Jongerencamping x Tijdmachine [2] - Speeltopics

Een groep jongeren vindt een tijdmachine en gaat twintig jaar terug in de tijd, om schokkende gebeurtenissen te voorkomen die hun ouders hebben meegemaakt tijdens hun zomervakanties. Op deze manier hopen ze het leed in hun families te kunnen doen verdwijnen.

Personages

[ bericht aangepast op 30 jan 2014 - 12:27 ]

Every villain is a hero in his own mind.

‘Wat gezellig.’ Lotte glimlachte. ‘Dus je kunt goed met je broer overweg?’
Lotte had zelf alleen zusje, met wie ze het goed kon vinden. Sinds ze op kamers woonde zag ze haar niet zoveel en ze wist dat ze haar erg zou gaan missen de komende maanden, hoewel ze in zo’n klein flatje woonde dat het waarschijnlijk voor iedereen een opluchting was dat ze nu wat meer ruimte hadden. Starr was iemand die veel ruimte nodig had, zeker nu ze ouder werd en ging nadenken over wat ze met haar leven wilde.

-

‘Wij blijven drie weken,’ antwoordde Davey. ‘We zijn gisteren aangekomen. Gewoon – met het vliegtuig.’
Bijna had hij ‘tijdmachine’ gezegd, maar hij slikte het woord net op tijd in.

-

Abigail wist dat haar moeder van grotten hield, al was dat wel drastisch verminderd nadat ze er een dag in vast had gezeten en ze bijna het leven hadden verloren. Zou dat een van de gedeelde interesses zijn tussen Angel en Lotte?
Ze keek even uit de richting waarin Angel wees en zag dat Mosh naar beneden sprong. Hij blikt even opzij en ze grinnikte zachtjes. Hij deed haar een beetje aan Davey denken, die ook altijd geprobeerd had op indruk op haar te maken, al was hij minder een vrijbuiter dan zijn vader – zeker sinds de martelingen.
‘Wat doe je voor opleiding?’ vroeg ze aan DJ.

Every villain is a hero in his own mind.

Marije knikte. 'Ja. Hij is ook maar een jaar ouder, dus dat scheelt natuurlijk ook.' Ze glimlachte. 'Ben je hier ook met vriendinnen?'

-

'Oh, wij blijven ook drie weken!' zei Ilse. 'Of eigenlijk drieënhalve week. Overmorgen komen er nog wat vrienden van ons. En jullie zijn met de camper, zei je? Duurde de reis dan niet vet lang?' Het leek haar helemaal niks om steeds in zo'n kleine ruimte te zitten. Ze vond kamperen dan ook alleen leuk als het lekker weer was, omdat je dan niet verplicht werd in je tent of caravan te blijven. Daarom was ze ook naar Griekenland gegaan.

[ bericht aangepast op 7 dec 2013 - 15:52 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Weet je iets met Steve?


'Ik wil kraamverzorgster worden,' zei DJ. 'Ik be dol op kinderen.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Wauw,' zei Angel vol ontzag. 'Dat lijkt me echt en mooi beroep.' Lieve kindjes om voor te zorgen en zenuwachtige ouders begeleiden bij het krijgen van hun kindje. Zelf was ze al na de middelbare school gestopt om te schaatsen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

DJ gkimlachte opgetogen. 'Ja, het is heel leuk, en leerzaam. Wat doen jullie, met school en werk en zo?' vroeg ze nieuwsgieirig.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Steve schudde grijnzend zijn hoofd. ‘Nee, we zijn veel te gehecht aan ons thuisland om hier permanent naartoe te gaan.’
Hij krabde even tussen zijn schouderbladen.
‘Wat ben jij verder van plan, Shenae? Nu je weer tot rust gekomen bent?’

-

‘Ik wil graag docente beeldende kunst worden,’ antwoordde Abigail. Ze vond kinderen ook leuk, maar genoot de voorkeur voor de oudere kinderen en tieners.
Ze blikte even op June, die zich een beetje afzijdig hield. Het was geen nieuw gedrag, maar ze had gehoopt dat er toch iets zou veranderen nu ze in contact met haar moeder kon treden. Misschien kwam het door Haloony en haar en hield ze zich daardoor op de achtergrond. Ze hoopte het maar.

[ bericht aangepast op 8 dec 2013 - 12:59 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Scorpius verveelde zich. Hij zag Marit en Grace een spelletje doen voor hun tent, maar durfde niet naar hen toe te gaan. Hij geloofde niet dat ze hem vergeven wilden – of konden. Was het aan hem te danken dat Marit hier nu zat en zich niet aan de anderen durfde bloot te geven? Had hij dat kunnen voorkomen als hij eerder tegen Luke was opgestaan? Mogelijk was hij degene die dan nu onder de zoden had gelegen, in plaats van Stoney. Was dat gerechtigheid geweest?
Hij had er geen antwoord op en dacht aan zijn zusje. Was zij dan voor zijn fouten opgedraaid? Had Luke zijn woede op haar losgelaten? Hij twijfelde er niet aan, maar wist dat hij zijn zusje gerechtelijke bescherming had kunnen geven als hij alles had opgebiecht. Hij had het niet gedurfd en wist diep van binnen dat hij niets anders zou hebben gedaan als hij het nog eens over kon doen. Uiteindelijk was hij een lafaard en koos hij voor zichzelf, ook al deed hij nog zijn best zich ervan te overtuigen dat hij dit alles voor het goede doel deed. Het was niet waar. Ook dit was een egocentrisch idee: de hoop dat de anderen iets goeds in hem zagen. De hoop dat hij uiteindelijk zelf ook de geschiedenis kon veranderen en zijn zusje en hoop verdriet kon besparen. Hij wist niet eens of hij die stap wel durfde te zetten als het er eenmaal op aankwam. Wat waren zijn echte drijfveren? Wilde hij het verdriet van zijn zusje wegnemen door haar nooit geboren te laten worden of wilde hij zichzelf van zijn enige zwakke plek ontdoen?
Hij werd opgevreten door twijfels en stond op. Hij moest even bewegen. Even iets doen, in plaats van in het gras zitten en zich overgeven aan zijn eigen tegenstrijdige gedachten. Terwijl de anderen plezier maakten, onderwierp hij zichzelf aan een psychologische analyse en dat vermoeide hem.

Every villain is a hero in his own mind.

Grace had uiteindelijk een kaartspelletje tevoorschijn gehaald. Ze probeerde er plezier in te hebben, maar wist dat ze niet de hele vakantie kaartspelletjes kon spelen. Ze zonderden zich alleen maar van de anderen af en hoewel Grace daar niet zo heel erg om gaf, wilde ze Marit niet bij haar vrienden vandaan trekken.
‘Zullen we toch naar het strand gaan?’
Ze had het inmiddels behoorlijk warm. ‘Je kunt ook gewoon een hemdje en een korte broek aanhouden, toch?’

-

'Hoe voel je je?' vroeg Raphael aan Myrthe toen iedereen behalve Brian en Jochem het water was ingegaan.

-

Lotte schudde haar hoofd. ‘Nee, ik ben hier in mijn eentje, maar wel met de intentie om vrienden te maken!’ Ze blikte even om zich heen. ‘Maar dat gaat verbazingwekkend gemakkelijk, moet ik bekennen?’

[ bericht aangepast op 8 dec 2013 - 13:11 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Marije grijnsde. 'Wauw. Dat vind ik echt knap, hoor. Ik zou nooit in mijn eentje op vakantie durven te gaan.'

-

'Ik denk dat ik straks in huilen uitbarst,' wist Myrthe met een waterige glimlach te zeggen. 'Misschien moet ik zo ook maar het water ingaan. Hopelijk valt het dan wat minder op.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Marit twijfelde even, maar besloot het dan toch maar te doen. Ze was zich er zelf ook van bewust dat ze de vakantie niet zou volhouden op deze manier. 'Misschien is mijn moeder daar ook wel,' zei ze.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Een paar dagen,' antwoordde Flynn. 'We hadden het vast sneller kunnen doen, maar als we een of ander tof meer of een gezellige stad tegenkwamen, verdeden we daar nog wel eens onze tijd.

[ bericht aangepast op 8 dec 2013 - 19:04 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Dank je' zei ze tegen Cyrith. Ze glimlachte even, even beet ze op haar lip. 'Ik vroeg me af, maar alleen als je het zelf wilt. Ik zou graag eens van je verhalen willen horen' Ze hoopte dat het niet erg zou zijn, maar ze zou het wel begrijpen als die het niet wou doen. De bries van de wind voelde heerlijk en even gewoon praten met Cyrith was ook leuk.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

‘De meeste van mijn vrienden hadden geen zin om naar Griekenland te gaan of hadden er geen geld voor.’ Lotte haalde haar schouders op. ‘En het is wel leuk om eens wat nieuws te proberen.’

-

Raphael legde een hand op haar knie. ‘Het is niet erg om te huilen.’

-

Grace knikte, al vond ze het vreemd om al die tieners als ‘vaders’ en ‘moeders’ te zien. Het waren voor haar gewoon andere campinggasten en hen als anders beschouwen zou alleen maar opgelaten situaties veroorzaken.

-

Cyrith verschoot van kleur en wist niet goed wat hij moest antwoorden.
‘Ik probeer dingen te verwerken door erover te schrijven,’ legde hij aarzelend uit. ‘Nare dingen die ik heb meegemaakt. Ik – ik wil niet dat iemand daar iets over hoort. Sorry.’
Hij keek haar schuldbewust aan, hoewel de blik in haar ogen haar toch zou ontgaan. Hij was er alleen nog niet aan toe zijn verhaal met de wereld te delen.

Every villain is a hero in his own mind.

Allison hoorde Cyrith en begreep het meteen. 'Oke, ik begrijp is. Het is goed' zei ze en glimlachte vriendelijk. Soms kon ze wel aanvoelen hoe mensen haar zouden aan kijken, maar niet altijd had ze gelijk in. 'Cyrith, kijk me niet zo schuldig aan, het is begrijpelijk dat je het niet wilt' Ze wist nu waarom hij het niet wilt laten horen aan haar. Ze hoefde niet te weten wat hij heeft meegemaakt, want dat ging haar niets aan. 'Als je er ooit echt klaar voor bent om me je verhalen te laten horen, dan zal ik luisteren'

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

'Ik blijf het dapper vinden,' vond Marije. 'Ik denk dat ik hele dagen in mijn tent was gebleven. Maar jij maakt volgens mij wel gemakkelijk vrienden.'

-

Marit pakte haar badlaken en ze liepen naar het strand. Marit legde haar handdoek naast die van Brian en begroette hen met een glimlach.

[ bericht aangepast op 8 dec 2013 - 22:50 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain