• Het huis

    Kennelijk vind iedereen dat er bij jou een schroefje los zit. Je woord in een kliniek gestopt, puur omdat andere mensen vinden dat je anders bent. Dat is toch geen goede reden om iemand op te sluiten tussen 9 andere gestoorde mensen? Wie weet wat er wel niet mis is met al die mensen. Helaas zal je daar snel genoeg achter komen, aangezien je ouders je toch wel naar dat gekkenhuis zullen sturen. Je hebt geen idee hoe lang je daar vast zal blijven zitten, maar je weet nu al dat het de vervelendste periode van je leven zal worden.


    Het gekkenhuis.
    Deze kliniek is in Nederland en voor iedereen jong en oud. 10 gestoorde mensen zullen worden opgesloten in een huis samen met twee begeleiders. De 10 gekken kunnen alle leeftijden hebben en door wat voor reden dan ook hier terecht zijn gekomen. Misschien heb je iemand vermoord, heb je anorexia of een dubbele persoonlijkheid. Het maakt niet uit je bent van harte welkom. Niet dat de meeste mensen die hier zijn hier vrijwillig zijn. Sommige worden door hun ouders geforceerd of door een vriend of misschien door de politie. Of gewoon door jezelf, dat kan ook. Hoe dan ook als je eenmaal binnen bent, kom je niet zo maar meer buiten. Het is zomer als de patiënten aankomen.

    De rest van het huis
    Slaapkamers (denk bij de 2persoons slaapkamers 1 bed weg)
    De lounge
    De dineer kamer
    Het meer (beeld je in dat de omgeving het zelfde is als bij de andere foto van het huis, dit is de achterkant)

    Rollen
    Grijs, kamer 1 | ~ | Blauw, kamer 2
    Jongens
    ImaCreep - Miguel Apollo | Alcoholisch, traumatische ervaringen en veel angsten
    Noticed - Lukas Strümer | Stalker en moordenaar

    Enface - Luke Owens | Agressief en een perfectionist waardoor hij moeite heeft met sommige dingen los te laten
    OPEN
    Noticed - Christian Lenuta | Voorspellende beelden in zijn hooft en gevoelig voor extreem felle lichten en extreem schelle en luide geluiden

    Meisjes
    Pebble - Annabeth Isabelle Brandon | Dubbele persoonlijkheid
    Thirlwall - AbbeyGail Elizabeth Dragomir | Sociale angststoornis, automutilatie
    Imacreep - Sarah Macey | Denkt dat ze iemand anders is, haar eigen ik is depressief
    Noticed - Mirela Razvan | Agressie stoornis

    Magicales - Santana Fedelia Martinez | Gemarteld in het verleden waardoor ze nu andere martelt

    Begeleiders
    Enface - David Crowley

    Regels

    Uiteraard de standaard huisregels van Quizlet
    Altijd je naam boven je stukje!
    16+ mag, maar geef het aan
    Minimaal 200 woorden
    Of topic in een spoiler of tussen haakjes
    Maximaal 2 rollen
    Geen minimum of maximum leeftijd voor "gekken"
    Omdat het soms lastig is als je niet zeker weet of ... het tegen jou heeft kan je voortaan bovenaan jou berichtje zetten tegen wie je het hebt!


    Begin
    Iedereen komt aan in de lounge van de kliniek. De bedoeling is dat iedereen er tussen 15.30 en 16.00 is. Dan zal een van de begeleiders de kamers aangeven.
    Veel plezier!


    Kamer verwijzing
    De begeleiders komen binnen eerst Daniel en dan Chanel. Daniel en Chanel zien er allebei uit als eind 20! Vervolgens geeft Daniel deze toespraak en daarna vertrekken ze allebei weer.
    Mag ik even jullie aandacht allemaal? Ik ben Daniel en dit is mijn medewerkster Chanel. Jullie weten allemaal vast wel waarom jullie hier zijn en niet iedereen zal een vergelijkbare reden hebben. Wat die rede ook is, wij zijn er om jullie van de reden af te helpen. Om te beginnen zal ik jullie naar jullie kamers verwijzen. Als er vragen zijn kan je die altijd aan een van ons stellen. Gaan jullie nu maar naar de kamers om jullie spullen uit te pakken en dan zien we jullie vanavond stipt 6 uur bij het avondeten terug.
    Let goed op, lees de stukjes van andere goed door zodat het verhaal goed samenvalt!
    Succes!


    Eten
    Het is nu 6 uur en alle patiënten/begeleiders gaan naar de eetkamer. Het is de bedoeling dat de begeleid aangeeft van we gaan nu een rondje doen en dan kan iedereen wat over zichzelf vertellen en vertellen waarom je hier zit. We eten spaghetti.
    Have fun


    Praattopic
    Rollentopic

    [ bericht aangepast op 7 jan 2014 - 21:36 ]


    It's very important for you to believe that you are the one

    Annabeth Isabelle Brandon II Twee persoonlijkheden.
    Ik keek op toen ik geluid buiten de kamer hoorde en trok mijn oortjes uit mijn oren, waarna de deur open ging. Hetzelfde meisje als tegenover me gezeten had in de lounge, met het kleine jongetje, stapte binnen. Een zachte 'hi,' verliet haar mond en ik glimlachte verlegen terug. 'Hi,' antwoordde ik, voor ik mijn iPod wegstopte en opstond van mijn bed. Wat moest ik nu doen? Ik wilde me voorstellen, maar naar haar toestappen en mijn hand uit steken vond ik nogal ongemakkelijk. Met Luke was het een stuk makkelijker geweest, juist omdat hij socialer was dan ik, maar ik had het idee dat dit meisje net zo verlegen was als ik. Ik zakte weer neer op mijn bed en wreef mijn handen over mijn jeans. 'I-Ik ben Annabeth,' zei ik toen maar, terwijl ik het meisje aankeek.


    Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

    Luke Owens.
    En ze lachte echt, doel bereikt. "Die man had toch stipt 6 uur gezegd" vroeg ze me en terwijl ze dat zei haalde ze haar Ipod uit haar zak. Ik knikte 'Geloof het wel' zei ik. Ik de deur achter haar dicht en keek daarna toe hoe ze de op haar Ipod keek. "Volgens mijn klok moeten we nog 13 en een half uur wachten" melde ze. Bijna wilde ik instemmend knikken toen het echter tot mij doordrong fronste ik mijn wenkbrauwen. 'Ik denk inderdaad niet dat hij goed loopt' lachte ik. Ik haalde mijn schouders op 'Mijn telefoon ligt boven dus ik gok dat we het vanzelf wel zullen merken wanneer we gaan eten' zei ik. Ik liep naar de keuken toe terwijl ik af en toe even achterom keek of ze me volgde. 'Ik hoop trouwens wel dat het niet op zomerkamp voedsel lijkt' grijnsde ik en ik trok de koelkast open. 'Maar ik gok van niet'. Uit de koelkast haalde ik een fles cola, dat hadden ze gelukkig wel, hierna keek ik om naar Sarah. 'Wil je ook?'

    Mirela Razvan
    Ik schrik wakker, en ik betrap mezelf er op dat ik in slaap ben gevallen. Mijn oog valt op de grote klok in de lounge. 'Oh, ik ben maar een kwartiertje weggeweest.', denk ik. Ik moet weer even aan het licht wennen, maar dat is al gauw weer goed. Onbewust schiet alles weer door mijn hoofd. Oh ja, daarom vluchtte ik even uit de realiteit. Ik rek me kort uit, en strompel uit de stoel. Nu heb ik wel echt dorst, dus ik loop rustig naar de keuken terwijl ik even mijn hand door mijn haren haal. De beker die ik net had leeggegoten pak ik weer van het aanrecht, en ik vul hem voor de helft met water. Ik klok alles in één keer achterover, en ik ben meteen weer helemaal wakker. Ik besef me dat ik Abbey hoe dan ook weer eens tegen zal komen, en ook al ben ik iemand die snel voor problemen wegloopt, ik heb nu geen keus. Ik slaap tenslotte op dezelfde kamer als haar. Met een baksteen op mijn maag loop ik tergend langzaam de trap op. Ik blijf kort voor de deur staan, en klop voor de zekerheid maar even aan. Ik wacht dit keer wél voordat ik binnenkom.


    Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

    Sarah Macey
    Het duurde eerst even voordat het tot hem was doorgedrongen dat mijn klok verkeerd liep. Hij fronste zijn wenkbrauwen. 'Ik denk inderdaad niet dat hij goed loopt', zei hij lachend en haalde zijn schouders op. 'Mijn telefoon ligt boven dus ik gok dat we het vanzelf wel zullen merken wanneer we gaan eten', zei hij terwijl hij naar de keuken liep. Hij keek achterom om te kijken of ik hem volgde. Dat deed ik. Ook zei hij dat hij hoopte dat het eten hier niet op zomerkamp voedsel leek, waar ik het mee eens was. Yay smerig voedsel wat je doet denken aan hondenvoer uit blikken. 'Ik hoop het ook niet', zei ik met een vies gezicht. 'Maar ik gok van niet' vervolgde hij mij. Hij opende de koelkast en trok een een fles cola naar buiten. 'wil je ook?' vroeg hij. Ik knikte. Een glas vloeibaar suiker zo'n beetje. Normaal had ik nee gezegd, cola is vreselijk slecht voor je. Alleen nu voelde ik me een beetje suf na het huilen dus een oppepper kon ik wel gebruiken. 'Ja doe maar, ik pak wel twee glazen', zei ik. Ik draaide me om en trok het eerste kastje wat ik zag open. Dat waren geen glazen, maar borden. Gelukkig kon ik ze wel vinden in het volgende kastje. 'Hier', zei ik terwijl ik er twee pakte.


    It's very important for you to believe that you are the one

    AbbeyGail Elizabeth Dragomir
    Ik schrik op als er iemand op de deur klopt, straks is het die enge man die ons naar onze kamers wees. Heel langzaam glijd ik van mijn bed af en loop naar de deur. Ik open hem op een kiertje en als ik zie dat het Mirela is, wil ik hem bijna weer dichtdoen Hier ben ik nog niet klaar voor. In plaats daarvan open ik de deur verder en loop weer terug naar mijn bed. 'Je hoeft niet te kloppen, het is ook jouw kamer,' zeg ik terwijl ik loop, al klinkt het meer als mompelen. Ik ga op het hoofdeinde van mijn bed zitten en begin aan mijn mouw te friemelen. 'Sorry van daarnet,' zeg ik uiteindelijk zonder haar aan te kijken. 'Ik ben er niet aan gewend dat mensen mij willen helpen. Normaal moet ik alles zelf doen, dus het was een beetje moeilijk om te accepteren dat iemand mij wilde helpen. Ik reageerde misschien een beetje overdreven,' Op het laatst kijk ik heel even omhoog, maar daarna kijk ik al snel weer naar beneden. Ik heb wel weer genoeg gezegd, denk ik. Ik heb sorry gezegd, en als Mirela dat niet accepteerd, ook al snap ik dat heel goed, kan ik niet zoveel meer doen.


    Tell her she's beautiful, wonderful, everything she doesn't see

    Mirela Razvan
    Ik bespeur enkele teleurstelling in de blik van AbbeyGail als ze de deur opent en mij ziet staan. Alles wat ze zegt komt duidelijk binnen, en blijft ook hangen. Ik loop twijfelend de kamer binnen. 'Het is ook jouw kamer.', herhaalt zich in mijn hoofd. Ja, feitelijk gezien wel. Gevoelsmatig niet. Ik sluit de deur en terwijl ik naar mijn bed sjok knik ik kort naar AbbeyGail. Ik probeer te glimlachen, want ik neem het meisje echt niets kwalijk. Ze is niet gewend dat mensen haar willen helpen, en dat herken ik zo goed. Ik laat mijn hoofd hangen, en terwijl ik mijn hand, die nog steeds in mijn mouw verstopt zit door de open knokkels, naar mijn hoofd breng merk ik dat mijn ogen vol lopen met tranen. Ik kijk gauw weg en ga op mijn bed zitten. Bijna bovenop mijn kussen ga ik in de kleermakerszit zitten, en knipper ik de tranen weg. Ik durf haar niet aan te kijken, iets houd me tegen. "Het geeft niet.", is alles wat ik, weliswaar wanhopig, uit kan brengen. Mijn keel word voor mijn gevoel dichtgeknepen. Voor de zekerheid trek ik mijn mouw nog een keer extra naar beneden. Het is doodstil, en terwijl ik nog steeds mijn best doe om mijn tranen weg te knipperen, staar ik naar het voeteinde van mijn bed. Een stille zucht verlaat mijn keel.


    Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

    Luke Owens
    Met een vies gezicht zei Sarah dat ze ook hoopt van niet. God dan zou ik een McDonalds zoeken, niet dat ik echt het terrein af mocht maar goed. Daar was ook wel een oplossing voor te vinden.. Ze konden me moeilijk aan een ketting leggen. Ik hoopte wel dat ik hier een beetje normaal naar buiten kon, leuk zo'n huis maar een huismus was ik niet en hardlopen behoorde toch tot mijn standaard dagindeling. Maar ik gokte dat ze daar niet zo'n problemen mee hadden zolang ik maar geen kilometers verwijderd van het huis zou zijn. Op mijn vraag of ze ook cola wil knikte ze, 'Ja doe maar, ik pak wel twee glazen'. Ondertussen draaide ik de dop van de fles af en wachtte even tot ze de glazen gevonden had. 'Thanks' zei ik en ik schonk de glazen vol. Hierna plaatste ik de fles weer terug in de koelkast. Ik bracht het glas naar mijn mond en nadat ik het zoete goedje door geslikt had wende ik me weer tot haar, 'Hoe vind je het tot nu toe hier? Buiten wat je me daarnet verteld hebt dan' vroeg ik haar. Ik verwachtte niet dat ze veel antwoord op mijn vraag had omdat we hier nog niet erg lang waren maar goed. Ik had het nu toch al gevraagd.

    Wil iemand een samenvatting voor me maken, of even zeggen hoe ik het beste kan beginnen? :3

    Ik reageer morgen weer, denk dat ik nu eerst ga kotsen en dan ga slapen .. D:
    Goodnight everyone. <3


    Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

    Er is niet veel te vertellen, iedereen is aangekomen en heeft zich in de lounge verzameld. Hierna is de begeleiding gekomen om te vertellen waar en in welke kamer ze slapen en dat ze om 6 uur eten. Bijna iedereen is naar zijn of haar kamer geweest en is daar nu nog of is ergens anders. Je kunt zoals imacreep heeft gezegd doen alsof jouw personage er al die tijd al geweest is of je laat hem of haar aankomen. Kayal haar personages zijn nog allemaal vrij dus misschien dat zij wil meeten of iemand anders moet nog een personage vrij hebben. Je kunt je personage ook gewoon ergens neer zetten. :)
    Kotsen lijkt me minder prettig maar slaaplekker Noticed!

    [ bericht aangepast op 3 jan 2014 - 1:57 ]

    Christian Lenuta
    Het jongetje keek nog even naar Nandeau, maar besloot daarna even afleiding te zoeken. Dit was overigens de eerste keer dat hij zonder zijn ratje door het huis zou wandelen. Hij stond op en verliet de slaapkamer. Hij huppelde de trap af naar beneden, en opende de voordeur. "Nee.", mompelde hij. Zin om naar buiten te gaan had hij niet, en dus sloot hij de voordeur weer. Het was rustig in huis, hij vroeg zich af waar de begeleiding was. Hadden ze een kantoortje? Sliepen ze ook hier? Waren ze er überhaupt nog wel? Of waren ze weggegaan na de kamer indeling? Het jongetje zag de televisie, en besloot tv te gaan kijken. Hij nam plaats op de grote, zwarte bank. Zijn iele enkeltjes staken nét een beetje uit op het zitvlak. Met de, voor hem grote, afstandsbediening, zapte hij wat rond. Uiteindelijk bleef zijn aandacht hangen op RTL 8, bij een programma over snelle auto's.

    Mirela Razvan
    Ik schraap kort mijn keel, puur om de pijnlijke stilte een beetje te doorbreken. Mijn ogen zijn inmiddels opgedroogd, maar ik voel me nog steeds onrustig. Doodstil zit ik op mijn bed, maar het voelt niet goed. Ik moet hier weg, ik moet hier gewoon weg. Abbey wil vast even alleen zijn, en ik ben wel de laatste die nu bij haar in de buurt kan komen. Ik wijk mijn blik kort af naar AbbeyGail, en zodra ik heel even oogcontact heb, kijk ik weer gauw weg. Ik maak aanstalten om op te staan, en de kamer te verlaten. "Ik eh.", begin ik twijfelend. "Ik laat je wel even.", vervolg ik. "Ik ga wel even eh, weg.", rommelde ik. Ik kon niet helder nadenken, dus brabbelde ik maar wat. Toch wachtte ik op antwoord van AbbeyGail voordat ik weg ging, ik wilde een bevestiging. Ik wist overigens ook niet waar ik in godsnaam naartoe moest gaan als ze zou zeggen dat ik inderdaad beter even weg kon gaan. Ik kijk haar kort aan, en ik pruts met mijn afgebeten nagels.


    Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

    [Sorry!]
    AbbeyGail Elizabeth Dragomir
    Er valt een ongemakkelijke stilte en ik probeer te bedenken wat ik kan zeggen om het beter te maken. Mijn hoofd is leeg, het lijkt onmogelijk om een goede zin te creëren, laat staan uitspreken. Mirela schraapt haar keel en ik kijk op. Ik weet zeker dat mijn ogen er dood uitzien, er zit geen positief gevoel meer in. 'Ik eh,' begint Mirela opeens. 'Ik laat je wel even.. Ik ga wel even eh, weg,' ze begint te brabbelen en ergens is het fijn om te weten dat ik niet de enige ben die moeite heeft met de situatie. Toch wil ik niet dat ze weggaat. 'Blijf,' zeg ik zacht. 'Alsjeblieft,' mijn stem heeft een smekende ondertoon en ik kan mezelf wel slaan voor hoe wanhopig ik nu klink. Als ik terug in de tijd kon, dan had ik ervoor gezorgd dat ik gewoon reageerde, zoals een normaal persoon, gewoon zodat het weer normaal is tussen Mirela en mij. Als mijn ouders wisten dat ik alles al heb verkloot op de eerste dag, zouden ze lachen en elke 5 seconden herhalen dat zij gelijk hebben, ik kan geen normaal leven lijden. Ze bedoelen het niet zo, denk ik. Maar als je een dochter zoals Jade hebt, en dan een dochter zoals ik, zou ik ook zo reageren.


    Tell her she's beautiful, wonderful, everything she doesn't see

    [xLillith enface heeft her prima opgenoemd hoe je het kan en in het vervolg deze vragen in het praat topic :)
    overigens heb ik heel slecht geslapen en heel weinig, me ma werd ziek wakker midden in de nacht dus die was aan het kotsen enzo dus toen was ik ook wakker en vervolgs viel de stroom uit rond like 7 uur sochtends, kennelijk hadden we het niet betaald dus ik moest van alles regelen en zo heel een gedoe en ben net pas weer thuis, maar ik reageer gelijk weer op luke]


    It's very important for you to believe that you are the one

    Sarah Macey
    Luke schonk de glazen vol en plaatste daarna de fles terug in de koelkast. Ik zelf nam gelijk een paar slokken.'Hoe vind je het tot nu toe hier? Buiten wat je me daarnet verteld hebt dan', vroeg hij nadat hij zelf ook een slok had genomen. "Nou ik heb wel eens leukere zomerkampen meegemaakt, maar dit is zeker de slechtste niet", zei ik met een glimlach. "Ik heb zowaar een echt bed in plaats van zo'n flut opblaas ding". Ik was zelf twee keer op zomerkamp geweest. Een keer omdat ik dat wilde en een keer omdat mijn ouders samen naar Parijs gingen en me ergens kwijt moesten. Ik was dan wel zo briljant om me arm te breken waardoor ze binnen 2 weken terug waren. Ik had eigenlijk hun vakantie gepest, maar mij kon dat toen niet zo veel schelen omdat ik enorme heimwee had. Ik was er stiekempjes zelf best blij om. Dit was ook geen zomerkamp waar ik zelf heen wilde. Nou ja, niet precies. Ik was er niet op tegen, maar erg graag wou ik hier ook weer niet zijn. Aangezien ik niet het idee had dat hij stond te springen om de 2 uurtjes dat hij hier was te beschrijven stelde ik iets anders voor. "Zin om het huis te gaan verkennen?"


    It's very important for you to believe that you are the one

    Ah wat rot dat je zo'n kut nacht had! Ik probeerde terug te schrijven maar ik kijk momenteel film en het lukt me niet dit tegelijk te doen.