Jongerencamping x Tijdmachine [2] - Speeltopics

Een groep jongeren vindt een tijdmachine en gaat twintig jaar terug in de tijd, om schokkende gebeurtenissen te voorkomen die hun ouders hebben meegemaakt tijdens hun zomervakanties. Op deze manier hopen ze het leed in hun families te kunnen doen verdwijnen.

Personages

[ bericht aangepast op 30 jan 2014 - 12:27 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Ze werdt geholpen door Cyrith om op de rots te komen en was hem dankbaar, want zelf erop komen zou best moeilijk wezen. Ze trok haar benen een beetje op en sloeg legde haar beide handen op de rots om houvast te hebben. Shadow ging weer naast haar zitten. Ze deed de riem los van hem.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

'Ik ben Marit,' stelde ze zich voor, in een poging om een normaal gesprek met hem aan te gaan. Doordat ze Flynn nooit heel goed had gekend, was het makkelijker om hem te zien als een normale tiener.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Toen Flynn wegging, besloot Ilse ook naar de andere meiden te gaan. Ze wilde niet direct constant om Davey heen hangen; ze moest eerst ook wat interesse bij hem wekken! Hard to get spelen deed ze graag.
'Hallo!' Ze groette de andere meiden enthousiast en was blij dat Marije in ieder geval gewoon met anderen praatte. Hoewel het bij meiden meestal niet het grootste probleem was, kon ze zelfs dan nog wel eens teruggetrokken zijn.

[ bericht aangepast op 11 dec 2013 - 22:00 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Lotte glimlachte naar Raphael toen hij bij hen kwam staan.
‘Ook maar even de verkoeling gezocht?’
Hij veegde het water uit zijn gezicht en knikte. ‘Dit klimaat is nog even wennen.’
Lotte zei gedag tegen het meisje dat met de jongens was wezen zwemmen. Ze stelde zich aan haar voor en ontdekte dat ze Ilse heette. Het was een mooi meisje en onbewust vroeg ze zich af of dat Raphael ook zou opvallen.
Ze wist dat ze niet over haar eigen uiterlijk mocht klagen, maar net als andere meisjes vond ze zichzelf soms in het niet vallen bij anderen.
‘Ga je vanavond naar het openingsfeest?’ vroeg ze Raphael.
Ze had bij aankomst de pamfletten bij de balie zien hangen.
Haar wangen kleurden toen ze besefte dat het misschien stom klonk dat ze het alleen aan hem vroeg en ze keek de anderen die erbij stonden ook vlug aan.
‘Waarschijnlijk wel,’ antwoordde hij. ‘Daarom zijn we hier, toch?’
Hij liet er een knipoog op volgde en blikte toen even op het meisje met wie hij op het strand had gezeten.
‘Sorry, ik heb me nog helemaal niet voorgesteld!’ Ze stak haar hand uit. ‘Ik ben Lotte.’
‘Myrthe.’
‘En jullie zijn?’ vroeg ze Myrthe. ‘Broer en zus? Een stel?’
Ze wist natuurlijk al dat Abigail en Raphael broer en zus waren, maar vond het de veiligste manier om te vragen hoe hun relatie in elkaar stak.
‘We zijn gewoon vrienden,’ antwoordde Raphael.
Ze durfde niet verder te vragen of hij een vriendin had.
‘Oké.’ Ze wendde zich haastig tot Ilse. ‘En jij? Heb jij een vriendje?’

[ bericht aangepast op 11 dec 2013 - 22:20 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Ilse schudde haar hoofd. 'Nee, happy single,' grinnikte ze.

Myrthe moest haar best doen om niet in lachen uit te barsten. Hoewel hun reden van komst behoorlijk serieus was, vond ze het plotseling ontzettend lachwekkend om haar moeder die opmerking te horen zeggen. Happy single... Myrthe had zich haar moeder nooit als jongensgek voor zich gezien, maar dat beeld zou deze vakantie behoorlijk veranderen.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Ik wil de boulevard wel zien. Gewoon, een paar gezellige plekjes!' zei Shenae.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Lotte glimlachte. Ja, dat was zij ook. Al zou ze het leuk vinden om weer een vriendje te krijgen. ‘Mijn handen beginnen te rimpelen,’ zei ze. ‘Ik ga er maar weer eens uit.’
Ze voelde zich een beetje opgelaten met Raphael in de buurt. Ze wilde hem niet gaan ontlopen – juist niet – maar wilde zich ook niet de halve vakantie ongemakkelijk voelen.
Ze liep naar Abigail en een paar andere meiden toe, die net ook weer het zand op waren gegaan. Druipend zakte ze weer op haar handdoek neer.
‘Wat lees je?’ vroeg ze aan Abigail, die er een boek bij had gepakt. Hij rustte op haar buik, terwijl ze haar tas als kussen gebruikte.
‘Harry Potter,’ antwoordde ze. ‘Het vierde deel.’
Lotte glimlachte. Haar blik gleed naar het bovenstukje van Abigails bikini, die maar aan één kant gevuld was. Ze dacht het net al te hebben gezien, maar nam aan dat ze het zich verbeeld had, maar nu zag ze ook een litteken dat net boven de rand uitkwam.
Haar wangen kleurden rood toen Abigail haar blik opving.
‘Sorry, het is nogal onbeschoft er naar te kijken, maar het ging automatisch.’
‘Het geeft niet.’
‘Heb je borstkanker gehad?’
Abigail knikte. ‘Vijf jaar geleden.’
Lotte viel stil. Ze was vast niet veel ouder dan zijzelf. Ze zou zich vast erg onzeker voelen over haar lichaam, hoewel het een mooie meid was. Maar je miste toch iets…
‘Is het helemaal weg?’vroeg ze voorzichtig.
Tot haar opluchting knikte ze. ‘Ja, al moet ik het wel jaarlijks laten controleren.’
‘Het moet echt vreselijk zijn geweest.’
Abigail staarde naar het water. ‘Ja. Het ergste is de angst… Je denkt de hele tijd pijntjes of knobbeltjes te voelen. In het begin was in continu bang dat het terugkwam, maar gelukkig heb ik dat een beetje van me af leren zetten.’
‘Ik vind het knap dat je er zo open over bent en er zo rustig over kunt vertellen,’ zei Lotte oprecht.
Het meisje knikte. ‘Het is onderdeel van mijn verwerkingsproces geweest. Ik werk nu voor stichting Amazone om anderen te helpen erbovenop te komen.’
Lotte keek vluchtig naar het vriendje van Abigail. Zouden ze al zolang samen zijn? Dan moesten ze wel een hele hechte band hebben, als ze zoiets hadden gedeeld.
‘Ik heb echt respect voor je.’
Ze legde haar handdoek recht en zocht haar zonnebril in haar tas.
‘Ik vind het knap dat je erover begint,’ antwoordde Abigail. ‘De meesten doen alsof ze het niet zien en durven er nooit naar te vragen.’
Lotte keek haar even aan en glimlachte toen. ‘Daarvoor ben ik vast een te grote flapuit.’

-

'Dan doen we dat!' Hij sloot de auto af en stapte het trottoir op waarna hij Shenae naar de haven bracht.

Every villain is a hero in his own mind.

'En jij en je vrienden?' besloot Ilse maar gewoon te vragen aan Raphael. 'Zijn jullie al bezet?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Van mijn vrienden heeft alleen Brian een vriendin,’ antwoordde Raphael.
Toen hij die woorden uitsprak, besefte hij wat een ramp het zou worden als een van de jongens of meiden op iemand uit zijn vriendenkring zou vallen. Hij hoopte maar dat het niet zou gebeuren, maar het leek alsof Ilse niet zomaar naar zijn vrienden vroeg.

Every villain is a hero in his own mind.

'Hoor je dat, Marije? Ze zijn allemaal vrijgezel!' zei Ilse vrolijk. 'Je hebt 't voor het uitkiezen!' Ze gaf Marije een plagerige duw en stak haar tong uit. Marije werd rood en lachte even verlegen, maar reageerde niet.
Myrthe kon haar lachen niet langer inhouden en mompelde: 'Ik ga even zonnen, hoor.'
Ilse vond dat Marije Simon moest vergeten. En als ze haar niet zou vergeten, zou ze met hem moeten leren omgaan, maar daarvoor mowst ze eerst met jongens in het algemeen leren omgaan. Daarom zei ze: 'Ik krijg het koud, ik ga met je mee!.' Zonder te wachten op reactie liet ze, samen met Myrthe, Raphael en Marije achter. Ze legde op het strand haar badlaken goed neer en ging er zo op zitten, dat ze uitzicht had op zowel Raphael en Marije als op Davey, die nog steeds in het water zwom.

Myrthe had direct spijt dat ze weg was gegaan. Ze had niet verwacht dat Ilse mee zou gaan en had eigenlijk gehoopt dat Raphael haar zou volgen, maar in plaats daarvan was haar moeder haar gevolgd!

[ bericht aangepast op 12 dec 2013 - 12:25 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Raphael moest toegeven dat hij Marije wel een leuk meisje vond, ook zaten zijn gevoelens voor Grace nog steeds in de weg. Het leek hem wel leuk om wat tijd met haar te spenderen al wilde hij zichzelf beschermen door niet te close met iemand te worden. Na de vakantie zou hij niemand meer zien en dat moest hij niet uit het oog verliezen.
‘Ik ga zo een lunch halen bij het cafetaria. Heb je ook trek?’

[ bericht aangepast op 12 dec 2013 - 12:34 ]

Every villain is a hero in his own mind.

'Ik - ik kan wel even mee,' zei Marije onzeker. Ze vond dit niet leuk van Ilse, want ze wist helemaal niet wat ze moest zeggen als ze alleen was met een jongen.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Is er hier veel te doen 's avonds?' vroeg Shenae. 'Kun je gezellig uit gaan, en zo?'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Ik heet Flynn.' Hij streek zijn natte haar uit zijn gezicht, zodat hij zich ook daar met de zonnebrand kon insmeren en grinnikte om zichzelf, omdat het er wel leuk uit moest zien met al die witte puntjes op zijn wangen voor hij ze uitsmeerde.
'Zo, wat zijn jouw plannen voor deze vakantie?'
Hij was klaar met insmeren en liet zich achterover op zijn handdoek zakken.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik wil genieten van het mooie weer,' antwoordde Marit met een glimlach. 'Die van jou?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain