Jongerencamping x Tijdmachine [2] - Speeltopics

Een groep jongeren vindt een tijdmachine en gaat twintig jaar terug in de tijd, om schokkende gebeurtenissen te voorkomen die hun ouders hebben meegemaakt tijdens hun zomervakanties. Op deze manier hopen ze het leed in hun families te kunnen doen verdwijnen.

Personages

[ bericht aangepast op 30 jan 2014 - 12:27 ]

Every villain is a hero in his own mind.

'Ik wel,' antwoordde Flynn. Hij keek even naar Cyrith, maar geloofde niet dat die met het donker nog uit de caravan wilde komen, of op zijn minst van het kampeerveld af zou gaan. 'Mosh vast ook,' voegde hij er dan ook aan toe, in de hoop dat Cyrith zou beseffen dat het er niet gezelliger op werd.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

‘Ik niet,’ antwoordde Cyrith, die al buikpijn kreeg bij het idee naar een feestje te moeten waar iedereen dronken werd en vreemde mensen zoende.

Every villain is a hero in his own mind.

'Waarom niet?' vroeg Ilse verbaasd.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Niet zo mijn ding,' antwoordde Cyrith, die dat nog al vanzelfsprekend vond.

Every villain is a hero in his own mind.

'Jij zou echt heel goed met mijn vriendin kunnen opschieten,' zei Ilse, die zich erover bleef verbazen als iemand niet van uitgaan hield.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Cyrith betwijfelde dat ten zeerste en haalde daarom zijn schouders op. 'Ik ben vast niet de enige.'

Every villain is a hero in his own mind.

Flynn zei niets en keek naar de anderen.
'Ik heb trek in ijs,' deelde hij mee. Hij zocht naar zijn geld, dat ergens onder zijn handdoek in zijn portemonnee moest zitten en kwam overeind. 'Als er iemand is die ook mee wil,' riep hij over het strand ,'moet hij meekomen, want ik kan niet alle smaken onthouden.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Allison had besloten om'maar terug te gaan naar haar tent, dit was toch niks voor haar en dat feestje zou alleen maar uit de hand lopen. Ze stond op en deed de riem weer om shadow heen. 'Guys, sorry maar ik ga. Ik spreek jullie later' ze had het meer tegen flynn, mosh en cyrith. Want de rest kende ze toch niet.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Myrthe stond op om met hem mee te gaan. Misschien kon ze via Flynn in contact komen met haar vader. Het was toch gemakkelijker om met hem te praten dan met de jongere versie van Mosh. 'Ik heb ook wel trek in een ijsje.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Cyrith kwam ook overeind, zodat hij weer even aan de groep mensen kon ontsnappen. Hij dat hij pas net terug was, maar de andere jongeren benauwden hem en hij had het gevoel dat iedereen op hem lette.

Every villain is a hero in his own mind.

Allison liep weg, terug naar haar tent. Ze had zo'n gevoel dat Cyrith dit ook deed, maar dit wist ze niet helemaal zeker. Het was heerlijk , ze sloot haar ogen en voelde de zachte wind haar huid strelen. Al snel kwam ze aan bij haar tent en ging voor haar tent zitten en trok haar benen een beetje op. Shadow zat gewoon naast haar,heel rustig. Niemand zou toch merken dat ze weg ging, maar ze had het gezegd.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Raphael merkte dat het enigszins ongemakkelijk converseren was doordat hij veel dingen voor Marije verborgen moest houden. Hij was bang zich te verspreken en daarom vroeg hij vooral dingen aan haar, zodat hij al na een kwartier wist wat haar hobby’s waren, waar ze woonde, hoe haar gezinssamenstelling eruit zag en wat voor opleiding ze deed.

[eh, wat gingen ze ook al weer doen? lunch halen toch?]

Every villain is a hero in his own mind.

-ja, ze gingen lunch halen -

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Abigail keek op het horloge. Het was kwart voor vijf: tijd om te eten. Ze had haar vader en moeder slechts één keer samen gezien en vroeg zich af of dat kwam door hun aanwezigheid. Nu er al weer bijna een dag om was, vroeg ze zich af hoeveel ze al hadden veranderd aan de toekomst.
Straks zou Ashlee komen, maar ze wist niet eens of Flynn en Angel al met elkaar gesproken hadden. Misschien was het nu al voldoende.
Ze merkte dat ze het een beetje spannend vond dat Ashlee zometeen zou komen. Konden ze zich normaal tegen haar gedragen? Ze had haar twijfels, zeker als er een beetje gedronken was.

Every villain is a hero in his own mind.

[Is Damiën al ergens? Ik weet het niet meer. En Raphael en Marije gaan lunchen, maar het is kwart voor vijf? Beetje onlogisch.]

Raphael was erg in haar geïnteresseerd en dat maakte het voor Marije makkelijker om te praten. Ze had het graag over haar thuissituatie, want het was daar goed en vertrouwd en ze was trots op haar familie. Ze voelde zich een klein beetje opgelaten doordat ze zoveel over zichzelf vertelde, maar hij leek zo oprecht geïnteresseerd dat ze zich langzaam maar zeker iets meer bij hem op haar gemak begon te voelen.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain