen zijn en elkaar niet willen loslaten. We mochten dan al zoveel jaar bij elkaar zijn, we gedroegen ons nog steeds als een verliefd tiener stel. Al zou Louis natuurlijk nooit echt volwassen worden. Maar dat wilde ik ook niet. Ik was veel te gehecht aan die kriebels in mijn buik als ik bij hem in de buurt was. Aan het eeuwig naar hem staren als hij bezig was en zijn hand vasthouden bij elke stap die we zetten. Ik drukte nog een kus op zijn slaap, waarna we naar buiten liepen, om te achterhalen wie er ging rijden. Al had Louis dit duidelijk al besloten. Ik schoot in de lach, toen hij subtiel naar de bijrijderskant van de auto liep, maar toch aan mij vroeg om de keuze te maken. 'Smiecht.' Grijnsde ik hoofdschuddend, waarna ik het achterportier te open om Maddie achterin de auto te zetten en haar goed vast te maken. Wetend dat ze zelf nogal laks was met haar gordel. Toen ze goed zat gooide ik het portier dicht en stapte zelf achter het stuur. Ik starten de auto en meteen reikte Maddie van achter een of andere minder cd aan. Ik keek even naar Louis als teken dat hij het mocht doen en begon zelf aan onze rit naar herinneringen.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Liam Payne.

    Ze knikte toen ik het uitlegde. Ze legde haar hand op mijn been. 'Het maakt niet uit wat het is, ik hou toch wel van je,' zei ze. Ik slikte. 'Ja, dat weet ik.' zei ik toen met een brok in mijn keel, en met een ontzettend schuldgevoel. Na een tijdje waren we er. Er was gelijk allemaal paparazzi te zien. En daar gaan we weer. 'Oh nee hè. Paparazzi. Wat haat ik die mensen toch,' zei Demi met een zucht. Ik gaf haar geen ongelijk. 'Je bent niet de enigste, ik ook' zuchtte ik. Een paar jaar geleden was ik er zo aan gewend. Niet dat ik niet nog steeds gefilmd werd, maar minder dan vroeger. Ik stapte uit, en liep naar de andere kant van de auto om de deur voor haar open te houden, en vervolgens haar hand te pakken. 'Trek je er maar gewoon niets van aan.' fluisterde ik, en liep met haar naar het gebouw waar het feestje zich zou bevinden. Ik wachtte voor de deur tot we binnen gelaten zouden worden, en ik kreeg een steeds dubbeller gevoel.


    How far is far

    Eira Amelia Hooper
    Ik rolde met mijn ogen. "Zoveel jonger ben ik ook niet, Harold." Toen hij daar als broekie van 16 binnen kwam was ik een 13 jarig hulpje. Mijn dag bestond grotendeels uit dingen uittypen, koffie halen en kopieren. Maar allebei hadden we volgens mij binnen dat gebouw onze plek wel gevonden. Ik draaide een plukje haar rond mijn vinger en adviseerde hem maar te gaan parkeren. Hij volgde het op en al snel stonden we stil aan de rand van de weg. Nog even probeerde ik zowel hem als mijzelf moed in te spreken en ik gaf hem nog een klein kusje op zijn wang, waardoor hij zijn geweldige glimlach weer op zijn gezicht toverde. Die glimlach gaf me goede rillingen op mijn rug. Ik schonk hem daarna weer een glimlach toen hij als echte heer de deur voor me open hield. Ik stapte uit en knikte even dankbaar. "Je begint eindelijk op een heer te lijken." zei ik met een glimlach voor ik mijn arm in de zijne haakte. Handen vasthouden leek me wat ongepast, maar zo was het wel prettig, omdat ik hem toch wat dichtbij kon houden. Rustig begon ik richting de ingang te lopen en ik trok hem zachtjes mee. Bij de ingang zag ik wel een groepje fotograven achter een hekje staan. Hopelijk bleven ze daar. Ik had er echt geen zin in al die paparazzi. Toch zouden we erlangs moeten. Ik keek nog even naar Harry om te zien of hij er klaar voor was voor ik rustig begon met de weg oversteken om toch maar samen naar de ingang te lopen. We zouden toch naar binnen moeten.


    Bowties were never Cooler