[200] We're not Alone • One Direction • Speeltopic één. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 19 jan 2014 - 19:38 ]

That is a perfect copy of reality.

Jesse Horan

'Doe trouwens maar niet, nee,' grinnikt hij. Ik grijns. Hij stuurt weer een berichtje en nieuwsgierig als ik ben kijk ik weer. lijkt me ook leuk en dan zien we van zelf hoe het gaat. Maar ik ga zo rijden. Met of zonder Brooke xxx owja Jesse weet het al. Hij heeft de berichtjes gelezen maar houd het stil xx stuurt Niall. 'Ik vraag me echt af hoe lang jij dit geheim wil houden en hoe lang het je gaat lukken,' zeg ik. Ik denk even na. Nialls mobiel trilt weer en ik kijk weer mee. Zonder Brooke? Ongezellig ben jij zeg d: Zit Jesse weer af te lezen? Ach ja, hij mag het weten van mij. Van mij mag de hele wereld weten dat ik van je hou! xxxxxZ. Ik maak een awh geluidje. 'Lief zeg. En wil je echt zonder Brooke weg rijden? Dan moet ze maar een taxi nemen ofzo,' zeg ik met een grijns. Mam komt overbezorgd aan gerend en ik open mijn raam. 'Jesse, schat, je bent je slaapzak vergeten,' zegt ze. Ik rol met mijn ogen en gooi de slaapzak naar achteren. 'Noem me geen schat, hoe vaak moet ik dat nog zeggen?' vraag ik geïrriteerd.

Spoiler alert: you will save yourself

Niall HOran

Ik vraag me echt af hoe lang jij dit geheim wil houden en hoe lang het je gaat lukken,' zucht hij en ik knik. " waarschijnlijk niet lang de ladzz kennen me al goed genoenf en ik kan gewoin dus niet liegen dat weet je" mompel ik Zonder Brooke? Ongezellig ben jij zeg d: Zit Jesse weer af te lezen? Ach ja, hij mag het weten van mij. Van mij mag de hele wereld weten dat ik van je houd xxxxZ ik begin te giechelen'Lief zeg. En wil je echt zonder Brooke weg rijden? Dan moet ze maar een taxi nemen ofzo,' zegt hij grujnzend. " nee joh ik grap maar' mama komt met een slaapzaj aangerent 'Jesse, schat, je bent je slaapzak vergeten,' zegt ze. Hij goout het naar actern. 'Noem me geen schat, hoe vaak moet ik dat nog zeggen?'  ik gniffel even zachtjes. "mam schiet Brooke nog op? Dadelijk zijn wij weer te laat' zuxht ik. ' te laat kimen zit echt in de familie' zelf was ik negen van de tien keer net op het randje. De lads en Paul hadden daarom altijd gwzegd een kwartier vior de tijd bij belangrijke dingen en dan was ik wel optijd. " nee dat doe ik haar niet aan maar ze moet opschieten. Weet jij of de rest al onderweg is?'sms ik

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Aidan James Styles
uiteindelijk kwam ook mijn tweelingbroer beneden. Hij zag eruit alsof hij echt net uit bed kwam rollen, wat volgens hem ook zo was. Niet alleen kwam dat omdat zijn haar alle kanten op stond, maar ook omdat hij poedelnaakt in de keuken stond limonade te drinken. "Ik vind alles best, maar misschien is een boxer een idee." zei ik droog tegen hem terwijl ik aan zijn kop inmiddels lauwe thee begon voor ik verderging met lezen. "Als je alles hebt ingepakt mag je er ook wel een van mij lenen." zei ik voor ik nog een slok nam en de pagina omsloeg. Nee, ik was niet altijd even aardig tegen mijn broer, maar ik kon ook echt neit zonder hem. Als hij weer eens weg was was ik een stuk minder opgetogen en gedreven als dat hij er wel was. Zo schommelden mijn cijfers ook heel erg tussen net een 6je en 8en voor de theorie als hij er niet of wel was. Gelukkig was hij er nu al een tijdje weer, dus had ik voor het eidne van het jaar mijn cijfers nog flink de lucht in kunnen jagen zodat ik mijn tweede jaar met vlag en wimpel had gehaald.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik lachte zacht om Aiden's droge opmerking, die rustig thee zat te drinken en aan het lezen was. 'Ach kom op, het is niet zo dat ik niet vaker zo rondloop,' zei ik net zo droog terwijl ik het glas in een teug leeg had. 'En toevallig had ik nog wat boven liggen, dus nee bedankt.' Ik zette mijn spulletjes bij de andere om vervolgens weer naar boven te gaan en me aan te kleden. Niets bijzonders, gewoon een iets te groot wit shirt, die Louis altijd zo graag wou lenen, en mijn gebruikelijk zwarte skinny jeans. Nog een paar witte converse eronder en ik was klaar. Al voelde ik me toch niet helemaal lekker bij de gedachte dat ik de jongen, waar ik toch echt zielsveel van hield, bedroog met zijn beste vriend. In het begin was het een ingeluk tussen mij en Zayn, maar het was uitgegroeid tot zoveel meer. Zuchtend liep ik weer naar beneden met een hoofd vol zorgen, die leken te verdwijnen toen ik me weer richtte op mijn broer. 'En niet zo brutaal, ik ben nog steeds de oudste,' zei ik, verassend kinderachtig. Drieëntwintig minuten om precies te zijn, maar ik was toch echt de oudere, en dat liet ik hem elke dag weten.

Because I love him, do I need another reason?

Matthew Richard Payne
Ik hoorde Liam gillen dat hij mijn oplader niet had. Waar kon die dan liggen? Ik had echt geen idee en ik ging van stessmodes in een staat van blinde paniek, waardoor ik echt als een kop zonder kop door het huis begon te rennen tot mijn moeder me neerzette op de bank en me verbood op te staan tot ze mijn koffer had gecontroleerd. "Mijn kontzak!" riep ik een beetje laat naar boven toen Liam vroeg waar zijn mobiel was. Die had ik op de wasmachine gevonden vanochtend en veilig bij me gehouden. Al snel kwam mijn broer naar beneden, terwijl ons mam al bijna mij hele koffer netjes had ingepakt. Ik fronste bij zijn woorden. "Je had hem dus wel." zei ik voor ik het ding uit zijn handen greep en hem in mijn koffer gooide. "Je mobiel krijg je als ik weer mag opstaan." Ik had helemaal geen zin in deze trip. Ja, het was fijn uit huis te zijn, maar met mijn broer? Nee. Het leukste was wel dat Emily Malk meeging. Het mooiste meisje van de wereld en het zusje van een van Liam's vrienden. Misschien dat ik daarom ook oveel prolemen had om haar te versieren, want allebei onze broers waren het er denk ik niet mee eens. Terwijl het hun zaken helemaal niet waren, maar goed.

Aidan James Styles
Ik rolde kort met mijn ogen bij mijn broer's opmerking en ging gewoon verder met lezen. Ja, hij liep zo wel vaker rond, maar ik hadhet daar toch niet zo op. Een boxer dragen was toch niet zo moeilijk? Gelukkig ging hij zich wel aankleden. Ik had nog een acte af en zijn mok thee leeg toen hij weer beneden kwam. Natuurlijk bracht hij de drieentwintig minuten weer op. "Jij wordt dus ook eerder grijs." zei ik met een bijdehante grijns. Meestal was ik echt niet zo bijdehant, maar tegen mijn broer kon ik het niet laten. Ook was het echt niet kwaad bedoelt, want ik miste hem altijd heel erg als hij weg was en dat wist hij ook. "Dat is wel weer genoeg, jongens." hoorde ik onze moeder klagen. Die moest dit spelletje ook elke dag ondergaan als Harry thuis was. Ik legde mijn boekenlegger tussen de pagina's en stopte het boek tussen de anderen in mijn tas. "Zullen we maar gaan? Ik rijd." Ja, ik had afgelopen jaar mijn rijbwijs gehaald en was er erg trots op. Niemand die me dat nog ging afpakken... Of ik moest dronken gaan rijden, maar dat was ik niet van plan. Ik griste mijn autosleuteltjes uit het bakje op de tafel en rinkelde ermee. Mijn autotje zou net groot genoeg zijn voor ons drieen en de bagage, maar het was wel mijn autotje.

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson.

Ik gromde toen Anna de muziek nog wat harder zette en wist gewoon dat ze dit expres deed. Op de vroege morgen was harde muziek nog niet zo heel erg fijn. Gelukkig brak het moment aan dat ze klaar zou zijn met inpakken, waardoor ze dan automatisch de muziek uitzette en nog geen paar tellen later stond ze voor me, met haar grote... ding. Een grinnik verliet mijn mond. "Neem je dat zware ding helemaal mee? En jezus, zoveel heb je toch niet nodig?" Zei ik, wijzend naar de koffers en de rugzakken die ze bij zich had. Daar viel ik echt bij in het niets met één klein koffertje. Mijn gezichts uitdrukking veranderde van blij naar nep kwaad toen ze me weer een broertje noemde, ze wist dat ik daar eigenlijk gewoon een ontzettende hekel aan had. "Heel erg goed. En met jou dan, zusje?" Met de nadruk op de 'je' van zusje, al had ze er volgens mij niet zo heel veel problemen mee als ik haar noemde. "Waar blijven Loënné en Genelle?" Vragend keek ik haar aan, terwijl ik het antwoord al wel wist, die twee waren immers nog langzamer dan Anna en ik wilde eigenlijk gewoon graag gaan.

stay safe because I like being alive at the same time as you

Jesse Horan

'Waarschijnlijk niet lang de ladz kennen me al goed genoeg en ik kan gewoon dus niet liegen dat weet je,' zegt Niall en ik knik. Sowieso is hij niet de beste leugenaar. 'Nee joh, ik grap maar,' zegt hij. Ik knik. 'Mam schiet Brooke nog op? Dadelijk zijn wij weer te laat,' ik grijns. Wij zijn altijd te laat, of nou ja, heel erg vaak. Niall smst weer met Zayn. Dit keer doe ik de moeite niet meer om te kijken. 'Jongens maak alsjeblieft geen ruzie jullie zijn broers. En jullie zijn beiden geweldig op jullie eigen manier!' zegt ze jammerend. Ik rol met mijn ogen en reageer niet eens. Dat is het niet waard. Ik maak Nialls IPod los en stop mijn mobiel er in. Mijn eigen muziek komt door de speakers. Ik grijns als er een liedje van the wanted op komt. Ik weet dat Niall enzo die gasten niet echt mogen. 'Sorry, dit is nou eenmaal wel mijn muziek,' zeg ik met een grote grijns op mijn muziek, en ik zing mee. Ik vind dit nou eenmaal wel leuk en ach, ik ben niet gedwongen Nialls muziek leuk te vinden. Ik vind het leuk voor hem dat hij beroemd is.

Spoiler alert: you will save yourself

NALL horan

. 'Jongens maak alsjeblieft geen ruzie jullie zijn broers. En jullie zijn beiden geweldig op jullie eigen manier!' zegt ze jammerend.ik begin te lachen ' mam no problem oke het komt goed, ik hou van je' en knuffel haar en geef haar een kus. Ik kijk toe hoe hij de ipod los koppelt en al snel schalt The Wanted door de boxen. 'Sorry, dit is nou eenmaal wel mijn muziek,' grijnst hij en ik kreun. ' wat een slechte muziek, dat je je muziek opzet oke, dat is al een maar dat je dan huh opzezt nee bedankt' gniffel ik en schakel naar het volgende liedje die ik ook ken en vrolijk zing ik mee. ' ik heb er echt zin in'

sorry maar mn opaskind dwingt me nu om eendjes eten te geven en ik heb hem beloofd na het eten dus dsorry

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Lorraine Riley Fowell •

Niet veel later nadat ik aankwam, zag ik een bekend gezicht aankomen. Amanda. Ze grijnsde naar me en stak haar hand op als begroeting, waarna ze nog wat dichterbij kwam. Ik begroette haar even terug. Godzijdank was zij wel iemand die zich aan de plaats en de tijd hield. 'Hi,' zei ze toen ze eenmaal naast me stond. 'Ik ben er.' Ik glimlachte even. 'Ik zie het. Fijn dat je er bent.' Ik ging op een boomstam zitten en maakte met een beweging met mijn hand duidelijk dat zij ook ergens kon gaan zitten als ze dat wilde. Amanda en ik kende elkaar al langer en ik heb haar altijd al een geweldige meid gevonden. 'Heb je de juiste spullen bij je voor de marteling die ze moeten ondergaan?' vraag ik dan met een grijns. 'Laten we anders het plan nog even doornemen en dan besluiten welk familielid of vriend van de jongens ons eerste slachtoffer wordt' zeg ik en ik begin weer te grijnzen. Ik had een goed gevoel erover deze keer. Amanda was wel de juiste persoon voor dit soort plannen en ik wist dat zij iemand ook kende uit die groep.

[ bericht aangepast op 5 jan 2014 - 12:57 ]

That is a perfect copy of reality.

Genelle Kayleigh Tomlinson

Ik lag nog altijd in mijn bed terwijl ik wist dat we vandaag met zijn allen zouden vertrekken voor die stomme vakantie. Ik had totaal geen zin in die vakantie, dus ik deed ook geen moeite om uit mijn bed te stappen. Ik bleef rustig doorslapen toen ik opeens Louis' stem naar boven hoorde roepen. Het was waarschijnlijk niet voor mij bedoeld, dus veel aandacht besteedde ik er niet aan. Ik deed mijn ogen weer dicht, maar al snel werd mijn slaap weer ruw verstoort door mijn moeder die mijn kamer binnenstormde. 'Mam, ga weg. Ik wil niet mee' mompelde ik. 'Genelle alsjeblieft. Ik weet dat je niet van dit soort vakanties houdt, maar doe het voor mij, voor je broer.' Ik zuchtte even diep en trok mijn kussen boven mijn hoofd. 'Na na na na na' zei ik zachtjes. Ik hoorde mijn moeder diep zuchten en daarna Louis' naam roepen. Oh néé, nu moet ik helemaal mijn bed uitkomen. Ik zuchtte even diep en keek mijn moeder even boos aan. Daar ging mijn oh zó fijne slaaprust. 'Hem lukt het ook niet hoor' loog ik. Ik zuchtte even, het lukte hem altijd, dus sowieso nu ook.

That is a perfect copy of reality.

Liam Payne.

Ik hoorde Matthew nog roepen dat hij mijn mobiel in zijn kontzak had. Wat moest hij nou met mijn mobiel in zijn kontzak? Hij fronste toen ik zijn oplader voor zijn neus hield. "Je had hem dus wel." zei hij en hij greep het uit mijn hand, en gooide hem in zijn koffer. 'Blijkbaar wel, hij lag in mijn kast. Wist ik veel dat dat ding daar lag.' zei ik. "Je mobiel krijg je als ik weer mag opstaan." zei hij. Wacht heb ik iets gemist. 'Weer op mag staan?' vroeg ik. Eigenlijk had ik niet echt zin in deze soort van kampeer tocht. Maar zolang mijn vrienden mee gaan vind ik het niet erg. En zolang Loënné maar mee gaat, mijn beste vriendin. We schelen een aantal jaar, en ze is het zusje van Louis. Ik kan het gewoon sinds de eerste dag dat ik haar heb ontmoet heel goed met haar vinden. 'Matt, mag ik mijn mobiel nu terug.' vroeg ik aan mijn broertje. Ik moest gewoon even kijken of ik geen sms of whatsapp had of zo. Ik was nog best moe, dus ik plofte naast Matthew neer op de bank. Deze kampeertocht gaat best leuk worden, hoop ik.

How far is far

[Een late mijn topics.]

Reality's overrated.

Loënné "Lowen", "Lowe", "Lows", heel soms "Lo" of simpel "L" Sarah Tomlinson.

Met de achterkant van mijn trillende hand veeg ik de laatste resten braaksel bij mijn mondhoeken weg. Het koude water glijd moeizaam door mijn droge keel, maar de vieze smaak ebt langzaam weg. Mijn handen ondersteunen me tegenover de wastafel en mijn voorhoofd houd ik tegen de koude spiegel. In een poging alles van me af te schudden zijn mijn ogen gesloten. Maar sterker nog, het word er erger door.
De avond begon met een glas champagne - je weet wel, je bent jarig, het is feest en daar hoort champagne bij. Maar was al snel overgelopen tot een door drank overgoten tijd. Golven van gelach, mijn armen om Liam heen geslagen in een poging niet om te vallen, waardoor we dit beiden deden. De eerste keer dat ik echt dronk en ik heb ondervonden dat ik vrolijk word van alcohol, maar niet alleen dat, ook roekeloos. En dat heb ik geweten. Het enige wat ik verder nog weet is Liam's warme adem in mijn nek, ik zou kunnen zweren dat ik het nog kan voelen, zijn dubbele tong die woorden in mijn oor lispelt. Dat is alles, maar meer is niet nodig, meer wil ik ook niet weten, want ik ben bang dat ik het niet aan zal kunnen.
Mijn slanke vingers vegen de lokken uit mijn gezicht, achter mijn oren, proppen deze terug in de vlecht, op tast. Mijn vuisten ballen zich, zouden zich het liefst een weg door de breekbare spiegel heenslaan. Het glas in de tere weefsel van de huid geboord. Maar een nieuwe golf van misselijkheid houd me tegen, sleept me weer richting het toilet.

Vermoeid zeg ik gedag tegen Louis en Anna. Verontschuldig mezelf dat het zo lang duurde. Krijg mijn mondhoeken zover zichzelf omhoog te hijsen in een neppe glimlach.

Reality's overrated.

Amanda 'Amy' Philippe Cherson
Lorraine begroette mij terug. Ze glimlachte even toen ik meedeelde dat ik er was. 'Ik zie het. Fijn dat je er bent.'
Ze ging op een boomstam zitten en nodigde mij met een simpele handbeweging uit ook te gaan zitten, wat ik dan ook deed. Ik kende Lorraine al langer, en ik wist dat zij altijd al een zeer geschikt persoon was om dit soort dingen mee samen te doen. Haar ideeën waren ook bijna altijd goed, net als nu.
'Heb je de juiste spullen bij je voor de marteling die ze moeten ondergaan?' vraagt ze grijnzend. 'Laten we anders het plan nog even doornemen en dan besluiten welk familielied of vriend van de jongens ons eerste slachtoffer wordt,' zegt ze en grijnst nogmaals.
Ik knikte en grijnsde ook. 'Sounds like a plan. Al heb ik al zo'n idee wie ons eerste slachtoffer wordt, tenzij jij het daar niet mee eens bent, natuurlijk.'
Ik glimlachte en tikte nerveus met mijn voet op de boomstam waar ik op zat. Ja, ik was best zenuwachtig. Wat als ons plan totaal zou mislukken? Wat als de jongens hun vrienden en familie terug zouden vinden voor wij ze terug konden brengen? Wat als iemand er achter kwam en we opgepakt werden?

[ bericht aangepast op 5 jan 2014 - 14:15 ]

"Family don’t end in blood”

Jesse Horan

'Mam no problem oke het komt goed, ik hou van je,' zegt Niall, en hij knuffelt haar. Ik weiger haar knuffel en kijk gewoon strak door de voorruit. Ik en mijn ouders hebben eigenlijk altijd ruzie. Ze vinden dat ik me niet normaal gedraag en daardoor krijg ik vaak straf enzovoort. 'Wat een slechte muziek, dat je je muziek opzet oke, dat is al een maar dat je dan hun opzet nee bedankt,' zegt Niall. Ik grijns. Hij zet een volgend liedje op en begint mee te zingen. Ik zing ook mee, hoewel Niall van ons tweeën natuurlijk de betere stem heeft. Ik mag zingen toch wel leuk vinden, hoewel ik het niet kan? 'Ik heb er echt zin in,' zegt Niall. Ik knik. Ik krijg er steeds meer zin in. 'Ik denk dat jij het erg leuk gaat krijgen. En ik kom er wel doorheen. Heel erg kan het toch niet zijn?' vraag ik met een grijns. 'Of zoals pap zei: "Het zal jullie familieband versterken, en jij zal eindelijk realiseren hoeveel je van je broer en zus houd." Misschien had die sentimentele oude nog wel gelijk,' zeg ik, en ik lach even. 'Dus, broeder. Hoe lang wachten we nog op Brooke?'

Spoiler alert: you will save yourself