Het gekkenhuis. ~Speeltopic - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

27 dec 2013 - 5:21

Bougeotte 909

Het huis

Kennelijk vind iedereen dat er bij jou een schroefje los zit. Je woord in een kliniek gestopt, puur omdat andere mensen vinden dat je anders bent. Dat is toch geen goede reden om iemand op te sluiten tussen 9 andere gestoorde mensen? Wie weet wat er wel niet mis is met al die mensen. Helaas zal je daar snel genoeg achter komen, aangezien je ouders je toch wel naar dat gekkenhuis zullen sturen. Je hebt geen idee hoe lang je daar vast zal blijven zitten, maar je weet nu al dat het de vervelendste periode van je leven zal worden.

Het gekkenhuis.
Deze kliniek is in Nederland en voor iedereen jong en oud. 10 gestoorde mensen zullen worden opgesloten in een huis samen met twee begeleiders. De 10 gekken kunnen alle leeftijden hebben en door wat voor reden dan ook hier terecht zijn gekomen. Misschien heb je iemand vermoord, heb je anorexia of een dubbele persoonlijkheid. Het maakt niet uit je bent van harte welkom. Niet dat de meeste mensen die hier zijn hier vrijwillig zijn. Sommige worden door hun ouders geforceerd of door een vriend of misschien door de politie. Of gewoon door jezelf, dat kan ook. Hoe dan ook als je eenmaal binnen bent, kom je niet zo maar meer buiten. Het is zomer als de patiënten aankomen.

De rest van het huis
Slaapkamers (denk bij de 2persoons slaapkamers 1 bed weg)
De lounge
De dineer kamer
Het meer (beeld je in dat de omgeving het zelfde is als bij de andere foto van het huis, dit is de achterkant)

Rollen
Grijs, kamer 1 | ~ | Blauw, kamer 2
Jongens
ImaCreep - Miguel Apollo | Alcoholisch, traumatische ervaringen en veel angsten
Noticed - Lukas Strümer | Stalker en moordenaar
Enface - Luke Owens | Agressief en een perfectionist waardoor hij moeite heeft met sommige dingen los te laten
OPEN
Noticed - Christian Lenuta | Voorspellende beelden in zijn hooft en gevoelig voor extreem felle lichten en extreem schelle en luide geluiden

Meisjes
Pebble - Annabeth Isabelle Brandon | Dubbele persoonlijkheid
Thirlwall - AbbeyGail Elizabeth Dragomir | Sociale angststoornis, automutilatie
Imacreep - Sarah Macey | Denkt dat ze iemand anders is, haar eigen ik is depressief
Noticed - Mirela Razvan | Agressie stoornis
Magicales - Santana Fedelia Martinez | Gemarteld in het verleden waardoor ze nu andere martelt

Begeleiders
Enface - David Crowley

Regels

Uiteraard de standaard huisregels van Quizlet
Altijd je naam boven je stukje!
16+ mag, maar geef het aan
Minimaal 200 woorden
Of topic in een spoiler of tussen haakjes
Maximaal 2 rollen
Geen minimum of maximum leeftijd voor "gekken"
Omdat het soms lastig is als je niet zeker weet of ... het tegen jou heeft kan je voortaan bovenaan jou berichtje zetten tegen wie je het hebt!

Begin
Iedereen komt aan in de lounge van de kliniek. De bedoeling is dat iedereen er tussen 15.30 en 16.00 is. Dan zal een van de begeleiders de kamers aangeven.
Veel plezier!

Kamer verwijzing
De begeleiders komen binnen eerst Daniel en dan Chanel. Daniel en Chanel zien er allebei uit als eind 20! Vervolgens geeft Daniel deze toespraak en daarna vertrekken ze allebei weer.
Mag ik even jullie aandacht allemaal? Ik ben Daniel en dit is mijn medewerkster Chanel. Jullie weten allemaal vast wel waarom jullie hier zijn en niet iedereen zal een vergelijkbare reden hebben. Wat die rede ook is, wij zijn er om jullie van de reden af te helpen. Om te beginnen zal ik jullie naar jullie kamers verwijzen. Als er vragen zijn kan je die altijd aan een van ons stellen. Gaan jullie nu maar naar de kamers om jullie spullen uit te pakken en dan zien we jullie vanavond stipt 6 uur bij het avondeten terug.
Let goed op, lees de stukjes van andere goed door zodat het verhaal goed samenvalt!
Succes!

Eten
Het is nu 6 uur en alle patiënten/begeleiders gaan naar de eetkamer. Het is de bedoeling dat de begeleid aangeeft van we gaan nu een rondje doen en dan kan iedereen wat over zichzelf vertellen en vertellen waarom je hier zit. We eten spaghetti.
Have fun

Praattopic
Rollentopic

[ bericht aangepast op 7 jan 2014 - 21:36 ]
It's very important for you to believe that you are the one

3 jan 2014 - 21:21

Alleidis 549

Mirela Razvan
AbbeyGail verward me. Eerst rent ze voor me weg, en nu wil ze dat ik blijf. Maar, ik heb geen slecht hart - ook al denken de meeste mensen van wel. Het is niet zo, ik ben ook gewoon maar een mens. Iemand met gevoel, met heel veel gevoel. Ik laat geen mensen vallen, ze laten mij vallen. Ik kijk haar aan, er is enkel onbegrip in mijn ogen, maar ook dat laat zien dat ik gewoon een mens met gevoel ben. Als ik zie dat Abbey een vest heeft aangetrokken, heb ik heel even de neiging om weer te huilen. Gewoon omdat ze zo lief is om het nu voor mij te verbergen. Voor mijn gevoel wil ze het ongedaan maken, en ook al kan ze dat niet - het doet me wel goed. Ik glimlach even, gemeend. "Als je wilt dat ik bij je blijf, dan blijf ik.", zeg ik haar. Mijn stem klinkt betrouwbaar, en ik meen het ook echt. Ik ga zo zitten dat ik haar goed aan kan kijken, want zoals ik nu zit krijg ik last van mijn nekspieren. "Abbey..", begin ik. "Als je weer de drang hebt, en je kunt nog nadenken, praat dan met me.", vervolg ik. "Ook al gaat het gesprek nergens over, daar vinden we wel iets op.". Ik praat zacht, maar luid genoeg om te verstaan. "Ik weet niet wat er net gebeurde toen we beneden op de gang zaten, maar je hebt ineens een plekje in mijn hart.", vertel ik haar. "En dat is heel apart, want ik sluit me de laatste tijd heel erg af van alle mensen.". Ik schraap kort mijn keel. "Bij jou kan ik dat niet.", er valt een korte stilte. "En, ik wil het ook niet. Je bent een bijzonder meisje.".

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

3 jan 2014 - 22:34

Enface 493

Luke Owens
"Nou ik heb wel eens leukere zomerkampen meegemaakt, maar dit is zeker de slechtste niet" glimlachte Sarah. "Ik heb zowaar een echt bed in plaats van zo'n flut opblaas ding" zei ze. 'Ik durf het bijna niet toe te geven maar ik ben nog nooit op een zomerkamp geweest' zei ik lachend. 'Maar ik weet hoe zo'n 'flut opblaasding' slaapt, ik heb er op geslapen toen we naar een camping gingen' vertelde ik. Die dingen maakte zo veel geluid zodra je jezelf omdraaide, en ik was al niet heel geruisloos. 'En dan hoop ik inderdaad dat deze bedden beter slapen ja'. Ach ik was toch niet zo'n beste slaper. Op de vraag of ik mee ging het huis verkennen knikte ik mijn hoofd, 'Ja hoor prima'. Dat had ik nog niet eens gedaan. Mijn hand stak ik uit, 'Gaat u voor'.

3 jan 2014 - 23:29

Bougeotte 909

Sarah Macey
Luke had toegegeven dat hij nog nooit op een zomerkamp was geweest. Het verbaasde me, maar niet heel erg. Helaas voor hem had hij wel meegemaakt hoe het was om op een luchtbed te slapen. 'Ja hoor prima', reageerde Luke toen ik voorstelde het huis te verkennen en stak zijn hand uit. 'Gaat u voor'. Grinnikend stapte ik voor hem de keuken uit. Ik had ooit ergens op het internet gelezen dat mannen dat deden om vervolgens naar je kont te staren, maar ik deed er verstandig aan om niet alles te geloven wat ik op het internet las. Ik had geen idee welke kant op te gaan en besloot de lounge in te gaan en zag dat behalve de weg naar de slaapkamers en weer naar buiten, er nog een deur was. Het was de deur waar ook de begeleiders door heen waren gegaan. Nieuwsgierig liep ik er op af. Het was een houten deur, maar vrijwel het hele huis was van hout dus dat verbaasde me niet. Ik twijfelde of ik hem zou openen, maar mijn nieuwsgierigheid won. Bovendien wat had het voor nut een huis te verkennen als je nergens naar binnen ging. Ik legde mijn hand op de klink en trok de deur open

[clifhanger ]

It's very important for you to believe that you are the one

4 jan 2014 - 12:55

Enface 493

[ Ik neem aan dat de je de deur naar de lounge bedoelt, zo niet dan verander ik het wel :d ]

Luke Owens
Met mijn handen in mijn zakken slenterde ik achter Sarah aan de lounge in, op een deur af. Het kleine jongetje zat rustig tv te kijken maar omdat wij toch snel doorliepen had het weinig zin om hem gedag te zeggen. Ze stopte voor een deur waar ik nog nooit door heen gegaan was maar waar ik wel de begeleiders door heen had zien gaan. Even zag ik haar aarzelen of ze de deur wel open zou doen maar uiteindelijk trok ze de deur toch maar open. Langs haar keek ik de kamer in, ik kreeg het idee dat dit de eetkamer was. Niet heel moeilijk te raden omdat er een lange tafel stond met stoelen er aan. Een begeleider was bezig met de tafel te dekken maar had ons nog niet opgemerkt. 'Wil je het nog van dichterbij bekijken of vindt je het prima zo' grinnikte ik zachtjes tegen Sarah. Ik wist niet of Sarah hem/haar wil wilde storen dus het was nu aan haar.

4 jan 2014 - 14:47

Hollstein 4358

AbbeyGail Elizabeth Dragomir
Ze blijft, dat is al iets. 'Abbey, als je weer de drang hebt, en je kunt nog nadenken, praat dan met me. Ookal gaat het gesprek nergens over, we vinden wel iets,' zegt Mirela. Ik kijk haar even aan 'Dankjewel,' zeg ik. Het maakt nu even niet uit dat ik toch al weet dat ik dat waarschijnlijk niet ga doen, het gaat erom dat ik blijkbaar belangrijk genoeg ben voor Mirela om haar tijd te verspillen. 'Ik weet niet wat er gebeurde toen we beneden op de gang zaten, maar jij hebt opeens een plekje in mijn hart. En dat is heel apart, want ik sluit me de laatste tijd heel erg af van alle mensen. Bij jou kan ik dat niet'. er valt een korte stilte, alsof Mirela opeens twijfelt aan wat ze aan het zeggen was. 'En, ik wil het ook niet. Je bent een bijzonder meisje.' Ik weet niet zo goed wat ik daar op moet zeggen, dus herhaal ik maar wat ik daarnet al zei 'Dankjewel,' Ik geloof dat Mirela al doorheeft dat woorden niet mijn sterkste punt zijn. 'Sorry, ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar het betekent wel veel voor me, ik kan het gewoon niet uiten,' nou dat is ook niet waar, ik kan het prima uiten, alleen niet met woorden.

Tell her she's beautiful, wonderful, everything she doesn't see

4 jan 2014 - 18:30

Bougeotte 909

Sarah Macey
Oh een eetkamer. Beetje saai. Ik wist niet wat ik anders had verwacht, maar goed. In de eetkamer was een begeleider bezig met de tafel te dekken. Hopelijk was dat een teken dat we snel konden gaan eten. 'Wil je het nog van dichterbij bekijken of vindt je het prima zo', grinikte Luke zachtjes. "Ik denk dat we tijdens het eten genoeg tijd hebben om deze kamer te bewonderen, dus laten we maar ergens anders heen gaan', zei ik en deed de deur open. Ik draaide me om en zag een jongetje op de bank tv kijken. Hij was me eerder niet opgevallen. Waarschijnlijk was dit de jongen waar Luke het over had toen hij zei dat hij over het hoofd gezien was door een kind. Zo niet betekende dat dat er twee kinderen hier rondliepen en om eerlijk te zijn vond ik een meer dan genoeg. Kinderen horen niet in een gekkenhuis te zitten. 'Kies jij nu maar waar we heen gaan', zei ik aan Luke.

It's very important for you to believe that you are the one

4 jan 2014 - 18:49

Alleidis 549

Mirela Razvan
"Geeft niet.", vertel ik haar. Maar eigenlijk had ik liever gehoord dat ze het zou beloven om naar mij toe te komen als ze die drang weer had. Maar aan de andere kant ben ik ook blij dat ze niet hetzelfde van mij vraagt, want dan moet ik liegen voor haar eigen bestwil. Ik val niemand lastig met mijn automutilatie, en ik zou het ook nooit doen - zelfs niet, als mensen er naar vragen of er om smeken. Nooit. Het is taboe bij iedereen die ik ken, het is gekkenwerk. Ik zit hier niet voor niets. Eigenlijk wil ik even weg uit deze kamer, maar ik wil haar niet alleen laten. Maar ik besef me ook dat ik niet de hele dag bij haar kan blijven, en dat is ook niet iets wat je wilt. Mij 24 uur per dag om je heen. Dan word je net zo gek als ik. Ik maak aanstalten om op te staan. "Ik ga even douchen.", zeg ik haar rustig. Ik pak mijn heerlijk zittende, grijze joggingpak en wat schoon ondergoed. Voordat ik de kamer verlaat glimlach ik nog even naar Abbey. Ik loop de gang op, open de badkamerdeur en loop naar binnen. Ik zoek naar het lichtknopje, en zodra ik het heb gevonden sluit ik de deur en draai ik hem op slot. Ik verheug me op het moment dat ik alle ellende weer voor heel even letterlijk van me af kan spoelen met warm tot heet water. Ik draai de douchekraan aan, en laat het water op temperatuur komen. Rustig kleed ik me uit, en gooi ik mijn 'vieze' kleding in de wasmand. Ik leg mijn joggingpak alvast klaar, en tot mijn ergernis laat ik de broek vallen. Als ik het op wil pakken, zie ik dat er een mesje uit valt. 'Eh.. ik zweer toch dat ik al mijn mesjes netjes achter het fotolijstje heb gedaan.', denk ik in mezelf. Ik leg het mesje op de rand van de gootsteen. 'Nu gewoon niet.', neem ik mezelf voor. Ik leg het stapeltje handdoeken wat ik net heb omgegooid weer netjes terug, en haal er vervolgens één van de stapel af. Er staan verschillende shampoo's en zeep in de douche. Ik besluit dat ik voor de zeep kies met een lekkere en frisse geur, één die niet naar fruit ruikt, maar gewoon heerlijk fris. Ik meet de temperatuur op mijn pols, en terwijl ik dat doe zie ik alle littekens. Mijn blik glijd automatisch naar mijn andere arm, waar veel minder littekens op zitten, maar genoeg om misselijk van te worden. Mijn blik glijd terug naar de ergste arm, en ongewild kijk ik naar de gootsteen waar ik het mesje net heb neergelegd. 'Fuck.', denk ik. "Fuck..", fluister ik. Mijn drang is zo groot, zo groot. Ik stap onder de douche, en sluit voor heel even mijn ogen. Het warme water omhelst me, en heel even, héél even, voel ik me geaccepteerd. Héél even.

- Sorry, onwijs slecht geschreven. Blijft een lastig onderwerp, en mijn inspiratie is een beetje .. weg of zo. -

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

4 jan 2014 - 21:20

Enface 493

Luke Owens
"Ik denk dat we tijdens het eten genoeg tijd hebben om deze kamer te bewonderen, dus laten we maar ergens anders heen gaan", was het antwoord van Sarah waarop de deur sloot. Na even naar de kleine man gekeken te hebben wende ze zich weer tot mij. 'Kies jij nu maar waar we heen gaan'. Ik haalde mijn schouders op 'Ik denk niet dat er nog veel kamers zijn behalve de slaapkamers. Ik zou je best een rondleiding in mijn kamer willen geven?' stelde ik voor. 'Ik kan alleen niet beloven dat het heel spannend is' grapte ik. Ik verwachte dat iedere kamer er wel ongeveer hetzelfde uitzag. 'We kunnen ook hier blijven en tv kijken of we kunnen even naar buiten gaan en daar rond kijken?' stelde ik als tweede voor. 'Mij maakt het niet uit' liet ik alvast weten en ik stak mijn handen weer in mijn zakken. Ik was niet erg moeilijk.

4 jan 2014 - 21:22

Bougeotte 909

[reageer straks ben iets aan het kijken]

It's very important for you to believe that you are the one

4 jan 2014 - 21:25

Pebble 2172

Annabeth Isabelle Brandon II Twee persoonlijkheden.
Het meisje was duidelijk niet in de stemming om te praten, dus vond ik het een goed idee om haar alleen te laten. 'Ik laat je wel even alleen,' zei ik haar, waarna ik de deur achter me dicht trok. Waar moest ik nu naartoe?
Aangezien het nog geen tijd was om te eten, liep ik maar naar beneden, misschien was er iemand beneden. Zacht liep ik van de trap af, waar ik aangekomen in de lounge, het kleine jongetje voor de tv zag zitten. 'Hi,' begroette ik hem, terwijl ik op de bank ging zitten. 'Wat kijk je?' Mijn ogen gleden af naar de televisie, waar een programma op was dat ik niet kende. Ik keek niet veel televisie, dus kende ook vrij weinig programma's. Vanuit mijn ooghoeken zag ik Luke lopen, samen met een meisje. Ik vroeg me af wat zij deden. 'Ik ben Annabeth,' zei ik tegen het jongetje. 'Maar je mag me wel Anna of Beth noemen, hoor.' Ik glimlachte even. Misschien vond het jongetje me wel erg irritant, dat ik zomaar door de tv heen praatte. 'Ik ga maar weer, dan stoor ik je niet meer door je programma.' Ik stond op en liep in de richting van Luke en het meisje. Luke was de enige die ik hier al kende en heel eerlijk gezegd vertrouwde ik hem wel. 'Hi, wat doen jullie?' vroeg ik, toen ik bij ze stond. Het verbaasde me enigszins dat ik zomaar op mensen af durfde te stappen nu. Was dat omdat ik Luke al kende? Of omdat ik wist dat er bij iedereen hier wel iets mis was, en ik me hier dus wel op mijn gemak voelde?

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

4 jan 2014 - 21:42

Enface 493

David Crowley- Begeleider
Rustig was ik bezig met het dekken van de tafel. Het eten hadden we vanmorgen vroeg a gekookt zodat we nu rustig de tijd hadden. We wisten beide dat zodra de jongeren er waren we onze handen vol zouden hebben de keuken te vol zou zijn om te koken. Niet gek, ze hadden allemaal een lange reis achter de rug en dat die kids dan wat te drinken wilde was niet gek. Het aantal "problemen" wat deze groep had was erg verschillend, ook zaten er twee erg jonge kinderen tussen. Ongelovig schudden ik mijn hoofd, 8 jaar dat was toch ondenkbaar. Helaas kwam het wel veel vaker voor dacht ik bitter. Ik wist dat er een jongen bijzat met een alcoholprobleem en ik wist dat hij waarschijnlijk het een en ander bij had. Ik was niet helemaal gek. Toch hadden we nog geen ronde gemaakt, misschien was het maar beter op een gegeven moment zou het op zijn en had hij niets meer. Ik nam aan dat hij ook niet dom was en hij dus zuinig zou doen, op deze manier kon hij juist langzaam afkicken. Ook hoopte ik van harte dat de jongeren hier zo min mogelijk getriggerd zouden worden, ik wist dat het onvermijdelijk was maar toch hoopte ik dat ze hier rustig konden helen. Gelukkig leek het tot nu toe alsof iedereen tenminste een iemand contact had gehad, dat deed me goed.

[ bericht aangepast op 4 jan 2014 - 21:46 ]

4 jan 2014 - 22:36

Bougeotte 909

Sarah Macey
Ik zag dat er een meisje binnenkwam en naast de kleine jongen op de bank ging zitten. Luke stelde een paar plaatsen voor om naar toe te gaan en zei dat het hem weinig kon schelen. Zelf wou ik net andwoorden toen het meisje plotseling naast ons stond. 'Hi, wat doen jullie?', vroeg ze. Om eerlijk te zijn kreeg ik bijna een hard aanval omdat ik haar niet aan had zien komen. Kennelijk vond ze de tv toch niet zo interesant. Het meisje had mooie blonde kleuren en een schattig gezicht. Ik was zelf de langste niet, maar zij was wel heel klein. Ik stak een halve kop boven haar uit en ik was zelf ook maar iets meer dan 1.60. 'We waren een beetje aan het rondkijken in het huis', zei ik met een glimlach. 'Ik ben trouwens Sarah'. Ik vroeg me af of ze Luke kende. Ik wist het niet zeker aangezien ze niet gelijk op hem af was gekomen toen ze in de lounge kwam, maar ook wel heel random toch op hem af gekomen was. Ik zou er vanzelf wel achter komen

It's very important for you to believe that you are the one

4 jan 2014 - 22:56

Enface 493

Luke Owens
In mijn ooghoeken zag ik Anna de kamer binnen komen maar ze ging naast de kleine jongen zitten. Ik haalde mijn schouders op en wende me weer tot Sarah maar nog voor ze antwoord kon geven had Anna zeg wel bij ons gevoegd. Het viel me nu pas op hoe klein Anna was, het was me al opgevallen dat Sarah een stuk kleiner was dan ik maar Sarah was zelf nog groter dan Anna. 'We waren een beetje aan het rondkijken in het huis' glimlachte Sarah als antwoord op de vraag van Anna wat we aan het doen waren. Sarah stelde zich voor aan Anna en stak grappend mijn hand uit 'Hey ik ben Luke' grijnsde ik. 'Als jij nog leuke plekken weet die we kunnen bezoeken dan is dat erg fijn. Wij hebben zojuist een snelle blik in de dinerkamer geworpen. Als je dat ook graag nog wil dan kan dat geregeld worden maar ik vroeg net aan Sarah of we misschien naar buiten konden' zei ik tegen Anna. Zo, die was ook weer bijgepraat. Het was best warm buiten dus echt vervelend leek het me niet, maar goed hield ik er van om buiten te zijn.

4 jan 2014 - 23:28

Alleidis 549

Mirela Razvan
Ik liet het warme water over me heen gaan, en langzaam maar zeker kon ik mijn gedachten van het mesje afzetten. Na een kwartier was ik wel schoon, haha. Ik draaide de kraan dicht, en droogde me zo gauw mogelijk af om geen kou te vatten. Mijn gedachten wilden nog wel naar het mesje toe, maar mijn hart niet. Toen ik was aangekleed, pakte ik het mesje op en spoelde ik het door de wc in de badkamer. "Weg ermee.", zei ik vastberaden. Dat was één, nu de rest nog - maar dat zou later wel komen, misschien. Ik gooide de handdoek en het washandje in de wasbak, net als mijn vieze kleding. Ik liet de douche net zo netjes achter als ik hem aantrof, en slofte terug naar onze kamer. Ik zag AbbeyGail nog steeds zitten, een stille zucht rolde over mijn lippen. Fris gewassen ging ik op mijn bed zitten. "Heb je zin om mee te gaan naar de lounge?", opperde ik maar. Ik had namelijk geen zin om heel de avond hier te zitten, terwijl we een heel huis tot onze beschikking hebben. Ik wachtte geduldig op haar antwoord, en trok de mouw van mijn sweater naar beneden zodat mijn knokkels weer onzichtbaar werden.

Christian Lenuta
Het jongetje had alles gehoord, en vond het raar dat het meisje zomaar weer weg liep. Haar naam had hij wel onthouden. "Dag Annabeth.", zei hij zacht. Te zacht om te verstaan, zelfs te zacht om te horen. Het jongetje trok een droevig gezicht toen het programma waar hij naar keek was afgelopen. Hij sprong op, drukte de televisie rond en keek ietwat vermoeid de kamer rond. Hij zag een man in de keuken staan, dat moest wel een begeleider zijn. Het jongetje kende geen sociale angsten, nee, daar was hij juist wel goed in. "Hallo.", opperde hij, terwijl hij met zijn kleine knokkeltjes tegen de deur van de keuken aanklopte. Hij wachtte geduldig op de reactie van de man, in de hoop dat de man zich omdraaide zodat de kleine Christian zijn gezicht kon zien.

Normal is an illusion. What's normal for the spider, is chaos for the fly.

4 jan 2014 - 23:49

Enface 493

David Crowley
Ik schrik op uit mijn gedachten als het jongetje op de deur klopt. 'Hallo' komt er zachtjes uit zijn keel. Ik leg de laatste vork naast een bord neer en draai me dan om. 'Hey kleine man, jij bent Christian toch?' vraag ik hem met een glimlach. Ik vroeg me af wat hij heir kwam doen, misschien kreeg hij gewoon honger dat kon ook. 'Kan ik je soms ergens mee helpen, of kom je gewoon even langs?' vroeg ik hem. 'Ik heb de tafel net gedekt dus ik hoop dat we zo kunnen eten. Dat zal best gezellig worden zo met zijn alle aan de tafel' vertel ik hem. Even krab ik de kleine baard die op mijn gezicht stond. Ik twijfelde of ik hem moest opbiechten dat hij zijn 'probleem' zo aan de tafel waar iedereen bij zit. Ik weet niet of juist fijn is dat hij zich kan voorbereiden of dat het hem alleen maar zal beangstigen. Ik besluit dat tot ik mijn beslissing gemaakt heb maar even te wachten. 'Sterker nog ik ga ze nu even roepen!' glimlachte ik. Als eerst loop ik naar de lounge, 'We gaan nu eten' zeg ik tegen de mensen in de lounge. Dan loop ik door naar de trap, 'Ik verwacht dat jullie allemaal binnen een paar minuten in de eetzaal zullen zijn zodat we kunnen gaan eten' roep ik naar boven toe. Tevreden fluit ik een deuntje en loop dan terug naar de eetkamer, daar laat ik me in de stoel aan de kop van de tafel vallen. 'Zo Christian, kom je ook aan tafel zitten we gaan eten'

[ bericht aangepast op 4 jan 2014 - 23:59 ]

Index RPG Actieve Topics Zoek