In Jail • One Direction • Topic 1. - Speeltopics

8 jongens hebben op jonge leeftijd een erge misdaad / moord gepleegd waardoor ze in de gevangenis terecht zijn gekomen. Maar op deze afdeling zitten vrij weinig jongens, waardoor het soms wel eens erg kan escaleren, want de ene jongen is veels te verschillend met de andere en dat rekt vaak ruzies uit.
Op deze afdeling worden ze bewaakt door de bewaarders, die meestal vrouwen zijn, omdat het met mannen wel eens verkeerd is afgelopen.
Zal het ooit nog goed komen met deze acht jongens? Of vinden ze juist hun geluk in de gevangenis?

Rollen:

Jongens:

Harry Edward Styles - Beelen.
Louis William Tomlinson - Sk8erBoy.
Liam James Payne - KiliOfDurin.
Niall James Horan - Gereserveerd door Banned.
Zayn Javadd Malik - Brashares.
Lucas Joél Heathrow - SiIhouette.
Jason "Jay" Santino Martínez - Kayal.
-

Vrouwen, bewaarders:

Amelia 'Amy' Clara Williams - KiliOfDurin.
Meriel Erin Scally - Gereserveerd door Adamo.
Rosamunda 'Rosa' Carice van Vleschingen - Disnerd.
Mikayla 'Mickey' Jasmine Lockheart - Sk8erBoy.
Allison Isabella Smith - JustLovegood.

Regels:

- Graag wat actieve rpg'ers, niet mensen die zich inschrijven en na een tijdje niet meer reageren!
- Reserveringen blijven 72 uur staan aka 3 dagen.
- Minimaal rond de 175 woorden per stukje.
- Geen perfecte personage's!
- Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
- Naamverandering en afwezigheid doorgeven.
- 16+ is toegestaan.
- Alleen Sk8erBoy en Beelen openen de nieuwe topics.

Deels gebaseerd op de geweldige serie Vrouwenvleugel.

[ bericht aangepast op 2 jan 2014 - 19:33 ]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

MT

---

Bowties were never Cooler

(Mijn topics)

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

KiliOfDurin schreef:
MT

---

El Diablo.

KiliOfDurin schreef:
MT

---

That is a perfect copy of reality.

Sk8erBoy schreef:
(Mijn topics)

---

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

Amy Williams
Ik liep rustig en opgetogen van de busstop richting de gevangenis. Hier werkte ik al een aantal jaren, sinds mijn 20ste. Nu was ik 25 en zwanger, maar verlof stond nog echt niet op mijn planning, ookal konden mijn vliezen vanaf nu wel ongeveer breken. Ik plande er niet op en ging er vanuit dat het nog minimaal een maand zou duren, maar het was nu wel erg duidelijk dat ik zwanger was. Toch was mijn kleine appartementje er nog echt niet klaar voor. Ik had nog niet eens alle meubeltjes. Die zou ik aan het einde van de maand samen gaan bestellen als ik mijn salaris weer had. Kleertjes had ik wel, een kinderwagen en een geverfde kamer. Ook speelgoed, maar nog geen meubeltjes, wat wel handig was om te hebben. Mijn uniform zat nu erg strak en ik had al 3 maten groter dan normaal aan. Dat kreeg je met een tweeling. Zeker een hyperactieve zoals de mijne. Ik zuchtte even en liep naar binnen. Ik liet mijn pasje zien en kreeg mijn riem met sleutels, wapenstok, pepperspray en dat soort dingen. Ik deed hem om en aaide even over mijn buik voor ik naar de personeelsruimte liep om een kop thee te halen voor ik echt aan de slag ging. Met de warme kop thee in mijn handen ging ik even zitten. Ik dronk langzaam en stak ondertussen mijn haar op in een strakke paardenstaart naar achter. Het kettingkje met de 3 dogtags van mijn vriend liet ik onder mijn shirt glijden en ik aaide nog even over mijn buik. Langzaam maar zeker dronk ik mijn thee op. Ik zou hier even wachten tot ik een collega zou zien voor ik de gallerij op zou gaan op te kijken hoe het met alle gevangenen ging na de nacht.

---

Bowties were never Cooler

[MT]

Liam Payne
Ik zou vandaag teruggeplaats worden van isolatie terug naar het normale cellenblok. Ik zat hier omdat ik een maand geleden degene in de cel naast met met een scherf van de wc had neergestoken in zijn nek. Nee, ik gedroeg me niet voorbeeldig, maar die gast had het er echt zelf naar gemaakt. Vandaag mocht ik weer terug naar de mensen, mensen die ik voor een maand niet had gezien. Ik kreeg een andere cel. Hopelijk was de gast die naast me dit keer wel normaal. Ik zat op de grond ik kleermakerszit en wachtte tot de deur dan eindelijk open zou gaan. Ik kon niet wachten om tijdens het luchten weer de blauwe lucht te zien en het geluid van andere mensen te horen. ik werd hier helemaal gek in de stilte en eenzaamheid. Ik was heel mager geworden, had een baard en lang haar. Hopelijk mocht ik me straks ook weer scheren. Die baard jeukte heel erg. Maar ja, dat mocht allemaal neit in isolatie. Ik was al blij dat ik eens per week had mogen douchen en gewoon eten kreeg, al was het maar heel weinig. Volgens mij alleen de restjes van de rest. Nee, in isolatie werd je niet goed behandelt, maar dat was algemeen bekend. Toch als je er eenmaal was geweest was je wel veel blijer met wat je had in je normale cel. Ik haalde nog een hand door mijn haren en keek hoopvol naar de deur tot iemand me zou komen halen. Als een puppy die wacht tot zijn baasje terug komt.

[Kan Liam de cel naast Louis krijgen?]

---

Bowties were never Cooler

(Mijn topics)

---

"A weed is simply a flower that somebody has decided is in the wrong place." Sister Monica Joan, Call the Midwife

Meriel Erin Scally.

Het was niet zo'n verrassing dat ik weer te laat uit mijn bed was. Ik had de irritante gewoonte gekregen toen ik een tiener was om te blijven drukken op het snooze-knopje en je zou kunnen zeggen dat ik die gewoonte nog niet was afgeleerd.
Ik stapte uit mijn bed en nam mijn bruine haar samen. Ik was er best blij mee dat ik een appartement had die zo'n mooi uitzicht had als ik opstond. Mijn haar liet ik terug los zodat het achter mijn schouders viel en ik vervolgde mijn weg naar de badkamer waar ik mezelf vlug wat waste met een washandje omdat ik gewoon weg geen tijd had om een douch te nemen. Ik deed het verplichte uniform aan dat de bewaaksters droegen op de afdeling en poetste mijn tanden. Ik nam 2 plukjes haar van de voorkant en stak ze vast met een speldje op de achterkant van mijn hoofd zodat mijn haar zo goed als uit mijn gezicht bleef. Ik deed een paar schoenen aan, die ook al verplicht waren op de afdeling voor het geval een gevangene probeert op je voeten te trappen, en ging toen naar buiten. Er was vast wel iets van koffie of thee in het personeelskamertje en eten deed ik sowieso niet 's ochtends.
Na een klein kwartier kwam ik toe bij de gevangenis waarna ik mijn pasje bij de hand nam om overal binnen te kunnen en mijn auto op slot zette. De riem waar mijn handboeien en al die dingen aanhingen bond ik ook om mijn middel.
Na een kleine 5 minuten stappen was ik eindelijk in het personeelskamertje waar ik Amy zag zitten.
'Goeiemorgen'.

Mikayla 'Mickey' Lockheart
Mijn voeten bewogen mee op de muziek, die mijn gehoorgang binnendrong, alsof ik nooit was gestopt met ballet, alsof ik nooit mijn passie had opgegeven. Alleen wist iedereen hier dat niets minder waar was, want de roze schoentjes hadden een aantal jaar in de kast gelegen, om me klaar te stomen voor het werk als bewaker. Ik wist dat ik mijn beloftes zo had verbroken aan mezelf, maar ik wilde mijn wraak voor de jongen, die zoveel voor me betekende. Degene die ik zo verschrikkelijk mistte, waar ik zo voor was veranderd. 'Mickey?' Ik zat ondertussen op mijn knieën terwijl tranen over mijn wangen stroomde, hoofdpijn opkwam zetten door alle gedachten, want het besef kwam nu pas binnen. Ik had het al die weken, misschien zelfs maanden, ontkend, maar op een of andere manier werd het me nu allemaal duidelijk, kwam de klap binnen. 'Mickey?' klonk opnieuw een stem heel ver weg terwijl voetstappen klonken en de muziek werd uitgezet. Het duurde niet lang voor ik in de armen van mijn broer zat. De stilte nam de overhand, want we wisten beide waar ik met mijn gedachten zat, want dit zat bij het ontbrekende deel, die mijn hele leven al aan mijn zijde had gestaan. Pas op het moment dat ik opknapte, kwamen de woorden of het ging, of mijn werk gebeld moest worden. Het enige wat ik deed, was mijn hoofd schudden, om mijn tranen weg te vegen en langzaam omhoog te krabbelen. Zonder iets te zeggen verdween ik naar boven, om niet veel later met mijn uniform in mijn handen te staan met alleen een trainingsbroek over mijn balletkleding. 'Breng je me?' vroeg ik, wetende dat ik aan de late kant moest zijn en ik wilde me niet laten kennen. Het was maar goed dat ik bij mijn broer was ingetrokken, want op dit moment hielp hij me echt heel goed, we hielpen elkaar, hadden de steun bij elkaar. Hij zorgde ervoor dat we twee minuten voor tijd op ons werk waren, maar mijn tempo moest erin blijven, omdat ik me ook nog om moest kleden. Een 'tot vanavond' en een bedankje verliet mijn mond voor ik alvast uit de auto stapte en met mijn kleding in mijn handen het op een rennen zetten. Een 'goedemorgen' mijn mond verlatende voor iedereen die ik voorbij rende in de personeelskamer, op weg naar een goede plek, om me heel snel nog om te kleden en daarna te doen alsof er nooit wat was gebeurd. Maar eerst bij een plek ziende te komen.

[ bericht aangepast op 29 dec 2013 - 18:08 ]

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Amy Williams
Ik keek op toen ik Meriel binnen zag komen. "Goeiemorgen." zei ik vrolijk voor ik mijn laatste slok thee op dronk. Ik blies dat ene altijd loszittende plukje uit mijn ogen en zag toen ook Mickey binnen komen, in haar danskleren. Die had het de laatste tijd volgens mij ook echt niet makkelijk, ze was altijd laat en lang niet altijd aangekleed in haar uniform als ze hier kwam. "Morgen." zei ik tegen haar voor ik mijn mok ging wegzetten. Toen die eenmaal stond leunde ik tegen het aanrecht. "Vandaag moet er weer een uit isolatie terug naar de gallerij. Weet een van jullie waar we die in hemelsnaam kwijt kunnen? Ik heb geen zin in nog een steekpartij eigenlijk." Ik zuchtte en kromp een beetje in elkaar van een trap van een van de babies in mijn buik. De waren echt sterk en heel druk. gelukkig trapten ze niet vaak tegen mijn blaas, waardoor ik niet elke 5 minuten naar de wc moest. Toch moest ik wel. Rustig liep ik naar de deur in de hoek en sloot hem achter me. Het ging allemaal een stuk langzamer en moeizamer met zo'n buik, maar ik had het er voor over. En zolang ik mijn werk gewoon kon doen bleef ik gewoon werken. Alleen een stekende psychopaat uit isolatie halen was iets wat ik liever niet deed nu. Gewoon voor de zekerheid. Als het zou moetne zou ik het wel doen, maar liever toch niet. Toen ik klaar was spoelde ik door en liep terug de personeelskamer in. Misschien hadden ze al een idee waar we die gevangene konden plaatsen. "Ach, hij kan wel naast Tomlinson en Malik, die zullen hem denk ik niet zo op stang jagen." mompelde ik voor ik wegliep om hem los te laten.

[ bericht aangepast op 29 dec 2013 - 19:56 ]

---

Bowties were never Cooler

KiliOfDurin schreef:
[Kan Liam de cel naast Louis krijgen?]

(Durf je dat aan? En durf ik dat wel aan? Nee, van mij mag het altijd, dus alleen Lieke nog heel lief aankijken)

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Sk8erBoy schreef:
(...)

(Durf je dat aan? En durf ik dat wel aan? Nee, van mij mag het altijd, dus alleen Lieke nog heel lief aankijken)

[Van mij mag het ook hoor. Waarom zou het niet mogen? :'D]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

[Anders is er altijd ook nog een andere kant van de cel waar ook een buurman woont :p]

---

Bowties were never Cooler