[200] We're not Alone • One Direction • Speeltopic één. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 19 jan 2014 - 19:38 ]

That is a perfect copy of reality.

Lorraine Riley Fowell

Amanda knikte en grijnsde ook nadat ik een voorstel had gedaan.. 'Sounds like a plan. Al heb ik al zo'n idee wie ons eerste slachtoffer wordt, tenzij jij het daar niet mee eens bent, natuurlijk.' Ze glimlachte en tikte nerveus met haar voet op de boomstam waar ze op zat. 'Ik vind het allemaal prima. Wie wil jij dan als eerste slachtoffer?' vroeg ik nog altijd grijnzend. Ik had niemand als voorkeur, maar als zij dat wel had en een goede reden waarom vond ik het prima om voor diegene te gaan. Ik keek even rond. Het was een zeer dicht beschutte plek en niemand kwam hier. 'Nou, het plan is dus dat we wraak nemen op de jongens voor wat ze ons hebben aangedaan en dan er voor zorgen dat ze bij ons in het krijt staan doordat we hun familie en vrienden hebben gevonden en terug hebben gebracht? Niet?' vroeg ik aan haar. Ik grijnsde even. 'De ontvoerde zullen nooit meer iets durven te zeggen, aangezien wij ze eens lekker gaan martelen' vervolgde ik daarna. Ik pakte mijn mes weer tevoorschijn. 'Dit leuke speeltje gaat zeker gebruikt worden' zeg ik met een sadistische grijns.

That is a perfect copy of reality.

Amanda 'Amy' Philippe Cherson
'Ik vind het allemaal prima. Wie wil jij dan als eerste slachtoffer?' antwoordde Lorraine, nog altijd met een grijns op haar gezicht.
Ik grijnsde ook nogmaals. 'Loënné, het zusje van Louis. En ze is zwanger van Liam, al zijn er niet veel mensen die dat weten.'
Lorraine keek even in het rond. 'Nou, het plan is dus dat we wraak nemen op de jongens voor wat ze ons hebben aangedaan en dan er voor zorgen dat ze bij ons in het krijt staan doordat we hun familie en vrienden en hebben gevonden en terug hebben gebracht? Niet?' vroeg ze. Ik knikte als bevestiging.
Lorraine grijnsde even. 'De ontvoerden zullen nooit meer iets durven zeggen, aangezien wij ze eens lekker gaan martelen,' vervolgde ze toen. Ze pakte haar mes er weer bij. 'Dit leuke speeltje gaat zeker gebruikt worden,' zegt ze met een sadistische grijns.
Ik knikte en glimlachte. 'Ik heb ook de nodige dingen tussen mijn spullen zitten, dus er kan niets meer misgaan, denk ik zo.'
Althans, dat laatste hoopte ik dan. Misschien zaten er een paar tussen die ondanks hun angst toch iets doorvertelden, omdat ze gewoon geen geheim konden bewaren. Of ontsnapte er iemand voor we diegene bang genoeg hadden gemaakt.

"Family don’t end in blood”

Lorraine Riley Fowell

Amanda grijnsde ook nogmaals. 'Loënné, het zusje van Louis. En ze is zwanger van Liam, al zijn er niet veel mensen die dat weten.' Ik grijnsde weer. 'Prima, zij wordt het eerste slachtoffer. Aan jou de eer om die baby dood te trappen' zeg ik lachend. 'Nou, het plan is dus dat we wraak nemen op de jongens voor wat ze ons hebben aangedaan en dan er voor zorgen dat ze bij ons in het krijt staan doordat we hun familie en vrienden en hebben gevonden en terug hebben gebracht? Niet?' vroeg ik. Amanda knikte als bevestiging.
Ik grijnsde even. 'De ontvoerden zullen nooit meer iets durven zeggen, aangezien wij ze eens lekker gaan martelen,' vervolgde ik toen. Ik pakte mijnmes er weer bij. 'Dit leuke speeltje gaat zeker gebruikt worden,' zeg ik dan met een sadistische grijns. Amanda knikte en glimlachte. 'Ik heb ook de nodige dingen tussen mijn spullen zitten, dus er kan niets meer misgaan, denk ik zo.' Ik knikte even. 'Als ze zullen ontsnappen zullen ze nooit zo snel de weg terug vinden. Wij vinden ze eerder terug denk ik. Je wilt niet weten hoe vaak ik deze plek wel niet heb verkend voordat we dit plan in werking gingen zetten. Ik ken deze plek geweldig goed, dat is al een probleem minder.' Ik zuchtte even. 'Ze mogen trouwens zo wel komen, ik heb een hekel aan wachten' zeg ik dan.

That is a perfect copy of reality.

Niall HOran

Ik glimlach , Jesse kon ook best goed zingen en ik dacht dat als hij wat stemcoaching zou krijgen en het echt zou willen dat het aardig goed zou klinken maar ja. Hij knikt ook dat hij er veel zin in heeft wat me lat glimlachen omdat ik wist dat hij er geen zin in had. 'Ik denk dat jij het erg leuk gaat krijgen. En ik kom er wel doorheen. Heel erg kan het toch niet zijn?' vik gniffel even 'stel je niet zo aan Jesse je weet ook wel dat het gezellig word, zeker opmdat ik erbij bent' grijnzend kijkik hem aan. 'Of zoals pap zei: "Het zal jullie familieband versterken, en jij zal eindelijk realiseren hoeveel je van je broer en zus houd." Misschien had die sentimentele oude nog wel gelijk,' . 'Dus, broeder. Hoe lang wachten we nog op Brooke?' Ik begin te lachen 'Alsof ik dat niet realiseer, ik mis jullie in LOnden ook hoor en ook als ik op tour ben maar ik mis jullie minder dan de ladz en pa en ma. Toch logisch?" grinnik ik. 'Ehm geen idee. ' Ik stap uit en loop nar de deur. 'Brooooooke schiet nou eens op joh' zuhct ik schreeuwend

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Brooklin 'Brooke' Horan

Ik zuchten terwijl ik op de klok keek ik hoop dat de jongens al vertrokken waren zonder mij. Ik had mijn koffer al gemaakt maar ik had gewoon geen zin om te gaan. Ik was helemaal gen sociaal persoon ik zat veel liever ergens alleen te lezen. Het was niet dat ik het een probleem vond om samen met mijn broers te gaan kamperen. Nee ik hield zielsveel van mijn broers en ik zou graag iets gaan doen om de band met mijn broers te versterken. Maar dit was met de rest van one direction en hun familie en vrienden en al dat nieuwe gezelschap was dus echt niks voor mij. Ik zuchten ik had mezelf al aangeklede en eigenlijk was ik al een uur klaar maar ik bleef gewoon hopen dat ze zonder mij door gingen. ‘Brooooooke schiet nou eens op joh' Hoorde ik mijn broer roepen en de hoop verdween meteen. ‘Ik kom eraan Niall!’ Riep ik terug en ik pakten mijn koffer vast en liep naar de trap. Ik was een kluns ik wist dat ik zeker van de trap zou vallen als ik samen met mijn koffer ging dus eerst duwde ik snel even mijn koffer van de trap en daarna ging ik. Ik nam nog even afscheid van mijn ouders en liep daarna naar de auto. Ik legde mijn koffer of eigenlijk propte ik mijn koffer bij de rest van de spullen en ging daarna in de auto zitten. ‘Hallo’ zij ik zachtjes en deed mijn gordel vast.

Emily Maria Malik

'Emily? Ben je bijna klaar?' Hoorde ik zayn roepen en in paniek sprong ik uit mijn bed. ‘Eum eum jaja ik kom zo.’ Riep ik terug en begon me snel aan te kleden. Natuurlijk had ik me weer over slapen ik bedoel wat hadden ze anders van mij verwacht ik hield van slappen dat was het mooiste en leukste van de hele wereld als het aan mij lag. Ik liep naar de badkamer en deed snel mijn make-up op en mijn haar in een hoge staart. Daarna begon ik aan mijn koffer. Natuurlijk was ik weer zo stom geweest om mijn koffer nog niet te maken. Nou ja stom kon je het nu ook niet noemen ik deed bijna alles op het laatste moment dat was gewoon typisch mij en ik had geen zin omdat te veranderen. Na nog een half uur al mijn spullen in mijn tas te proppen liep ik naar beneden terwijl ik mijn koffer vrolijk mee van de trap trok. Vrolijk nam ik afscheid van mijn ouders en kleine zusje en daarna liep ik naar buiten met mijn koffer weer achter me aan trekkend. ‘Ik ben er!’ Riep ik vrolijk terwijl ik mijn spullen in de koffer van de auto propte en me daarna van voor bij Zayn in de auto plaatste. ‘Hoi hoi broertje.’ Zij ik vrolijk terwijl ik mijn gordel vast klikte.

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

Niall HOran

Ik kom eraan Niall!’ ik zucht opgelucht. Eindelijk ze kwam, het duurde lang. Ik wist dat ze nieuwe contacten leggen altijd wat moeilijker vond. Op dat gebied was ze echt totaal het tegenovergestelde van mij. Ik had graag veel mensen om me heen en als ik iemand niet kende, maakte mij dat helemaal niets uit. Maar Brooke had liever mensen die gewoon haar kende en meer niet. En in dat stuk leken we ook weer op elkaar aangezien ik ook bij nieuwe mensen wel snel verlegen was maarja. Al snel komt ze en propt alles erbij. 'Hallo' zegt ze zacht en ik glimlach . 'moest je nog snel een bevalling doen Brooke' grap ik vrolijk en start de auto en rijd vol gas weg. 'We zijn vertrokken, tot straks love sms ik Zayn snel als ik moet stoppen bij de stoplicht. 'heb je er een beetje zin in? Owja en Brooke je moet zelf maar kijken met wie je in de tent gaat, ik ga met Zayn al' glimalch ik. Iets te laat besef ik dat Brooke het ook nog niet wist en zucht zacht terwijl ik rood kleur. Dit ging hem dus echt niet worden. Beter spraken Zayn en ik af dat we het maar gingen zeggen.

Change is for weirdos ~ Niall Horan

[Beelen -> Essink.]

stay safe because I like being alive at the same time as you

Louis Tomlinson.

Toen ik mijn moeder mijn naam hoorde roepen wist ik dat het weer zo ver was. Ik zei gedag tegen Loënné die precies op dat moment binnen kwam en kon nog net zien dat het meisje er niet helemaal fantastisch uit zag. Maar dat straks, eerst Genelle uit haar bed trekken. Letterlijk. Zuchtend begon ik mijn weg weer aan de trap, al was ik gelukkig zo bij Genelle en zag mijn moeder ook naast haar bed staan, wat een zachte grinnik van mijn kant op leverde en hoofdschuddend keek ik Genelle aan, terwijl ik op het bed af liep en haar aan haar beide armen zo het bed uit trok. Heel even keek mams haar bezorgd aan, maar dat was natuurlijk nergens voor nodig want ik had dit al is vaker gedaan. "Hup en nu aankleden, jij. Anders zijn we alsnog straks de laatste die aankomen..." En ik haatte het om als laatste aan te komen. Met een lichtelijke triomfantelijke glimlach verliet ik haar kamer weer, om naar beneden te gaan, waar Anna en Loënné nog waren. Nu kon ik me wel is richten op die laatste. "Alles goed, Lows? Je ziet er niet fantastisch uit, namelijk." Ik wist niet of ze zich echt niet goed voelde of dat ze gewoon geen zin had gehad om iets aan haar uiterlijk te besteden.

stay safe because I like being alive at the same time as you

Anna Jane "AJ" Tomlinson

Ik gniffelde even, ik wist heus wel dat Louis een hekel aan zijn bijnaam "broertje" had, dat maakte het zo leuk om te zeggen. 'Heel erg goed. En met jou dan, zusje?' antwoordde mijn broer nepkwaad, met de klemtoon op "je". Het maakte mij niet uit, ik was een aantal jaar jonger dan hem, dus hij had het recht om me zo te noemen. 'Waar blijven Loënné en Genelle?' vroeg Louis. 'Geen idee.' was mijn vlugge antwoord. Ze zouden vast nog in bed liggen of zo, was ik wel van ze gewend.
Louis' naam werd geroepen, vast omdat een van mijn zussen weer eens lag te luieren. Louis kon makkelijk mensen wakker maken, simpelweg door zijn enthousiasme. Zelfs al ben je het verdrietigste persoon op aarde, Louis zal je altijd weer blij maken. Loënné kwam binnenlopen, erg fris zag ze er niet uit. De vorige avond was er vast wel iets gebeurd, tenminste, dat was wel in tv-programma's wanneer mensen er zo uit zagen als Loënné. Het meisje zei gedag, waarop ik haar gedag terugzei. Even daarna verontschuldigde mijn zus zich voor het te laat komen, ik antwoordde niet, maar had er totaal geen moeite mee dat de een wat later was dan de ander. Louis liep naar boven, omdat mam hem had geroepen. Ik hoorde hem wat gillen naar waarschijnlijk Genelle, daarna liep hij weer de trap af. 'Alles goed Lows?' vroeg hij aan mijn zus. 'Je ziet er niet fantastisch uit, namelijk.' 'Nou zeg,' reageerde ik snel. 'Da's beledigend.'

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Jesse Horan

'Stel je niet zo aan Jesse je weet ook wel dat het gezellig word, zeker omdat ik erbij ben.' Ik grijns. 'Altijd weer bescheiden,' zeg ik. 'Alsof ik dat niet realiseer, ik mis jullie in Londen ook hoor en ook als ik op tour ben maar ik mis jullie minder dan de ladz en pa en ma. Toch logisch?' zegt Niall. Ik knik. Ik snap best wel dat hij pap en mam meer mist, en zijn vrienden ook. 'Ik kom eraan, Niall!' roept Brooke. Ik grijns. 'Hallo,' zegt ze als ze bij ons komt zitten. 'Eindelijk,' mompel ik. 'Moest je nog snel een bevalling doen Brooke?' grapt Niall. Ik schud mijn hoofd lachend en kijk naar Brooke. 'Heb je er een beetje zin in? Owja en Brooke je moet zelf maar kijken met wie je in de tent gaat, ik ga met Zayn al,' zegt Niall. Ik grijns. 'Niall laat ons gewoon in de steek door met zijn vriendje in een....' Ik kan mezelf wel voor de kop slaan. Meteen al verklap ik Nialls geheim. Ik kijk Niall met spijt aan. 'Sorry,' mompel ik. Waarom moet ik nou altijd zo'n flapuit zijn? Ik moet echt beter op mijn woorden letten.

Spoiler alert: you will save yourself

Zayn Malik

‘Eum eum jaja ik kom zo,’ roept Emily terug. Ik rol met mijn ogen, wetend dat het nog wel even kan gaan duren. ‘Hoi hoi broertje,’ zegt ze. Ik glimlach. 'Eindelijk. Maar we kunnen vertrekken,' zeg ik, en ik start de auto. Mijn mobiel trilt. Niall. Ik kijk snel naar Emily en open het bericht. Wij zijn nu ook net vertrokken kan niet wachten om je te zien xxxLove you. Stuur ik snel, hopend dat Emily niets gezien heeft. Oke, net zei ik nog tegen Niall dat de heel wereld het mag weten en nu durf ik het niet eens mijn eigen zus te vertellen? Ik kijk haar aan. 'Emily... Ik.. Ik moet je iets vertellen,' stamel ik. Opeens durf ik niks meer te zeggen. Mijn handen beginnen te zweten en ik tril een beetje. Ik rij misschien iets te snel maar dat maakt niet uit. Ik besluit het er maar gewoon uit te gooien. 'Ik.. Ik en Niall... We hebben een relatie.' Zo, het is eruit. Nog steeds ben ik bang dat ze het niet zal accepteren, maar ergens in me weet ik wel dat ze het niet erg zou vinden. Toch? Misschien. Ik zie haar de laatste tijd veel te weinig.

Spoiler alert: you will save yourself

Niall HOran

'Altijd weer bescheiden' grinnikt Jesse en ik lach even. 'Eindelijk 'hoor ik hem mompelen als Brooke er is. Ik zie hem grijnzen als ik Brooke zeg dat ze iemand zelf moet zoeken om in de tent te slapen. 'Niall laat ons gewoon in de steek door met zijn vriendje in een' en hij stopt met praten. Ik gniffel omdat het best grappig is hoe hij het langzaam realiseert. 'Sorry' mompelt hij als hij me aankijkt en ik haal mijn schouders op. 'Ik zal het ook niet lang verborgen kunnen houden. Brooke ik ben homo en ik heb iets met Zayn maar we willen het de rest wel graag zelf vertellen' nu werd ik wel gedwongen. Iedereen in onze familie was wel een flapuit en nee een geheim delen met ons was niet het slimste terwijl ik gek genoeg met de lads dingen wel geheim kon houden. IK let even op als ik de kruispunt van het dorp over rijd en volg de weg naar de snelweg. 'en wanneer ga jij voor je rijbewijs beginnen?" vragend kijk ik Jesse aan. 'een ding we gaan wel lekker bier drinken en een avond dronken worden' grijns ik. Dat stond op mijn planning even een avond geen zorgen en me helemaal klem drinken.

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Genelle Kayleigh Tomlinson

Al snel kwam Louis mijn kamer ingelopen en ik hoorde hem zacht grijnzen toen hij me zag liggen. Niet veel later stond hij aan mijn bed en trok hij me aan mijn beide armen mijn bed uit. 'Hup en nu aankleden, jij. Anders zijn we alsnog straks de laatste die aankomen...' zei hij toen en hij liep mijn kamer weer uit. Ik gromde even en keek mijn moeder aan. 'Beetje privacy graag mam' zei ik tegen haar. Mijn moeder liep de kamer uit. Ik begon een outfit uit te zoeken en daarna pakte ik snel mijn koffer in. Ik pakte ook nog een een rugtas om daar mijn schrijfspullen en dergelijke in te pleuren. Daarna begon ik mezelf te verzorgen en toen ik er goed uitzag liep ik met mijn koffer naar beneden. Eenmaal beneden aangekomen zag ik Anna met haar drie koffers staan. 'We gaan niet op wereldreis ofzo hoor' zei ik geïrriteerd tegen haar. Ik had werkelijk echt geen zin om mee te moeten gaan met deze vakantie. Ik ging op de trap zitten en zette mijn kin in mijn hand. Ik keek chagrijnig en geïrriteerd naar voren. Ik wendde even mijn blik naar mijn jongste zusje, Loënné. Ze zag er absoluut niet goed uit.

That is a perfect copy of reality.

Matthew Richard Payne
Ow ja, hij had hem geleend om gister zijn eigen mobiel op te laden omdat zijn oplader al was ingepakt. Ik vronste even en gooide mijn oplader in de koffer die onze moeder terug aan het inpakken was. "Ja. Mag opstaan. Ik mag niet opstaan tot ons mam mijn koffer heeft gecheckt." Dit leverde me van haar een scherpe blik op. Ik zou zoizo alhet belangrijke vergeten als ze het niet zou nakijken. UUiteindelijk plofte mijn nu kleinere broer naast me neer en vroeg weer om zijn mobiel. "Sorry, kan ik niet bij. Maar ik heb hem nog niet voelen trillen sinds ik hier zit, dus er zal wel niets zijn." zei ik met een half zelfingenomen grijns. Nee, zin had ik hier niet in, maar we moesten weer een band opbouwen van onze ouders. Zucht. Hij was er toch nooit en zeker niet als ik hem echt nodig had, dus waarom zouden we dan nog een band opbouwen? Ik woelde even door mijn warrige rode krullen. Als enige van de familie was ik rood haar. Ook als enige was ik zo extreem druk. Ik kreeg soms echt het gevoel of ik geadopteerd was. "Alleen nog een kam en je bent klaar, schat. Als jij dat nou doet, kan Liam vast de auto inladen." zei onze moeder terwijl ze mijn koffer en tas weer dicht ritste. Ik sprong op, gooide Liam's telefoon richting zijn hoofd en rende toen naar boven om mijn tandenborstel te halen.

Bowties were never Cooler

Liam Payne.

Hij fronst even, en gooide zijn oplader in zijn koffer die onze moeder weer aan het inpakken was. "Ja. Mag opstaan. Ik mag niet opstaan tot ons mam mijn koffer heeft gecheckt." zei hij, en dat leverde een scherpe blik zijn richting op van onze moeder. Ik rolde met mijn ogen. Hij was vast weer de helft vergeten en daarom pakte onze moeder zijn koffer waarschijnlijk weer in. "Sorry, kan ik niet bij. Maar ik heb hem nog niet voelen trillen sinds ik hier zit, dus er zal wel niets zijn." zei hij met een half zelfingenomen grijns. Dat was logisch, want hij stond niet op tril stand, hij stond helemaal op stil. Matthew haalde een hand door zijn warrige rode krullen. Hij had als enige rood haar van onze familie. "Alleen nog een kam en je bent klaar, schat. Als jij dat nou doet, kan Liam vast de auto inladen." zei onze moeder terwijl ze zijn tas en koffer weer dicht ritste. Jippie, ik mag de auto in gaan laden. Een kleine zucht verliet mijn mond. Matthew sprong op, en gooide mijn telefoon naar mijn hoofd. Ik kon hem nog net op tijd vangen, anders was hij alweer aan diggelen op de grond gevallen. Mijn mobieltjes hebben een zwaar leven hier. Of ik laat hem vallen of Matthew als hij hem een keertje leent. Matthew was inmiddels naar boven vertrokken om zijn tandenborstel te pakken. Ik liep naar de gang, en pakte mijn koffer en die van Matthew, en pakte daarna ook de autosleutels. Ik liep naar buiten, en deed de achterbak open. Ik zette de twee koffers er in, en liep daarna weer naar binnen om de rest van de bagage te pakken, en ook in de auto te parkeren.

How far is far