Het gekkenhuis. ~Speeltopic - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

27 dec 2013 - 5:21

Bougeotte 909

Het huis

Kennelijk vind iedereen dat er bij jou een schroefje los zit. Je woord in een kliniek gestopt, puur omdat andere mensen vinden dat je anders bent. Dat is toch geen goede reden om iemand op te sluiten tussen 9 andere gestoorde mensen? Wie weet wat er wel niet mis is met al die mensen. Helaas zal je daar snel genoeg achter komen, aangezien je ouders je toch wel naar dat gekkenhuis zullen sturen. Je hebt geen idee hoe lang je daar vast zal blijven zitten, maar je weet nu al dat het de vervelendste periode van je leven zal worden.

Het gekkenhuis.
Deze kliniek is in Nederland en voor iedereen jong en oud. 10 gestoorde mensen zullen worden opgesloten in een huis samen met twee begeleiders. De 10 gekken kunnen alle leeftijden hebben en door wat voor reden dan ook hier terecht zijn gekomen. Misschien heb je iemand vermoord, heb je anorexia of een dubbele persoonlijkheid. Het maakt niet uit je bent van harte welkom. Niet dat de meeste mensen die hier zijn hier vrijwillig zijn. Sommige worden door hun ouders geforceerd of door een vriend of misschien door de politie. Of gewoon door jezelf, dat kan ook. Hoe dan ook als je eenmaal binnen bent, kom je niet zo maar meer buiten. Het is zomer als de patiënten aankomen.

De rest van het huis
Slaapkamers (denk bij de 2persoons slaapkamers 1 bed weg)
De lounge
De dineer kamer
Het meer (beeld je in dat de omgeving het zelfde is als bij de andere foto van het huis, dit is de achterkant)

Rollen
Grijs, kamer 1 | ~ | Blauw, kamer 2
Jongens
ImaCreep - Miguel Apollo | Alcoholisch, traumatische ervaringen en veel angsten
Noticed - Lukas Strümer | Stalker en moordenaar
Enface - Luke Owens | Agressief en een perfectionist waardoor hij moeite heeft met sommige dingen los te laten
OPEN
Noticed - Christian Lenuta | Voorspellende beelden in zijn hooft en gevoelig voor extreem felle lichten en extreem schelle en luide geluiden

Meisjes
Pebble - Annabeth Isabelle Brandon | Dubbele persoonlijkheid
Thirlwall - AbbeyGail Elizabeth Dragomir | Sociale angststoornis, automutilatie
Imacreep - Sarah Macey | Denkt dat ze iemand anders is, haar eigen ik is depressief
Noticed - Mirela Razvan | Agressie stoornis
Magicales - Santana Fedelia Martinez | Gemarteld in het verleden waardoor ze nu andere martelt

Begeleiders
Enface - David Crowley

Regels

Uiteraard de standaard huisregels van Quizlet
Altijd je naam boven je stukje!
16+ mag, maar geef het aan
Minimaal 200 woorden
Of topic in een spoiler of tussen haakjes
Maximaal 2 rollen
Geen minimum of maximum leeftijd voor "gekken"
Omdat het soms lastig is als je niet zeker weet of ... het tegen jou heeft kan je voortaan bovenaan jou berichtje zetten tegen wie je het hebt!

Begin
Iedereen komt aan in de lounge van de kliniek. De bedoeling is dat iedereen er tussen 15.30 en 16.00 is. Dan zal een van de begeleiders de kamers aangeven.
Veel plezier!

Kamer verwijzing
De begeleiders komen binnen eerst Daniel en dan Chanel. Daniel en Chanel zien er allebei uit als eind 20! Vervolgens geeft Daniel deze toespraak en daarna vertrekken ze allebei weer.
Mag ik even jullie aandacht allemaal? Ik ben Daniel en dit is mijn medewerkster Chanel. Jullie weten allemaal vast wel waarom jullie hier zijn en niet iedereen zal een vergelijkbare reden hebben. Wat die rede ook is, wij zijn er om jullie van de reden af te helpen. Om te beginnen zal ik jullie naar jullie kamers verwijzen. Als er vragen zijn kan je die altijd aan een van ons stellen. Gaan jullie nu maar naar de kamers om jullie spullen uit te pakken en dan zien we jullie vanavond stipt 6 uur bij het avondeten terug.
Let goed op, lees de stukjes van andere goed door zodat het verhaal goed samenvalt!
Succes!

Eten
Het is nu 6 uur en alle patiënten/begeleiders gaan naar de eetkamer. Het is de bedoeling dat de begeleid aangeeft van we gaan nu een rondje doen en dan kan iedereen wat over zichzelf vertellen en vertellen waarom je hier zit. We eten spaghetti.
Have fun

Praattopic
Rollentopic

[ bericht aangepast op 7 jan 2014 - 21:36 ]
It's very important for you to believe that you are the one

27 dec 2013 - 16:38

Hollstein 4358

AbbeyGail Elizabeth Dragomir
Onze auto stopt voor een groot, gevoelloos gebouw. Mijn vader stapt uit en opent mijn deur, en ik stap uit zonder hem ook maar aan te kijken. Ik open de achterbak en haal mijn koffers eruit, ik heb een koffer met 'gewone' kleding, en een koffer met al mijn danskleding, make up, cd's en andere dingen die ik misschien nodig heb. Mijn vader schraapt zijn keel en gaat voor me staan 'Abbey, dit is voor je eigen bestwil, we willen dit ook niet, maar je moeder en ik kunnen niks anders meer verzinnen,' Ik blijf naar de grond staren. Ik weet dat er geen waarheid in zijn woorden zit, ik ben geen Jade, ik ben een probleem. Niet eens een probleemkind, gewoon een probleem. Iedereen is blij dat ik weg ga, want nu ben ik geen teleurstelling voor de familie meer. Nu kunnen we gewoon doen alsof ik nooit bestond. Ik zucht alleen maar en loop naar de deur met mijn spullen. Zodra ik de deur opendoe, word ik overspoeld door een gevoel dat ik herken als mensen. Er staan een aantal koffers in de gang, dus zet ik mijn koffers daar ook maar neer. Ik loop naar de lounge, en zie dat er een heleboel mensen zijn. Ik slik en draai me weer om, dit kan ik niet. Ik loop rondjes door het huis totdat ik een deur zie. Ik open hem en zie dat het een kast is. Niet ideaal, maar wel zonder mensen, dus schuif ik wat schoenen opzij en ga op de grond zitten. Ik zucht nogmaals begin aan mijn nagels te pulken, iets wat ik altijd doe als ik nerveus ben.

Tell her she's beautiful, wonderful, everything she doesn't see

27 dec 2013 - 16:45

Schweetz 21318

Santana Martinez
Ik trok mijn benen op, om mijn armen eromheen te slaan en mijn kin op mijn knieën te plaatsen en naar de andere jongeren te kijken, die langzaam binnenkwamen druppelen. Als laatste bleef mijn blik toch weer hangen bij het jongetje, waar ik zojuist mee in contact was, om op de bank te kloppen. Ik zag hem twijfelen toen ik weer in dezelfde houding ging zitten. Ik snapte het wel, want ik was dit van mezelf ook niet gewend, maar ik kwam net al tot de conclusie dat ik me anders zou moeten opstellen, omdat ik het niet zou overleven hier zo. Gelukkig nam hij al snel plaats naast me en keek ik naar het diertje op zijn schouder, wat niet veel later op zijn hand zat. Mijn lichte glimlach werd al snel ietwat breder en meer gemeend, om vervolgens toch mijn blik weer naar de andere mensen te laten gaan. Bij de een bleef hij net wat langer hangen dan bij de ander. Zo kon ik zien welke mensen het waren, misschien nog hoe of wat ook, al was dat niet het belangrijkste, want dat kwam vanzelf wel. Ik vond het eng, heel erg eng, maar ik wist dat ik me hier doorheen zou moeten bijten, dat ik het niet op een vluchten kon zetten, en dat het dan wel beter zou worden. 'Santana is trouwens mijn naam,' mompelde ik zachtjes tegen de jongen naast me, omdat ik wist dat ik ergens best onbeleefd bezig was, ondanks ik het niet erg vond. Ik was iemand die heel stil kon zijn in onbetrouwbare situaties zoals deze. 'En de jouwe?'

[ bericht aangepast op 27 dec 2013 - 16:46 ]
If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

27 dec 2013 - 16:50

Enface 493

Luke Owens
Mattew, mijn beste vriend, hielp me met mijn koffer uit de achterbak te halen. Na een wat ongemakkelijke knuffel zwaaide ik hem gedag en vervolgde mijn weg naar het huis. Hij wist wat ik hier kwam doen, en had aangeboden me te brengen. Veel hadden we er niet over gesproken, enkel wat stomme grappen gemaakt over hoe raar de mensen misschien wel zouden zijn. Maar het was goed zo, en een betere vriend zou ik me niet kunnen wensen. Hij vond het zelfs geen probleem om op mijn zusjes te passen, en ik wist dat als ik het hem zou vragen hij per direct nog bij ze op de stoep zou staan en dat stelde me gerust. Doordat ik zo in gedachten verzonken had geweest was ik sneller bij het huis aangekomen dan ik dacht. Voor de deur stonden ook twee andere meisjes waarvan 1 de deur opende, mooi. Mijn koffer trok ik achter me aan het huis binnen en zetten hem bij de andere neer. Ik zwaaide even kort naar de mensen in de lounge voor ik naar binnen liep, ik zou dus met hun een aantal weken in een huis zitten. Ze zagen er niet compleet gestoord uit dus dat was mooi, hoewel de helft er maar erg ongemakkelijk bij zat. Ook ik liet me op de bank ploffen.

[ bericht aangepast op 27 dec 2013 - 16:54 ]

27 dec 2013 - 17:12

Pebble 2172

Annabeth Isabelle Brandon II Twee persoonlijkheden.
Ik zat nog niet heel lang verstopt in de hoek van de bank, toen er meer jongeren binnen kwamen. Het kleine jongetje was naast een meisje op een stoel gaan zitten en hun stemmen waren het enigste geluid in de kamer. Pas toen ik iemand bij me op de bank hoorde ploffen, keek ik geschrokken op. Een jongen zat aan de andere kant van de bank. Zijn bijna bruine haar viel over zijn voorhoofd en zijn opvallende ogen hadden een grijsgroene kleur. Oh nee, dacht ik. Hij was aantrekkelijk. Sommigen zouden het vast niet erg vinden om een aantal weken met een aantrekkelijk persoon opgescheept te zitten, maar ik dacht daar anders over. Ik wist namelijk hoe Alex zich zou gedragen als zij de controle over mijn lichaam wist te verkrijgen. Mijn groene ogen gleden over zijn kaaklijn, waar stoppels te zien waren, voor ik mijn blik op mijn schoot richtte, waar mijn handen lagen. Wat zou hij wel niet moeten denken van me als hij me zag staren? Ik zou me in de komende weken waarschijnlijk al genoeg voor schut zetten. Een stille zucht rolde over mijn lippen en ik draaide de ring rond mijn ringvinger rond. Ik was bang. Niet alleen voor deze plek, dit huis, maar vooral voor mezelf.

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

27 dec 2013 - 17:13

Alleidis 549

Mirela Razvan
Ik was achter een ander meisje aangelopen, omdat er niemand naar de deurbel ging. Op dit soort momenten voel ik me zo verdomd eenzaam. Ik zag het meisje ontzettend twijfelen, en vervolgens weglopen. Ik vroeg me af wat er zo erg was, mijn behulpzaamheid kwam plotseling naar boven. Ik was heus niet zo'n vreselijk mens zoals iedereen dacht, ik was ook gewoon een meisje. Nou ja, gewoon .. ik deed mijn best, en meer kon ik niet doen. Ik stopte mijn pakje sigaretten terug in mijn tas, en liep langs de lounge. Er zaten veel jongeren, maar behoefte om erbij te gaan zitten had ik totaal niet. Niet dat ik bang was, ik wist gewoon goed wat ik wel of niet moest doen. Meestal dan. Puur op mijn behulpzaamheid volgde ik het jonge blonde meisje. Ik zag haar vanuit mijn ooghoeken zitten, ze leek doodsbang. Even twijfelde ik, maar al gauw liep ik rustig haar kant op. Ik wilde haar niet laten schrikken. Ietwat sullig stak ik mijn hand op en worstelde ik een glimlach op mijn mond. Ik begon me af te vragen waarom ze hier in godsnaam zat, in die kast. Maar ik kwam al snel tot de conclusie dat rare scenario's bedenken geen zin had, en dat ik het haar beter zelf kon vragen. Ik hurkte voor de kast neer. "Hee.", begon ik voorzichtig. "Waarom zit je hier?".

Christian Lenuta
Ik keek het meisje, Santana aan. "Mooie naam.", knikte ik. "Ik heet Christian.", vervolgde ik. "En dit is Nandeau.", zei ik terwijl ik naar het beestje wees. Met mijn stralende ogen keek ik naar Santana, ik merkte dat ze Do best leuk vond. Althans, zo kwam het op mij over. Ik deed mijn best om Santana op haar gemak te stellen, maar het lukte geloof ik niet zo. Ze was zo nerveus, zo angstig. "Gaat het wel?", vroeg ik. Het was ondertussen al behoorlijk vol gestroomd in de lounge, maar door Do werd ik gerust gesteld. Ik was er sterk van overtuigd dat iedereen hier zat voor een bepaalde, diep gegronde reden. Ik voelde me bij die gedachte al een stuk minder raar, en een stuk minder eenzaam.

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

27 dec 2013 - 17:17

Alleidis 549

Ik merk dat ik het fijner vind om Mirela vanuit de ik-vorm te schrijven, en Christian vanuit de hij-vorm. Zouden jullie dat storend vinden? Ik denk dat mijn posts veel beter over zullen komen als ik Christian zelf beschrijf, en niet schrijf vanuit hem. Vinden jullie dat oké?

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

27 dec 2013 - 17:23

Pebble 2172

Noticed schreef:
Ik merk dat ik het fijner vind om Mirela vanuit de ik-vorm te schrijven, en Christian vanuit de hij-vorm. Zouden jullie dat storend vinden? Ik denk dat mijn posts veel beter over zullen komen als ik Christian zelf beschrijf, en niet schrijf vanuit hem. Vinden jullie dat oké?

[Nee hoor, dat stoort me totaal niet! Ik vind het wel fijn (: ]

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

27 dec 2013 - 17:24

Hollstein 4358

AbbeyGail Elizabeth Dragomir
Ik kijk op als ik voetstappen hoor. Een meisje met lang bruin haar en een aparte oogkleur staat voor me. Ze zwaait voorzichtig en een geforceerde glimlach verschijnt op haar gezicht. Ze hurkt neer 'Hee, waarom zit je hier?' Ik kijk haar even aan, waarna ik weer naar mijn voeten staar. 'Ik heb het niet zo op mensen,' mompel ik. 'En mensen hebben het niet zo op mij,' Ik twijfel of ik meer moet zeggen, maar dit zijn al meer woorden dan ik gewend ben, dus wacht ik maar tot het meisje weer wat zegt.

Tell her she's beautiful, wonderful, everything she doesn't see

27 dec 2013 - 17:24

Alleidis 549

Pebble schreef:
(...)

[Nee hoor, dat stoort me totaal niet! Ik vind het wel fijn (: ]

Oké! Ik wacht nog even de reacties af van nog een aantal mensen. Als jullie het allemaal goed vinden dan doe ik dat voortaan! (:

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

27 dec 2013 - 17:26

Enface 493

(Ik vindt het meestal heel storend als er vanuit de hij/zij vorm wordt geschreven maar bij Christian past het gewoon! Ik vindt Annebeth trouwens echt te schattig om te lezen! Oh en ik gebruikte Sasha pieterse ook vrij vaak als foto :') Ze heeft zo'n fijn lief hoofd.)

[ bericht aangepast op 27 dec 2013 - 17:29 ]

27 dec 2013 - 17:37

Alleidis 549

Haha oké! Ach, ik schrijf gewoon vanuit de hij-vorm bij Christian. Het past inderdaad beter bij hem!

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

27 dec 2013 - 17:40

Pebble 2172

Enface schreef:
(Ik vindt het meestal heel storend als er vanuit de hij/zij vorm wordt geschreven maar bij Christian past het gewoon! Ik vindt Annebeth trouwens echt te schattig om te lezen! Oh en ik gebruikte Sasha pieterse ook vrij vaak als foto :') Ze heeft zo'n fijn lief hoofd.)

[Haha, thanks! Ik gebruik Sasha ook vaak, ze past vrijwel altijd goed bij de karakters die ik maak (: ]

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

27 dec 2013 - 18:00

Schweetz 21318

Santana Martinez
Ik deed mijn best om het jongetje aan te blijven kijken toen zijn stem mijn gehoorgangen binnendrong. Ik vond het nu eenmaal moeilijk om iemand aan te blijven kijken, maar dat kwam omdat -dat nooit goed uitpakte, omdat ik verplicht werd mijn vader tijdens de martelingen aan te blijven kijken. Ik vond het dan ook vreemd dat ik het sneller met jongens kon vinden dan met meiden, want je zou zeggen dat ik juist doodsbang moest zijn voor hen. Alleen aan een andere kant snapte ik het ook wel weer, want jongens waren sneller met het zeggen hoe of wat, zeiden waar het op stond, speelde het spelletje niet mee, maar er zaten nog meer redenen achter. 'Het is leuk om jullie te ontmoeten,' zei ik. Misschien had ik het niet zo op mensen, was ik nooit blij als ik nieuw ergens op een plek kwam, alleen het feit dat iedereen hier wat had, maakte me tot het spreken, misschien zelfs nog wat vertrouwen en kracht. 'En het is echt een leuk beestje,' vervolgde ik na een korte stilte, om een gemeende glimlach in de richting van Christian op te werpen. Zijn stralende oogjes konden ook niet voor iets anders zorgen en het was heel erg lief dat hij me op mijn gemak probeerde te stellen. Het hielp diep van binnen wel, maar het nam nog niet de overhand van de angst en nervositeit, de kracht om me uit mijn houding te bevrijden. 'Ja, het gaat redelijk. Ik moet alleen weer even tot mezelf komen, dan komt het zo wel weer goed. Het is altijd het geval en het went na een tijd,' antwoordde ik zachtjes, om de jongen aan te kijken en na een paar seconde mijn blik naar de andere te laten glijden. Met name ook de andere jongens, door de eerder genoemde redenen en omdat deze in mijn gezichtsveld zaten, dus kon blijven zitten, me niet hoefde te bewegen. 'Het is lief dat je het vraagt,' Dat was wel naar waarheid, want er waren heel weinig mensen die zo'n vraag over hun lippen lieten rollen. Dit deed me dan ook goed.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

27 dec 2013 - 18:16

Alleidis 549

Mijn 100e post! ^^

Christian Lenuta
Hij glimlachte vriendelijk naar Santana. Het deed hem goed, er was eindelijk iemand die vriendelijk tegen jongetje was. Christian wende net als Santana langzaam zijn blik af, en aaide zijn ratje. Onbewust schoten alle woorden die Santana had gezegd een aantal keer door zijn hoofd. Hij kon zich niet meer goed concentreren op Nandeau, en keek onbewust weer naar Santana. Zijn grote glinsterende ogen zochten naar Santana's ogen. Het meisje deed hem aan iemand denken, aan iemand waar hij erg veel verdriet om heeft gehad. Onbewust kwamen werden zijn oogjes een beetje nat. Hij raakte Santana's haar aan, en hij wist weer op wie ze leek. "Je lijkt op mijn zus...", fluisterde hij zacht. "Op Nanda.", vervolgde hij. Zijn kin begon ietwat te trillen, en zijn ogen begonnen moeilijk te staan. Hij trok zijn korte armpje gauw terug en beet hard op zijn onderlip. 'Nanda...' dacht hij.

[ bericht aangepast op 27 dec 2013 - 18:22 ]
Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

27 dec 2013 - 18:56

Schweetz 21318

Santana Martinez
De vriendelijke glimlach die het jongetje me toewierp, liet me iets meer ontspannen, want het was iets wat ik nog niet vaak het meegemaakt en toch best wel goed zat. Dat was negen van de tien keer het geval met de uitzonderlijke mensen, die zo aardig overkwamen, want dat waren ze ook. Ik wende heel even mijn blik af naar de andere jongens met dezelfde glimlach, om uiteindelijk weer te eindigen bij Christian, van wie zijn grote ogen de mijne zochten. Ik liet het toe, maar voor een kort moment. Wel lang genoeg dat een verwarde blik verscheen in mijn ogen toen de jongen zijn oogjes een beetje nat werden, want ik wist niet of ik iets verkeerds had gedaan, of dat hij met zijn gedachten ergens anders zat. Ik beet op mijn lip. Pas nadat hij mijn haar had aangeraakt, zijn woorden mijn gehoorgang binnen waren gedrongen, wist ik wat er was. Of ik kreeg een lichtelijk vermoeden. Mijn armen sloegen zich onbewust om het lichaam van het jongetje, om hem naar me toe te trekken. Ik bleef mezelf verbazen, toen de actie tot me door was gedrongen, maar het kon me op dit moment niet schelen, dus bleef ook zo zitten. Op dit moment draaide het niet om mij en zolang het ging, ging het. 'Het spijt me.' Ik wist dat ik er vrij weinig aan kon doen, maar ik wilde geen herinneringen bij iemand oproepen die pijnlijk waren, of iets, omdat ikzelf wist hoe het was. 'Het is al goed, het komt goed,' mompelde ik zachtjes, want ik was hier heel slecht in.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Index RPG Actieve Topics Zoek