Het gekkenhuis. ~Speeltopic - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

27 dec 2013 - 5:21

Bougeotte 909

Het huis

Kennelijk vind iedereen dat er bij jou een schroefje los zit. Je woord in een kliniek gestopt, puur omdat andere mensen vinden dat je anders bent. Dat is toch geen goede reden om iemand op te sluiten tussen 9 andere gestoorde mensen? Wie weet wat er wel niet mis is met al die mensen. Helaas zal je daar snel genoeg achter komen, aangezien je ouders je toch wel naar dat gekkenhuis zullen sturen. Je hebt geen idee hoe lang je daar vast zal blijven zitten, maar je weet nu al dat het de vervelendste periode van je leven zal worden.

Het gekkenhuis.
Deze kliniek is in Nederland en voor iedereen jong en oud. 10 gestoorde mensen zullen worden opgesloten in een huis samen met twee begeleiders. De 10 gekken kunnen alle leeftijden hebben en door wat voor reden dan ook hier terecht zijn gekomen. Misschien heb je iemand vermoord, heb je anorexia of een dubbele persoonlijkheid. Het maakt niet uit je bent van harte welkom. Niet dat de meeste mensen die hier zijn hier vrijwillig zijn. Sommige worden door hun ouders geforceerd of door een vriend of misschien door de politie. Of gewoon door jezelf, dat kan ook. Hoe dan ook als je eenmaal binnen bent, kom je niet zo maar meer buiten. Het is zomer als de patiënten aankomen.

De rest van het huis
Slaapkamers (denk bij de 2persoons slaapkamers 1 bed weg)
De lounge
De dineer kamer
Het meer (beeld je in dat de omgeving het zelfde is als bij de andere foto van het huis, dit is de achterkant)

Rollen
Grijs, kamer 1 | ~ | Blauw, kamer 2
Jongens
ImaCreep - Miguel Apollo | Alcoholisch, traumatische ervaringen en veel angsten
Noticed - Lukas Strümer | Stalker en moordenaar
Enface - Luke Owens | Agressief en een perfectionist waardoor hij moeite heeft met sommige dingen los te laten
OPEN
Noticed - Christian Lenuta | Voorspellende beelden in zijn hooft en gevoelig voor extreem felle lichten en extreem schelle en luide geluiden

Meisjes
Pebble - Annabeth Isabelle Brandon | Dubbele persoonlijkheid
Thirlwall - AbbeyGail Elizabeth Dragomir | Sociale angststoornis, automutilatie
Imacreep - Sarah Macey | Denkt dat ze iemand anders is, haar eigen ik is depressief
Noticed - Mirela Razvan | Agressie stoornis
Magicales - Santana Fedelia Martinez | Gemarteld in het verleden waardoor ze nu andere martelt

Begeleiders
Enface - David Crowley

Regels

Uiteraard de standaard huisregels van Quizlet
Altijd je naam boven je stukje!
16+ mag, maar geef het aan
Minimaal 200 woorden
Of topic in een spoiler of tussen haakjes
Maximaal 2 rollen
Geen minimum of maximum leeftijd voor "gekken"
Omdat het soms lastig is als je niet zeker weet of ... het tegen jou heeft kan je voortaan bovenaan jou berichtje zetten tegen wie je het hebt!

Begin
Iedereen komt aan in de lounge van de kliniek. De bedoeling is dat iedereen er tussen 15.30 en 16.00 is. Dan zal een van de begeleiders de kamers aangeven.
Veel plezier!

Kamer verwijzing
De begeleiders komen binnen eerst Daniel en dan Chanel. Daniel en Chanel zien er allebei uit als eind 20! Vervolgens geeft Daniel deze toespraak en daarna vertrekken ze allebei weer.
Mag ik even jullie aandacht allemaal? Ik ben Daniel en dit is mijn medewerkster Chanel. Jullie weten allemaal vast wel waarom jullie hier zijn en niet iedereen zal een vergelijkbare reden hebben. Wat die rede ook is, wij zijn er om jullie van de reden af te helpen. Om te beginnen zal ik jullie naar jullie kamers verwijzen. Als er vragen zijn kan je die altijd aan een van ons stellen. Gaan jullie nu maar naar de kamers om jullie spullen uit te pakken en dan zien we jullie vanavond stipt 6 uur bij het avondeten terug.
Let goed op, lees de stukjes van andere goed door zodat het verhaal goed samenvalt!
Succes!

Eten
Het is nu 6 uur en alle patiënten/begeleiders gaan naar de eetkamer. Het is de bedoeling dat de begeleid aangeeft van we gaan nu een rondje doen en dan kan iedereen wat over zichzelf vertellen en vertellen waarom je hier zit. We eten spaghetti.
Have fun

Praattopic
Rollentopic

[ bericht aangepast op 7 jan 2014 - 21:36 ]
It's very important for you to believe that you are the one

30 dec 2013 - 19:49

Schweetz 21318

Santana Martinez
Ik liet mijn rugzak voor wat het was, om me op Christian te richten en met een schuin hoofd te luisteren naar de woorden, die over zijn lippen rolde. Een antwoord die zorgde voor één glimlach op mijn gezicht. 'Wat ben je toch een schatje ook,' zei ik naar waarheid, om ondertussen naast hem plaats te nemen. 'Het klinkt misschien stom, maar ik zoek de ketting die ik ooit van een vriend heb gekregen,' Het moest gewoon in mijn rugzak zitten, want ik had het standaard bij me, kon niet zonder. Je zou zeggen dat het inderdaad stom was, maar voor mij had die ketting betekenis, was het enige wat ik nog had van zowel mijn beste vriend als een lastige tijd, die voor een hoop veranderingen had gezorgd. Ik beet op mijn lip, wetende dat ik nog meer zocht, maar dat niet zozeer het probleem was, want dat moest wel in mijn tas zitten als het niet in mijn koffer zat. Ik keek het jongetje aan en haalde mijn hand één keer door zijn warrige kapsel. 'Dankjewel dat je me wilt helpen.' Mijn glimlach werd ietwat breder en schakelde over naar een ander onderwerp door de woorden 'Maar hoe is je kamer?' over mijn lippen te laten rollen, want mijn vermoeden zei dat hij daar vandaan kwam.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

30 dec 2013 - 20:50

Alleidis 549

Mirela Razvan
Ik ben blij dat ik op dezelfde kamer lig als AbbeyGail. Als ik zie wat al deze mensen mee hebben genomen, voel ik me redelijk sneu bij mijn lichte koffer en mijn bijna lege handtas. Terwijl ik klaar ben om naar boven te gaan met mijn koffer, zie ik hoe AbbeyGail haar spullen naar boven zeult. Ik kan een grinnik niet onderdrukken, en ik schud lachend met mijn hoofd. 'Ik heb het overleefd.', herhaalt zich in mijn hoofd. Met een glimlach loop ik, zonder moeite, de trap op met mijn koffer en mijn handtas. Ik lach haar niet uit, maar de manier waarop ze doet maakt me gewoon even aan het lachen. Ik zet mijn koffer neer en gooi onze kamerdeur open. Ik zie drie bedden staan, en mijn gevoel trekt naar het achterste bed. Maar, ik besluit AbbeyGail de keus te laten. "Waar wil jij slapen?", vraag ik terwijl ik haar rustig aankijk.

Christian Lenuta
De kleine man geniet van alles wat Santana tegen hem zegt en met hem doet. Ze doet hem aan zijn zus denken, en dat doet iets met hem. 'Een kettinkje...', denkt hij bij zichzelf. "Als ik hem tegenkom zal ik hem meteen aan je geven.", beloofde hij. Hij hervat zijn gedachten en moet kort nadenken over wat ze net vroeg. 'Oh ja, de kamer.', bedacht hij zich. "Mijn kamer is vet leuk.", grijnst hij. "Het bed ligt wat hard maar alles is beter dan thuis.", gaf hij toe zonder na te denken over wat Santana daar van zou denken. Het bleef even stil, eigenlijk gaf de kamer hem kriebels. Nerveus krabde het jongetje aan zijn kin, en week hij zijn blik even af. Hij schraapte kort zijn keel. "Eh, zal ik je, zal ik je helpen met sjouwen?", vroeg hij. Ook al was hij klein en tenger, het jongetje dacht dat hij veel aan kon. Soms misschien iets té, veel.

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

30 dec 2013 - 20:55

Bougeotte 909

Miguel Apollo
Ik keek om me heen en iedereen leek druk in gesprek. Toen zag ik ineens een meisje staan. Alleen. Ze keek even op en heel kort keken we elkaar aan voordat ze haar hoofd weer weg draaide. Ik nam mijn besluit om naar haar toe te lopen toen er ineens iemand anders binnen kwam. Een ietwat oudere man. Achter hem liep ook weer een vrouw aan. Ik vermoede dat het de begeleiders waren. Ik wist vrij zeker nadat de man begon met een of andere toespraak. Ik lette niet echt op tot hij iets over kamers zei. Ik zat in jongens kamer 2, met 1 andere jongen. Ik had liever een kamer gehad voor mij alleen, maar ach. Het had erger gekund er was ook een kamer voor 3 jongens. Privacy = 0. Toen de man klaar was ging ik zo snel als mogelijk naar mijn kamer toe. Hopelijk was ik de eerste van ons 2. Dan kon ik zelf mijn bed kiezen en zo. Ik opende de deur en zag een kamer met 2 bedden staan. Het waren kleine kamers, maar er was nog ruimte geweest voor precies zo'n bed extra. Gelukkig had deze dat bed niet en had ik meer ruimte voor mezelf en mijn spullen daardoor. Ik koos het bed aan mijn linker hand wat naast een raam stond en dropte mijn spullen er naast. Ik liep terug naar de deur en keek snel even of er iemand aan kwam. Toen ik zag dat dat niet zo was sloot ik de deur en opende mijn koffer. Snel haalde ik all mijn drank er uit en schoof dat onder het bed waar ik vervolgens snel mijn koffer voor schoof. Het leek me namelijk geen goed idee als iemand dat vond. Daarna plofte ik weer op mijn bed neer en wachtte op mijn kamergenoot.

It's very important for you to believe that you are the one

30 dec 2013 - 20:58

Bougeotte 909

[@noticed let op want als het goed is licht Sarah al op dat bed check pagina 6, bovenaan ergens]

[ bericht aangepast op 30 dec 2013 - 21:06 ]
It's very important for you to believe that you are the one

30 dec 2013 - 21:01

Alleidis 549

Oh, poep. x) Uhm, dan laat Mirela, AbbeyGail gewoon kiezen tussen de bedden die nog vrij zijn!

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

30 dec 2013 - 21:05

Bougeotte 909

[Is goed, ik ga nu een stukje met Sarah schrijven]

It's very important for you to believe that you are the one

30 dec 2013 - 21:08

Alleidis 549

Is goed, we'll see! c:

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

30 dec 2013 - 21:13

Hollstein 4358

AbbeyGail Elizabeth Dragomir
Ik kijk Mirela aan zodra ze boven is en begin te lachen. Het voelt fijn om zorgeloos bezig te zijn, om even te vergeten dat we hier niet zijn om vrienden te maken, maar omdat we 'gek' zijn. Ik vraag me opeens af wat er mis is met Mirela, behalve dat ze een verdrietige blik in haar ogen heeft, lijkt er niks mis. Ik volg Mirela en zodra ze de deur open, stopt mijn hart voor een seconde. Drie bedden, we zijn niet alleen. Ik zie een meisje op het achterste bed zitten, en met moeite stap ik naar binnen. Ik had zo erg gehoopt op een kamer voor alleen mij en Mirela, dit herinnert mij er alleen maar aan dat wij hier niet voor de lol zijn. 'Waar wil jij slapen?' vraagt Mirela dan. Meteen spot ik het bed dat alleen staat, en ik neig daar naartoe. Maar dan zie ik het raam. Het gebeurt vaak dat ik niet kan slapen en dan uit het raam kijk naar de sterren en hoe fel ze zijn. Ik weet zeker dat als mensen sterren waren, ik een hele doffe ster zou zijn. 'Bij het raam, als je dat niet erg vindt,' zeg ik veel te zacht. Ik weet niet waarom ik opeens weer verlegen ben, waarschijnlijk omdat dit nieuwe meisje er ook is.

Tell her she's beautiful, wonderful, everything she doesn't see

30 dec 2013 - 21:20

Schweetz 21318

Santana Martinez
Mijn gedachten gingen van de ene naar de andere uithoek waardoor ik voor een moment wazig voor me uitbleef staren. Er gingen zoveel vragen door mijn hoofd, maar de voornaamste was toch over hoe of wat nu. Onbewust gleed mijn hand dan ook alweer de zak van mijn vest in. Ja, dat was iets waar ik goed in was. Ik was een ster van het ene op het andere moment van humeur wisselen, van gedrag, gedachten, zonder het zelf door te hebben. Christian zijn stem liet mij gedachten heel eventjes stilliggen, om zijn kant op te kijken. 'Dan ben je een kleine superman,' zei ik, een brede glimlach op mijn gezicht verschijnende. Ook deels door de woorden over zijn kamer. 'Kijk, zo mag ik het horen. En daar komt vanzelf verandering in, geloof me,' zei ik, om mijn blik naar voren te richten bij het woord thuis. De gedachten hoe het was om een thuis te hebben, ontbrak me, want dat had ik eigenlijk nooit gehad. Mijn ouders zagen me verdwijnen en ondanks bij mijn vrienden het een thuis was, was het niet echt. Het liet me slikken, maar niets, want ik wilde er niet bij stilstaan, ik wilde doorgaan met wat ik op dit moment had, ook al was het niet heel veel. Toch was het altijd beter dan het verleden. 'Je mag me de weg wijzen en daarna mee op onderzoek uitgaan?' maakte ik ervan, om opzij te kijken. Mijn richtingsgevoel was zo goed als tien die het niet hadden en ik was best benieuwd of hier nog wat te beleven was. Mijn spullen waren niet veel, of zwaar, dus dat lukte me wel en ging ik niemand mee lastig vallen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

30 dec 2013 - 21:23

Alleidis 549

Mirela Razvan
Tot mijn verbazing zie ik nog een meisje zitten. Ik kijk haar even aan en worstel een kleine glimlach op mijn gezicht, een glimlach die zou moeten werken. Ik heb niet helemaal verstaan wat AbbeyGail zei, maar toch knik ik. Ik wacht tot ze naar het bed toe loopt, en dan loop ik naar het overgebleven bed. Ik zet mijn koffer naast mijn bed en ga op de rand zitten. "Hee.", mompel ik tegen het andere meisje, iets wat mij verbaast. Sinds wanneer ben ik zo goed in praten? Wat doet dit huis in godsnaam met mij? Met ons? Ik kijk goedkeurend naar AbbeyGail, en wenk een knikje naar haar. 'Misschien is dit het moment dat we heel even moeten relativeren, en ons moeten nestelen.', denk ik bij mezelf. Nu baal ik er van dat ik die gedachte niet durf uit te spreken, maar misschien is dat wel beter. Ik heb voor mijn gevoel al veel te veel gezegd. Een rot gevoel nestelt zich in mijn maag, ik heb het idee dat mijn houding nu alles verpest wat er in dit kleine halfuurtje tussen AbbeyGail en mij is ontstaan. Alles wat ik doe en kan is hopen dat ze er niets van merkt. Van binnen ben ik nerveus, en ik begin als een zombie mijn koffer te openen en alles eerst op bed te leggen. Een stille zucht rolt over mijn lippen.

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

30 dec 2013 - 21:35

Bougeotte 909

Sarah Macey
Mijn rug raakte net het bed aan toen ik hoorde dat er 2 meisjes aankwamen. Ze gooide de kamer deur open en kijken naar binnen. Eentje stapt naar binnen maar de ander heeft nog niet eens door dat ik er ben volgens mij. "Waar wil jij slapen?" vraagt dat meisje. Het is duidelijk dat ze allebei al bevriend zijn, ik zal dan wel het derde wiel aan de wagen worden. Shit. "Bij het raam, als je dat niet erg vindt", zegt de andere. Heel zachtjes en erg moeilijk te verstaan. Ineens ziet het eerste meisje ook dat ik besta en probeert een glimlach te forceren. Het is duidelijk dat ze allebei liever een kamer met z'n tweeën hadden gehad. Allebei de meisjes lopen naar een van de bedden toe. "Hee.", mompelt het eerste meisje. Ik zelf ga overeind zitten. Ik weet geen houding te geven. Het eerste meisje begint nu haar spullen uit haar koffer op haar bed te leggen. "Hoi", zei ik. Wat nu? Mezelf voorstellen? Wat heeft dat voor nut als ik morgen denk dat ik iemand anders ben. Ik zal moeten kiezen tussen zo weinig mogelijk over mezelf te vertellen of uit te leggen wat er met me aan de hand is.

It's very important for you to believe that you are the one

30 dec 2013 - 21:44

Hollstein 4358

AbbeyGail Elizabeth Dragomir
Ik loop met kleine stappen naar het bed toe en schuif mijn gewone koffer onder mijn bed. Mijn danskoffer gooi ik op mijn bed. Daarna gooi ik de kussens op de grond, en ga ik zitten waar de kussens lagen. Ik kijk even op naar Mirela als ze 'hee' zegt tegen het meisje wiens naam ik niet weet, en ook niet per sé wil weten. Daarna kijkt ze even goedkeurend naar mij, en ik trek een verwarde wenkbrauw op. Ergens ben ik wel blij dat Mirela ook niet zo open lijkt tegenover het nieuwe meisje. Zo voelt het meer alsof ons halfuurtje een betekenis heeft, in plaats van alleen een opvulling van tijd. Een kleine zucht verlaat mijn lippen en ik open mijn koffer. Alles ligt nog steeds zoals ik het ingepakt had, in nette stapeltjes, georganiseerd op hoe vaak ik iets nodig heb. Mijn schoenen liggen natuurlijk bovenop, allemaal ik kleine stoffen tasjes, zodat ze niet beschadigen en mijn kleding niet vies maken. Ik weet niet eens waarom ik mijn koffer heb opengemaakt, ik denk dat ik gewoon iets bekends wilde zien. Onze kamer is duidelijk niet groot genoeg om te dansen, maar er moet ergens een lege kamer zijn. Voor mijn part dans ik beneden ik de grote hal. Als ze me levend weer naar huis willen sturen, moet ik kunnen dansen.

Tell her she's beautiful, wonderful, everything she doesn't see

30 dec 2013 - 21:55

Alleidis 549

Mirela Razvan
Ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Ik bijt zacht op mijn lip, mijn ogen staan moeilijk. Ik huil nog net niet. Ik haal een fotolijstje uit mijn spullen, het lag ergens onderin. Shit, dit wilde ik helemaal niet zien. Niet nu. In het kleine lijstje zit een kleine foto, een foto van Jessie en mij. Alles komt terug, al die mooie herinneringen. En ik haat het, dat de herinneringen onaantastbaar zijn. Ik kan een aantal tranen niet meer onderdrukken, maar gesnik wel. Niemand zal merken dat ik huil, dat heb ik er simpelweg uitgeramd. Letterlijk. Niet alleen de foto roept veel bij me op, ook hetgeen wat achter de foto zit houd me in zijn greep. Mesjes, heel veel mesjes. Ik leg het lijstje weg. 'Niet nu.', dwing ik mezelf. 'Niet nu, verdomme.', herhaal ik in mijn hoofd. Onopgemerkt veeg ik mijn tranen weg, en leg ik het lijstje onder mijn kussen. Somber begin ik aan de resterende spullen. Broeken bij de broeken, truien bij de truien et cetera. Als alles geordend is leg ik het netjes, stapeltje bij stapeltje, in het kastje bij mijn bed. Er is precies genoeg ruimte. Ik doe alles tergend langzaam, omdat ik gewoon wil dat het snel zes uur is. Weg uit deze kamer, weg bij deze herinnering. Weg bij deze trigger.

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

30 dec 2013 - 22:17

Bougeotte 909

Sarah Macey
Allebei de meisjes zeggen verder niks. Ze beginnen met hun koffers uitpakken, maar daar voel ik zelf niet zo veel voor. Ik voel me totaal niet welkom bij hun. Ik zit te twijfelen of ik zal gaan lezen, of dat ik weg ga. Uiteindelijk besluit ik mijn Ipod uit mijn tas te halen die ik vervolgens weer op de grond gooi en ervandoor te gaan. Misschien kom ik buiten iemand tegen die wel met me wil praten. Of een van de begeleiders, om te vragen of ik van kamer kan ruilen. Want al die tijd met hun opgesloten te zitten zou me geen goed doen. Waarschijnlijk licht het aan mij en niet aan hun. Ik straal het volgens mij uit. "Praat niet met me, ik ben geen leuk persoon! Ik ben compleet gestoord en je kan beter op een veilige afstand blijven", of zo iets. Jammer dan. Liever geen vrienden dan 10 die je voor de gek houden. Ik zeg niks tegen de meisjes als ik de deur een beetje pissig en ruw opentrek en loop de kamer uit. Ik probeer niet te huilen. alleen kan ik geen reden bedenken om niet te huilen. Ik zit in een of andere kliniek gevuld met gekken vast en slaap op een kamer met twee mensen die me niet aardig vinden en bijna iedereen lijkt hier wel iemand te vinden die ze aardig vinden behalve ik. Met een betraand gezicht dender ik de trap af en stap de lounge binnen.

[Wie zijn er allemaal in de lounge?]

It's very important for you to believe that you are the one

30 dec 2013 - 22:26

Alleidis 549

Mijn laatste post van vandaag. c:

Mirela Razvan
Ik schrik van het meisje dat plotseling opspringt en de kamer verlaat. De deur valt nogal hard in het slot. 'Goed gedaan, joh.', denk ik bij mezelf. Ik zucht en laat me achterover op mijn bed vallen. Ik heb het nu al gehad, ik ben nu al klaar met dit huis. Ik hoor de voetstappen van hetzelfde meisje door de gang galmen, en ik hoor ook dat ze de trap afstampt naar beneden. Ik zucht. Ik zal wel weer iets verkeerd hebben gedaan. Ik leg mijn handen op mijn buik en sluit mijn ogen. Zacht begin ik een liedje te neuriën, hetzelfde liedje wat werd afgespeeld op de begrafenis van Jessie. De laatste noten sterven langzaam weg, gevolgd door een zucht. Alweer. Ik draai mijn hoofd en zie AbbeyGail zitten. Ik heb geen idee wat ze doet, maar ik weet wel wat ik op dit moment héél graag zou willen doen. Mezelf kapot maken, helemaal kapot maken.

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

Index RPG Actieve Topics Zoek