[RPG] Back to the Marauders' Era || Speeltopic - Speeltopics

[ bericht aangepast op 23 jan 2014 - 23:16 ]

Happy Birthday my Potter!

Morgan Kueane

Woedend zat ik bij professor Flitwick op het kantoor. Ik had gevochten. Met een of andere Gryffindor die dacht dat hij me kon beledigen. Ik bekeek de jongen. Zijn zwarte haar zat in een kuif en zijn huid was getint. Hij had een blauw oog en wat bloed en schrammen. Zijn bruine ogen keken woedend voor zich uit. Flitwick keek ons boos aan. Ik had mijn armen over elkaar. 'Professor als die stomme Gryffindor me niet had beledigd zat ik hier nu niet!'Verdedigde ik mijzelf. Flitwick luister de niet. 'Hoe durven jullie te vechten op Kerstavond! Wegwezen nu! En zorg dat jullie deze vakantie hier niet meer komen! Jullie hebben geluk dat het Kerst is.'Piepte Flitwick. Ik schoof mijn stoel met een kracht naar achteren en liep naar de open deur waar ik uit stapte. Een zucht verliet mijn mond en ik liep naar de Ravenclaw toren. In eens botste ik tegen iemand op. Een meisje met lang bruin haar. Naast haar stond een meisje met blond haar. Die ene met dat bruine haar is een Black. Dat zie ik nu al. Geërgerd keek ik de meiden aan. 'Kijk uit ofzo!'Riep ik uit. Ondanks dat het mijn eigen schuld was moesten hun uitkijken!

[ bericht aangepast op 24 dec 2013 - 19:47 ]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Sirius Black

Geïrriteerd schudde ze mijn arm van haar schouder af waardoor ik even moest lachen.
'Ja natuurlijk. Het is kerst, een tijd die je met familie en vrienden door hoort te brengen en gezien familie een beetje moeilijk gaat... waar is jouw beste vriend eigenlijk? Niet in de buurt hoop ik?' Ik zag haar even om zich heen kijken waardoor ik even grinnikte.
"Hmm, dat is waar," zei ik met een glimlach. Opeens kwam ik met een idee. Een grijns kwam op mijn gezicht te staan. Plagen kon wel. "Ik weet niet. Ik was zelf al van plan om hem te zoeken. Maar waarom wil je dat weten Lily?" Een glimlach kwam op mijn gezicht te staan en ik zette een stap dichter naar Lily toe zodat er nog maar een centimeter tussen ons in was. Mijn vingers streelden zacht over haar gezicht heen. Als ze nu nog een stap naar achter zou down, zou ze met haar rug tegen de muur opbotsen. En of te wel in de val zitten. Niet dat ik iets bij haat wou doen of zo, ik wou haar alleen maar plagen.
"Is mijn gezelschap niet goed? Heb je liever James?" Fluisterde ik zacht terwijl mijn vingers nog steeds zachtjes over haar wang heen streelden. Met twinkelende ogen keek ik haar aan.

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Remus Lupos

Geïrriteerd trek ik mijn stropdas voor de twintigste keer in vijf minuten recht. Ik sta voor de spiegel en kijk naar mijn stropdas die vastbesloten scheef trekt. Ik zucht en maak hem los, om hem vervolgens op mijn bed te gooien. Dan maar zonder stropdas. Ik werp nog een laatste blik in de spiegel en zie een magere jongen met bruin haar die zich in een net iets te grote, witte ruitjesblouse heeft gehesen. Ik sla mijn mouwen nog een keer om en loop de slaapkamer uit.
In de leerlingenkamer zit een groepje meiden enorm hard te giechelen en doen twee eerstejaars een wedstrijdje wie het verst kan spugen. Als ik op een haar na wordt gemist door een klodder speeksel besluit ik dat ik beter meteen naar de Grote Zaal kan gaan.
Halverwege zie ik Sirius lopen met een arm om Lily heen geslagen. Ik kan niet horen wat hij zegt, maar Lily schud zijn arm meteen van zich af.
'Ja natuurlijk. Het is kerst, een tijd die je met familie en vrienden door hoort te brengen en gezien familie een beetje moeilijk gaat... waar is jouw beste vriend eigenlijk? Niet in de buurt hoop ik? zegt ze en kijkt nadrukkelijk om zich heen.
'Hmm, dat is waar,' zegt Sirius. 'Ik weet niet. Ik was zelf al van plan om hem te zoeken. Maar waarom wil je dat weten Lily?'
Hij zet een stap naar voren en begon haar gezicht te strelen. Als aan de grond genageld bleef ik staan. Mijn hersens draaiden op volle toeren, maar ik kon niet bedenken waarom Sirius iets zou willen met Lily.
Hij fluistert iets, zo zacht dat ik het niet kan verstaan.
Ik besluit over te gaan op een andere tactiek en begin nadrukkelijk te hoesten. Dan loop ik de trap af, richting Sirius en Lily. Nu maar hopen dat Lily niet ineens bedenkt dat ze Sirius toch wel leuk vindt, want dan zou dit hele gebeuren best gênant zijn.

-

Serena Azzurra Rossini
Ik kijk even naar een paar sneeuwvlokken die van een boom naar beneden dwarrelen en ik volg die vlokje tot hij de grond raakt, dan kijk ik weer even naar mijn rode bevroren handen waar ik nu toch wel spijt van begin te krijgen dat ik geen handschoenen aan heb getrokken. ik leg ze dan maar gewoon op mijn been te rusten terwijl ik even in mijn eigen wereldje weg droom waardoor ik niet hoorde dat er iemand aankwam ik schok dan ook op toen ik iemand 'He.' hoorde zeggen en ik kijk op naar een jongen die voor me staat ik meen me te herinneren dat hij Jay heet maar zeker weten doe ik het niet.
'Is het erg als ik even naast je ga zitten?' vraagt hij, ik glimlach even en ik knik. 'Je mag langs me komen zitten.' zeg ik terwijl ik de rest van de sneeuw van de boomstam verandert zodat hij ook op een sneeuwvrije stuk kan zitten.

[ bericht aangepast op 24 dec 2013 - 23:32 ]

• Millicent Helle Thomson || Jager
Ik strijk mijn jurk nog een keer glad en draai me even half om. De zwarte jurk viel tot mijn knieën en door de hakken leek ik misschien net 1.75. Ik slikte even en liep mijn kamer uit de hal door. Ik hield van kerst, maar kerst thuis was altijd een stuk leuker. Misschien om dat ik geen speciale band had met wie dan ook op deze school, behalve mijn broer, Morrison. We waren een tweeling, dus konden niet heel goed zonder elkaar. Ik liep de hal door en hoorde een jongens stem 'kijk uit ofzo' schreeuwen. Morgan. Zijn stem herkende ik uit duizenden. Ik kon alle Ravenclaws uit mijn jaar en het jaar onder mij uit mijn hoofd, ik had me best ervoor gedaan. Het was nodig vond ik persoonlijk en niet erg moeilijk. Ik liep de hoek om en zag het drietal waar het geschreeuw vandaan was gekomen. Ik glimlachte even flauw naar het drietal voordat ik er voorbij liep. Ik bedacht me nog net en draaide me om. "Morgan, heb jij mijn altijd niet zo charmante broer gezien? Morrison? Anders moet ik mezelf naar het kerstdiners begeleiden en daar voel ik niet veel voor," zei ik net hard genoeg voor andere om het te horen. Ik praatte niet zo hard, dat vond ik niet nodig, een verspilling van mijn keel, die met dit weer al genoeg pijn deed.

We've lived in the shadows for far too long.

(BarnOwl, houd je je wel aan de 150 woorden per post!)

Happy Birthday my Potter!

Rider schreef:
(BarnOwl, houd je je wel aan de 150 woorden per post!)

[ bericht aangepast op 24 dec 2013 - 23:32 ]

Lily Evans || Klassenoudste

'Hmm, dat is waar,' zei Black met een glimlach, maar die veranderde al snel in een grijns. De alarmbellen begonnen bij mij te rinkelen. Nu kwam het, hij had vast één of ander stom idee gekregen en dus was ik nog even niet van hem af. Blug. 'Ik weet niet. Ik was zelf al van plan om hem te zoeken. Maar waarom wil je dat weten Lily?' Ik zuchtte. Dat ik dat wilde weten om op tijd weg te kunnen rennen was overduidelijk niet in hem opgekomen. Nu dacht hij zeker weer dat ik Potter leuk vond of zo. Dat nooit. Die idioot was veel te egoïstisch, arrogant en kwallerig.
Ik had echter niet verwacht dat Black een stap dichterbij zou zetten, waardoor ik even met stomheid geslagen was en niet meteen achteruit deinsde, of hem gewoon hard wegduwde. De vinger die langs mijn wang streelde, dwong mij wel naar achter, maar daar was een muur. Fijn, gevangen tussen een muur en Black. Mijn kerst begon goed zeg -not-. 'Is mijn gezelschap niet goed? Heb je liever James?' fluisterde hij zacht en bleef door strelen. Mijn uitdrukking veranderde van lichtelijk verward naar boos en precies op een subtiel hoestgeluid van een nog voor mij onbekend iemand, gaf ik Black een harde duw om snel tussen hem en de muur uit te glippen. Meteen trok ik mijn stok.
'De volgende keer dat je zo dichtbij komt, zal ik ervoor zorgen dat al die trutjes je een stuk minder mooi vinden Black. En eigenlijk vroeg ik er alleen maar naar om te checken of ik niet beter snel weg kon rennen, maar dat had ik beter sowieso kunnen doen. Jij bent namelijk net zo'n idioot,' sprak ik verhit om mij vervolgens om te draaien naar de hoestende persoon die Remus bleek te zijn. 'Hallo Remus,' klonk mijn stem iets vriendelijker.

[ bericht aangepast op 24 dec 2013 - 23:39 ]

Happy Birthday my Potter!

Andromeda Black || Kleding,schoenen,sieraden,make-up


Uiteindelijk had ik Maxime gevonden. Haar blonde haren had ze mooi opgestoken. En ik vroeg me af waar ze zich had verkleed. Het jurkje die ze droeg was zacht roze,en had wat glitters erop. De jurk kwam tot net iets boven haar knieën uit. Ze droeg zilveren hakken waardoor ze langer was dan mij. 'Geen hakken?'Vroeg ze. 'Nee. Ik wil niet vallen als ik moet rennen voor iemand die Danny heet.'Zei ik tegen haar,en ze me boos aan keek. Danny was verliefd op Maxime,maar zij totaal niet op hem. Dus hij volgde haar soms. Wat ik eigenlijks wel eng vond. En zij eerlijk gezegd ook. 'Dromeda! Je weet dat ik bang ben voor dat joch.'Zei ze boos tegen me. 'Max het was bedoeld als grap.'Antwoordde ik. Net toen Maxime haar mond weer open deed knalde iemand tegen ons op. Ik keek die persoon geërgerd aan. Een Ravenclawer. Zesde jaars,dus een jaar genoot. En meteen herkende ik hem. Morgan Kueane. 'Kijk uit ofzo!'Riep hij naar ons toe. 'Pardon? Jij botste tegen ons op.'Zei Maxime snel voordat ik kon reageren. In eens kwam er een ander meisje aan. Ook Ravenclawer. En zo te zien ook een zesde jaars. Zie liep langs ons maar draaide zich toch weer om. "Morgan, heb jij mijn altijd niet zo charmante broer gezien? Morrison? Anders moet ik mezelf naar het kerstdiners begeleiden en daar voel ik niet veel voor,". Ik draaide met mijn ogen. 'Kom je Max?'Vroeg ik haar. Ze knikte. We draaiden ons om en liepen maar weer naar de leerlingenkamer van Slytherin.

''I like the part when everythings become okay. It's just not the truth.''

Severus Snape

Zuchtend liet ik me op de rand van mijn bed zakken en begon mijn twijfels te overdenken.
Had hij dan toch gelijk ? Ben ik te netjes ?
Snel schudde ik mijn hoofd, natuurlijk niet, hoe kon ook maar op de woorden van die arrogante laatstejaars, volgens mij heette hij Diego, vertrouwen, zeker als ze uit zijn mond komen, met wat hij allemaal uitspookt op school, met al die meiden.
Nee, ik ben niet zo en zo zou ik ook niet worden.
Met een klap ging de deur open en ergens had ik die lange slungel weer terug verwacht, maar het was een andere jongen, een jongen van mijn jaar, Broock.
Zijn Quidditchkledij zat onder de modder.
Op dezelfde manier keek hij mij aan om verder zonder een woord zijn bezem bij zijn kant te gooien en te verdwijnen in de badkamer.
Ach, ik voelde er toch al niet veel voor om te praten op dit moment.
Mijn gedachten schoten weer terug over mijn outfit, waar ik me ergens wel aan ergerde dat ik er opeens zoveel aandacht aan besteed.
Toch deed ik mijn stropdas een beetje losser en bij mijn blouse deed ik mijn eerste knoopje open.
Stom genoeg voelde het fijn, alsof ik meer frisse lucht kreeg dan anders.
Ik stond op en liep weer richting de deur, tot ik me bedacht en me weer omdraaide naar mijn hutkoffer en daar een cadeautje uithaalde.
Het was nu al een aantal dagen geleden sinds ik Lily heb gezien, dus ik had geen tijd gehad om haar mijn kerstcadeau te geven.
Al was het dus meer een belofte dan een daadwerkelijk cadeau, wat ik haar binnenkort zou geven, als het goed ging.
Mijn voorbereidingen waren getroffen en ik zou morgen beginnen met brouwen; Felix Fortunatis.
voor nu zat er een kerstkaart in met daarop de belofte dat ze een flesje krijgt als het gelukt is en een klein spreukenboekje met een aantal praktische spreuken die ze waarschijnlijk nog niet kent, die kon ik haar altijd al wel geven.
Ik stopte de twee cadeautjes in de binnenzak van mijn gewaad en verliet nu wel degelijk de slaapzalen.
In mijn nopjes ging ik op weg richting de grote zaal, die nu waarschijnlijk al wel bezet was met hordes leerlingen van de verschillende afdelingen, allemaal opgedirkt voor het feestmaal.
Enig sinds gelukkig dat al mijn zogenaamde vrienden naar huis waren gegaan en me hier niet lastig kwamen vallen zocht ik een rustig gedeelte van het grote vierkant uit, aangezien de tafels zo neer waren gezet om iedereen aan te moedigen om bij elkaar te zitten, wat waarschijnlijk toch niet echt zou gebeuren.
Gryffindor zat bij Gryffindor, Ravenclaw bij Ravenclaw, Hufflepuff bij Hufflepuff en Slytherin bij Slytherin.
Natuurlijk zijn er een aantal uitzonderingen, maar de grote lijnen stonden vast en zouden ook niet zomaar verschuiven.

[ bericht aangepast op 25 dec 2013 - 13:50 ]

Credendo Vides

Morgan Kueane

De blonde reageerde op me. 'Pardon? Jij botste tegen ons op.'Zei ze. 'Dus? Dan kunnen jullie wel aan de kant gaan.'Na dit gezegd te hebben bekeek ik mijn armen,waar schrammen op zaten. Mijn mouwen waren opgestroopt. Ik droeg een licht blauwe blouse met een zwarte spijker broek en zwarte all starts. In eens zag ik Millicent lopen. Een afdelings en jaar genoot van me. Ik vond haar wel aardig. En ik vind maar weinig mensen aardig. Ze draaide zich om. 'Morgan, heb jij mijn altijd niet zo charmante broer gezien? Morrison? Anders moet ik mezelf naar het kerstdiner begeleiden en daar voel ik niet veel voor,'Vroeg ze me. Ik schudde me hoofd. 'Nee sorry. Maar ik loop wel mee.'Antwoordde ik. De 2 Slytherin meisjes waren weggelopen. Ik liep naar Millicent toe en bekeek haar jurk. Hij was zwart en viel tot haar knieën. 'Heb je zin in Kerst?'Vroeg ik haar. In eens kwam Jelmet aan lopen. Hij droeg een witte blouse en een rode broek. En zijn vertrapte niet meer zo witte all stars. 'Patato.'Zei ik vaag tegen hem. 'Patato in je neus.'Antwoordde hij. 'Oké...'Mompelde ik vaag.

[ bericht aangepast op 26 dec 2013 - 13:59 ]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Sirius Black

Na mijn vraag waarom ze dat wou weten had ze gzucht waardoor ik even zacht had gegrinnikt. Toen ik een stap vooruit had gezet had ik gezien dat ze met stomheid geslagen was en niet gelijk een stap naar achter deed. Toen mijn vinger haar wang streelde ging ze naar achter toe. Maar daar was een muur. Ik grijnsde en net op het moment dat ik iets wou zeggen hoorde ik iemand nadrukkelijk kuchen. Opeens gaf Lily me een harde duw en glipte snel tussen mij en de muur uit. Meteen trok ze haar stok waardoor ik even zacht moest lachen.
'De volgende keer dat je zo dichtbij komt, zal ik ervoor zorgen dat al die trutjes je een stuk minder mooi vinden Black. En eigenlijk vroeg ik er alleen maar naar om te checken of ik niet beter snel weg kon rennen, maar dat had ik beter sowieso kunnen doen. Jij bent namelijk net zo'n idioot,' sprak ze verhit om zich vervolgens om te draaien naar de hoestende persoon die Remus bleek te zijn. 'Hallo Remus,' klonk haar stem iets vriendelijker. Ik grijnsde en draaide me even om naar Remus.
"Hé Remus. Fijne kerstdagen," zei ik met een glimlach naar hem toe. Toen draaide ik me weer om naar Lily en grijnsde. "Niet zo verhit Evans," zei ik met een grijns naar haar toe. Bijna had ik nog iets gezegd, maar dat deed ik toch maar niet. "Waarschijnlijk ben jij een van de weinige meisjes die me een idioot vindt. En geen zorgen, zal niet meer gebeuren. Ik weet al wat ik moet weten." Zei ik erachter aan. Toen liep ik naar Remus toe. "En je mag je stok best weg doen hoor."

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Jay Dave Broock

Het meisje glimlacht even en knikt. "Je mag langs me komen zitten." Zegt ze terwijl ze de rest van de sneeuw van de boomstam veegt zodat ik ook op een sneeuwvrije stuk kan zitten. Ik glimlach naar haar en mompel een bedankje. Dan ga ik naast haar zitten. Even ben ik stil en luister naar de geluiden die een klinken en de ruis van de ijzige wind. Het landschap ligt er in deze tijd van het jaar er altijd mooi bij. Daarom hou ik ook zo van de winter. Het geeft alles zo'n mooie gloed. De herfst trouwens ook. Dat zijn mijn twee lievelingsseizoenen. Even zucht ik zacht en ga met mijn handen door mijn haar heen. Dan richt ik me op het meisje naast me. Haar zwarte haren steken heel erg af van de witte gloed van de sneeuw. Maar dat maakt haar juist mooi, niet heel bleek. Wacht, wat? Waarom dacht ik dat? Ik wend mijn hoofd weer af, maar kijk dan weer naar haar. Ze doet me aan Angela denken. Ik zucht en kijk dan weer weg. Angela. Snel schud ik haar uit mijn gedachten en wrijf dan in mijn handen.
"Waarom ben jij buiten, en niet al in de grote hal?" Vraag ik dan aan haar. Ik wist wel waarom ik niet in de grote hal was, maar daar wou ik even niet aan denken. Terwijl ik haar antwoord afwacht kijk ik om me heen. De stilte van hiervoor was fijn. Ik was niet alleen, maar er werd ook niets tegen me gezegd. Dat was fijn.

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Serena Azzurra Rossini
Ik kijk even de andere kant op als hij langs me komt zitten en dan kijk ik weer naar hem, hij heeft mooie blauwe ogen al zeg ik het zelf, blauwe ogen ik glimlach dan eventjes en kijk naar mijn koude handen. Het is even stil hier wel een fijne stilte maar aan de ene kant zou ik willen dat hij iets zei zodat ik me dadelijk niet verplicht voel om iets tegen hem te zeggen, ik weet überhaupt eens niet waar ik mee moet zeggen. Ik kijk hem weer aan als hij iets wilt zeggen. 'Waarom ben jij buiten, en niet al in de grote hal?' vraagt hij aan mij en ik kijk even onzeker en verlegen naar het kasteel voordat ik weer naar mijn handen staar.
'Ik wil er eigenlijk niet heen, al dat nette informele gedoe, dat je nette kleding aan moet en met zijn alle rond een tafel zit. Ik ben liever alleen dan dat ik daar bij moet zijn.' zeg ik dan maar. Ik kijk naar de grond naar de voetstappen van Jay en mij die langzaam vervagen door de sneeuwvlokken die vallen.

• Millicent Helle Thomson || Jager
De twee meiden uit Slytherin liepen weg, richting hun vertrekken nam ik aan. Ik had het meer op Slytherins dan op de meeste Ravenclaws. Sommige van ons waren zo ongelofelijk nep, maar dat zou je vast ook wel met genoeg Slytherins hebben. Ik keek maar Morgan die aanbood mij naar het diner te begeleiden, aangezien hij Morrison niet gezien had ik glimlachte even dankbaar en knikte even als bevestiging. "Dank je Morgan, dat zou ik heel erg waarderen," zei ik. Ik wreef even zacht over mijn linker bovenarm. Morgan was aardig, hij deed ook aardig tegen me, iets wat ik waardeerde. "Heb je zin in kerst?" Vroeg hij, er voordat Jelmer aan kwam lopen. Ik keek even toen hoe ze elkaar begroette en glimlachte toen. "Ik had kerst liever thuis gevierd, maar ik weet zeker dat het hier ook wel mee zal vallen," mompelde ik spelend met mijn armband. Ik had eigenlijk totaal geen zin in kerst, in mensen die ik niet mocht, niet heel goed kende, en ik had al helemaal geen zin in het feit ik mijn ouders niet aan kon kijken als ik hun cadeautjes uit zou pakken. Een zachte zucht verliet mijn mond. "En jij dan? Helemaal fancy en knap voor het diner, zin in kerst?" Vroeg ik half lachend.

[ bericht aangepast op 26 dec 2013 - 12:26 ]

We've lived in the shadows for far too long.